MOZIYGA NAZAR
Buyuk shaxslar haqida tarixiy dalillar bilan birga, xalq orasida turli rivoyat va afsonalar ham yuradi. Ularning qanchalik ko'pligi o'sha insonning shunchalik mashhurligidan darak beradi. Aslida, bu kabi rivoyatlar, afsonalar zamirida o'ziga xos tarixiy haqiqat ham bo'ladi.
Burhoniddin Marg'inoniy nomi bilan shuhrat qozongan Abul Hasan Ali ibn Abu Bakr al-Farg'oniy ar-Rishtoniy al-Marg'inoniy ana shunday – faqihlar tomonidan e'tirof etilgan, xalq orasida mashhur olimlardandir. Uning nasabi mashhur sahoba Abu Bakr Siddiq (r.a.)ga borib taqaladi. Yuridik fanlar doktori A.Juzjoniy va yuridik fanlar nomzodi J.Yusupova “Burhoniddin Marg'inoniy – buyuk faqih” asarida buni Abdulhay Laknaviy ta'kidlaganini aytgan. Alloma nasabining Abu Bakr Siddiqqa borib ulanishi haqidagi muhim ma'lumotlar Abdulhay ibn Abdulfath al-Husayniy qalamiga mansub “Nasabnomayi Hoja Ubaydulloh Ahror” (“Hoja Ubaydulloh Ahror nasabnomasi”) asarida ham qayd etib o'tilgan.
Olim Farg'ona diyorida tug'ilib voyaga etgan bo'lsa-da, ona yurti ilmiy salohiyatini yanada yuksaltirish uchun o'sha davrning ilmiy markazlaridan bo'lgan Samarqand shahrida tahsilni davom ettirdi. Bu erda u ko'plab olimlar bilan uchrashdi, ilmiy munozaralarda qatnashdi.
Burhoniddin Marg'inoniy “Nashr al-mazhab” (“Mazhabning tarqalishi”), “Kitob-at-tajnis va-l-mazid” (“Fuqarolik huquqini taqdim etish”), “Kitob ul-faroiz” (“Meros haqida kitob”), “Mazid fi furu' al-hanafiy” (“Hanafiy mazhabiga qo'shimchalar”) kitoblarida ijtimoiy-iqtisodiy munosabatlar, mulkchilik turi, shakllari (davlat va xususiy mulkchilik), moliyaviy faoliyat, jinoyat va jazoning huquqiy asoslarini, fuqarolik huquqi nazariyasi va amaliyoti, qozilik muassasalari tarkibi, tartibi va jinoyat ishini ko'rish masalalarini batafsil yoritib berdi.
Zamondoshlari allomaga yuksak ehtirom bilan “Burhonuddin val milla” – “Din va millatning hujjati nisbasini bergan. Ta'kidlash joizki, tarixda kamdan-kam kishilarga bunday unvon berilgan.
Jaloliddin Suyutiy “Al-itqon fi ulum al-qur'on” asarida Burhoniddin Marg'inoniyning Qur'on ilmida ham mohirligini aytib o'tgan.
Buyuk tarixchi Shamsiddin Zahabiy allomani “Shayx ul-hanafiyya” – “Hanafiylar shayxi” deb atagan va bu bilan u zotning hanafiy allomalar o'rtasidagi martabasiga ishora qilgan. Hayriddin Zirikliy esa allomani “hofiz, mufassir, muhaqqiq, adib”, deb ta'rif qilgan.
Ulug' faqih Burhoniddin Marg'inoniy haqida Abdulhay Laknaviy “Al-Favoid ul-bahiyya fi tarojim il-hanafiyya” asarida bunday yozgan edi: “Burhoniddin Marg'inoniy imom, faqih, muhaddis, Qur'on mufassiri bo'lib, uni yod bilgan olim, fanlarni yig'ib tartibga soluvchi, zakiy, tadqiqotchi, xudojo'y va pokdomon inson, ulug' faqih, adabiyotchi, shoir, fan va adabiyotda uning tengi yo'q”.
Fiqhiy-huquqiy asarlarning barchasi o'z davrida talabalar uchun o'quv qo'llanma sifatida xizmat qilgan. Ammo Burhoniddin Marg'inoniyning Sharq Uyg'onish davridagi eng katta xizmati “Hidoya” bo'lib, u davrning eng murakkab huquqiy masalalarini tartibga solib bergan asar edi.
Burhoniddin Marg'inoniy ushbu asarni 1165-1178-yillar oralig'ida – 13 yil davomida yozib tugatgan. Asar ixchamligi, mukammalligi, hanafiy mazhabini boshqa sunniylik mazhablari bilan qiyosiy uslubda o'rganib, har tomonlama yoritgani uchun o'ziga xos katta nazariy va amaliy ahamiyat kasb etganini ulamolar ta'kidlagan.
Ma'lumotlarga ko'ra, muallif avvaliga “Bidoyat ul-mubtadiy” nomli katta asar yozadi. Uni Abul Hasan ibn Ahmad ibn Muhammad Quduriyning “Al-Muxtasar” (ilm ahli orasida “AlQuduriy” nomi bilan shuhrat qozongan) kitobi va Muhammad ibn Hasan ashShayboniyning “Al-Jome' as-sag'ir” asariga asoslanib, qisqartirilgan fiqh kitobi sifatida yozib, undagi masalalarni tartibga solishda tabarruk bo'lsin deb, Muhammad ibn Hasan ash-Shayboniy uslubidan foydalangan edi.
Burhoniddin Marg'inoniy “Bidoyat ul-mubtadiy” muqaddimasida bunday deb yozadi: “Yoshlik chog'larimda fiqh ilmining barcha turlarini o'z ichiga qamrab olgan hajmi kichik, foydasi keng bir kitob bo'lsa, deb o'ylab yurardim. Ittifoqan, safar jarayonida Al-Quduriy qalamiga mansub “Al-muxtasar”ni eng go'zal, mo''jaz (qisqa), ajoyib kitob, deb topdim. O'shanda zamonning barcha buyuk olimlari kattakichikni “Al-Jome as-sag'ir” kitobini o'rganishga chorlar edilar. O'shanda har ikkala asarni birlashtirishni o'z oldimga maqsad qildim va zarurat bo'lmasa, u ikki kitob chegarasidan chiqmaslikka qaror qildim va uni “Bidoyat ul-mubtadiy” (“Boshlovchining boshlang'ich kitobi”) deb atadim. Agar bu asarni sharhlashga erishsam, uni “Kifoyat ul-muntahiy” deb atagan bo'lar edim”.
Alloma mazkur niyatiga erishib, unga 8 jildlik katta sharh yozib, “Kifoyat ul-muntahiy” (“Yakunlovchilarni qoniqtiruvchi kitob”) deb ataydi. Lekin muallif bu bilan o'z oldiga qo'ygan maqsadga erisha olmasdi, negaki, sakkiz jildlik katta hajmli sharhni o'qib, uning ichidan kerakli masalalarni topish, shunday katta kitobni olib yurish ilm toliblari uchun qiyinchilik tug'dirardi. Natijada muallif o'z niyati va do'stlari maslahatiga binoan, “Bidoyat ul-mubtadiy”ni qaytadan o'rtacha andozada sharhlashga kirishadi.
573 hijriy, zulqa'da oyining chorshanba kuni boshlangan ushbu asarni yozish uchun o'n uch yil vaqt ketdi. Abdulhay Laknaviyning aytishicha, bu asarni alloma muttasil ro'zadorlik bilan yozgan. Ovqat olib kelgan xodimni jo'natib, taomni shogirdlaridan biri yoki boshqa biror kishiga edirib, bo'sh idishni qoldirar ekan. Hodim taomni ustozning o'zi egandir, deb o'ylab, idishni olib ketar ekan.
Bu haqda shayx Akmaliddin ham to'xtalib, “Alloma “Hidoya” asarini yozish muddati – o'n uch yil davomida ro'zador bo'lgan. Bu davr ichida biror marta ham og'zini ochmagan. Taqvo va parhezlarining barakotidan kitob ulamolar o'rtasida maqbul bo'lgan”, deb aytgan edi.
Burhoniddin Marg'inoniyning “Hidoya” asari to'qqiz asrdan buyon hanafiy mazhabi bo'yicha eng muhim va mo''tabar qo'llanma sifatida barcha musulmon mamlakatlari madrasalari va islom oliy o'quv yurtlarida o'qitilmoqda. Uning matni va qisqartmalari ustidan mashhur faqihlar tomonidan 60 dan ortiq sharh va hoshiya yozilgan hamda “Hidoya” hanafiy mazhabining tarqalishi yo'lida ta'sirchan omil sifatida xizmat qilib kelgan.
Burhoniddin Marg'inoniy “Hidoya” asarini yozish bilan hanafiy fiqhi taraqqiyotiga beqiyos hissa qo'shdi. Bu kitobning yozilishi Burhoniddin Marg'inoniy nafaqat fiqhni yaxshi biladigan, balki uning keng ilm sohalarini qamrab olgan qomusiy olim ekanidan darakdir. Chunki u mazkur asarida musulmon olamida mashhur olimlar, xususan, hanafiy va mintaqada faoliyat yuritgan faqihlar chiqargan fatvolarni qiyosiy o'rganib, ulardan haqiqatga yaqinroq va amalda ko'proq qo'llanadiganlarini ajratib ko'rsatib bergan.
Nodirjon ABDULAHATOV,
tarix fanlari doktori, professor
Manba: “Yangi O'zbekiston” gazetasi 2023-yil 11-aprel, 69-son
2. Mag‘ribdagi Sijilmosaning Banu Midror davlati
By davlat hijriy 140–297 (milodiy 757–909) yillar orasida hukm surgan. Banu Midror davlatining odamlari xavorijlarning safariyya toifasidan bo‘lishgan. Ular abbosiylar bilan murosasozlik qilishgan va ichki ishlari va shjoratlarida o‘zlariga xon, o‘zlariga bek bo‘lib olganlar. Ularni fotimiylardan bo‘lgan ubaydiylar davlati yo‘q qilgan. Bu voqea hijriy 297 yilda sodir bo‘lgan.
Bu davlatning eng mashhur hokimlari:
1. Iyso ibn Yazid Asvad. Bu shaxs davlatga muassis bo‘lgan. Hijriy 140–155 (milodiy 757–772) yillar.
2. Abul Qosim Samku. Hijriy 155–168 (milodiy 772–784) yillar.
3. Al-Yasa’ ibn Abul Qosim. Hijriy 174–208 (milodiy 790–823) yillar.
4. Maymun ibn Midror. Hijriy 224–263 (milodiy 839–877) yillar.
3. O‘rta Mag‘ribdagi rustamiylar davlati
(hijriy 160–29; milodiy 776–908)
Ular iboziy xavorijlardan bir firqadir. Bu davlatga Abdurrahmon ibn Rustam asos solgan. U barbarlarni tugatgandan so‘ng o‘z davlatini qurdi. So‘ng Tohart nomli shaharni qurib, uni o‘ziga poytaxt qilib oldi. Bu davlatni ubaydiylar toifasi yiqitdi va hijriy 296 (milodiy 908) yilda o‘ziga qo‘shib oldi.
Mazkur davlatning kuzga kuringan xukmdorlari:
1. Abdurrahmon ibn Rustam. Hijriy 160–168 (milodiy 776–784) yillar.
2. Abdulvahhob ibn Abdurrahmon. Hijriy 167–208 (milodiy 784–823) yillar.
3. Aflah ibn Abdulvahhob. Hijriy 208–258 (milodiy 823–872) yillar.
4. Abul Yakzon Muhammad ibn Aflah. Hijriy 260–281 (milodiy 874–894) yillar.
4. Marokashdagi idrisiylar davlati
(hijriy 172–375; milodiy 788–985)
Abbosiylar Fax jangida alaviylar oilasiga katta zarar yetkazganlaridan so‘ng, hijriy 169 (milodiy 785) yilda Idris ibn Abdulloh ibn Hasan ibn Hasan ibn Aliy ibn Abu Tolib va uning ukasi Yahyolar qochib ketishdi. Yahyo Daylam yurtlarida qo‘zg‘alon ko‘tardi, so‘ng ar-Rashid uni yo‘q qildi. Lekin Idris Mag‘ribning eng uzoq yurtiga qochib bordi. U yerda barbarlar uni qo‘llab-quvvatlashdi. Idris Marokashda o‘zining amirligiga asos soldi, uning shavkati kuchaydi. Undan keyin o‘g‘li Idris davlatni qo‘lga oldi. U mazkur davlatning eng ko‘zga ko‘ringan hukmdori, haqiqiy asoschisi hisoblanadi. Yahyo ibn Idris ibn Umarning davrida Idris Fa’s shahrini ko‘rgan. Mag‘rib yurtlarining barchasida bu davlatning nufuzi ortgan.
Idrisiylar davlati tarixdagi birinchi shiy’a davlati hisoblanadi. Idrisiylarga Islom tamaddunini Mag‘ribga olib kelgan birinchi shaxslar sifatida qaraladi. Ularni fotimiy-ubaydiylar yo‘q qilgan.
Idrisiylar davlatining ko‘zga ko‘ringan hukmdorlari:
1. Idris ibn Abdulloh ibn Hasan. Hijriy 172–177 (milodiy 788–793) yillar.
2. Idris ibn Idris. Hijriy 177–213 (milodiy 793–828) yillar.
3. Muhammad ibn Idris ibn Idris. Hijriy 213–221 (milodiy 828–836) yillar.
4. Yahyo ibn Idris ibn Umar. Hijriy 292–310 (milodiy 905–922) yillar.
5. Tunis – Qayruvondagi ag‘labiylar davlati
(hijriy 184–296; milodiy 800–908)
Rashid ibn Ibrohim ibn Ag‘lab barbarlarga odob berish, ularni idrisiylarga, Misr va Shomga qarshi hujum qilishdan to‘sib turish uchun hijriy 184 yilda Afrikaga voliy etib tayinlandi. U ishlarni tartibga soldi, qo‘zg‘alonlarni bostirdi. O‘zining hukmronligi uchun Qayruvonni markaz qilib tanladi va o‘z mintaqasini abbosiylar davlatidan ajratib, mustaqil davlat qilib oldi. Abbosiylar davlati ularni o‘z holiga tashlab qo‘ydi. Ushbu davlatning nufuzi Tunis va Liviyaga tarqaldi.
Tashqi fathlar
Ziyodatulloh ibn Ibrohim o‘sha vaqtda hijriy 212, milodiy 827 yilda Siqilliya orolini fath qilishga imkon topdi.
Musulmonlar Muoviya ibn Abu Sufyon roziyallohu anhuning davridan buyon Siqilliyaga yurishlar qilib kelar, lekin u yerda sobit qolmagan edilar. Faqat ag‘labiylar davrida u yerda turib hukm yuritish imkoniga ega bo‘ldilar. Siqilliya orolini fath qilishda Asad ibn Furot qozi ul-quzot (bosh qozi) o‘laroq ishtirok etdi. Islomning hukmronligi bu orolda hijriy 483 (milodiy 1090) yilgacha davom etdi.
Ag‘labiylar O‘rta yer dengizidagi orollarga doimiy ravishda hujumlar uyushtirib turdilar. Ular hijriy 256 (milodiy 870) yilda Maltani fath qildilar. Shuningdek, Italiyaning janubiy taraflariga va Fransiyaga ham g‘azotlar uyushtirib, muvaffaqiyat qozondilar. Fransiyaning sohillariga ega chiqishdi va Italiyaning bir qancha shaharlarini – Brindizi, Napoli, Kalyarini, Taranto va Barini fath qildilar.
Ubaydiylar davlati hijriy 296 (milodiy 908) yilda ag‘labiylar davlatini ham tugatdi.
Ag‘labiylar davlatining mashhur hokimlari:
1. Ibrohim ibn Ag‘lab ibn Solim. Hijriy 184–196 (milodiy 800–811) yillar.
2. Ziyodatulloh ibn Ibrohim. Hijriy 201–223 (milodiy 816–838) yillar.
3. Ibrohim ibn Ahmad. Hijriy 261–289 (milodiy 875–902) yillar.
Keyingi mavzu:
Ikkinchi Abbosiylar asri;
Turklarning ustunligi;
Zanjiylar qo‘zg‘aloni;
Qarmatiylar harakati.