Elakni yaxshi bilamiz, uning xizmatini ham – keraklini keraksizdan ajratish. Ramazon oyi insondagi yaxshi va yomon xislatlarni bir-biridan ajratadigan,
yaxshilarini suzib olib, yomonlariga yo‘l bermaydigan elak misoli.
Undan o‘tarkanmiz, gunoh qoldirgan kirlardan tozalangandek, og‘irliklardan qutulgandek bo‘lamiz. Orttirgan yomon odatlarimiz bizdan uzoqlashadi, biz esa ulardan. Qudratli bir qo‘l elakni siltarkan, yelkalarimizdagi hech qachon ajralolmaymiz deb o‘ylagan yuklardan qutqaradi.
Ammo elak ko‘zidan o‘tmay qolgan narsalarga mahkam yopishganlar ham borki, qancha siltalanmasin, ulardan ajralisholmaydi. Natijada keraksizlar bilan birga chiqitga uloqtirilishadi, zoye bo‘lib ketishadi. Agar kishini gunohu xatolardan, kibr, kin, hasad, baxillik kabi odatlardan Ramazon ham qutqarolmasa, elak ko‘zidan o‘tmay, keraksizga chiqarilganlar orasida topadi o‘zini, Alloh saqlasin!
Keling, Rabbimiz bu muborak oyda bizga buyurgan amallar mohiyatiga boqaylik.
Ramazon, eng oldin, ro‘za mavsumi.
Hech bir ota-ona bolasining och qolishini istamaydi. Ular xohlagan narsalarni yedirishga harakat qiladi. Bu – ota-onaga Alloh taolo ato etgan marhamat, shafqat namoyoni. Shunday bo‘lgach, marhamatlilarning marhamatlisi bo‘lgan Zot biz qullarini kunlar davomida yeyish-ichish kabi nafsimizga xush keladigan narsalardan tiyib yurishga buyurishi bejiz emas. Chunki ro‘za faqat bizning yaxshiligimiz, foydamiz uchun.
«Ochlikning insonga qanday foydalari bor?» degan savol javobini shifokorlarga qoldiraylik-da, ma’naviy foydalariga to‘xtalaylik. Ro‘za bilan odam ochlik nima ekanini biladi. O‘zi bir kungina chekkan ochlik, tashnalik azobini bir umr tortib yashagan, yashayotganlar ahvolini tushunadi, ko‘nglida shafqat, marhamat uyg‘onadi. Hech bo‘lmasa duolari bilan ularga ko‘mak berishga shoshiladi. Ovqat yeyishga ketadigan vaqtini, quvvatini yana-da yaxshi narsalarga sarflaydi. Xayollari, tuy¬g‘ulari teranlashadi, badani dam oladi, ruhiyati yuksaladi.
Ramazon – Qur’on mavsumi. Har Ramazonda Payg‘ambarimiz (s.a.v.) Jabroil (a.s.) bilan yuzma-yuz o‘tirib, o‘sha paytga qadar nozil bo‘lgan oyatlarni o‘qib berganlar. Vafot etadigan yillarida esa bu holat ikki marta takrorlangan. Demak, Ramazon Qur’oni karim nozil bo‘la boshlagan, takror-takror o‘qilgan, tinglangan, yod olingan oy. Bu muddatni Qur’onning faqat arabchasini emas, balki tafsirlarini o‘qib, ma’nolarini tushunish mavsumi sifatida qadrlay olsak, ne baxt!
Ramazon – infoq oyi. Zakot, fidya va fitr sadaqalari bilan yana-da fayzlangan oy boyning ham, faqirning ham diliga quvonch baxsh etadi. Muhtojlar o‘zlari orzu qilgan moddiy imkonlarga yetishsa, boylar zimmalaridagi burchni ado etish bilan xushnud bo‘lishadi.
Ramazon – namoz oyi. Tahajjudlar, saharlarda o‘zgacha xushu’ bilan o‘qilgan bomdodlar, besh vaqt namozni masjidlarda ado etishga qilingan harakatlar va oqshomning tarovih bilan fayzga to‘lishi... Qazo, nafl namozlari...
Ramazon – silai rahm oyi. Qo‘shni va qarindoshlik rishtalarini mustahkamlash, kishilar bir-birlarining holidan har damgidan ham ko‘proq xabar oladigan mavsum.
Ramazon – savobi maqbul hajga teng bo‘lgan umra oyi. Ka’ba bilan, Makka va Madina bilan yuzlashib, dildagi Saodat asri sog‘inchlari taftini bir oz bo‘lsa-da bosish fursati. Tutilgan ro‘za, qilingan barcha ibodatlar muborak makonlar vasilasi bilan yana-da barokatlanadigan palla.
Ramazon – shaytonlar zanjirband qilinib, nafslar ezilgan, ruhlar parvozga shaylangan, ko‘ngillar yumshab, shafqatga to‘lgan – ilohiy rahmat yomg‘irlari har joy, har dilni obod qilgan oy.
Va yana Ramazon ichida ming oydan xayrli ekani xabari berilgan kecha – Qadr bor. Ya’ni, bu kechani topgan, qimmatiga munosib tarzda kutib, kuzatgan inson butun umrini ibodat bilan o‘tkazganga teng demak!
Balki bu so‘nggi Ramazondir biz uchun. Shunday bo‘lgach, so‘kilganlarimizni butlaylik, sindirganlarimizni ta’mir etaylik, buzganlarimizni tiklaylik. To qabrga kirgunimizcha taqib qiladigan, u yerda ham bizni hisobi bilan charchatadigan, o‘zi esa ortimizdagilar bilan birga qoladigan moddiy yuklarimizni ma’naviylariga almashtiraylik. Farishtalarning bu muddat ichra tongga qadar «Allohu karimdan hojatini istaganlar bormi? Bormi Mehribon Zotdan salomatlik, shifo so‘ragan? Kechirilish, afv etilish tilaganlar bormi?» degan nidolariga «labbay» deya javob beraylik.
Bu muborak oyni shunday kutib, shunday kuzataylikki, Ramazon elagidan qalbu jismimiz-la toza, sof holatda o‘tish barchamizga nasib qilsin!
Zumrad Foziljon qizi
- 56وَتُعْطَى الْكُتْبُ بَعْضًا نَحْوَ يُمْنَى وَبَعْضًا نَحْوَ ظَهْرٍ وَالشِّمَالِ
Ma’nolar tarjimasi: Nomai a’mollar ba’zilarga o‘ng tomondan beriladi, ba’zilarga orqa va chap tomondan (beriladi).
Nazmiy bayoni:
Ayrimlarga nomalar kelar o‘ng qo‘ldan
Ba’zilarga berilar orqa va so‘ldan.
Lug‘atlar izohi:
تُعْطَى – ikki maf’ulli fe’l.
الْكُتْبُ – noib foil, birinchi maf’ul. كُتْبُ kalimasi كِتَابٌ ning ko‘pligi bo‘lib, aslida, كُتُبٌ dir. Bu yerda nazm zaruratiga ko‘ra كُتْبُ qilib keltirilgan.
بَعْضًا – ikkinchi maf’ul.
نَحْوَ – nahv kalimasining bir qancha ma’nolari bo‘lib, bu yerda “tomon” ma’nosida kelgan. Zarflikka ko‘ra nasb bo‘lib turibdi. Quyidagi baytlarda نَحْو kalimasining besh xil ma’nosi bayon qilingan: 1. “qasd”; 2. “jihat”; 3. “miqdor”; 4. “misl”; 5. “qism”.
نَحَوْنَا نَحْوَ دَارِكَ يَا حَبِيبِي
لَقِينَا نَحْوَ أَلْفٍ مِنْ رَقِيبِ
وَجَدْنَاهُمْ جِيَاعاً نَحْوَ كَلْبٍ
تَمَنَّوْا مِنْكَ نَحْوًا مِنْ شَرِيبِ
Ey do‘stim, yo‘l oldik hovlinga tomon,
Yo‘liqdik ming qadar raqibga hamon.
Ularning it misol ochligin bildik,
Biror qism yutiming kutishar har on.
يُمْنَى – “o‘ng” ma’nosida bo‘lib, taraf va a’zoga nisbatan ishlatiladi.
وَبَعْضًا – oldin o‘tgan بَعْضًا ga atf qilingan.
ظَهْر – orqa taraf ma’nosini bildiradi. Masalan, ظَهْرُ الاِنْسَان deganda inson yelkasi ortidan beligacha bo‘lgan qismi tushuniladi.
الشِّمَالِ – chap taraf ma’nosini anglatadi.
Matn sharhi:
Qiyomat kunida hamma mahshar maydoniga to‘planadi. Barchaga bu dunyoda qilgan ishlari yozib qo‘yilgan kitob – nomai a’mol tarqatiladi. Ushbu nomai a’mollar insonlarning hayotlari davomida qilgan barcha hatti-harakatlari davomida yozilgan bo‘ladi. Bu haqida Qur’oni karimda shunday xabar berilgan:
“Holbuki, sizlarning ustingizda (barcha so‘zingiz va ishingizni) yodlab turuvchi (farishtalar) bor. (Ular nomai a’molga) yozuvchi ulug‘ zotlardir. (Ular) siz qilayotgan ishlarni bilurlar”[1].
Ya’ni insonlarning qilayotgan amallarini kuzatib, yozib turuvchi farishtalar bor. Ular Alloh taolo huzurida eng hurmatli farishtalar bo‘lib, insonlarning talaffuz qilgan barcha so‘zlarini va qilgan barcha amallarini yozib turadilar. Qurtubiy ushbu oyat haqida: “Ustilaringizda kuzatib turuvchi farishtalar bordir” ma’nosini anglatadi, – degan. Ushbu hurmatli farishtalar insonlar tarafidan sodir bo‘lgan barcha yaxshiyu yomon ishlarni bilib turadilar hamda qiyomat kunida qilmishlariga yarasha jazo yo mukofot olishlari uchun nomai a’mollariga yozib turadilar.
Qiyomat kunida farishtalar barcha insonlarni bir joyga to‘plaganlaridan so‘ng har biri bilan alohida hisob-kitob boshlanadi. Hisob-kitobdan oldin ularga bu dunyoda qilgan barcha ishlari yozib qo‘yilgan nomai a’mollari beriladi. Ashaddiy kofirlarga nomai a’mollari orqa tomondan beriladi va ular uni chap qo‘llari bilan oladilar. Ba’zi kofirlarga chap tomondan beriladi.
Taqvodor mo‘minlarga o‘ng tomondan beriladi. Tavba qilishga ulgurmasdan o‘lgan fosiq mo‘minga nomai a’moli qaysi tarafdan berilishi haqida ulamolar ikki xil qarashda bo‘lganlar:
– O‘ng tarafdan beriladi;
– Bu haqida gapirmaslikni afzal ko‘rishgan.
O‘ng tarafdan beriladi, deganlar ham qachon berilishi haqida o‘zaro ikki xil gapni aytganlar:
1. Do‘zaxga kirishidan oldin beriladi va bu uning do‘zaxda abadiy qolmasligi alomati bo‘ladi;
2. Do‘zaxdan chiqqandan keyin beriladi.
Nomai a’mollari o‘ng taraflaridan berilganlar osongina hisob kitobdan so‘ng jannatdagi ahllari oldiga xursand holda qaytadilar:
“Bas, kimning nomai a’moli (qiyomat kuni) o‘ng tomonidan berilsa, bas, u oson hisob bilan hisob-kitob qilinajak va (jannnatga tushgan) o‘z ahli (oilasi)ga shodu xurram holda qaytajak”[2].
So‘fi Ollohyor bobomiz ushbu masala to‘g‘risida qanday e’tiqodda bo‘lish lozimligi haqida bunday yozgan:
Bilur garchi jami’i holimizni,
Yuborur nomayi a’molimizni.
* * *
Yuborsa nomani rahmat yo‘lidin,
Kelur noma u qulni o‘ng qo‘lidin.
* * *
Qizil yuzlik bo‘lub ul ham sarafroz
Suyunganidin qilur ul banda ovoz.
* * *
O‘qung nomamni ey turg‘on xaloyiq
Kelubdur noma ixlosimg‘a loyiq.
Ya’ni Alloh taologa barcha holatlarimiz ma’lum bo‘lsa-da, amallarimiz yozilgan sahifalarni yuboradi. U zotning buyruqlarini bajarib, rahmatiga sazovor bo‘lganlarga amallari yozilgan sahifalarni o‘ng tarafidan yuboradi.
Bunday baxtli insonlar kitoblari o‘ng tomondan berilishi bilanoq o‘zlarining abadiy baxt-saodatga erishganlarini biladilar va mislsiz xursandchilikdan quvonch ko‘z-yoshlari bilan entikishib:“Mana, mening kitobimni o‘qib ko‘ringlar! Albatta, men hisob-kitobimga yo‘liqishimga ishonardim”, – deydilar:
“Bas, o‘z kitobi (nomai a’moli) o‘ng tomonidan berilgan kishi aytur: “Mana, mening kitobimni o‘qingiz! Darhaqiqat, men hisobotimga ro‘baro‘ bo‘lishimni bilar edim”, – der”[3].
Ammo kimki Allohga iymon keltirmay, Uning buyruqlarini bajarmasdan o‘ziga berilgan fursatni faqat ayshu ishratda yashashga erishish, go‘yo dunyo lazzatlarining oxirigacha yetish yo‘lida sarf qilib yuborgan bo‘lsa, unga kitobi orqa tarafidan beriladi. Kitobi orqa tarafidan berilganlar qizib turgan do‘zaxga kiradilar:
“Ammo kimning nomai a’moli orqa tomonidan berilsa, bas, (o‘ziga) o‘lim tilab qolajak va do‘zaxda kuyajak”[4].
Ba’zilarga kitobi chap tarafidan beriladi. Bunday kimsalar kitobi chap tarafdan berilganning o‘zidayoq sharmanda bo‘lganlarini biladilar. Oldindagi dahshatli azob-uqubatlarni his etganlaridan titrab-qaqshab: “Voy sho‘rim, koshki menga kitobim berilmasa edi”, – deb qoladilar.
“Endi, kitobi chap tomonidan berilgan kimsa esa der: “Eh, qaniydi, menga kitobim berilmasa va hisob-kitobim qanday bo‘lishini bilmasam! Eh, qaniydi, o‘sha (birinchi o‘limim hamma ishni) yakunlovchi bo‘lsa! Menga mol-mulkim ham asqotmadi. Saltanatim ham halok bo‘lib mendan ketdi”[5].
Xulosa qilib aytganda, barchaning qilgan qilmishlari va holatlari ma’lum bo‘lsa-da, Alloh taolo ularga nomai a’mollarining ham berilishini iroda qilgan. Ushbu nomai a’mollarning qanday berilishining o‘zidayoq yaxshi amal qilganlarni taqdirlash ko‘rinishi bor.
Keyingi mavzu:
Amallarning o‘lchanishi va sirot haqidagi e’tiqodimiz