Xalqimizda davo uchun yoki ko‘z tegmaslik uchun Quron oyatlaridan dam solish odati mavjud. Binobarin, Quroni karim shifo bo‘lib, bu haqda Alloh taolo: «(Biz) Qur’ondan mo‘minlar uchun shifo va rahmat bo‘lgan (oyat)larni nozil qilurmiz» (Isro,82) deb marxamat etgan. Qurondagi xar bir oyat hissiy va manaviy, zohiriy va botiniy kasalliklarga shifodir.
Insondagi ruhiy tasirning yaxshi va yomon jihatning g‘olibligiga qarab ko‘z tegishi, atrofdagilarga yomon ta’sir etishi mumkin. Zero, Abu Hurayra (roziyallohu anhu)dan rivoyat qilingan hadisda Rasululloh (sollallohu alayhi va sallam): “Ko‘z tegishi haqiqatdir”, deganlar (Imom Buxoriy va Imom Muslim rivoyatlari).
Payg‘ambarimiz (sollalohu alayhi va sallam) ham ko‘z tegishiga qarshi “Falaq” va “Nos” suralarini o‘qib panohlanganlar. Shuningdek, kim biron narsani ko‘rib, ko‘zi quvnasa, “Mashaalloh, la havla va la quvvata illa billah”, deyishi mustahab amaldir.
Afsuski, ko‘z tegishidan panohlanishning odamlar qo‘llayotgan tumor, ko‘zmunchoq, qalampir, taqa, isiriq kabilarni taqish yoki osib qo‘yish kabi usullari tobora avj olib, ko‘payib bormoqda. Bunday qilish Allohdan o‘zga narsadan panoh so‘rash bo‘lgani uchun shariatimizda harom va shirk sanaladi.
Bir kuni bir odam oldimga dam solib qo‘yishimni, iltimos qilib keldi. Ranglari so‘lik, ko‘zlaridan nur qochgan edi. Kelib o‘tirib olgandan so‘ng dardini ayta boshladi. Ishlari yurishmay qolganini, sog‘lig‘ining mazasi yo‘q ekanligini aytdi. Bir folchining oldiga borganini, u ayol esa unga ilmu-amal qilingani, oldi olinmasa, tez orada vafot etishini “bashorat” kilganmish. Ilmu-amalni qo‘shnisi qilganini ham aytib o‘tgan. O‘zim sizni davolayman, o‘qib qaytariq qilaman deb, u bechoradan katta miqdorda pulini olgan. Folchi dam solib bergan narsalarni qo‘shnisining darvozasi tagiga sepgan. Buni qo‘shnisi ko‘rib, o‘rtada adovat paydo bo‘lgan. Natijada esa, holat yanada yomonlashgan. Bormagan mullam, folchim qolmadi, deb so‘zini davom ettirdi.
Men unga muqaddas dinimiz ko‘rsatmalarini aytib berdim. Uning qilgan ishlari gunoh ekanligi, bu shariatimizga ko‘ra qattiq taqiqlangan amal ekanini aytdim. Darrov tavba kilishi kerakligini, shunda hammasi o‘z izniga qaytishini tushuntirdim.
Gaplarimni qabul qildi va tavba qilishni, bundan buyon besh vaqt namozni kanda qilmasligini aytdi. Oradan bir kancha vaqt o‘tib, u bilan ko‘chada uchrashib qoldik. Yuzlari to‘lishgan, ranglari toza bo‘lib, xursand holda edi. Salomlashganimizdan so‘ng, menga o‘z tashakkurini izhor etdi. Ishlari yurishib, sog‘lig‘i ham yaxshilanganini aytganda qalbimda iliqlik paydo bo‘ldi. Zero, bir adashib, yo‘lini topa olmayotgan odamga yordam berganimdan Allohga shukronalar aytdim. Afsus, bu odamga o‘xshab adashib, yo‘lini topa olmayotgan, dardini ilmli kishilarga emas, aksincha, ilmsiz, joxil kimsalarga duch kelib, sarson-sargardon bo‘lib yurganlar kancha. Shifo Allohdandir. Nima ish qilayotganimizni bir o‘ylab, kimlarga murojaat qilish kerakligini ham mushohada qilib ko‘raylik.
Baxtiyorxon UMARALIYEV
Zarbdor tumani “Qusom ibn Abbos”
jome masjidi imom-xatibi
Uch yashar qizi uyni betartib qilib tashlagani uchun otasi unga qattiqroq tanbeh berdi. Ertasiga qizi otasiga bir quti hadya qildi. Otasi bo‘sh qutini ko‘rib, qizining bu ishini tushunolmadi va: “Bu nimasi, qizim, meni masxara qilyapsanmi?” dedi. Qizi esa: “Kecha meni urishgan paytingiz sizga aytishdan qo‘rqib shu qutini ochdim va ichiga sizni yaxshi ko‘rishimni aytib, og‘zini berkitib qo‘ydim. Bugun jahlingiz chiqmay turgani uchun olib kelib berdim”, dedi. Shunda ota xato yo‘l tutayotganini anglab yetdi. Qizini opichladi. Uning bundan naqadar xursand bo‘lgani ko‘z oldida qoldi.
Oradan yillar o‘tsa-da, ishi yurishmasa yo kayfiyati bo‘lmasa o‘sha kunni eslab, bo‘sh qutini ochib qararkan, tashvishlarini unutdi.
Darhaqiqat, qiz farzand otasiga o‘g‘il farzanddan ham ko‘proq mehrli bo‘lishar ekan. Hadislarda bir qiz farzandni bo‘lsa-da, tarbiyalab o‘stirgan otaga jannat bashorati berilgani bejizmas ekan.
Alloh bergan bu ne’matlarning qadriga yetaylik. Zero, qancha odamlar, o‘g‘il bo‘lsin, qiz bo‘lsin – ko‘p yillar davomida farzand ne’matiga zor.
Akbarshoh RASULOV