Savdo-sotiq bilan shug‘ullanish sharafli kasblardan biridir. Dinimiz ko‘rsatmasiga ko‘ra tijoratda rostgo‘ylik, to‘g‘rilik, muloyimlik alohida o‘rin tutadi. Insonlarning haqqiga xiyonat qilmay, bir-birini aldamay savdo-sotiq qilgan kishilarga oxiratda Allohning eng suyukli bandalari bilan birga bo‘lish baxti nasib bo‘ladi. Abu Sa’id al-Xudriy roziyallohu anhudan: Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam: ”Ishonchli, rostgo‘y savdogar (jannatda) nabiylar, siddiqlar va shahidlar bilan birgadir”, deb marhamat qilganlar (Termiziy rivoyati).
To‘g‘rilik deganda avvalo, yolg‘on, xiyonat, tuhmat, bevafolik kabi qabih ishlardan uzoqda bo‘lish tushuniladi.
Ma’lumki, har qanday kasbni puxta egallash, o‘z kasbining mohir ustasi bo‘lish uchun ana shu kasbga taalluqli ilmni mukammal o‘rganmoq kerak. O‘z kasbiga muhabbati bor inson mehnatdan charchamaydi, balki u rohatlanadi. Mehnatining samarasini ko‘rganda barcha charchoqlarini unitadi. Kasbi tufayli atrofdagilariga yordami tegsa, inson o‘zini baxtli deb hisoblaydi. Demak, inson halol mehnati bilan va’da qilingan ulug‘ savoblar, darajalarga erishar ekan.
Demak, savdo-sotiq, tijorat bilan mashg‘ul bo‘lgan kishi dinimiz ko‘rsatgan yo‘lga muvofiq tijorat qilsa, unga oxiratda katta ajru mukofot bo‘lishi, xatto jannatda payg‘ambar-u, siddiqlar bilan birga bo‘lar ekan. Ammo uning aksi bo‘lsa, o‘zining foydasi uchun hiyla-nayrang, aldamchilik, ko‘zbo‘yamachilik va g‘irromlik qilsa, dinimiz talablaridan tashqariga chiqqan bo‘ladi hamda qiyomat kunida og‘ir hisob kitobga mubtalo bo‘lishi muqarrar. Ba’zi bir savdogarlar o‘z molini o‘tkazish uchun yolg‘on gapiradilar, hatto yolg‘on qasam ichadilar. Bu savdoning barakasini ketkazadi. Boshqa tomondan balo va ofatlar yetishi ham mumkin.
Hakim ibn Hizom roziyallohu anhudan: Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: ”Oluvchi va sotuvchi ixtiyorlidir. Agar bir-birlariga rost so‘zlab, molini aybini yashirmasalar o‘rtalarida baraka bo‘ladi. Agar mollari aybini yashirsalar va bir-birlarini aldasalar, savdolarida baraka ko‘tariladi”, dedilar (Buxoriy va Muslim rivoyati).
Rasululloh sollallohu alayhi vasallam bir kuni bozorda bug‘doy sotib turgan kishining bug‘doyiga muborak qo‘llarini tiqib ko‘rsalar, bug‘doyning tagi sal nam ekan. Shunda U zot: “Bu qanday bo‘ldi?”, deb sotuvchiga e’tiroz bildirdilar. Sotuvchi esa: “Hozir yomg‘ir yog‘ib o‘tgan edi, shuning uchun nam tekkanini tagiga qo‘ygan edim”-deb uzr aytdi. On hazrat: “Nam tekkani ustida turaversa bo‘lmaydimi? Kimki hiyonat qilsa bizdan emas”-dedilar.
Ba’zi bir o‘lkalarga Islomni yoyishda musulmon savdogarlarning o‘rni beqiyos bo‘lgan. Ko‘plab insonlar musulmon tijoratchilar sababli islomga kirganlar. Xitoy yerlariga qarashli Sharqiy Turkiston islomni musulmon savdogardlar orqali o‘rganganlar. Shu bilan xitoyliklar orasida islom yoyila boshlagan. Musulmon savdogarlar tufayli Islom Indoneziya, Malayziya, Filippin kabi Janubiy-Sharqiy Osiyo mamlakatlariga yetib borgan. Shri-Lankaning janubiy g‘arbida joylashgan Maldiv oroli va Vetnamga ham islomning tarqalishi ortida musulmon savdogarlarning xizmatlari katta.
Afrika qit’asining shimolidan tortib markaziy-sharqiy va janubiy Afrikagacha bo‘lgan hududlarda ham islomning tarqalishiga musulmon savdogarlarning o‘rni nihoyatda beqiyos.
Biroq, qalb qulflarining islomga ochilishida tijoratchilirning xulqi qanday o‘rin tutgan?
Ana o‘sha biz ular haqida gapirayotgan tijoratchilar ko‘p ishlar qilmagan. Lekin ular Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam olib kelgan xulq bilan xulqlangan edilar xolos.
Bu xulq Alloh taolo o‘z nabiyyiniوَإِنَّكَ لَعَلَى خُلُقٍ عَظِيمٍ “Siz buyuk xulq uzradirsiz” deb maqtashiga sabab bo‘lgan xulq edi.
Bu xulq Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning
بعثت لأتمم مكارم الأخلاق
“Men axloqlarning eng mukarramlarini mukammal qilish uchun yuborildim” degan so‘zlarida jo bo‘lgan xulq edi.
Masruq roziyallohu anhu aytadi: “Biz Abdulloh ibn Amr roziyallohu anhu bilan o‘tirgan edik. U bizga: “Rasululloh sollallohu alayhi vasallam fahsh ishlarni qiluvchi ham fahsh gaplarni aytuvchi ham emasdilar. U zot:
إن خياركم أحاسنكم أخلاقاً
“Sizlarning eng yaxshilaringiz xulqi go‘zallaringizdir, der edilar”, -dedi” (Buxoriy rivoyati).
Jobir roziyallohu anhu aytadi: Rasululloh sollallohu alayhi vasallam:
إن من أحبكم إليَّ وأقربكم مني مجلساً يوم القيامة أحاسنكم أخلاقاً
“Sizlarning menga eng sevikligingiz va qiyomat kuni menga eng yaqin joyda bo‘ladiganingiz xulqi chiroylilaringizdir”, dedilar (Termiziy rivoyati).
Islomda tijoratning ham o‘ziga xos axloqi bo‘lib, u haqda Rasululloh sollallohu alayhi vasallam shunday deb xabar beradilar:
عَنْ مُعَاذِ بْنِ جَبَلٍ، قَالَ : قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ : (إِنَّ أَطْيَبَ الْكَسْبِ كَسْبُ التُّجَّارِ الَّذِينَ إِذَا حَدَّثُوا لَمْ يَكْذِبُوا، وَإِذَا ائْتُمِنُوا لَمْ يَخُونُوا، وَإِذَا وَعَدُوا لَمْ يُخْلِفُوا، وَإِذَا اشْتَرُوا لَمْ يَذِمُّوا، وَإِذَا بَاعُوا لَمْ يُطْرُوا، وَإِذَا كَانَ عَلَيْهِمْ لَمْ يَمْطُلُوا، وَإِذَا كَانَ لَهُمْ لَمْ يُعَسِّرُوا
Muoz ibn Jabal roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: Rasululloh sollallohu alayhi va sallam shunday dedilar: “Kasblarning eng yaxshisi – tijoratchilarning kasbidir. Ular gapirsalar yolg‘on gapirmaydilar, ularga omonat qo‘yilsa xiyonat qilmaydilar, va’da bersalar xilof qilmaydilar, sotib olayotgalarini pastga urmaydilar, sotayotganlarini bo‘rttirmaydilar, qarzlarini berishni cho‘zib yurmaydilar va birovga qarz berganlarida uni qistamaydilar” (Bayhaqiy rivoyati).
Musulmon tijoratchining omonatdor bo‘lishi muqaddas dinini ko‘rsatmasi va topshirig‘i ekan. Rivoyatlarda kelishicha Yunus ibn Ubayd har xil narxdagi kiyimlarni sotar edi. Ba’zi kiyim-kechaklarining narxi to‘rt yuz tanga bo‘lsa, ba’zilariniki ikki yuz tanga edi. Bir kuni o‘zining o‘rniga do‘konda jiyanini qoldirib o‘zi namoz o‘qish uchun masjidga jo‘nabdi. Shunda do‘konga bir a’robiy kelib to‘rt yuz tangalik kiyim so‘rabdi. Unga ikki yuz tangaligi ko‘rsatilganda libos unga ma’qul kelib uni sotib olibdi. Yunus ibn Ubayd yo‘lda haligi a’robiyni uchratib qolibdi va libos o‘zining do‘konidan sotilganini payqab undan “Qanchaga sotib olding?” deb so‘rabdi. A’robiy to‘rt yuz tangaga olganini aytgach Yunus ibn Ubayd u libos ikki yuz tanga turishini va qaytarib olib borishini aytibdi. A’robiyning: “Biz tomonlarda buning narxi besh yuz tanga, men roziman” degan gapiga qaramay “To‘g‘rilik mol-u dunyodan yaxshiroq” deb do‘konidan ikki yuz tangasini qaytarib beribdi, jiyaniga esa bu ishi uchun qattiq dashnom berib, uni insofli bo‘lishga chaqiribdi.
Bunga o‘xshash voqeani Muhammad ibn Mundakir rohmatullohi alayhning hayotlarida ham uchratishimiz mumkin. U kishi ham savdogarlardan bo‘lib turli liboslarni sotar edilar. Bir kuni o‘rniga yosh bola savdo qilib besh tangalik kiyimni o‘n tangaga sotganligini bilib qolib xaridorni izlashga tushibdi. Axiri topgach unga: “Yosh bola sizga besh tangalik kiyimni o‘n tangaga sotibdi” debdi. U odam roziligini aytganda unga qarata: “Biz o‘zimizga ravo ko‘rganimiznigina boshqalarda bo‘lishiga rozimiz. Endi yo o‘n tangalik liboslardan birini oling, yoki besh tangani qaytarib beray, yoki bo‘lmasa libosni qaytarib pullaringizni olib keting” deb aytibdi. Haligi odam besh tangani qaytarib olibdi va odamlardan bu ulug‘ zot kim ekanligini so‘rganida ular Muhammad ibn Mundakir ekanligini aytishibdi.
Alloh taolo yurtimiz bozorlariga O‘zining barakotlarini yog‘dirsin. Barchamizga muqaddas dinimiz ko‘rsatmasiga muvofiq savdo-sotiq qilib, bu dunyo baxti oxirat saodatiga nasib etsin.
Jaloliddin Hamroqulov,
Toshkent islom instituti “Tahfizul Qur’on” kafedrasi mudiri,
Toshkent shahar “Novza” jome masjidi imom xatibi
Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
Sahobai kiromlar iymonu Islom, shariatu tariqat, axloqu odob va shunga o‘xshash barcha kerakli narsalarda har birlari biz uchun muqtado bo‘lgan ajoyib insonlar jamoasidir.
Ushbu mavzuga kirishdan avval «sahoba» va «fazl» so‘zlarining ma’nolarini yaxshilab o‘rganib olishimiz lozim.
«Sahoba» so‘zi «sahiba» o‘zagidan olingan bo‘lib, lug‘atda «suhbatdosh bo‘lmoq» va «sohib bo‘lmoq» degan ma’nolarni anglatadi.
Istilohda esa Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallamni musulmonlik hollarida ko‘rgan odamga sahoba deyiladi.
Musulmon odam Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallamni ko‘rsa bo‘ldi, suhbatlashib o‘tirmasa ham sahoba bo‘laveradi.
Ulamolar bu masalada ko‘plab batafsil bayonotlar, turli fikr-mulohazalarni keltirganlar. Lekin mazkur tortishuvlarning barchasining natijasi yuqoridagi ta’rifga borib taqaladi.
«Fazl» so‘zi lug‘atda «ziyoda», «ortiqlik», «ustunlik» degan ma’nolarni anglatadi.
Shundan «Sahobalarning fazli» iborasining ma’nosini tushunib olish mumkin.
Payg‘ambar alayhissalom hazrati Jobir roziyallohu anhuga va «Bay’atir-Rizvon»da ishtirok etgan boshqa sahobiylarga qarata: «Sizlar yer yuzidagi eng yaxshi odamsizlar», deganlar.
Shunga binoan, har bir musulmon mazkur baxtiyor shaxslarni sevishi, hurmatlashi va e’zozlashi lozimdir.
Alloh taolo ularga «yaqin fath»ni mukofot qilib berdi. Hudaybiyadan so‘ng tezda butun dunyoni fath qilish boshlandi. Ikki oydan ko‘p vaqt o‘tmay, birinchi, eng muhim fathlardan biri – Xaybar fathi bo‘ldi. Undan keyin esa navbatdagi fathlar ketma-ket sodir bo‘laverdi.
Musulmonlar Islom jamiyatining asl mag‘zini, javharini tashkil etar edilar. Ular uch qismdan iborat bo‘lib, birinchi qism peshqadam muhojirlar edi.
«Birinchi peshqadam muhojirlar».
Ular Makkai Mukarramada hech kim iymonga kelmagan paytda iymonga kelgan, kofirlarning ozorlariga chidagan, ularning zulmlariga bardosh bergan ulkan sahobiylardir.
Ulamolar: «Ushbu oyatda «oliy maqom egalari» deb sifatlanayotgan muhojirlar Badr urushiga qadar Makkai Mukarramadan Madinai Munavvaraga hijrat qilgan sahobalardir», deydilar. Chunki ular eng qiyin vaqtda iymonga kelib, eng qiyin vaqtda hijrat qilgan shaxslardir. Badr urushida musulmonlar g‘olib kelib, Islom jamiyati yuzaga chiqib, o‘z tayanchiga ega bo‘lganidan keyin hijrat qilish ham oson bo‘lib qolgan.
Ikkinchi qism – «ansoriylar», ya’ni Madina ahllaridan birinchi bo‘lib Islomga kelgan, Rasululloh sollallohu alayhi vasallamga «Aqaba»da bay’at qilgan, din qardoshlarini o‘z yurtlari – Madinaga taklif etgan, makkaliklar hijrat qilib borganlarida o‘zlari yemay, ularga yedirgan, o‘zlari kiymay, ularga kiydirgan, uylarini, molu mulklarini bo‘lib bergan, dinu diyonatlari uchun molu jonlaridan kechishga tayyor turgan madinalik peshqadam musulmonlardir.
Uchinchi qism – «ularga yaxshilik bilan ergashganlar», ya’ni peshqadam muhojir va ansoriylarga yaxshilik bilan ergashganlardir. Ular vasf qilinmish peshqadam muhojir va ansoriylardan keyin, mazkur mashhur voqealardan keyin musulmon bo‘lib, xuddi peshqadam musulmonlar kabi ixlosli, ibodatli va taqvodor kishilar bo‘lganlar. Ularga faqat peshqadamlik, ya’ni eng qiyin damda safda bo‘lmaganliklari yetishmaydi, xolos. Alloh ana shu uch toifadagi musulmonlarning barchasidan «rozi bo‘ldi, ular ham Allohdan rozi bo‘ldilar».
Banda erishishi mumkin bo‘lgan eng yuqori martaba Allohning roziligidir. Zotan, har bir bandaning oliy maqsadi ham mana shu. Bandaning Allohdan roziligi Uning qadariga ishonishi, qazosidan yaxshilik kutishi, ne’matlariga shukr qilishi, balo-ofatlariga sabr qilishidir.
Alloh ulardan rozi ekanligi uchun: «Ularga ostidan anhorlar oqib turgan jannatlarni… tayyorlab qo‘ydi».
Ular mazkur jannatga vaqtinchalikka kirmaslar, balki «ular u (yer)larda abadiy mangu qoluvchi bo‘lgan hollarida».
Alloh taolo ulardan rozi bo‘lmaganida, ularni bunday ikromga sazovor qilmas edi.
«Ana o‘sha ulkan yutuqdir».
Bundan ortiq yutuq bo‘lishi mumkinmi?
Alloh «Hashr» surasida sahobai kiromlarni shunday madh etadi:
«Diyorlaridan va mol-mulklaridan judo qilingan, Allohdan fazl va rozilik umid qiladigan hamda Allohga va Uning Rasuliga yordam beradigan faqir muhojirlargadir. Ana o‘shalar sodiqlardir» (8-oyat).
Muhojirlar aslida makkalik kishilar bo‘lib, dinu iymon yo‘lida ona yurtlarini, mol-mulklarini, qarindosh-urug‘larini tashlab, Madinai Munavvaraga hijrat qilganlar (ko‘chib o‘tganlar). Shu sababli ularning ko‘pchiligi miskin, faqirga aylanganlar.
Ular faqatgina Alloh beradigan fazlni deb, Uning roziligini topamiz, deb bu mashaqqatlarga bo‘yin egdilar. Qiyin ahvolga qaramasdan, Allohning va Rasulining ishiga qo‘llaridan kelgan barcha yordamlarini ayamadilar. Shuning uchun ham Alloh ularni «Iymonlarida sodiq kishilar» deb maqtamoqda.
«Hadis va hayot» kitobining 21-juzidan olindi