Payg‘ambar sallollohu alayhi vasallam bir hadisi sharifda: “Allohning bir toifa farishtalari borki, ular ko‘chalarni kezib zikr etayotganlarni izlaydi. Allohni zikr etayotgan jamoatni uchratganda bir-birlariga:
“Bu yoqqa kelinglar, izlaganlarimiz bu yerda ekan”, deya ovoz beradilar va zokirlarni ko‘kka qadar qanotlari ostiga oladi. Ko‘k yuziga chiqqanlarida Alloh taolo – har narsani bilgani holda – ulardan:
– Qullarim nima deyapti? – deb so‘raydi.
Farishtalar:
– Seni tasbih va takbir etayotir. Senga hamd aytib, ta’zim bajo etmoqda, – deydi.
Alloh taolo:
– Ular meni ko‘rdilarmi? – deb so‘raydi.
Farishtalar:
– Yo‘q, Seni ko‘rmadilar, – deya javob beradi.
Alloh taolo:
– Meni ko‘rganlarida nima qilgan bo‘lar edi? – deb so‘raydi.
Farishtalar:
– Agar Seni ko‘rganlarida yanada ko‘p ibodat etar, yanada ko‘p ta’zim etar va yanada ko‘p tasbih etardilar, – deydi.
Buyuk Robbimiz ulardan:
– Qullarim nima istayotir? – deb so‘raydi.
Farishtalar:
– Sendan jannat istayotir? – deb javob beradi.
Alloh taolo:
– Ular jannatni ko‘rdilarmi? – deb so‘raydi.
Farishtalar:
– Yo‘q, ular jannatni ko‘rmadilar, – deb javob beradi.
Alloh taolo:
– Agar jannatni ko‘rsalar nima qilgan bo‘lar edi? – deb so‘raydi.
Farishtalar:
– Agar u yerni ko‘rsalar jannatga bo‘lgan ishtiyoqi yanada kuchayar, u yerni istab hech toqati qolmas, ibodatlarini yanada kuchaytirar edi, – deydi.
Alloh taolo:
– Nimadan qo‘rqib menga sig‘inayotirlar? – dedi.
Farishtalar:
– Jahannamdan Senga sig‘inayotir, – deya javob beradi.
Alloh taolo:
– Ular jahannamni ko‘rdilarmi? – deb so‘raydi.
Farishtalar:
– Yo‘q, ko‘rmadilar, – deb javob beradi.
Alloh farishtalardan:
– Ular jahannamni ko‘rganlarida nima qilgan bo‘lar edi? – deb so‘raydi.
Farishtalar:
– Agar jahannamni ko‘rganlarida yanada qattiq qo‘rqib, undan Senga shiddatla qochar edi, – deya javob beradi.
Bu javobni eshitgan Alloh taolo:
– Shohid bo‘lingki, ularni afu etdim, – deydi.
Shunda farishtalardan biri:
– Ularning orasida bir kishi borki, u aslida ulardan emas, bir g‘arazli niyati uchun ularning orasiga suqilib olgan, – deydi.
Alloh taolo u farishtaga:
– Ular shunday bir jamoatki, ularning do‘stlari o‘zlariga xiyonat etmas, – deydi” (Buxoriy, Muslim rivoyati).
Bismillahir Rohmanir Rohiym
Assalomu alaykum va rahmatullohi va barakatuhu
Ba’zilar qashshoq oila yoki faqir jamiyatda hayot kechiradi. Bunday sinovli vaziyatda ona – farzandlariga qambag‘allikni yengishga va qashshoqlikdan ham ustun turadigan boy qadriyatlar borligini o‘rgatishi lozim. Ya’ni kambag‘allikda yashayotgan farzandlar onaning go‘zal tarbiyasi sababli o‘zlarini aslo kambag‘al deb bilmasliklari lozim.
Ushbu hikoyani jajji qizaloq ulg‘ayganida so‘zlab bergan.
Yoshligimda qashshoqlikda yashaganimizga qaramasdan onam meni “Qizim, biz boymiz” deb katta qildilar. Kambag‘al oilada yashashimizni kattaroq sinfga o‘tganimda bilganman.
Onam hamisha kiyimlarimni pokiza, ozoda qilib qo‘yardi. Kechalari kiyimlarimni tikardi. Kiyimimda yamoqlar juda ko‘p bo‘lardi. Har kuni ertalab sochlarimni tarardi. Oyoq kiyimlarini ham tozalardi. Onamning g‘amxo‘rligi sababli men hech qachon o‘zimni kambag‘al oilaning farzandi deb hisoblamasdim.
Kunlarning birida maktabdagi darslarim tugaganidan so‘ng ikki sinfdoshim: “Sen kambag‘alsan” deb meni mazax qilishdi. Ularning aytgan so‘zlari menga og‘ir botdi, qattiq xafa bo‘ldim.
Uyga yig‘lab bordim. Uyimga yaxshilab razm soldim, uyimiz juda eski va ta’mirsiz edi. Ko‘p joylarni onam o‘z qo‘llari bilan ta’mirlab, bo‘yab qo‘ygandi. Muzlatgich ham bo‘m-bo‘sh edi. Onam maktbdan qaytganimdan beri meni kuzatib turgan ekan.
Muzlatgichda yeyishga yegulik ham yo‘q edi. Stol ustida onam menga tayyorlab qo‘ygan 3-4 bo‘lak non ham 4-5 kunlik edi. “Bu nimasi? Nahotki men kambag‘al ekanimizni bilmagan bo‘lsam. Biz haqiqatdan ham qashshoq ekanmiz”.
Onamning oyoqlariga yopishib olib: “Onajon biz kambag‘almizmi?” deb so‘radim. Men o‘zimcha onam meni aldashga urinib, meni yupatsa kerak deb o‘ylagandim. Ammo onam menga xotirjam qarab: “Kambag‘al? Biz kambag‘al ekanmizmi?! Yo‘q, jonginam biz aslo kambag‘al emasmiz”, dedi.
Keyin onam muzlatgichni ochib: “Ozgina bo‘lsa ham yeyishga loviyamiz bor. Ayrimlarning uyida shu ham yo‘q”, dedi.
Ha, agar qizalog‘im bizning pulimiz yo‘q, shuning uchun biz kambag‘almiz demoqchi bo‘lsang, to‘g‘ri pulimiz kam bo‘lishi mumkin, ammo bizda boshqalarda yo‘q ko‘p narsalarimiz bor. Ayrimlar biz kabi baxtli tabassum qila olmasligi mumkin. Biz baxtlimiz.
Boshqalarning boyligi bo‘lsa ham, sog‘lig‘i bo‘lmasligi mumkin. Biz esa sog‘-salomatmiz.
O‘zgalarning puli ko‘p bo‘lishi mumkin, lekin oila a’zolari bir-biriga ahil bo‘lmasligi va biz kabi bir-birini qattiq yaxshi ko‘rmasligi mumkin. Shunday ekan, aslo xavotir olma qizalog‘im, biz haqiqatdan ham boymiz. Bizda juda ko‘p boyliklar bor”.
Onam meni shu tariqa ko‘nglimni ko‘tarardi. Hayotda yengilmaslikka o‘rgatardi. Onam hamisha qornimni to‘yg‘izish bilan birga, menga ruhiy ozuqa ham berardi.
Farzandlarimizning yuzi hamisha umid tabassumidan porlab tursin. Ularning qalblari aslo kambag‘allikdan o‘ksimasin. Dilbandlarimizga Alloh bizga juda ko‘plab ne’matlarini beminnat berganini o‘rgataylik. Zero, Robbimizning karami keng Zotdir. U O‘zi xohlagan bandasining qalbini va rizqini keng qilib qo‘yadi.
MAQOLANING VIDЕOLAVHA SHAKLI
Davron NURMUHAMMAD