Islom dinining mohiyati, uning inson hayotidagi o‘rni ana shu din bag‘ridan yetishib chiqqan ulug‘ mutafakkir shayhlar, aziz-avliyolarning poklik va kamolot sari yetaklovchi qarashlari, ularning ibratli xislatlarini chuqur tadqiq etish, ajdodlar ruhiga hurmat va ehtiromni davom ettirish muhim ahamiyat kasb etmoqda.
Alisher Navoiyning “Nasoyim ul-muhabbat min shamoyim ul-futuvvat” asari muqaddima va 770 ta shayx (35 tasi avliyo ayollar)ning hayoti va faoliyatiga bag‘ishlangan.
“Nasoyim ul-muhabbat” Abdurrahmon Jomiyning “Nafahot ul-uns min hazarot il-quds” tazqirasining tarjimasi, lekin Navoiy Jomiy asariga erkin, ijodiy munosabatda bo‘lib va uning asaridagi ma’lumotlarni to‘ldirib va ba’zisini qisqartirib 618 ta shayxlar sonini 770 ta (35 tasi avliyo ayollar)ga yetkazadi.
“Nasoyim ul-muhabbat” da bir necha shayxlar haqidagi berilgan ma’lumotlarda Sohibqiron Amir Temurga bog‘liq qiziqarli voqealar uchraydi.
Navoiy Sohibqiron Amir Temurni Eronga qo‘shin tortib borgan yili ya’ni 1381 yil bahorda oylarida shayx Bobo Sungu ziyoratiga borganini quyidagicha tasvirlaydi: “Zamon majzublaridin ermish. Andxud qasabasida bo‘dur ermish. Sohibi botin kishi ermish. Ramzlarin bilganlar natija topar ermish. Temurbek Xuroson mulki azimatig‘a yuruganda Andxudqa yetganda mashhurdurki, Bobo xidmatig‘a borg‘andur. O‘lturg‘ondin so‘ngra Bobo ilamida bir sufrada yaxna et erkandur. Qo‘yning yaxna to‘shin olib, Temurbek sari otibdur. Temurbek g‘oyati aqlu zakosidin debdurki, Xurosonni yer yuzining ko‘ksi debdurlar. Ani Bobo bizga havola qildi, deb bu bashorat bila yurub, Xuroson mulkini olibdur”
Shayxning botiniy savoliga, nazariga, quvvatiga Amir Temur sidq va ixlos, aql va fahm-farosat bilan anglaganliklari va javob berganliklari bayon qilingan.
“Nasoyim ul-muhabbat” da Sohibqiron Amir Temurni Bobo Xokiy q. s. va Xoja Boyazid a. r. kabi shayxlar bilan uchrashgan va suxbatlashganlari zikr qilinadi.
Bobo Xokiy q. s: -Turk elidindur. Sipohi ermish. Timurbek bila Rum va Shom cherikiga borg‘ondur. Ondin qaytib kelganda, sipohilig‘ mashaqqatidin, chun toriqqon erkandur, tark qilib, faqr ixtiyor qilibdur.
Xoja Boyazid a. r :-Atoning yaqin avlodidindur. Temurbek oning suhbatig‘a kelibdur va kelurda ko‘nglida kechurubdurki, bu erning ma’no olamidin xabari bo‘lsa, bizga issiq halvo tortqoy. Ul muridlarg‘a halvoni xud buyurg‘on ekandur. Bek bila salomlashib ko‘rishgondin so‘ngra debdurki (avval salom, o‘rtasi taom va oxiri kalom!) Filhol halvoni tortturubdur. Bekka bu hol zohir bo‘lg‘ach, murid bo‘lib langar yasab, ko‘p avqof qilibdur.
Navoiy hazratlari sohibqiron haqlarida zavqlanib, samimiylik bilan mardlik, soddalik, zakiylik, har qanday tasodifiy xolatlar va har ishni tadbirkorlik bilan qilishliklarini tasvirlab bergan.
Navoiy asarda shayxlarning ijtimoiy-siyosiy xayotda o‘z o‘rni bo‘lganlgini fasohat-balog‘at bilan yoritib bergan. Amir Temur va zamonasini xukmdorlari ham shayxlarning va ulamolarning maslahat va duolarni olishgani, shuning uchun Amir Temur, Husayn Boyqaro, Bobur kabi hukmdorlar xalq orasida katta obro‘-e’tiborga ega bo‘lgan.
Bu asar milliy-diniy qadriyatlarimiz va tariximizni o‘rganishda ma’rifiy va axloqiy ahamiyatga ega. Ayniqsa, Imom A’zam, Imom Moturidiy, Ahmad Yassaviy, Hakim Tirmiziy, Bahouddin Naqshbandiylar kabi aqida va tasavvuf ulamolarimiz haqida qimmatli ma’lumotlarga ega bo‘lamiz.
Movarounnahr va Xuroson valiylari merosini o‘rganish, ularning tasavvufiy-axloqiy qarashlarini tadqiq etish inson ruhiy kamoloti uchun zarur g‘oya. Uni valiylar hayotini o‘rganmasdan turib, islomning ma’naviy-ma’rifiy ahamiyatini anglab, so‘fiyona adabiyotlarning g‘oyaviy mazmun-mohiyatini tushunib bo‘lmaydi.
Shuningdek, yoshlarga tasavvufning asl mazmun-mohiyatini to‘g‘ri yetkazish, ularni turli diniy oqimlar ta’siridan saqlash hamda milliy g‘oyani rivojlantirishda muhim ahamiyatga egadir.
Piskent tuman bosh imom-xatibi v.v.b: Zaynilobiddinxon Qudratov.
Inson qalbi goh u tarafga, goh bu tarafga o‘zgarib turadi: savobli ish qilganida, qalbi yayraydi, dili cheksiz quvonchga to‘ladi. Gunoh-ma’siyat kirlari esa dil oynasini xiralashtiradi. Oqibatda qalb qorayadi, ko‘ngli xijil bo‘ladi.
Abdulloh ibn Umar roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: "Temirga suv tegsa zanglaydi. Xuddi shunga o‘xshab qalblarni ham zang bosadi", dedilar. Shunda: "Yo Rasululloh, uning jilosi nima?" deb so‘raldi. U zot: "O‘limni ko‘p eslash, Qur’on o‘qish", dedilar.
Qalb xuddi temir kabi zanglaydi. Temirga suv tegsa, sirtini zang bosadi. Gunohlar yig‘ilib yig‘ilib qalbni zanglatadi, dilni qoraytiradi, ko‘ngilni g‘ash qiladi. Qalb qorayishi oqibatida inson shuuri o‘tmaslashadi, mehr-oqibat tuyg‘usi kishi bilmas tarzda ko‘tarilib boradi.
Mazkur hadisda aytilishicha, o‘limni eslagan, Qur’on o‘qigan odamning qalbi zanglardan tozalanadi. Qanday qilib, deysizmi? Gap shundaki, o‘limni eslagan kishining o‘tkinchi dunyoga xohishi so‘nadi. O‘limni eslagan, oxiratni o‘ylagan inson gunohlardan tiyiladi, nafasi kirib-chiqib turganida Parvardigoriga tezroq tavba qilishga shoshiladi, o‘zini isloh qiladi. Inson o‘limni eslaganda lazzatlar parchalanadi, hakalab otib turgan nafs xohishlari sal bo‘lsayam jilovlanadi. Bir kunmas-bir kun dunyoni tark etishini bilgan kishi oqibatli bo‘ladi, bir ish qilishdan oldin oxirini o‘ylaydi, mulohaza yuritadi.
Yuqoridagi hadisda aytilishicha, Qur’on tilovati qalbdagi zanglarni ketkazadi. Haqiqatan, Qur’on o‘qish bilan qalb yayraydi, ko‘ngil taskin topadi. Mo‘min banda qiroatdan bir dunyo ma’naviy ozuqa oladi. Shu yo‘sin qalbni qoplagan zang qurumlari asta-sekin tozalanib boradi. Bejizga "Qur’on qalbga malham, dilni tozalaydigan ilohiy davo", deyilmagan.
Ma’lumki, temirga doim ishlov berib turilmasa, ko‘p o‘tmay zanglaydi. Xuddi shunga o‘xshab, Qur’on o‘qilmasa, dilni zang bosadi. Hamisha Qur’on o‘qiydigan inson qalbiga gard yuqmaydi. Tilovat bilan jilolangan qalbi oynadek yarqirab turadi.
Hozirgi "zamonaviy" odamlarning ko‘pi dunyoga hirs qo‘yish dardi bilan og‘rigan. Kishilar orasida o‘zaro ishonch, sadoqat, vafo, mehr-oqibat kamayib ketayotgandek. Bizningcha, buning sababi bitta: o‘limni unutish, Qur’on o‘qimaslik.
Ayrim odamlarga o‘limni eslatsangiz, oxiratdan gap ochsangiz: "Qo‘ying, yaxshi mavzuda gaplashaylik!" deya so‘zingizni bo‘ladi. O‘limni eslash yomonmi?! Har kimning boshida bor-ku bu savdo! O‘limdan qochib-qutulib bo‘lmaydi. Shuning uchun o‘limga tayyorgarlik ko‘rish kerak. Qanday qilib, deysizmi? O‘limga hozirlik solih amallar bilan bo‘ladi, qorong‘i go‘rni yorituvchi Qur’on tilovati bilan bo‘ladi. Quruq kafanlik olib yoki qabristondan o‘zi uchun alohida joy ajratib qo‘ygan odamni oxirat safariga rostmana shay deb bo‘lmaydi.
Tolibjon domla Xursanmurodov,
Hadis ilmi maktabi o‘qituvchisi.
Ali ibn Husomiddin Muttaqiy Hindiy. "Kanzul ummol fi sunanil aqvoli val af’ol". – Bayrut.: Muassasatur risolat, 1989. - B. 210.