Oysha onamiz roziyallohu anho Payg‘ambar alayhissalomdan, “Bu Yer boshqa Yerga va osmonlar (o‘zga osmonlarga) almashtiriladigan hamda (barcha odamlar) yolg‘iz va g‘olib Allohga ro‘baro‘ bo‘ladigan Kunda (qiyomatda intiqom oluvchi)dir” (Ibrohim, 48), oyatining nozil bo‘lishi haqida so‘rab, “O‘shanda biz qayerda bo‘lamiz, ey, Allohning Rasuli?”, dedilar. Shunda Payg‘ambar (s.a.v):“Sirotda bo‘lamiz. Sirotdan o‘tish vaqti uchta joydan boshqa joy bo‘lmaydi. Ular: jahannam, jannat va sirotdir”, dedilar.
Payg‘ambar (s.a.v) bunday marhamat qiladilar:“Sirotdan birinchi bo‘lib o‘tadigan men va mening ummatim bo‘ladi. Sirotdan o‘tadigan birinchi ummat, Muhammadning ummatidir”.
Jahannam ustiga osiladigan ko‘prik nomi “Sirot” deb nomlanadi. Uning kengligi butun jahannam kengligi bilan teng bo‘ladi. Undan o‘tgan va oxiriga yetgan kishi, oldida jannat eshigini va Payg‘ambar alayhissalomni: “Ey, robbim, bu Sening jannating”- deb, jannat ahlini kutib olayotganlarini ko‘radi.
Sirot ko‘prigining sifatlari:
Payg‘ambar alayhissalomning ummatlari sirot ko‘prigiga ilk qadamini qo‘yishi bilan Payg‘ambar (s.a.v) sirot ko‘prigining oxirida, jannat eshigi oldida turib, “Yo Rab, O‘zing madad ber”, “Yo Rab, O‘zing madad ber” deb, ummatlari haqiga duo qilib turadilar.
Banda sirot ko‘prigidan yurib borar ekan, o‘z oldidagi odamlardan yiqilib, jahannamga qulayotgan yoki najot topayotganlarini ham ko‘rib turadi. Biroq o‘sha paytda banda shunday bir holatda bo‘ladiki, u hech kimga parvo qilmaydi. Ehtimol, o‘shanda u o‘z ota-onasi va yaqinlarini ham ko‘rar, lekin, ularga ham e’tibor bermaydi. U lahzada hamma faqat o‘zini o‘ylaydi...
Alloh barchamizga Sirot ko‘prigidan eson-omon o‘tib olib, jannatda O‘zini jamolini ko‘rishni, Payg‘ambar alayhissalom bilan uchrashishni nasib etsin.
Muhammad-Akmalxon SHOKIROV,
Xalqaro aloqalar bo‘limi mudiri
Alloh taolo sizga ato etgan ne’matlarini ich-ichingizdan e’tirof eting. Alloh taoloning ne’matlarini tilga chiqarish orqali unga shukr qiling. Bu Zuho surasining 11-oyatida o‘z tasdig‘ini topgan: «Parvardigoringizning (sizga ato etgan barcha) ne’mati haqida esa (odamlarga) so‘zlang!».
Allohga bo‘lgan muhabbatingizni yangilab turing! Bu ne’matlarni ato etgan Zot xush ko‘rmagan yo‘llarga sarflamang. Tilingizga Allohning zikrini, a’zolaringizga esa toatlarini joriy qiling. Nabiy sollallohu alayhi vasallam: “Kim shu “Allohumma maa asbaha biy min ne’matin fa minka vahdak, laa shariyka lak, fa lakal hamdu va lakash shukr” degan duoni tong otgan paytda aytsa, shu kunning shukrini ado etibdi. Kechda ham shuni aytib duo qilsa, o‘sha kechning shukrini ado etibdi”, deya ko‘p bora takrorlaganlar. Ushbu ne’matlarni Allohga ma’siyat bo‘ladigan yo‘lda ishlatmang.
Ibn Munkadir bir qizning boshini aylantirib turgan yigitning oldidan o‘ta turib: “Ey o‘g‘lim, Alloh senga bergan ne’matlariga javob bunday bo‘lmaydi?” – dedilar.
Alloh taolo sizga sog‘ligu yoshlik ne’matini berib, sizni shu ne’mat bilan siylasa-yu, siz U Zotga ma’siyat, gunoh bilan javob qaytarasizmi?! Bir o‘ylab ko‘rgin-chi, siz haqiqiy shukr qiluvchi bandamisiz?! Siz Allohga muhabbat qo‘yguvchimisiz?! Siz Allohning ne’matlarini e’tirof etguvchimisiz?! Shukrning ta’siri sizning qalbingiz va a’zolaringizda aks etadimi? Yana muomalangiz hamda xulq-atvoringizda namoyon bo‘ladimi?!
Imom Mubarrad aytadilar:
Ne’matga shukr etsam, bu ham bir ne’mat,
Shukrga shukrona vojibdir asli.
Hech kimsa topmagay o‘zicha, albat,
Yetgan shukrona ham Allohning fazli.
Bu to‘rtlikning ma’nosi quyidagicha: Alloh taoloni maqtash faqat O‘zining tavfiqi orqaligina bo‘ladi. Sizni O‘ziga shukr qilishdek ishga muvaffaq aylagani uchun ham Alloh taologa maqtov yo‘llashingiz zarur. Birinchi hamd uchun hamd aytish vojib bo‘lganidek, ikkinchisi uchun ham hamd aytish lozim bo‘ladi. Bu esa nihoyasiz davom etaveradi.
Abul Atohiya juda chiroyli bir gap aytgan ekanlar:
Shukring ziyoda bo‘lmasa har ne’mati birla,
O‘zingni aslo shokirlardan deb bilma!
Alloh taolo Ibrohim surasining 7-oyatida aytadi: «...Qasamki, agar sizlar (bergan ne’matlarimga) shukr qilsangiz, albatta, (ularni yanada) ziyoda qilurman...».
Ulug‘lardan biri: “Qalblar tabiatan kim unga yaxshilik qilsa, o‘shani yaxshi ko‘radigan qilib yaratilgan. Allohnigina muhsin ekanini bilgan kishi naqadar ajablanarli, nima sababdan u o‘shal Zot tarafiga butun vujudi bilan intilmaydi?!”.
Umar ibn Abdulaziz rahimahulloh duolarida bunday der edilar: “Robbim! Men Sening ne’matlaringni kufrga almashtirib qo‘yishim, ne’matlaringni tanigach, unga nonko‘rlik qilishim yoki ularni unutib, maqtamay qo‘yishimdan panoh so‘rayman”.
Hasson Shamsiy Poshoning “Jannat bo‘stonidagi oilaviy oqshomlar” nomli kitobidan
G‘iyosiddin Habibulloh, Ilhom Ohund, Abdulbosit Abdulvohid tarjimasi.