بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
Muhtaram jamoat! Keyingi vaqtlarda xalqimiz orasida merosni bo‘lish va olishga doir masalalarda ayrim tushunmovchiliklar sodir bo‘lmoqda. Natijada merosxo‘rlar o‘rtasida, aka-uka, opa-singil va qavm-qarindoshlar o‘rtasida turli oilaviy nizolar kelib chiqishi kuzatilmoqda.
Rasululloh sollallohu alayhi vasallam meros ilmini o‘rganishga targ‘ib qilib shunday deganlar:
عن أَبي هُرَيْرَةَ رضي الله عنه قالَ: قال رسول الله صلى الله عليه وسلم " يا أبا هريرة! تعلموا الفرائض وعلموها فإنه نصف العلم، وهو ينسى، وهو أول شئ ينزع من أمتى".
رَوَاهُ ابْنُ ماجة، و أخرجه الحاكم في المستدرك
Ya’ni, Abu Hurayra roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: “Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Ey Abu Hurayra!, merosni o‘rganinglar va o‘rgatinglar. Chunki u ilmning yarmidir. U unutiladi va ummatimdan eng avval ko‘tariladigan narsa ham shudir”, dedilar”. (Ibn Moja va Hokimlar rivoyat qilishgan).
Yana bir hadisda esa shunday deyilgan:
عن أَبي هُرَيْرَةَ رضي الله عنه قالَ: قالَ رَسُولُ الله صلى الله عليه وسلم: "تَعَلّمُوا الفَرَائِضَ والقُرْآنَ وَعَلّمُوا النّاسَ فَإِنّي مَقْبُوضٌ". رواه الترمذي
Ya’ni, Abu Hurayra roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi:“Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Faroizni (ya’ni, meros ilmini) va Qur’onni o‘rganinglar va odamlarga ham o‘rgatinglar. Chunki men qabz qilinuvchiman”, dedilar.(Imom Termiziy rivoyat qilgan)
Rasululloh sollallohu alayhi vasallam muborak hadislarida bu ilmni o‘rganishni Qur’oni karimni o‘rganish bilan yonma-yon keltirishlari bejizga emas. Chunki bu ilm halol va haromga, birovning haqqiga aloqador bo‘lgan ilmdir. Agar mayyitdan qolgan mol-dunyo to‘g‘ri taqsim qilinmasa, kimdir boshqaning mol-mulkini nohaqdan yeyish hisoblanadi.
Shuning uchun bugungi juma suhbatimizda mazkur masalani biroz muxtasarroq qilgan holda e’tiboringizga havola qilamiz.
Islom dinida oilaning jamiyatdagi o‘rniga yuqori baho berilib keladi. Qur’on oyatlari va Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamning hadisi shariflarida oila a’zolarining o‘zaro muomalalari bilan birga moliyaviy munosabatlar ham ko‘rsatib o‘tilgan. Albatta o‘lim haqdir. Dunyoda jon egasi borki, o‘lim sharbatini totguvchidir. Qur’oni karimda:
كُلُّ نَفْسٍ ذَآئِقَةُ الْمَوْتِ
Ya’ni, “Har bir jon o‘lim (achchig‘i)ni totguvchidir” (Oli Imron surasi, 185-oyat) deyilgan.
Oyat va hadislardagi ko‘rsatmalar merosxo‘r bo‘lib qolgan qarindosh-urug‘larning hayotlariga ham ijobiy ta’sir ko‘rsatadi. Farzandlar, tug‘ishgan aka-uka, opa-singil va boshqa voris qarindoshlar o‘rtasida totuvlik, mehr-oqibat davomli bo‘lishi uchun vafot etgan kishidan qolgan merosning adolat bilan taqsimlanishi muhim ahamiyatga egadir.
Muhtaram jamoat! Albatta, meros adolatli taqsimlanishi uchun bandalar Qur’on oyatlari, hadisi shariflardagi hukmlar va islom ulamolarining chiqargan fatvolarini asos qilib olishsa va ushbu hukmlarga rozi bo‘lib amal qilishsa, ularning hayotlari farovon bo‘lishiga shak-shubha yo‘qdir. Merosning shariat ko‘rsatmasiga binoan taqsimlanishining farzligi Qur’on karimdagi meros oyatining oxirida qayd qilingan:
فَرِيضَةً مِّنَ اللّهِ
Ya’ni, “(Shuning uchun meros taqsimi) Allohning (o‘zi) tomonidan (belgilandi va) farz qilib qo‘yildi” (Niso surasi, 11-oyat).
Alloh taolo o‘zining belgilab qo‘ygan shariat qonunlari asosida meros taqsimotiga rozi bo‘lganlarga ostidan anhorlar oqib turadigan jannatlarni va’da qilgan:
تِلْكَ حُدُودُ اللّهِ وَمَن يُطِعِ اللّهَ وَرَسُولَهُ يُدْخِلْهُ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا وَذَلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ
Ya’ni, “Ana shular Allohning hudud (chegara)laridir. Kim Alloh va (Uning) payg‘ambariga itoat etsa, uni ostida anhorlar oqib turadigan bog‘larga (jannatga) kiritur. (Ular) u yerda abadiy (bo‘lurlar). Bu ulkan yutuqdir!” (Niso;13).
Shariatda har bir merosxo‘rga marhumning qoldirgan mol-mulklaridan muayyan hissa ajratar ekan, ayol-qizlarga ham munosib ulush ajratilgan. Albatta islomdan avval johiliyat davrida ayol-qizlarga merosdan ulush ajratilgan emas, ular doim o‘z ota-onalari va aka-ukalari merosidan mahrum qilinganlar. Alloh taolo esa ularga ulush ajratilishi farz amallardan biri ekanini Qur’oni karimda bayon qilib berdi:
وَلِلنِّسَاء نَصِيبٌ مِّمَّا تَرَكَ الْوَالِدَانِ وَالأَقْرَبُونَ مِمَّا قَلَّ مِنْهُ أَوْ كَثُرَ نَصِيباً مَّفْرُوضاً
Ya’ni, “Ayollar uchun (ham) ota-onalari va yaqin qarindoshlari qoldirib ketgan (meros)dan ulush bordir. Bu ozmi-ko‘pmi, farz qilingan ulushdir” (Niso;7).
Biroq, shariatda “bitta erkakka ikki ayolning hissasi” miqdori belgilangan. Bu ushbu:
لِلذَّكَرِ مِثْلُ حَظِّ الأُنثَيَيْنِ
Ya’ni, “bir o‘g‘il uchun ikki qiz ulushi” oyati bilan bayon qilindi. Bu narsa Qur’oni karimda bir necha marta eslatilgan. Qiz farzandlarning yarim ulush olishlari tashqaridan qaraganda adolatsizdek tuyulsa-da, lekin, barcha nafaqalar erkaklarning zimmasida ekanligi, ayol kishi shar’an barcha nafaqalardan ozod qilinganini e’tiborga olsak, bu naqadar hikmatli taqsim ekani ma’lum bo‘ladi. Zotan Qur’oni karimda:
وَلَيْسَ الذَّكَرُ كَالأُنثَى
Ya’ni, “Erkak ayol kabi emas!” (Oli Imron;36), deyilgan.
Erkaklar hamma vaqt mas’uliyatni o‘z bo‘yinlariga olishga majburdirlar: ota-onalariga qaraydilar, oilasini tebratadilar, ayollarini va qizlarini boqadilar, opa-singillarining ahvollaridan xabardor bo‘lib turadilar.
Muhtarama azizlar! Ming afsuski, asrlar davomida buyuk qadriyat bo‘lib kelayotgan ana shu an’ana bugunga kelib buzila boshladi. Natijada aka-ukalar va opa-singillar ota-ona vafotidan so‘ng meros talashib elu yurtga kulgi bo‘la boshladilar, o‘tkinchi dunyoda ana shu hech kimga vafo qilmagan yolg‘on dunyoni deb urush-janjallar girdobida qolayotganlarni, bir-birlari bilan yuzko‘rmas bo‘lib ketganlarni eshitib qolmoqdamiz. Buning oqibatida dinimizda farz bo‘lgan silai-rahm uzilib ketyapti. Silai rahmni uzilishiga ham meros ilmini bilmaslik va unga amal qilmaslik sabab bo‘lmoqda. Silai rahmni uzilishiga katta vaiyd va’da qilingan:
Ali ibn Husayn rahmatullohi alayh o‘g‘liga nasihat qilib: Hech qachon qarindoshlik rishtalarini uzma! Men Qur’oni karimning uch joyida qarindoshlik rishtalarini uzgan kimsaning la’natlanganini ko‘rdim deb, quyidagi oyatlarni o‘qidilar:
الَّذِينَ يَنْقُضُونَ عَهْدَ اللَّهِ مِنْ بَعْدِ مِيثَاقِهِ وَيَقْطَعُونَ مَا أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ وَيُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ أُولَئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ (سُورَةُ الْبَقَرَةِ:27
, Ular Allohning ahdini bog‘langandan so‘ng buzadigan, Alloh bog‘lanishiga buyurgan narsalarni uzadigan, yer yuzida fasod qiladigan zotlardir. Ana o‘shalar yutqazuvchilardir. (Baqara surasi, 27-oyat)
وَالَّذِينَ يَنْقُضُونَ عَهْدَ اللَّهِ مِنْ بَعْدِ مِيثَاقِهِ وَيَقْطَعُونَ مَا أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ وَيُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ أُولَئِكَ لَهُمُ اللَّعْنَةُ وَلَهُمْ سُوءُ الدَّارِ (سُورَةُ الرَّعْدِ:25
Ya’ni, Alloh bilan ahd bog‘laganlaridan keyin uni buzadigan, Alloh bog‘lanishiga buyurgan narsalarni uzadigan va Yer yuzida buzg‘unchilik qilib yuradigan kimsalar ham borki, ular uchun (Allohdan) la’nat bo‘lur va ular uchun noxush diyor (jahannam) bordir. (Ra’d surasi, 25-oyat)
فَهَلْ عَسَيْتُمْ إِنْ تَوَلَّيْتُمْ أَنْ تُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ وَتُقَطِّعُوا أَرْحَامَكُمْ * أُولَئِكَ الَّذِينَ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فَأَصَمَّهُمْ وَأَعْمَى أَبْصَارَهُمْ (سُورَةُ مُحَمَّدٍ:22-23
Ya’ni, Agar (iymondan) bosh tortsangiz, aniqki, sizlar yerda buzg‘unchilik qilarsizlar va qarindoshlaringiz (bilan ham aloqalaringiz)ni uzasiz, albatta. Unday kimsalarni Alloh la’natlagandir, bas, ularning (quloqlarini) «kar», ko‘zlarini «ko‘r» qilib qo‘ygandir. (Muhammad surasi, 22-23-oyatlar)
Bularning barchasi Alloh taolo adolatli belgilab bergan meros taqsimotiga amal qilmaslik va shariatda farz qilingan ko‘rsatmalarga yurmaslik oqibatidandir. Shu o‘rinda bir narsaga e’tiborimizni qaratishimiz lozim bo‘ladi; meros nima va uni qachon va qay yo‘sinda taqsim qilinadi? Shuningdek uning shar’iy haqdorlari aslida kimlardir?
Bugungi kunda ba’zi holatlarda shunga guvoh bo‘lamizki, ota-onalar tirik bo‘la turib, farzandlar o‘zaro meros talashish dardiga mubtalo bo‘lishgan. Bu narsaning ota-onaga nisbatan qanchalik hurmatsizlik va haqorat ekanini o‘ylab ham ko‘rishmaydi. Mol-dunyo ularning ko‘zlarini shunchalik ko‘r qilib qo‘yganki, ular ota-onalari yoki bobo-buvilariga aziyat berishdan ham tap tortmaydigan bo‘lib borishyapti. Lekin ular tez kunda o‘zlari ham shu holatga tushishlaridan go‘yoki bexabardeklar.
Muhtaram jamoat! Shariatimizda kishi vafot etganidan keyin uning qoldirgan mol-dunyosiga to‘rt turlik haq ta’alluq topadi;
Birinchi: Mayyitni kafanlash va dafnga tayyorgalik mayyitning molidan isrof qilinmagan va ziqnalikka yo‘l qo‘yilmagan holda sarflanadi.
Ikkinchi: Kafanlash va dafndan forig‘ bo‘lganidan so‘ng mayyitning qoldirgan molidan uning qarzlari to‘lig‘icha ado qilinadi.
عَنْ أبي هُرَيْرَةَ رضي الله عنه قال: قالَ رسولُ الله صلى الله عليه وسلم: نَفْسُ المُؤْمِنِ مُعَلّقَةٌ بِدَيْنِهِ حَتّى يُقْضَى عَنْهُ. )رواه الترمذي
Ya’ni, Abu Hurayra roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Mo‘minning joni qarzi sababli (ulug‘ maqomga yetishishdan) to qarzi ado qilingunicha hibs qilib turiladi”. (Imom Termiziy rivoyat qilgan)
Uchinchi: Mayyitning tiriklik chog‘ida qilgan vasiyatlari agar shar’an joiz vasiyatlar bo‘lsa, ular mayyit qoldirgan molning uchdan biridan ado qilinadi. Merosdan ulushi borlarga esa vasiyat qilinmaydi. Chunki ular vasiyat ololmaydi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam quyidagicha marhamat qilganlar:
عن أَبِي أُمَامَةَ الْبَاهَلِيّ قالَ: سَمِعْتُ رَسُولَ الله صلى الله عليه وسلم يقولُ في خُطْبَتِهِ عَامَ حَجّةِ الوَدَاعِ: إِنّ الله تَبَارَكَ وَتَعَالَى قد أَعْطَى لكُلّ ذِي حَقّ حَقّهُ فَلاَ وَصِيّةَ لِوَارِثٍ.
رواه الترمذي
Ya’ni, Abu Umoma Bohiliy roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: Men vidolashuv haji yili Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning xutbalarida: “Alloh taboraka va taolo har bir haq egasiga haqini berdi. Meros oluvchiga vasiyat qilish yo‘q”, dyeyotganlarini eshitdim. Imom Termiziy rivoyat qilgan.
Shuning uchun merosxo‘r faqat Alloh taolo bo‘lib bergan ulushini oladi.
To‘rtinchi: Yuqoridagi sarf xarajatlardan ortib qolgan mayyitning mol-dunyosi Qur’oni karim, sunnat va ummat ijmo’si bilan tayin qilingan merosxo‘rlari o‘rtasida taqsim qilinadi.
Meros masalasi o‘ta muhim masalalardan bo‘lgani uchun Alloh taolo O‘zining kalomida biror ahkomni merosxo‘rlarning hissalarini bayon qilgani kabi batafsil bayon qilmagan. (Niso surasi, 11-12 oyati karima) Balki ko‘p ibodatlarni Qur’oni karimda ijmolan (umumiy) zikr qilib, uning tafsilotini payg‘ambar sollallohu alayhi vasallamga havola qilib qoldirgan.
Bandalarning bir birlari o‘rtasidagi haqlari o‘ta ahamiyatli bo‘lgani uchun Alloh taolo O‘z kalomida har bir haq egasi va uning qancha hissa olishini to‘liq bayon qilib o‘tgan.
Shuning uchun meros taqsim qilinmasdan oldin mayyitning molidan xayri-ehson qilib yubormaslik kerak. Ayniqsa, mayyitning balog‘atga yetmagan farzandlari bo‘lsa, bunga nihoyatda ehtiyot bo‘lish lozimdir. Ba’zan ota yosh olamdan o‘tib, ortidan yetim farzandlar qoldirib ketadi. Undan qolgan mol-mulk uning bolalari to balog‘atga yetgunicha avaylab saqlab turilishi lozim bo‘ladi. Lekin ko‘pincha mayyitning xotini yoki ota-onasi bu mol-mulkni shariat ko‘rsatmasiga nomuvofiq sarflab yuborishadi. Alloh taolo bunday ogohlantirib shunday degan:
إِنَّ الَّذِينَ يَأْكُلُونَ أَمْوَالَ الْيَتَامَى ظُلْمًا إِنَّمَا يَأْكُلُونَ فِي بُطُونِهِمْ نَارًا وَسَيَصْلَوْنَ سَعِيرًا
(سورة النساء:10)
Ya’ni, Yetimlarning mol-mulklarini zulm yo‘li bilan yeydigan kimsalar, albatta, qorinlarida olov yegan bo‘lurlar va albatta, do‘zaxda kuygaylar.
Agar biz barchamiz bu nozik masalada ham muqaddas dinimizning ko‘rsatmalariga amal qilsak, nafaqat o‘zimizga, balki jamiyatga hamda o‘tganlarimizga ham foyda keltirgan bo‘lamiz. Alloh taolo barchalarimizni O‘zining to‘g‘ri yo‘liga boshlasin, marxum va marxumalarimizni mag‘firat etsin! Omin.
Bismillahir Rohmanir Rohiym
Uch toifadan bo‘lishga intiling
Rasululloh sollallohu alayhi vasallam Qiyomat kuni jahannamni ko‘rmaydigan, Alloh taolo jahannam azobidan qutqaradigan ko‘zlar haqida shunday deganlar: «Uch toifa inson borki, ularning ko‘zi jahannamni ko‘rmaydi: Alloh yo‘lida soqchilik qilgan ko‘z; Allohdan qo‘rqib yosh to‘kkan ko‘z; Alloh harom qilgan narsalardan tiyilgan ko‘z».
Reklamalarni tomosha qilish va ularning ta’siri
Bir qiz aytadi:
«Bir kuni ovqatlanib o‘tirsak, televizorda «Do‘mboq jo‘ja» degan taomning reklamasi bo‘lib qoldi. Hozirgina onam bergan ovqatni yemay, xarxasha qilayotgan kichkintoy ukam reklamani ko‘rib, «Oyi, qornim ochdi...» deb qoldi. Ana shunda reklamalar bizni qanchalar o‘yinchoq qilib, o‘ziga tobe qilib olayotganini tushunib qoldim. Ovqat yegisi kelmayotgan bola birgina reklamani ko‘rib, bir zumda qovurilgan jo‘ja yeyman deb janjal qila boshladi-ya! Bu kabi reklamalarning salbiy ta’sirlaridan biri – insonni o‘z hayotidan nolib, undan norozi bo‘lib yashaydigan qilib qo‘yar ekan. Natijada inson qanoatning halovatini yo‘qotib, Alloh bergan ne’matlarni ko‘ra olmaydigan bo‘lib qolar ekan».
Endi shu savolga javob bering:
«Siz ham reklamaning his-tuyg‘ularingizga, o‘y-xayollaringizga, xotirjamligingizga, butun hayotingizga qanday ta’sir qilishini sezganmisiz?»
Qizlarning reklama borasidagi tajribalari
Juda ko‘p qizlardan «Reklama bo‘yicha biror tajribangiz bormi?» deb so‘rab, ajoyib javoblar eshitganmiz. Keling, ulardan ba’zilarini o‘qib ko‘ring.
Bir qiz aytadi: «Qizlarga xos narsalarning reklamasi meni jinni qilishiga sal qoldi. Oldiniga kiyim-kechak (ayniqsa ichki kiyim), keyin sochni, terini parvarishlaydigan vositalar, so‘ngra parfyumeriya mahsulotlari, atir-upalar... Ming afsuslar bo‘lsinki, men shunday reklamalarning asirasiga aylanib qolibman. O‘smirlik paytimda yana ham chiroyli bo‘lish uchun reklamani bitta ham qoldirmay ko‘rardim. Ko‘rganimga, eshitganimga ishonaverardim. Kim nima tavsiya qilsa, o‘shani sotib olib, sinab ko‘rardim. Lekin natija qanday bo‘lsa ham, hech biridan ko‘nglim to‘lmas edi, shuning uchun reklama qilingan boshqa narsalarni sotib olib, sinab ko‘rishga harakat qilardim. Shunday qilib, yillar davomida undan bunga sakrab yuraverdim. Maqsadim – reklamadagidek chiroyli bo‘lish, go‘zal qizga aylanish edi. Yillar davomida tanani yoshartiruvchi, sochni baquvvat, jozibali qiluvchi, yuzni oqartirib, terimni tekis, mayin qiluvchi kremlarni sinab ko‘raverib, o‘zimni o‘zim tajriba quyonchasi qilib qo‘yibman. Lekin afsuski, reklamada ko‘rsatilgan qizlardek go‘zallikka erisha olmadim.
Bir kuni ertalab uyg‘onib, oynaga qaradim-da, o‘zimga o‘zim «Qachondir men ham chiroyli bo‘larmikinman?» deb savol berdim. So‘ng «Hech qachon…» deb, yig‘lab yubordim. Shu kundan boshlab chiroyli, betakror bo‘lishdan umidimni uzdim. Tushkunlikka, umidsizlikka tushib qolgan bo‘lsam ham, go‘zallikka bu kabi narsalar bilan erishib bo‘lmasligini tushunib yetdim. Shundagina o‘sha reklamalarni ko‘rmaslikka qaror qildim, hatto oynaga ham qaramay qo‘ydim.
Oradan bir necha oy o‘tdi: qizlarga xos reklamalarni ko‘rmadim, oynaga ham qaramay qo‘ydim. Bir kuni bir dugonam «Yuzing rosa tiniqlashib, chiroyli bo‘lib ketibdi-ya. Qanaqa krem ishlatyapsan?» deb so‘rab qoldi.
Men bo‘lsa jahl bilan «Meni masxara qilyapsanmi?» dedim.
«Voy o‘lay, nega masxara qilaman?! Rostdan aytyapman, sen rosa chiroyli bo‘lib ketibsan! Oynaga qaragin!» dedi u.
Bir necha oydan beri birinchi marta oynaga qaradim. Dugonam to‘g‘ri aytgan ekan, yuzim tiniqlashib, chiroyli bo‘lib qolibdi.
Dugonam: «To‘g‘ri aytibmanmi? Endi menga qanaqa krem surtganingni ayt!» dedi.
Men shunday dedim: «Bir necha oydan beri umuman hech qanaqangi kosmetikaning reklamasini ko‘rmayapman. Kremlarni ham, boshqa narsalarni ham, hammasini yig‘ishtirdim. Umuman, chiroyli bo‘lishdan umidimni uzib, oynaga ham qaramay qo‘ydim. Hozir esa shunday xulosaga keldim: reklama ko‘rishni to‘xtatganimda beri xotirjam bo‘lib, yuzimdan nur yog‘ila boshlabdi. Demak, haqiqiy go‘zallikni reklamadan qidirmaslik kerak ekan!».
Yana bir qiz aytadi:
«Reklama desa, mazam qochadi, chunki shuni deb boshimga juda yomon kunlar tushgan. Bu narsa o‘n uch yoshimdan boshlab bugungi kungacha davom etyapti. Hammasi yuzga surtiladigan krem bilan tish pastasining reklamasidan boshlangan. Reklamadagi qizlarning hammasi yuzi oppoq qizlar edi, bitta ham bug‘doy ranglisi yo‘q. Shuning uchun yuzimga qarab, o‘zimni o‘zim yomon ko‘rib ketganman. Bir necha oy oynaga qaramadim. Har safar reklamani, ularda rol o‘ynagan qizlarni ko‘rganimda o‘zimni battar yomon ko‘rib ketardim. Bir kuni aynan menga kerak bo‘lgan, yuzni oqartiradigan kremni reklama qilib qolishdi. Ertasi kuniyoq o‘sha kremni sotib olib, yuzimga surdim. Har kuni o‘n martalab oynaga qarab, yuzimga tikilaman. Har soatda oynaga qarayverib, charchab ham ketdim. Kremim tugashi bilan yangisini olardim. Bir necha oydan keyin dahshatli fojia yuz berdi. Kremni haddan tashqari ko‘p ishlatib yuborganimdan, yuzimning terisi qorayib, toshmalar toshib ketdi. Teri shifokoriga borsam, «Yuzingni nima qilding? Terisi butunlay zaharlanib ketibdi-ku! Ishqilib, saraton orttirib olmagan bo‘lsang bo‘ldi», deb rosa urishdi.
Uning so‘zlari har qancha achchiq bo‘lsa ham, meni g‘aflat uyqusidan uyg‘otdi. Qilgan axmoqligim uchun rosa yig‘ladim. Men aqlimni axlat qutisi qilib olgan ekanman, reklamachilar esa unga xohlagan narsasini tashlab yuravergan ekan. Aqlimni reklamaga sotibman, lekin evaziga hech narsaga ega bo‘lmabman. Faqatgina pulimni, tinchimni va sog‘lom terimni yo‘qotganim qolibdi. Uzoq muolajalardan keyin yuzim biroz o‘ziga keldi. Lekin reklama va’da qilganidek, yuzim oqarmadi. Qanchalik aldanganimni tushunishim uchun uch yil kerak bo‘ldi. Shu uch yilda o‘qishni ham tashlab qo‘ydim, hayotdan rozilik degan narsani unutdim. Bir necha bor o‘z jonimga qasd qilishni ham o‘yladim, lekin Alloh saqladi».
Abdulloh Abdulmu’tiy, Huda Sa’id Bahlulning
“Qulog‘im senda qizim” kitobidan G‘iyosiddin Habibulloh,
Abdulhamid Umaraliyev tarjimasi.