Tarixda bir boy savdogar bo‘lgan ekan. Uning boyligi yetti pushtiga yetar ekan. Shunga qaramasdan u o‘g‘liga gilam to‘qish hunarini o‘rgatibdi. Bir kuni bola do‘stlari bilan sayrga chiqibdi. Pul undirish ilinjida poylab yurgan qaroqchilar uni o‘g‘irlab, olib qochishibdi. Shahar chetidagi bir xaroba uyga olib borib qamab qo‘yishibdi. Otasiga xat yuborib o‘g‘lining evaziga katta pul so‘rashibdi. Lekin savdogar pulni berishga shoshilmabdi. Qaroqchilarning toqati toq bo‘lib, bolani o‘ldirmoqchi bo‘lishganda bola ularga shunday debdi: "Meni o‘ldirsangiz, hech narsasiz qolasiz. Agar aytganlarimni qilsangiz, mendan foyda ko‘rishingiz mumkin. Menga gilam to‘qish uchun ip va dastgoh olib kelinglar. Men gilam to‘qiyman, siz uni bozorga olib chiqib sotasiz va yaxshigina pul ishlab olasiz".
Qaroqchilar tez orada birinchi gilamni bozorga olib chiqishibdi. Bozor aylanib yurgan savdogar o‘g‘lining to‘qigan gilamini tanibdi va bir kishi orqali katta pulga sotib olibdi. Uyga kelib gilamni diqqat bilan tekshiribdi. O‘g‘li gilamdagi naqshlar orasiga o‘zi turgan joyning xaritasini ustalik bilan joylashtirgan ekan. Savdogar do‘stlarini olib o‘sha joyga boribdi va o‘g‘lini tutqunlikdan xalos etibdi.
Hunar boyga ham, kambag‘alga ham birdek kerak ekan. Agar boy bo‘lsangiz, ertayu kech boyligingizni saqlaysiz. Agar hunarmand bo‘lsangiz, hunaringiz sizni asraydi.
Akbarshoh RASULOV
Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
Rasululloh sollallohu alayhi vasallam bilan birga yurish ham g‘animat edi. Bunaqangi imkoniyat bo‘lib qolsa, sahobalar darrov undan foydalanib qolishar, imkoniyatni qo‘ldan chiqarishmas edi. Muoz ibn Jabal roziyallohu anhuning saodatiga qarang!
Bir kuni u Rasululloh sollallohu alayhi vasallam bilan birga ketayotib so‘radi:
- Yo Rasulalloh! Shunday amalni aytingki, u meni jannatga kiritib, do‘zaxdan uzoqlashtirsin! Rasululloh sollallohu alayhi vasallam dedilar:
- Juda ham katta ishni so‘rading. Bu ish Alloh oson qilgan kishiga osondir: Allohga ibodat qilib, Unga hech narsani sherik qilmaysan; namozni qoim qilasan; zakotni berasan; ramazon ro‘zasini tutasan, Baytullohni haj qilasan! So‘ng yana dedilar:
- Ey Muoz! Senga yaxshiliklar eshigini ko‘rsataymi? Ro‘za qalqondir, sadaqa suv olovni o‘chirgani kabi xatolarni o‘chiradi, kishining kecha qorong‘usida o‘qigan namozi... - deb ushbu oyatni o‘qidilar: «Ularning yonboshlari yotar joydan yiroq bo‘lur. Ular Robblariga qo‘rquv va umidvorlik ila duo qilurlar va o‘zlariga rizq qilib berganimiz narsalardan infoq qilurlar» (Sajda surasi, 16- oyat).
So‘ngra yana dedilar:
- Ey Muoz! Senga barcha ishlarning boshi, ustuni va eng yuqori cho‘qqisi nimaligini aytaymi? Ishlarning boshi Islom. Uning ustuni namoz. Yuqori cho‘qqisi esa, Alloh yo‘lidagi jihoddir!
So‘ngra yana dedilar:
- Ey Muoz! Bularning barchasining asosini aytaymi?
- Ayting, ey Allohning Rasuli!
Rasululloh sollallohu alayhi vasallam tillarini ushlab:
- Mana buni tiy! - dedilar.
Muoz roziyallohu anhu dedi:
- Ey Allohning Nabiysi! Biz aytayotgan gapimiz tufayli ham tutilamizmi?
Nabiy alayhissalom dedilar:
- Onang seni yo‘qotsin, Muoz!
Insonlarni yomon tillari do‘zaxga yuztuban qulatmasa, boshqa nima qulatadi?!
Tilning suyagi yo‘q, ammo har qanday suyakni sindirishi mumkin. Qancha-qancha kishilar kimningdir hazil tariqasida aytgan qo‘pol gapi uchun kechasi bilan uxlay olmasdan, to‘lg‘anib chiqadi. Majlis tarqalib ketishi mumkin, ammo aytilgan gap pichoq singari uning qalbida sanchilgan holatda qoladi!
Qancha-qancha qizlarga kelgan sovchilar qo‘shnilar aytgan birgina yomon ta’rifni eshitib, jim qaytib ketadi. Aslida, u qizlar hasadgo‘y qo‘shnilarning bo‘htonidan pokiza edi!
Chaqimchilarning, «bo‘lsa, ko‘rolmaydigan, bo‘lmasa, berolmaydigan» kishilarning dastidan qancha-qancha insonlar ishidan, bola-chaqasining rizqidan ajraladi!
Yolg‘on guvohlik beruvchi birgina so‘z bilan qancha-qancha meroslar tortib olinadi, odamlar haqqidan mahrum qilinadi. Haqlar nohaq o‘zlashtiriladi!
Hasad, kin-adovat tufayli aytilib olov yoqilgan birgina chaqimchilik bilan qancha-qancha do‘stlar ajralib ketishadi. Do‘stlik dushmanlikka aylanadi. Muhabbatga to‘la qalblar oqibatda adovatga to‘ladi!
Gapimizga, qalamimizga va ijtimoiy tarmoqlardagi yozuvlarimizga, kishilarga raddiyalar berishimizga nazar solaylik. Avvalo o‘z sahifamizni to‘ldirayotganimizni unutmaylik.
Axir insonlarni do‘zaxga yomon gaplar kiritmasa, nima kiritadi?!
«Nabaviy tarbiya» kitobi asosida tayyorlandi