Muhammad sollallohu alayhi vasallamga muhabbatni imonning bir bo‘lagi qilgan va U zotning sunnatlarini eng to‘g‘ri yo‘l qilib bergan Alloh taologa hamdu sanolar bo‘lsin!
Nima uchun biz Rasululloh sollallohu alayhi vasallamga muhabbat qo‘yib, u kishini sevamiz? Chunki, Alloh bizlarni zulmatdan nurga, zalolatdan hidoyatga shu Zot tufayli olib chiqqandir. Zotan, Rasululloh sollallohu alayhi vasallam Alloh taoloning shariat qilib bergan dinini to‘la-to‘kis, Rabbimiz amr etgani kabi yetkazib, omonatini mukammal sizu biz ummatlariga topshirganlar. Bu ishlarni biz ummatlarini juda ham yaxshi ko‘rganlari va mehr-shafqatlarini go‘zal bo‘lganlaridan ado etganlar. Bas, shunday ekan Alloh taolo U zoti sharifni chiroyli mukofotlar bilan siylasin. O‘z Rasulini sevish va muborak izlaridan ergashishni bizga, farzandlarimizga va barcha insonlarga nasib etsin.
Payg‘ambarga sevgi-muhabbat deganda nimani tushinmoq kerak? Ya’ni, har bir musulmon kishi qalbini Rasululloh sollallohu alayhi vasallamga moil qilib, boshqa barcha narsalarning muhabbatidan U zotga bo‘lgan muhabbatni ustun ko‘yish demakdir. Aslida, muhabbat deganda - muhabbat qo‘yilgan narsaga muvofiq bo‘lgan xolatni tushuniladi. Moyillik esa - u bilan lazzat olish va ma’qul ko‘rish demakdir. Xuddi bir narsani suratini, ovozini yoki bo‘lmasa taomni suyganga o‘xshash. Inson o‘z aqli bilan lazzat olishi botiniy ma’no hisoblanib, bu solih, olim va fazl ahllarini muhabbatlaridir. Rasululloh sollallohu alayhi vasallamga bo‘lgan muhabbatda bularning hammasi mujassam bo‘lmog‘i darkor. Bu muhabbat insonni zohiriy va botiniy go‘zallik, jami ulug‘lik xislatlarini kamoli, fazilatlarning barcha turi, eng to‘g‘ri yo‘lda mustaqim bo‘lishi, ne’matlarning davomiyligi va abadiy azobdan xalos bo‘lish kabi ma’nolarga ega qiladi.
Shunday ekan, biz Rasululloh sollallohu alayhi vasallamga har taraflama rishtalarni bog‘lab, qalbimizni hissiy va ma’naviy, aqliy tomondan ma’rifat va ilm bilan, siyratlari va hadislarini yod olish hamda sunnatlariga ergashish orqali muhabbatlarimizni isboti bo‘lsa, sunnatlariga amal qilish a’zolarning muhabbati tasdig‘i bo‘ladi. Ammo sunnatlariga ergashsa bo‘ldi shuni o‘zi muhabbatga kifoya qiladi deyilgani emas, albatta. Balki muhabbat qalb va nafs bilan uyg‘unlashgandagina mukamal o‘z ifodasini topadi. Shundagina musulmon odam vijdonan qalb amallarini eng yaxshisini bajargan bo‘ladi. Shu sabab insonlarning muhabbat darajalari bir-biridan farqlanadi.
Muhabbatur-rasul vojib amal ekaniga quyidagi oyat dalolat qiladi:
قُلْ إِنْ كَانَ آَبَاؤُكُمْ وَأَبْنَاؤُكُمْ وَإِخْوَانُكُمْ وَأَزْوَاجُكُمْ وَعَشِيرَتُكُمْ وَأَمْوَالٌ اقْتَرَفْتُمُوهَا وَتِجَارَةٌ تَخْشَوْنَ كَسَادَهَا وَمَسَاكِنُ تَرْضَوْنَهَا أَحَبَّ إِلَيْكُمْ مِنَ اللَّهِ وَرَسُولِهِ وَجِهَادٍ فِي سَبِيلِهِ فَتَرَبَّصُوا حَتَّى يَأْتِيَ اللَّهُ بِأَمْرِهِ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفَاسِقِينَ
“Ayting (ey, Muhammad): “Agar otalaringiz, farzandlaringiz, aka-ukalaringiz, xotinlaringiz, qarindoshlaringiz, mehnat bilan topgan mol-mulklaringiz, kasod bo‘lishidan qo‘rqqan tijoratingiz va yoqtirgan maskanlaringiz sizlar uchun Alloh va Rasulidan (Madinaga hijrat qilishdan), Uning (toati) yo‘lidagi jiddu-jahd qilishdan (ko‘ra) suyukliroq bo‘lsa, (unda) to Alloh o‘z amri (azobini) keltirguniga qadar kutib turingiz! Alloh (esa) fosiqlar qavmini hidoyat etmagay” (Tavba surasi, 24-oyat).
Mazur oyati karimada Alloh va payg‘ambari sollallohu alayhi vasallamga muhabbat hamma narsalarning muhabbatidan oldin turishlikka da’vat qiladi. Boshqa oyati karimada:
النَّبِيُّ أَوْلَى بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ ...
“Payg‘ambar mo‘minlarga o‘zlaridan ham haqliroqdir...” (Ahzob surasi, 6-oyat). Ya’ni, Rasululloh sollallohu alayhi vasallamga bo‘lgan muhabbatlari boshqa barcha narsalarga qo‘ygan muhabbatdan ko‘ra ustunroq bo‘lmaguncha imonlari komil bo‘lmagay, deganidir.
Hadisi sharifda esa Abu Hurayra roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Sizlardan birortangiz men unga ota-onasidan, bolasidan va odamlarning hammasidan mahbubroq bo‘lmagunimcha, mo‘min bo‘la olmaydi”, dedilar (Buxoriy rivoyati).
Ushbu hadisda Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamning “mo‘min bo‘la olmaydi” deganlaridan murod, komil imonli mo‘min bo‘la olmaydi, deganlaridir. Shu bilan birgalikda bu hadis musulmon kishiga Rasululloh sollallohu alayhi vasallamga muhabbat qo‘yish vojib ekanligiga dalolat qiladi. Shundagina, haqiqiy imon egasi, najot topuvchi kishiga aylanar ekan.
Ulamolarimiz kishini Rasululloh sollallohu alayhi vasallamga bo‘lgan muhabbatining qanchalik chin ekanligiga kuyidagi o‘n ish dalolat qiladi.
Anas roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: “Bir kishi Rasululloh sollallohu alayhi vasllam huzurlariga kelib: “Ey, Allohning rasuli! Qiyomat qachon bo‘ladi?”, deb savol qildi. “Sen qiyomatga nimani hozirlab qo‘yding?”, dedilar Payg‘ambar alayhissalom. Savol bergan kishi: “Men Alloh va uning Rasulini muhabbatidan boshqa arzigulik hech narsa tayyorlamadim”, deb javob qildi. Shunda, Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Albatta, sen o‘zing yaxshi ko‘rganlar bilan birgasan, har kim o‘zi yaxshi ko‘rganlar bilan birga bo‘ladi”, deb marhamat qildilar.
Anas roziyallohu anhu: “Biz islom kelgandan keyin Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning ushbu so‘zlarini eshitganchalik xursand bo‘lmaganmiz”, dedi.
Alloh taolo barchalarimizning qalbimizga Rasulini muhabbatini jo qilsin. Qiyomatda Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning “hamd” bayroqlari ostida turish va U zotning muborak shafoatlariga erishish hamda jannatda Rasuliga qo‘shni bo‘lish baxtini nasib etsin!
Jaloliddin Hamroqulov,
TII “Tahfizul Qur’on” kafedrasi mudiri,
Toshkent shahar “Navza” jome masjidi imom xatibi
Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
Bugungi kunda uchrayotgan muammolarimiz nimalardan iborat ekaniga e’tibor beraylik. Islom insonlarning turmush tarziga, hayotiga, rioya qilib yashaydigan dasturiga aylanishi uchun nima qilish kerak? Islomiy ilmlarni qanday qilib yoyish haqida o‘ylash kerak, buning uchun mumkin bo‘lgan hamma imkoniyatni, vositalarni ishga solish kerak. Xo‘sh, hozirgi kunda Qur’on ilmlarini, tajvid ilmlarini ommaga yoya olyapmizmi?
Ha, alhamdulillah. Biz bundan xursandmiz, bular eng yaxshi, eng go‘zal ilmlar. Lekin har bir musulmon erkak va ayolga farzi ayn bo‘lgan ilmi holni ham yoyishimiz shart. Afsuski, bugungi kunda undan ancha uzoqlashib qoldik. Bundan boshqa ilmlarni bilish sunnat, mustahab hisoblanadi, ya’ni farz emas. Masalan, Urdunda kim dinga amal qilmoqchi bo‘lsa, borib, tajvid o‘rganadi. Tajvidni o‘rgatadigan minglab markazlar bor. To‘rt ming-besh ming atrofida. Lekin fiqhni o‘rgatadigan markazlar deyarli yo‘q. Holbuki, barcha mazhablarning ittifoqiga ko‘ra, tajvid ilmini puxta egallash farz emas, sunnat, mustahab amal sanaladi.
Musulmonlar duch kelayotgan muammo aynan shunda: to‘g‘ri qiroat qilish uchun tajvid ilmlarini o‘rganadi, lekin tahorat, namoz, ro‘za fiqhi, er-xotinlik munosabatlari fiqhi, savdo-sotiq fiqhi kabi ilmlarni o‘rganmaydi, chunki eng muhim ilmlarni, farzi aynning ahamiyatini unutib qo‘yyapmiz. Musulmonlarning bugungi ahvolga tushib qolishiga sabab Islom ilmlarini, biz yuqorida aytib o‘tgan ilmi holni o‘rganmay qo‘yishlaridir. Ahvolni isloh qilish uchun bunga katta e’tibor berishimiz, bu ilmni musulmonlar orasida yoyishimiz, ularning saviyasini ko‘tarishimiz, buning uchun qilinadigan ishlarni chuqur o‘ylashimiz kerak.
«Abu Hanifa rahimahulloh faqatgina dalildan kelib chiqib gapirganlariga aniq ishonamiz», deymiz. Holbuki, mazhabda u kishining barcha fikrlariga ham suyanavermaymiz. Buning sababi nimada?
Bu savolga javob shunday: Abu Hanifa rohimahulloh faqat va faqat dalildan kelib chiqib gapirganlar. Agar biror masalada dalilsiz gapirib yuborganlarida, fosiq bo‘lib qolardilar. Lekin nima uchun biz u kishining ko‘plab qavllarini qabul qilmaganmiz? Agar kimdir: «Abu Hanifaning barcha so‘zlari dalillarga suyangan, deyapsizlar, unda nega «Abu Hanifaning 100 dan 50 foiz so‘zlarini qabul qilmaganmiz», deysizlar?» desa, bu chigallikka shunday javob beramiz: «Avvalo, Abu Hanifa rahimahullohning birorta so‘zini olmasak, bundan u kishida bu masalada dalil bo‘lmagan, degan gap kelib chiqmaydi. Bir masalaga fiqhiy hukm berishda ikkita bosqich bo‘ladi: tanzir va tatbiq bosqichlari. Tanzir – masalaning nazariy jihati bo‘lsa, tatbiq uni amalda qo‘llash demakdir.
Tanzir bosqichi shariatda bir masalaga hukm berish faqat va faqat mutlaq ijtihod darajasiga yetgan, o‘zida mutlaq mujtahidning barcha shartlarini mujassam etgan, mutlaq mujtahidning usullarini, ya’ni hukm olish qoidalarini to‘liq egallagan zotdangina qabul qilinadi. Kimki bu shartlarni to‘la qamrab olmagan, ijtihod darajasiga yetmagan bo‘lsa, uning gapi e’tiborga olinmaydi. Shuning uchun hozirgi kunda zamondosh odamlarning Qur’on va Sunnatdan yangi hukm istinbot qilishga taalluqli gaplari umuman qiymatga ega emas, chunki ulardan birortasi mutlaq ijtihod darajasiga chiqa olmagan.
Bu gap mening da’voim emas! Ummatning tarixiga qarasak, birinchi, ikkinchi va uchinchi asrlarda son-sanoqsiz mutlaq mujtahidlar bo‘lgan. Lekin ummat ulardan to‘rttasining so‘zini olib, boshqalarinikini qabul qilmagan. Albatta, bu umumiy gap, tafsilotini keyinroq aytib o‘tamiz.
Ummat mazkur ko‘plab mutlaq mujtahidlar orasidan ma’lum zotlarning so‘zini qabul qilgan. Yuqorida ta’kidlaganimizdek, umumiy qilib aytganda, ular to‘rt kishi. Ularning usullari, ya’ni dalil olish qoidalari boshqalarnikidan ustunroq, kuchliroq bo‘lgan, ular eng oliy ijtihod darajasida bo‘lishgan. Ularning zamonidagi boshqa mujtahidlarning ijtihodi ularnikidan quyiroq bo‘lgani uchun ummat ularni qabul qilmagan. Ushbu to‘rt imomdan keyin, ulamolar aytganidek, imom Tabariy rohimahullohdan boshqa hech kim mutlaq ijtihodni da’vo qilmagan. Ammo Tabariyning bu da’vosiga ham rozi bo‘linmagan, ya’ni mutlaq mujtahidlik da’vosi rad etilgan. Buni imom Laknaviy rohimahulloh aytganlar.
Demak, ulamolardan faqat imom Tabariygina buni da’vo qilganlar. To‘rtinchi, beshinchi, oltinchi, yettinchi, sakkizinchi asrlarda boshqa da’vogarlar yo‘q. To‘g‘ri, qishloqlarda, tog‘u toshlarda turib, ilmsiz bo‘lsa ham, nimalarnidir da’vo qiladiganlar topilgan, lekin ularga hech kim e’tibor bermagan, so‘zini qabul qilmagan. Shunday qilib, mazkur to‘rt mazhabdan boshqa e’tirof qilinadigan, mazhab sifatida tanilgan, amal qilib kelinayotgan va hukmi yuritiladigan mazhab yo‘q.
«Hanafiy mazhabiga teran nigoh» kitobidan