«An’om U Zot subhni yorituvchidir. U Zot tunni sukunat, quyosh va oyni esa hisob (vositasi) qilib qo‘ydi. Bu Aziz, Alim Zotning o‘lchovidir».
An’om surasi, 96-oyat
Insoniyat o‘zining qadim tarixi mobaynida vaqtni turlicha hisoblab kelgan bo‘lib, bugungi kunda asosan quyosh va oy taqvimiga, ya’ni shamsiy va qamariy yil hisobiga amal qilib kelmoqda. Shamsiy taqvimda yer kurrasining quyosh atrofida to‘liq bir marta aylanishi bir yil hisoblanadi. Qamariy taqvimda esa oyning yer atrofida to‘liq bir marta aylanishi bir oy hisoblanadi. Hozirgi zamonda biz yashab turgan diyorlarda asosan ikki xil yil hisobiga amal qilinadi. Biri – shamsiy milodiy yil hisobi, biri – qamariy hijriy yil hisobi.
Milodiy yil hisobi Iso (alayhissalom)ning tavalludi deb taxmin qilingan sanadan boshlangan bo‘lib, bu hisob Grigoriy taqvimiga asosan yuritiladi.
Hijriy yil hisobi esa Islom olamining taqvimi bo‘lib, u Rasululloh (sollallohu alayhi va sallam)ning Makkadan Madinaga hijratlari – ko‘chishlaridan boshlanadi. Bu sanoq boshi hazrat Umar (roziyallohu anhu)ning xalifalik davrida e’lon qilingan. Hijriy hisobning qamariy va shamsiy taqvimlari bo‘lib, qamariy taqvim bo‘yicha yil muharram oyidan boshlanadi, uning birinchi 10 kuni esa muborak kunlar hisoblanadi. Bu taqvimning toq oylari 30 kundan, juft oylari 29 kundan iborat bo‘lib, faqatgina o‘n ikkinchi oy mustasnodir, undagi kabisa kunlari ham 30 kundir. Yangi kun quyoshning botishidan boshlanadi. Vaqt hisobi qamariy davr bo‘yicha hisoblanganda bir yil 354 kundan iborat bo‘ladi. Tarixiy voqealarning sanasini belgilash, tinmay o‘tayotgan vaqt hisobini aniq qayd qilib borish hamda keyingi avlodlarga qoldirish maqsadida yil, oy va kunlarning hisobi taqvim shaklida qadimdan qo‘llanib kelinadi.
Mazkur ikki hisob bo‘yicha 2016 yilning 2 oktyabr kuni hijriy 1438 yil kirib kelib, muharram oyi boshlandi.
Alloh taolo O‘zining kalomida bunday marhamat qiladi:
«Biz kecha va kunduzni (qudratimizni ko‘rsatib turadigan) ikki belgi qilib qo‘ydik. Kechaning belgisini o‘chirdik. Kunduz alomatini esa Robbingizdan fazl (rizq) istashingiz uchun hamda yillar sanog‘i va hisobini bilishingiz uchun yorug‘lik qilib qo‘ydik. Barcha narsani batafsil bayon qilib qo‘yganmiz» (Isro surasi, 12-oyat).
Alloh taolo kun bilan tunni almashtirib turmasa, sana hisobini bilish qiyin bo‘lur edi.
Yuqorida aytganimizdek, hijriy-qamariy taqvim hisobi Rasuli akram (sollallohu alayhi va sallam)ning vafotlaridan keyin, xalifa Umar ibn Xattob (roziyallohu anhu)ning davrlarida joriy qilingan. Bu zoti sharif boshqa ulug‘ sahobalar bilan maslahatlashib, Islom tarixi uchun yangi taqvim tuzib, o‘tgan voqealarni shu hisob bo‘yicha qayd qilib borish zarurligini aytganlarida bu fikrni barcha sahobalar ma’qullaganlar. Shundan so‘ng hijriy sananing avvalini qaysi kundan boshlash to‘g‘risida maslahat bo‘lib, kimdir Rasululloh (sollallohu alayhi va sallam)ning tug‘ilgan kunlaridan boshlaylik desa, kimdir vafot etgan sanalaridan boshlashni taklif qilgan. Hazrat Umar (roziyallohu anhu): «Vafotlaridan boshlasak, har yilning boshida qayg‘umiz yangilanib turadi» deb, bu fikrni rad etganlar. Nihoyat, hammaning fikrlari bir bo‘lib, hijriy sanani Rasululloh (sollallohu alayhi va sallam)ning Makkai mukarramadan Madinai munavvaraga qilgan hijrat kunlaridan boshlashga kelishilgan. Ushbu hijrat kunlari safar oyiga to‘g‘ri kelgan bo‘lsa ham, lekin unga tayyorgarlik muharram oyidan boshlanganini e’tiborga olib, hijriy sananing avvalini muharramning birinchi kunidan boshlashga qaror qilindi. Bu kun milodiy 622 yilning 16 iyul juma kuniga to‘g‘ri keladi.
Shundan buyon Islom olami xususan, diyorimiz musulmonlari ham yil hisobini, diniy bayramlarni va xossatan Ramazon oyi, Iydul Fitr hamda Iydul Qurbon kunlarini belgilashda hijriy-qamariy taqvimdan foydalanib kelmoqdalar.
Alloh taolo Qur’oni karimda oylarning adadi o‘n ikkita ekanini aytib, ulardan to‘rttasi muharram, ya’ni alohida ehtirom qilinadigan oylar ekanini zikr qilgan. Bular zulqa’da, zulhijja, muharram va rajab oylaridir. Bu oylar azaldan, ya’ni Islomdan avval ham hurmat va ehtirom qilib kelingan, bu paytda har qanday harbiy harakatlar to‘xtatilgan. Zero, insonning hayoti, mol-mulki, tinchligi muhofaza qilinadigan oyni tom ma’noda chinakam ulug‘, muhtaram oy deyish mumkin. Bu oylarning fazilati, qadri birodarkushlik urushlari, qonli to‘qnashuvlar bir necha yillab to‘xtamayotgan, ming-minglab begunoh odamlar halok bo‘layotgan bugungi kunimizda ayniqsa yaqqol namoyon bo‘lmoqda.
Rasululloh (sollallohu alayhi va sallam)ning davrlarida ham bu oylar izzat-ikrom qilingan, hurmatlangan. Sizu bizning ushbu muborak va ulug‘ oylarni yod etib turishimizdan maqsad – ularning fazilatlaridan tashqari, yil ketidan yillar, oy ketidan oylar, kun ketidan kunlar betinim o‘tayotganini, umrimiz ham to‘xtamay o‘tib borayotganini tez-tez eslab turishdir. Shoyad bu bilan aziz umrimizni g‘animat bilib, xayrli ishlarni ko‘proq qilishga intilsak, solih amallarni yanada ziyoda qilsak.
Alloh taolo muharram oylarda gunoh ishlardan saqlanishga buyuradi. Aksincha, bu oylarda imkon qadar ko‘proq toat-ibodat qilish, solih amallar qilish, xayr-saxovat ko‘rsatish, muhtojlarga yordam berish dinimizning ko‘rsatmalaridandir.
Alloh taolo barchamizga ushbu hijriy yilni xayr-barakotli qilsin, qutlug‘ qilsin, bu yilda imon-e’tiqodimiz, zuhdu taqvoimiz avvalgidan ham ziyoda bo‘lishini nasib qilsin, yurtimizga, butun dunyoga tinchlik-xotirjamlik ato etsin!
Rahmatulloh SAYFUDDINOV,
Yunusobod tumani bosh imom-xatibi,
Toshkent Islom Instituti o‘qituvchisi,
«Mirza Yusuf» jome masjidi imom-xatibi
Abdurrazzoq San’oniy aytadi: Ali ibn Husayn roziyallohu anhum namoz uchun tahorat qilayotgan edi. Shu payt suv quyib turgan joriya qo‘lidan obdasta tushib ketib, uning yuziga ozgina shikast yetkazdi. Ali ibn Husayn boshini ko‘tarib, joriyaga qaradi. Joriya vaziyatni yumshatish maqsadida Qur’oni karim oyatlaridan o‘qidi: “... G‘azablarini yutadigan...” (Oli Imron surasi, 134-oyat). Ali ibn Husayn roziyallohu anhum jimgina javob berdi: “G‘azabimni bosdim”.
Joriya oyatning davomini o‘qidi: “...odamlar-ni (xato va kamchiliklarini) afv etadiganlardir...”.
U kishi dedi: “Men seni afv etdim”.
Joriya oyatning oxirini o‘qidi: “Alloh ezgulik qiluvchilarni sevar”.
Ali ibn Husayn roziyallohu anhum dedi: “Bor, sen Allox yo‘lida ozodsan”.
Abdulloh ibn Ato aytadi: “Ali ibn Husaynning bir g‘ulomi (quli) xatoga yo‘l qo‘ydi va jazoga loyiq bo‘ldi. Ali ibn Husayn qamchini oldi. So‘ng u zot bunday oyatni o‘qidi: “(Ey Muhammad!) Imon keltirgan kishilarga ayting, ular Alloh kunlari (qiyomat)dan umid qilmaydigan kimsalarni kechirib yuboraversinlar! Shunda (u sabrli) kishilarni qilgan ishlari (kechirishlari) sababli mukofotlagay!” (Josiya surasi, 14-oyat).
Qul esa dedi: “Men bunday emasman, men Allohning rahmatidan umidvorman va uning azobidan qo‘rqaman”.
Ali ibn Husayn roziyallohu anhum qamchini tashlab yubordi va dedi: “Sen Alloh yo‘lida ozodsan”.
Muso ibn Dovud aytadi: Ali ibn Husayn xizmatkorini ikki marta chakirdi, u javob bermadi. Uchinchi marta chaqirgach javob qildi. Ali ibn Husayn unga dedi: “Ey o‘g‘lim, ovozimni eshitmadingmi?”.
Xizmatkor: “Eshitdim”, dedi.
Ali ibn Husayn so‘radi: “Nega javob bermading?”.
Xizmatkor: “Sizning shafqatingizga ishondim”, dedi.
Abdulg‘ofir ibn Qosim aytadi: Ali ibn Husayn masjiddan chiqib ketayotgan edi. Bir odam kelib uni haqorat qildi. Shunda Alining xizmatkor va qullari unga tashlanishdi.
Ali ibn Husayn ularni to‘xtatdi va bunday dedi: “Bas qilinglar, uning holatiga qaranglar”.
So‘ngra o‘sha odamga dedi: “Bizda siz bilmagan yana ko‘p narsalar bor. Agar sizga yordam kerak bo‘lsa, ayting, yordam beraylik”. O‘sha odam xatosini anglab, uyaldi va ortiga qaytdi.
Ali ibn Husayn uni yoniga chaqirib, o‘zi kiyib turgan chakmonini yelkasiga tashladi va ming dirham pul berdirdi.
Abu Ya’qub Muzaniy deydi: Hasan ibn Hasan bilan Ali ibn Husayn o‘rtasida bir oz noxushlik bo‘lib qoldi. Hasan bir kuni masjidda Ali ibn Husaynning yoniga keldi, uni turli so‘zlar bilan haqorat qildi. Ali ibn Husayn esa unga bir og‘iz ham javob qaytarmadi.
So‘ngra Hasan chiqib ketdi. Kechasi u alining uyiga bordi va eshigini qoqdi. Ali ibn Husayn eshikni ochib chiqdi. Hasan unga:
- Ey aka, agar siz haqiqatan ham men aytganlarimdek bo‘lsangiz, Alloh meni mag‘firat qilsin. Agar men yolg‘onchi bo‘lsam, Allox sizni mag‘firat qilsin, dedi va ketdi.
Ali ibn Husayn ortidan borib, yetib oldi va uni og‘ushiga oldi. Ikkovi yig‘lab yuborishdi. Shunda Hasan:
- Qasamki, endi siz xafa bo‘ladigan biron ish qilmayman, - dedi.
Ali esa unga: - Sen ham menga aytgan so‘zla ring uchun halollikdasan,- dedi.
Ibn Abi Dunyo rivoyat qiladi: Ali ibn Husaynning xizmatkori shoshgan holda oshxonadan temir pechni olib kelayotgan edi. Kutilmaganda temir pech tushib ketdi ketdi va narigi tomondan pastga tushib kelayotgan Ali ibn Husayn o‘g‘lining boshiga tegib, jarohat yetkazdi. Oqibatda u halok bo‘ldi. Mehmonlar bilan suhbatlashib o‘tirgan Ali ibn Husayn o‘rnidan sakrab turib, xizmatkorga dedi: “Sen ozodsan. Bu ishni qasddan qilmaganingni bilaman”. So‘ngra Ali ibn Husayn mayyitni dafn etish tadorigini ko‘rdi.
Shayx Mahmud MISRIYning “Solih va solihalar hayotlaridan qissalar”
nomli asaridan Ilyosxon AHMЕDOV tarjimasi.