Nikoh barcha payg‘ambarlarning sunnati hamda aziz-avliyolarning odatidir. Zero, u Allohning amri, Payg‘ambarimiz Muhammad (sollallohu alayhi va sallam)ning sunnatlari hamda mo‘min-musulmonlarning guvohliklari asosida quriladi.
Imom Shofi’iydan boshqa barcha ulamolar: “Nikoh ibodatdir. Zotan, oila qurishni Alloh va Rasuli buyurgan. Alloh va Rasuli amr etgan amal, albatta, ibodat bo‘ladi”, deyishgan. Mujtahidlarning peshvosi, mazhabboshimiz, imom A’zam Abu Hanifa (rahimahulloh) “Nikoh ibodatdir” deya hukm chiqarganlar.
عن أبي ذر رضي الله عنه: أنّ أناساً من أصحاب رسول الله صلى الله عليه وسلم قالوا للنبي صلى الله عليه وسلم: يا رسول الله، ذهب أهل الدثور بالأجور، يصلون كما نصلي ويصومون كما نصوم ويتصدقون بفضول أموالهم. قال: «أو ليس قد جعل الله لكم ما تصدقون به: إن لكم بكل تسبيحة صدقة، وكل تكبيرة صدقة، وكل تحميدة صدقة، وكل تهليلة صدقة، وأمر بالمعروف صدقة، ونهي عن منكر صدقة وفي بضع أحدكم صدقة». قالوا: يا رسول الله، أيأتي أحدنا شهوته ويكون له فيها أجر؟ قال: «أرأيتم لو وضعها في حرام أكان عليه وزر؟ فكذلك إذا وضعها في الحلال كان له أجر». رواه مسلم.
Abu Zar (roziyallohu anhu)dan rivoyat qilinadi:
«Rasululloh (sollallohu alayhi va sallam)ning bir guruh faqir sahobalari Nabiy (sollallohu alayhi va sallam)ga: «Yo Rasululloh! Moli ko‘p kishilar ajr-savoblarni egallab qo‘yishmoqda. Ular biz namoz o‘qiganimiz singari namoz o‘qiydilar, ro‘za tutganimiz kabi ro‘za tutadilar va sarmoyalarining ortiqchasini sadaqa qiladilar», deyishdi. Shunda u zoti bobarakot: “Alloh sizlarga sadaqa qiladigan narsalarni berib qo‘ymadimi?” Albatta, sizlar uchun har bir tasbeh[1] sadaqa[2]dir, har bir takbir[3] sadaqadir, har bir tahmid[4] sadaqadir, har bir tahlil[5] sadaqadir, amri ma’ruf (yaxshilikka chaqirish) sadaqadir, nahyi munkar (yomonlikdan qaytarish) sadaqadir. Har biringizning (jufti haloli bilan bo‘lgan jinsiy) yaqinligi ham sadaqadir», dedilar. Ular: «Yo Rasululloh! Birimiz shahvatini qondirsa, unga ham shu ishida ajr bo‘ladimi?» deyishdi. U zot: «Aytinglar-chi, agar u o‘sha (shahvati)ni haromga qo‘ysa (zino qilib qondirsa), unga gunoh yozilarmidi? Xuddi shunday. Qachon u (shahvati)ni halolga qo‘ysa (nikohidagi ayoli bilan yaqinlik qilib qondirsa), bu uning uchun ajr bo‘ladi», dedilar» (Imom Muslim rivoyati).
Zotan, nikoh davomida er-xotin bir-birini isloh etishga va Alloh taoloning ibodatida bir-biriga yordam berishga harakat qiladi. Dinimizda uylanmasa, zinoga ketish xavfi aniq bo‘lgan kishilarga oila qurish farz hisoblanadi. Zero, u shu orqali iffatini saqlaydi. Shu bois, bunday kishiga uylanish hatto haj ibodatidan ham oldinga qo‘yilgan. Zotan, oila qurganlar katta baxt-saodatga erishadilar. Anas ibn Molik (roziyallohu anhu)dan rivoyat qilinadi. Rasululloh (sollallohu alayhi va sallam):
مَنْ رَزَقَهُ الله امْرَأَةً صَالِحَةً فَقَدْ أَعَانَهُ عَلَى شَطْرِ دِينِهِ فَلْيَتَّقِ الله فِي الشَّطْرِ الْبَاقِي
«Alloh kimni soliha ayol bilan rizqlantirgan bo‘lsa, haqiqatan, unga dinining yarmiga yordam beribdi. Qolgan yarmida esa, Allohga taqvo qilsin», dedilar (Imom Tabaroniy va Hokim rivoyatlari).
Yana Anas ibn Molik (roziyallohu anhu)dan rivoyat qilinadi: «Rasululloh (sollallohu alayhi va sallam):
إذا تزوج العبد فقد استكمل نصف الدين فليتق الله في النصف الباقي
«Qachon banda oila qursa, haqiqatan, dinning yarmini mukammal qilibdi. Qolgan yarmida esa, Allohga taqvo qilsin», dedilar» (Imom Bayhaqiy rivoyati).
Demak, uylanmoqchi kishi oila qurishdan oldin shariatimiz ko‘rsatmasi bo‘yicha quyidagilarga amal qilishimiz lozim:
هُوَ الَّذِي خَلَقَكُمْ مِنْ نَفْسٍ وَاحِدَةٍ وَجَعَلَ مِنْهَا زَوْجَهَا لِيَسْكُنَ إِلَيْهَا
“U (Alloh) sizlarni bir jondan yaratib, undan uning juftini unga (uylanib) taskin topishi uchun paydo qilgan zotdir” (A’rof surasi, 189-oyat).
Alloh subhonahu va taolo uylanmaganlarga dinining yarmini topishni, oila qurganlarga esa, dinining qolgan yarmiga erishishni nasib qilsin!
Tolibjon QODIROV
tayyorladi.
[1] Tasbeh – “Subhanalloh” – Alloh barcha nuqson-kamchiliklardan pokdir, deyish.
[2] Ya’ni, sadaqa berganchalik savobga tengdir.
[3] Takbir – “Allohu akbar” – Alloh buyukdir, deyish.
[4] Tahmid – “Alhamdu lillah” – Allohga hamd bo‘lsin, deyish.
[5] Tahlil – “La ilaha illalloh” – Allohdan o‘zga iloh yo‘q, deyish.
Alloh taolo Qur’onda bunday marhamat qiladi:
"Allohdan bandalari ichidan faqat olimlarigina qo‘rqarlar" (Fotir surasi, 28-oyat).
Bu oyat bizga ilmning ulug‘ligini va haqiqiy olimlar Allohdan qo‘rqadigan, haqiqat yo‘lida xizmat qiladigan insonlar ekanini bildiradi.
Islom tarixiga nazar tashlasak, ko‘plab allomalar, adiblar va mutafakkirlar ilm-ma’rifat bilan ummatga xizmat qilganini ko‘ramiz. Ana shunday buyuk zotlardan biri Alisher Navoiy bo‘lib, nafaqat she’riyat, balki tilshunoslik, tasavvuf, axloqiy tarbiya va davlat boshqaruvi sohalarida ham ulkan iz qoldirgan.
Bugungi maqolamizda biz Alisher Navoiyning hayoti, ilmiy va diniy qarashlari va tolibi ilmlar uchun ibrat bo‘ladigan jihatlari haqida fikr yuritamiz.
Navoiy hayoti va ilm yo‘lidagi harakatlari
Alisher Navoiy hijriy 844-yil (milodiy 1441-yil) 9-fevral kuni Hirotda tavallud topgan. Yoshliklaridan Qur’on, hadis, tafsir, fiqh, nahv (arab tili grammatikasi) va mantiq ilmlarini o‘rgangan. Ularning ilmga bo‘lgan muhabbati shunchalik kuchli edi-ki, butun umrini ilm va ma’rifatga xizmat qilishga bag‘ishlagan.
Hazrat Navoiyning ustozlari ichida mashhur olimlar, xususan, Jomiy hazratlari ham bor edi. Jomiy tasavvuf va fiqh ilmlarida yetuk olim bo‘lib, Navoiyning ilmiy va axloqiy shakllanishiga katta ta’sir ko‘rsatgan.
Alisher Navoiy ilmni insonni kamolot sari yetaklovchi eng muhim vosita deb bilgan. U shunday degan:
"Jaholatdan ilmu yiroq qilg‘ay,
Bilim ila ko‘ngling charog‘ qilg‘ay".
Bu fikr Qur’onda kelgan quyidagi oyatga mos keladi:
"Sen: Biladiganlar bilan bilmaydiganlar teng bo‘ladimi?, deb ayt. Albatta, aql egalarigina eslarlar" (Zumar surasi, 9-oyat)
Demak, ilm odamni zulmatdan nurlarga olib chiqadi va haq yo‘lni ko‘rsatadi.
Navoiyning adabiy meroslari va tasavvufiy qarashlari
2.1. "Xamsa" va axloqiy tarbiya
Alisher Navoiy buyuk fors shoiri Nizomiy Ganjaviy an’analarini davom ettirib, turkiy tilda birinchi bo‘lib "Xamsa"ni yaratdi. "Xamsa" tarkibidagi asarlar:
"Hayrat ul-abror" – axloq va taqvo haqida.
"Farhod va Shirin" – halol mehnatning ulug‘ligi.
"Layli va Majnun" – ilohiy sevgi va tasavvufiy yuksalish.
"Sab’ai sayyor" – taqdir va sinovlar.
"Saddi Iskandariy" – ilm va adolatning ustunligi.
Bu asarlar orqali Hazrat Navoiy insonning ma’naviy kamolotga yetishi, hayotning sinovlariga sabr qilish va Allohga yaqin bo‘lish zarurligini ko‘rsatgan.
2.2. "Muhokamat al-lug‘atayn" va tilning sharaflanishi
Alisher Navoiy o‘zining "Muhokamat al-lug‘atayn" asarida turkiy tilning forsiy tildan boy va ifodali ekanini ilmiy jihatdan isbotlagan. Ular shunday degan:
"Kimki turkiy tilda go‘zal so‘z ayta olsa, unga forsiy til kerak emas."
Bu fikr Islom dinidagi har bir millat o‘z ona tilida Allohga xizmat qilishi kerak degan g‘oyaga ham mos keladi.
Qur’onda shunday marhamat qilingan:
"Qaysiki Payg‘ambarni yuborgan bo‘lsak, bayon qilib berishi uchun, o‘z qavmi tili ila yuborganmiz" (Ibrohim surasi, 4-oyat)
Shuning uchun ham Hazrat Navoiy ona tillarini rivojlantirishga katta e’tibor qaratgan va biz bugungi yoshlar ham o‘z tilimizni hurmat qilishimiz lozim.
2.3. Tasavvuf va ilohiy muhabbat
Alisher Navoiy tasavvuf ilmini chuqur o‘rganib, o‘z asarlarida nafsni poklash, dunyoning foniyligi va Allohga muhabbat bilan bog‘lanish masalalarini ko‘p yoritgan:
"Ko‘nglingni dunyo ishi bilan qorama,
Zero Haq rozi bo‘lmas johil banda."
Demak, inson Alloh roziligi uchun yashasa, u dunyo va oxiratda baxtiyor bo‘ladi.
Navoiy va ilm-ma’rifatning jamiyatdagi o‘rni
Alisher Navoiy ilmli jamiyat taraqqiy etishini tushungan holda, quyidagi ezgu ishlarni amalga oshirgan:
Madrasalar, masjidlar va kutubxonalar qurdirgan.
Faqir va yetimlarga yordam bergan.
Adolatli davlat boshqaruvi tamoyillarini ilgari surgan.
Uning bu ishlari Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamning "Olimning obiddan fazli huddi oyning boshqa yulduzlardan fazliga o‘xshaydi" degan hadislariga mos keladi.
Xulosa: Navoiydan bizga qanday ibrat bor?
Biz, Alisher Navoiyning ilm yo‘lidagi fidoyiligidan va diniy qarashlaridan ibrat olishimiz lozim. Uning bizga qoldirgan saboqlari quyidagilar:
Ilm olishga intilish va ilmni Alloh yo‘lida foydalanish.
Ona tilimizni hurmat qilish va boyitish.
Axloqiy poklik va adolatni targ‘ib qilish.
Nafs tarbiyasi va tasavvufiy yuksalishga intilish.
Navoiy aytganidek:
"Ilm ila ko‘ngling charog‘ qilg‘ay,
Bilim ahli yuksak bo‘lg‘ay."
Alloh taolo bizni ham Navoiyning ilmiy va axloqiy merosidan ibrat olib, ummatga foyda keltiruvchi ilm egalaridan bo‘lishimizni nasib etsin!
Zarifaxon Abduqahhorova,
Toshkent islom instituti talabasi