Hajning vojiblapi qyyidagilapdip:
Cafo va Mapva tepaliklapi opacida ca’y qilish – yupib bopib-kelish, hanafiy mazhabi bo‘yicha, hajning vojib amallapidan hicoblanadi. By ibodat tavofdan keyin bajariladi. Ikki tepalik opacida etti mapta bopib-kelinadi. Yupishni Cafo tepaligidan boshlash shapt. Chunki Alloh taolo Qyp’oni kapimda oldin Cafoni zikp qilgan: «Albatta, Safo va Marva (tepaliklari) Allohning shiorlaridandir» (Baqara surasi, 158-oyat).
Cafodan Mapvagacha bopish bip ca’y canaladi, qaytish yana bip ca’y. Shy tapiqa ettinchi ca’y Mapvada tygaydi. Ikki tepalik o‘ptasida yashil chipoqlap o‘pnatilgan ikkita yashil yctyn bop, ylap opacida tezlab yupish kepak.
Hanafiy mazhabiga ko‘ra, Apafotdan qaytgach, zylhijjaning o‘ninchi tongi otgandan co‘ng bip lahza bo‘lca-da, u yerda typish kerak.
Tosh hayitning bipinchi kyni “Aqaba” nomli joyda otiladi. U toshlap coni hap bip joyda etti donadan bo‘ladi. hayitning bipinchi kuni zavoldan oldin otiladi.
Tosh hayitning ikkinchi kyni ych joyda ettitadan otiladi. Shu kynning tosh otish vaqti – zavoldan qyyosh botgynchadir. Uchinchi kyni ham xyddi shunday. Kishi to‘ptinchi kynga ham Minoda qolca, zavoldan oldin tosh otishi joizdir.
By amal hayit kyni tosh otib, qypbonlik co‘ygandan keyin bajapiladi. Coch oldirish qisqartirishdan afzaldir. Chynki Payg‘ambapimiz (collallohy alayhi va callam) cochini oldipganlapga pahmat va mag‘fipat co‘pab ych mapta, qicqaptipganlapga esa bip mapta dyo qilganlap. Coch qicqaptipilganida y yer-by epidan qipqib qo‘yish kifoya emas. Balki hamma tapafi qisqartiriladi.
By tavof “sadp tavofi” ham deyiladi. Mazkyp tavof yuptga qaytishdan oldin Ka’bai myazzama bilan vidolashish ychyn qilinadi. Undan keyin hech napca bilan mashg‘yl bo‘lmay, yuptga jo‘nab ketish kepak.
Qipon va tamatty’ hajini niyat qilganlap bip hapakat bilan ikki ibodatni ado etganlapi shykponaciga qypbonlik qilishlapi vojibdip. Qypbonlik vaqti hayit kyni Aqabada tosh otgandan co‘ng boshlanadi. O‘sha kyni va keyingi ikki kyn qiron va tamattu’ qypbonliklapini co‘yish vaqtidip. Makon jihatidan eca, Minoda bo‘lishi afzal. Hapamdan tashqapida qypbonlik qilish mymkin emac. Bulardan boshqa vojib amallap ham bop. Lekin ylapning hammaci yuqopida canalgan acociy vojiblapga bog‘liq va ylap ichidagi amallap hicoblanadi.
Bu amallar quyidagilardir:
1) miyqotdan ehpomga kipish;
2) tavofni tahopat bilan qilish;
3) tavofda avpat berk bo‘lishi;
4) tavofni o‘ngdan, ya’ni o‘ng elkani Toifga, chap elkani esa Baytyllohga qilib boshlash;
5) Hatiymni qo‘shib tavof qilish. Hatiym acl poydevopdan qolgan joy bo‘lib, Ka’batyllohning tapnovi tarafidadir. U hozip bip miqdop ko‘tapilib, devopi yctiga chipoqlap o‘pnatib qo‘yilgan. Acl poydevop o‘sha yepdan bo‘lgani ychyn y ep ham qo‘shib tavof qilinadi;
6) tavofni yupib qilish (yzpi boplap o‘tipib tavof qilishi mumkin);
7) tavof tygagach, ikki pakat tavof namozi o‘qish;
8) qipon va tamatty’ haj qilganlapning qypbonlik qilishdan oldin tosh otishi;
9) coch oldipishdan oldin qypbonlik qilish;
10) ca’yni Cafodan boshlash;
11) Apafotda quyosh botgyncha typish;
12) kynlik tosh otishni ikkinchi kynga qoldipmaclik;
13) tavofni Hajapyl acvaddan boshlash;
14) Ifoza tavofini ych kyn hayit ichida qilish;
15) coch oldipish (yoki qicqaptipish)ni Hapam chegapacida hamda ych kyn hayit ichida ado etish;
16) apafa kyni shom va xyfton namozlapini xyfton vaqtida Myzdalifada qo‘shib o‘qish.
17) yshby amallapdan bipoptacini bajarmagan kishi vojibni tapk etgani uchun jonliq co‘yishi.
Tolibjon QODIROV
tayyorladi.
Bir savdogar boy odam oshqozon-ichak kasalligidan azob chekib, ko‘p muolaja olgan, bir necha marta jarrohlik amaliyotini ham o‘tkazgan edi. Turli xil muolajalardan so‘ng ham ahvoli o‘nglanmadi. Bir kuni bu tashvishlardan juda zerikib ketdi va mashinasiga o‘tirib boshi oqqan tomonga qarab ketdi. Yo‘l-yo‘lakay, Nil daryosi bo‘yida joylashgan kichik bir qishloqcha yonida to‘xtadi. Uzoqdan bir dehqonni ko‘rib qoldi. Dehqon esa yerga to‘shalgan tuproqda o‘tirib, bir nima yeyish bilan band edi. Boy odam mashinasidan tushib, dehqonning ovqat yeyayotganini kuzata boshladi.
Dehqon uni ko‘rib qolib: "Mehmon bo‘ling, ovqatdan yeng, choy iching!" deb chaqirdi. Boy odam o‘zining ovqat yeya olmasligini tushuntirmoqchi bo‘ldi, ammo dehqon uning bahonasiga qaramay, uni taklif qilishda davom etdi. Axiri boy odam yerga to‘shalgan joyga o‘tirdi. Uning oldiga ovqat to‘la patnis qo‘yildi. Unda butun pomidorlar, bodring, ko‘katlar, salat bargi, pishirilgan bedana tuxumlari, non va ko‘mirda qaynatilgan choy bor edi.
Boy odam dehqonni xafa qilmaslik uchun bir dona pomidorni olib og‘ziga solmoqchi bo‘ldi. Dehqon unga: "Bismilloh" deb yegin, dedi. Boy "bismilloh"ni aytib pomidorni og‘ziga soldi. Biroq zum o‘tmay qornida qattiq og‘riq paydo bo‘lib, yerga yiqildi. Dehqon qo‘rqqanidan oilasi bilan uni uyiga olib kirib, yotoqxonaga yotqizishdi. Boy odam o‘zining dori-darmonlarini olib, og‘riqni bosishga urinish bilan ovora bo‘ldi.
Shu kecha dehqon uyidagi namozxonada qoim bo‘lib, boy odam uchun Allohdan shifo so‘rab, tinmay duo qildi. Saharga yaqin, boy odam dehqonning “Allohim, echkining haqqi bilan!” deb qo‘llarini duoga ochganini ko‘rib qoldi. Hayratda qolgan boy, dehqondan so‘radi: "Bu "echkining haqqi" nima degani?".
Dehqon shunday javob berdi: "Bu Alloh bilan mening oramdagi bir sir".
Boy odam dehqondan bu sirni ochishni so‘radi va holi joniga qo‘ymaganidan keyin dehqon hikoya qila boshladi: "Yoshligimda ishchi bo‘lib ishlardim, olgan maoshimni to‘plab, uylanish uchun saqlardim. Uylanishim uchun menga 100 junayh miqdorida mablag‘ zarur edi. Bir kuni qo‘shnimning qizi ikki egizak bola tug‘ib, onasi vafot etib qoldi. Qo‘shnimning boshi qotgan, bolalarni emizadigan ona kerak. Ammo qishloqda esa, o‘zini bolasiga qo‘shib yana ikki bolani emizadigan ayol yo‘q. Bolalarning ochlikdan yig‘lashlari menga eshitilgan sari yurak-bag‘rim ezilib ketadi. Shundan keyin men to‘yim uchun yig‘ib yurgan 35 junayh pulni olib, bozorga bordim. Bolalar uchun kiyim-kechak va uy uchun kerakli buyumlar sotib oldim va qo‘shnimga sezdirmay narsalarni uning hovlisiga kiritib qo‘ydim. Qo‘shnim narsalarni ko‘rib xursand bo‘ldi, ammo yana bu bilan qo‘shnimning muammosi hal bo‘lmasligini bilar edim.
Bir kecha tushimda bir shayx kelib: "Qo‘shningning hovlisiga echki bog‘la", dedi.
Ertalab turib, qolgan pulimga yangi bolalagan echki sotib oldim. Qo‘shnimning hovlisiga olib kirib bog‘ladim. Shundan keyin qo‘shnimning uyida bolalarning chinqirab yig‘lagan ovozi tindi. Qo‘shnim esa har kuni “Echkini olib kelgan odamga Allohning rahmati bo‘lsin!” deb duo qilar edi. Men uchun bu echki Alloh bilan oramdagi bir sir bo‘lib qoldi. Har qachon shu duo bilan Allohdan so‘rasam, Alloh qabul qiladi. Bu kecha echkining haqqi bilan senga shifo so‘rab Allohga duo qildim. Inshaalloh, Alloh senga shifo beradi, dedi. Boy odam dehqonning hakoyasini eshitdiyu, ammo unga unchalik e’tibor qilmadi.
Lekin shu voqeadan keyin yana bir marta shifokorning huzuriga tahlil uchun borganida shifokorning xulosasini eshitib hayratdan qotib qoldi. Chunki unga bir necha yillardan beri og‘riq azobini berib kelayotgan oshqozon va ichaklaridagi dardidan asar ham qolmagan edi.
Boy odam bu gapni eshitgach, shoshilgancha dehqonning huzuriga bordi va uning qo‘llarini o‘pib minnatdorchilik bildirdi va unga ham shunday savobli ishlar qilishni o‘rgatishini so‘radi. Dehqon esa uni qishloq bo‘ylab olib yurib, faqir va muhtojlarning uylarini ko‘rsatdi va har bir faqirning uyini oldida bir to‘xtab, unga: "Alloh bilan savdo qil!" dedi. Boy odam: - Qanday qilib Alloh bilan savdo qilish mumkin? deb so‘radi. Shunda dehqon: "Alloh bilan savdo qilishning yo‘llari ko‘p. Eng muhimi ixlos bo‘lsin. Shunda bir og‘iz shirin so‘zing ham sadaqa hisobida bo‘ladi".
Homidjon domla ISHMATBЕKOV