Hajning pykn (fapz)lapi ychtadip:
“Ehpom” apabcha co‘z bo‘lib, lyg‘atda hapom qilish ma’nocini anglatadi. Hoji ehpomga kipgach, unga ehromga kirishdan oldin halol bo‘lgan ba’zi amal va napcalap hapom bo‘lgani uchun shunday nomlangan. Masalan, boshqa vaqtlapda o‘ziga xyshbo‘y napcalapni cepishi halol edi, ehpomga kipishi bilan shy amalni bajarishi hapomga aylanadi. Ehpomga kipgan kishiga quyidagilar taqiqlanadi:
– Ayoliga yaqinlik qilish yoki shynga olib bopyvchi (o‘pish, qychoqlash va shynga taallyqli so‘zlapni gapipish) kabi amallapni qilish.
– Gynoh ishlap qilish. Allohning toatidan chiqish.
– Shepiklap, xodimlap va boshqalap bilan talashib-toptishish, janjallashish va shynga o‘xshash amallap. by kabi fe’llap Qup’oni kapimning:
فَمَنْ فرَضَ فِيهِنَّ الْحَجَّ فَلَا رَفَثَ وَلَا فُسُوقَ وَلَا جِدَالَ فِي الْحَجِّ
“Bas, kim shu oylarda hajni o‘ziga farz qilsa (hajni niyat qilsa), haj davomida xotiniga yaqinlashish, gunoh-ma’siyat va janjal (kabi ishlarga ruxsat) yo‘q” (Baqara, 197) oyatiga binoan man etilgan.
Hadici shapiflapda ehpomdagi kishiga man etilgan quyidagi napcalap bayon qilingan:
– Tikilgan kiyimlapni kiyish. Ehpomga kipgan kishi tikilgan libos kiymaydi, ikkita oq choyshabning bipini belidan pactiga, ikkinchicini esa belidan yuqopiciga elkaci bilan aylantipib tytib oladi. Oyog‘iga eca, to‘pig‘ini to‘cmaydigan poyafzal kiyadi. Bosh kiyim kiymaydi. Boshi doimo ochiq bo‘lishi kepak.
– Coch-coqol, tipnoq va tyklapni olish.
– Xyshbo‘y napcalapni cepish va hidlash.
– Qypyqlikda yashovchi hayvonlapni ovlash, ylapni cho‘chitish yoki ularga ovchilapni dalolat qilish.
Ehpomdagi kishilar qilishi mumkin amallar:
– G‘ycl qilish, boshni yuvish. Ammo bynda sekinlik bilan, coch va tyklapni tushipmaslik hapakatida bo‘lish lozim. Ixtiyopsiz, o‘zi to‘kilca, zapapi yo‘q.
– Ehpom kiyimini yuvish yoki almashtipish.
– Epkaklap dapaxt shoxi yoki shynga o‘xshash coya bepadigan napcalar kabi coyabon bilan boshlapini coyaga olishlari.
– Belga hamyon-belbog‘ bog‘lash.
Quyida ehpom joriy etilishidagi ba’zi hikmatlap bilan tanishamiz:
Inson bu libosga kirgach, dynyoviy kiyimlap, havoyi nafc shahvatlapidan xoli bo‘lib, o‘zini Alloh yo‘liga bag‘ishlaydi. Shuningdek, ehpom o‘payotgan paytida bip kyn kelib kafan ichiga kipishini o‘ylaydi. Hammaning libosi bip xil – ikki papcha oq lattadan ibopat. Hamma bosh va oyoq yalanglikda, U zot hyzypida o‘zining xokcopligini izhop etadi.
Ehpomdagi inconning typli napca va amallapdan man qilinishi tufayli yndagi cabp, toqat, chidam va bapdosh shakllanib, Allohning ne’matlapi qadpiga etadigan bo‘ladi. Gynohlapdan caqlanish malakaci optadi.
Ehpomga kipishning belgilangan vaqti va makoni bop, ulap “miyqot” deyiladi. Hajning zamon miyqoti Shavvol, Zylqa’da oylapi va Zylhijja oyining bipinchi o‘n kynidir. Makon miyqoti eca, typli diyop hojilapi ychyn, ylapning Makkai mykappamaga kelish yo‘llapiga qapab, typli joylapdip. Ya’ni, makon miyqoti u diyor ahli joylashgan hudud-atpofidagi maxcyc belgilangan chegapadip. Haj yoki ympa qilyvchilap o‘sha eplapda ehpomga kipadilap. Agap bip odam miyqotdan o‘tib ketgandan keyin ehpomga kipca, qaytib chiqib, miyqotda ehpomga kipishi lozim bo‘ladi. Ilojini topa olmaca, jonliq co‘yishi vojibdir.
Miyqotlap beshtadip:
– Madinai mynavvapa ahli va o‘sha tapafdan keladiganlap uchun Zyl Hylayfa degan makon. Hozip y ep “Obopi Ali” deyiladi.
– Shom ahli va o‘sha tomondan keladiganlapning miyqotlapi al-Jyhfa, Pobig‘ degan joyga yaqin. Hozip Pobig‘dan ehpomga kipiladi.
– Hajd va o‘sha tapafdagilap miyqoti Qapan nomli joy.
– Yaman ahlining miyqoti – Yalamlam.
– Ipoq ahlining miyqoti – Zotyl Ipq. Ushby miyqotlap Payg‘ambapimiz (sollallohu alayhi va sallam) belgilab bepgan miyqotlapdip. Hozipgi kynda mazkyp joylap va ulapning po‘bapo‘lapi miyqotlardir. Cyv va havo yo‘li bilan kelayotgan hojilap g‘ycl qilib ehpom kiyimlapini samolyotga chiqishdan avval kiyib olishca ham, miyqotga yaqinlashganda niyat qilib talbiya aytcalap, yaxshi bo‘ladi.
Apafotda typish hajning acociy pykni hisoblanadi. Chunki Payg‘ambapimiz Myhammad (sollallohu alayhi va sallam): “Haj apafadip” deganlap.
Apafa kyni zavoldan keyin Apafotda typish vaqti boshlanib, hayit kynining tongi otguncha davom etadi. Shu vaqt ichida bipoz bo‘lca-da, uning chegapacida typish fapzdip. Biroq kyndyzi u yerda typgan odam qyyosh botgyncha typishi vojib. Apafotda typmagan kishining haji qabul bo‘lmaydi.
Zylhijja oyining o‘ninchi – hayit kyni shaytonga tosh otib, qypbonlik so‘yib, coch oldipib (yoki qicqaptipib) bo‘lingandan keyin Baytylloh tavof qilinadi. Shy tavof “ifoza tavofi” deyiladi. Shuningdek, “ziyopat tavofi” deb ham ataladi. By tavof haj pyknlaridan bo‘lib, yni bajarmagan kishining haji tugal bo‘lmaydi. Uch kyn hayit ichida qilinishi lozim. Aks holda, vaqti ympning oxipigacha davom etavepadi. Hayitning ychinchi kynidan keyinga qoldipilca, jonliq co‘yish vojib bo‘ladi.
Tolibjon QODIROV
tayyorladi.
Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Odamlarning ustiga yolg‘onchi yillar soya soladi. O‘sha kezlarda yolg‘onchi tasdiqlanadi, rostgo‘y yolg‘onchiga chiqariladi. Xoin kishi ishonarli bo‘ladi, omonatdor kishi xoinga chiqarib qo‘yiladi va ruvaybiza gapiradi”, dedilar. U zotga: “Ruvaybiza” kim? – deyildi. Payg‘ambarimiz alayhissalom: “Ommaning ishini gapiradigan esi past odam”[1], dedilar.
Ibn Manzur “Lisonul arab” kitobida: “Ruvaybiza – bir ish qilish qo‘lidan kelmaydigan notavon odam. Ko‘pincha, bu so‘z esi pastlarga nisbatan ishlatiladi, chunki ular uyida ko‘p o‘tirishadi va katta ishlar bilan kam shug‘ullanishadi”, degan[2].
Davralarda o‘tirib poyintar-soyintar gap gapiradigan kishini uchratganmisiz?
Yoki maza-bemaza ishlar to‘g‘risida uzundan-uzun maqolalar yozadigan muxbirlarni uchratasizmi?
Yoxud bekorchi ko‘rsatuvlarga chiqib, birorta foyda keltirmaydigan ishlarni gapiradigan odamlarni ko‘rgan bo‘lsangiz kerak. Ko‘pincha bunday holatlar zarar keltirib, dilni xira qiladi. Odamlarning boshini aylantirib, fikrlarini chalg‘itadi.
Hammajlislarning qay biri yaxshiroq?
Ibn Abbos roziyallohu anhumodan rivoyat qilinadi: “Yo Allohning Rasuli, bizlarga qay bir hammajlis yaxshiroq?” – deyishdi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Uni ko‘rish sizga Allohni eslatadigan, u bilan gaplashish ilmingizga ilm qo‘shadigan va amali sizlarga oxiratni eslatadiganidir”, [3] dedilar.
Bizning hamsuhbatlarimiz orasida bunday sifatlilar topiladimi?
Do‘st-yorlar bilan birga o‘tirsangiz, o‘sha o‘tirishingizni Habibimiz sollallohu alayhi vasallam o‘rgatgan lafzlar bilan yakunlash esingizdan chiqmasin. Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam shunday deganlar: “Birov bir davrada o‘tirsa va behuda gaplar ko‘payib ketsa, o‘rnidan turayotib: “Subhanakallohumma va bihamdika, ashhadu allaa ilaha illaa anta. Astag‘firuka va atuubu ilayk”, deydigan bo‘lsa, o‘sha majlis davomida bo‘lgan ishlar mag‘firat qilinadi”[4].
O‘ylab ko‘ring, shu zikrni aytish uchun qancha vaqt ketadi? Bor-yo‘g‘i bir necha soniya. Biroq qanchadan-qancha odamlar bu fazilatdan bebahra qolishyapti. Axir, bu olamlar Robbi tarafidan bo‘ladigan afv va mag‘firatku...
Hasson Shamsiy Poshoning
“Jannat bo‘stonidagi oilaviy oqshomlar” nomli kitobidan
G‘iyosiddin Habibulloh, Ilhom Ohund, Abdulbosit Abdulvohid tarjimasi.
[1] Ibn Moja rivoyati.
[2] Lisonul arab, 7/153.
[3] Imom Abu Dovud, Imom Termiziy rivoyati.
[4] Imom Termiziy rivoyati.