Haj sharofatli, fazilatli, buyuk ibodatdir.
Alloh taolo buyurgan amallarning har birining o‘ziga xos fazilat va hikmatlari mavjud. Islomning beshinchi rukni bo‘lgan haj ibodatining ham fazilatlari bor.
Darhaqiqat, Makka shahrida Maqomi Ibrohim, Zamzam bulog‘i, Hajarul-asvad, Safo, Marva kabi osori atiqalar mavjudkim, ular uzoq o‘tmishning alomatlaridan hisoblanadi.
Bu haqda Alloh taolo Qur’oni karimda shunday marhamat qiladi:
إِنَّ أَوَّلَ بَيْتٍ وُضِعَ لِلنَّاسِ لَلَّذِي بِبَكَّةَ مُبَارَكًا وَهُدًى لِلْعَالَمِينَ
Albatta, odamlar (ibodati) uchun qurilgan birinchi Uy – Bakka (Makka)dagi muborak va olamlar uchun hidoyat (manbai) bo‘lmish (Ka’ba)dir.
فِيهِ آَيَاتٌ بَيِّنَاتٌ مَقَامُ إِبْرَاهِيمَ وَمَنْ دَخَلَهُ كَانَ آَمِنًا وَلِلَّهِ عَلَى النَّاسِ حِجُّ الْبَيْتِ مَنِ اسْتَطَاعَ إِلَيْهِ سَبِيلًا وَمَنْ كَفَرَ فَإِنَّ اللَّهَ غَنِيٌّ عَنِ الْعَالَمِينَ
Unda aniq alomatlar – «Maqomi Ibrohim» bordir. Unga (Ka’baga) kirgan kishi omonda bo‘lur. Yo‘lga qodir bo‘lgan odamlar zimmasida Alloh uchun Baytni haj qilish (farzi) bordir. Kimda-kim (buni) inkor etsa, bas, albatta, Alloh olamlardan behojatdir. (“Oli Imron” surasi, 96-97-oyatlar)
Bu farzni ado qilgan kishiga ajr-u savoblar sobit bo‘lishi haqida Payg‘ambarimiz alayhissalotu vas-salomdan ko‘plab hadisi shariflar rivoyat qilingan. Jumladan:
وَعَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مَسْعُودٍ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ - صلى الله عليه وسلم – " تَابِعُوا بَيْنَ الْحَجِّ وَ الْعُمْرَةِ فَإِنَّهُمَا يَنْفِيَانِ الْفَقْرَ والذُّنُوبَ كَمَا يِتْفِى الْكِيرُ خَبَثَ الْحَدِيدِ وَ الذََّهَّبِ وَ الْفِضَّةِ وَ لَيْسَ لِلْحَجَّةِ الْمَبْرُورَةِ ثَوَابٌ إِلاَّ الْجَنَّةُ" (سنن الترمذى).
Abdulloh ibn Mas’ud r.a. dan rivoyat qilingan hadisi sharifda Rasululloh s.a.v.: “Haj bilan umrani ketma-ket qiling. Albatta, ikkisi xuddi bosqon temir, tillo va kumushning kirini ketkazganidek, faqirlik va gunohlarni ketkazadi. Hajji mabrurning savobi faqat jannatdir”,- deganlar (Imom Termiziy rivoyat qilgan).
وَعَنْ ابْنِ عُمَرَ، قَالَ : سَمِعْتُ النبي صلى الله عليه وسلم يقول: "مَا تَرْفَعُ إِبْلُ الْحَاجِّ رِجْلاً وَلاَ تَضَعُ يَدًا إلاَّ كَتَبَ اللَّهُ تَعَالَى لَهُ بِهَا حَسَنَةً ، أِوْ مَحَا عَنْهُ سَيِّئَةَ أَوْ رَفَعَهُ بِهَا دَرَجَةَ " (الشعب حسن)
Ibn Umar r.a. dan rivoyat qilingan hadisi sharifda Nabiy s.a.v.: “Hojining ulovi oyog‘ini har ko‘tarib-qo‘yishida Alloh taolo yo ajr-savob bitadi yo biror gunohini o‘chiradi yoki bir daraja maqomini ko‘taradi”,-deganlar (Imom Bayhaqiy “Shuabul-imon”da rivoyat qilgan).
وَعَنْ أَبىِ هُرَيْرَةَ عَنْ رَسُولِ اللَّهِ – صلى الله عليه وسلم – أّنَّهُ قَالَ: "أَلْحُجَّاجُ والْعُمَّارُ وَفْدُ اللَّهِ إِنْ دَعَوْهُ أَجَابَهُمْ وإٍنِ اسْتَغْفَرُوهُ غَفَرَ لَهُمْ" (سنن ابن ماجه حسن لغيره).
Abu Hurayra r.a. dan rivoyat qilingan hadisi sharifda Rasululloh s.a.v.: “Hojilar va umra ziyoratchilari Allohning mehmonlaridir, duo qilsalar, ijobat qilur, istig‘for aytsalar, mag‘firat qilur”, - deganlar (Abu Moja rivoyati).
وَعَنْ عَائِشَةَ رّضِىَ اللَّهُ عَنْهَا ، أَنَّ رَسُولَ اللًّهِ صلى الله عليه وسلم قَالَ لَهَا فِي عُمْرَتِهَا : "إِنَّ لَكِ مِنَ الأَجْرِ عَلى قَدْرِ نَصَبِكِ ونَفَقَتِكِ" (المستدرك للحاكم صحيح)
Oisha r.a. Umra ibodatini ado etganida Rasululloh s.a.v. unga qarata: “Senga (Umra davomidagi) qiyinchiliging va nafaqang miqdoricha ajr bo‘lur”,- deganlar.
وَعَنْ سَهْلِ بْنِ سَعْدٍ السَّاعِدِىِّ عَنْ رَسُولِ اللَّهِ – صلى الله عليه وسلم – قَالَ :"مَا مَنْ مُلَبٍّ يُلَبِّى إِلاَّ لَبَّى مَا عَنْ يَمِينِهِ وَ شِمَالِهِ مِنْ حَجَرٍ أَوْ شَجَرٍ أَوْ مَدَرٍ حَتَّى تَنْقَطِعُ الأَرْضُ مِنْ هَا هَنَا وَهَا هُنَا" (سنن ابن ماجه صحيح)
Sahl ibn Sa’d as-So’idiy r. a. dan rivoyat qilingan hadisi sharifda Rasululloh s.a.v.: “Har bir talbiya aytuvchining o‘ng va so‘l tomonidagi to mashriqu mag‘ribgacha bo‘lgan tosh, daraxt, tuproqlar talbiya aytur”, -deganlar.
وَعَنْ أَبِى هُرَيْرَةَ رَضِىَ اللَّهُ عَنْهُ قَالَ: "سَمِعْتُ النَّبىَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَقُولُ:"مَنْ حَجَّ لِلَّهِ فَلَمْ يَرْفُثْ وَلَمْ يَفْسُقْ رَجَعَ كَيَوْمٍ وَلَدَتْهُ أُمُّهُ " (متفق عليه)
Abu Hurayra r.a. dan rivoyat qilingan hadisi sharifda Nabiy s.a.v.: “Kim Alloh uchun haj ibodatini nojo‘ya so‘z so‘zlamay, fisqu-fujur qilmay ado etsa, onasidan tug‘ilgan kunidagidek (gunohlardan poklanib) qaytadi”,- deganlar.
Bu hadislarning barchasi Haj va Umra ibodatini ado etishning fazli nechog‘lik ulkan ekani va ushbu ibodatini ixlos ila, to‘la-to‘kis ado etgan har bir ziyoratchiga mazkur ajr-savoblar umid qilinishi ta’kidlanmoqda.
عن أنس بن مالك قال : قال رسول الله صلى الله عليه و سلم : " صلاة الرجل في بيته بصلاة وصلاته في مسجد القبائل بخمس وعشرين صلاة وصلاته في المسجد الذي يجمع فيه بخسمائة صلاة وصلاته في المسجد الأقصى بخمسين ألف صلاة وصلاته في مسجدي بخمسين ألف صلاة وصلاته في المسجد الحرام بمائة ألف صلاة " . رواه ابن ماجه
Anas ibn Molik raziyallohu anhudan rivoyat qilinadi:
“Kishining uyida o‘qigan namozi bir barobar, masjidda o‘qigan namozi yigirma besh barobar, juma o‘qiladigan jome’ masjidda o‘qigan namozi besh yuz barobar, Masjid ul-Aqso (Quddusi sharif)da o‘qigan namozi ellik ming barobar, mening masjidim (Masjid un-nabaviy)da o‘qigan namozi ellik ming barobar, Masjid ul-Harom (Makka)da o‘qigan namozi esa yuz ming barobar savobi ko‘pdir”. (Ibn Moja rivoyati).
Shu o‘rinda Payg‘ambarimiz alayhissalomning mazkur hadislaridan biz musulmonlar muborak safar davomida berilgan ulug‘ ilohiy imkoniyatdan, g‘animat damlardan unumli foydalanishimiz zaruratini tushinib olishimiz muhimdir.
Masalan: bir kishi o‘rtacha umri davomida balog‘atga yetganidan umrining oxirigacha 65 yil ibodat qiladigan bo‘lsa,
1 kunda - 5 mahal,
1 oyda - 30 x 5 = 150 mahal,
1 yilda - 365 x 5 = 1825 mahal,
65 yilda - 65 x 1825 = 118 625 mahal namoz o‘qishi kelib chiqadi.
Masalan, haramda o‘qilgan namozni muqoyasa qilib aytgan hadislarga e’tibor qaratadigan bo‘lsak, Payg‘ambarimiz a.s.: “Masjid ul-Haromda o‘qigan namozi... yuz ming barobar savobi ko‘pdir,”– deganlaridan kelib chiqadigan bo‘lsak, kishining Masjid ul-Haromda bir marta o‘qigan namozi yuz ming barobar, besh marta o‘qigan namozining ajru-savobi besh yuz ming barobar ko‘p bo‘lishi, bu bilan hoji yoki ziyoratchi kishi o‘rtacha umri bo‘yi o‘qiydigan namozlari yig‘indisidan ham ko‘p ajrga ega bo‘lishi mumkinligi kelib chiqadi.
Ulamolarning fikricha, bu yerdagi har bir yaxshi so‘z, har bir yaxshi amalning ajri-savobi ham yuz ming barobar ko‘pdir. Bunday buyuk imkoniyat va fursatni g‘animat bilishimiz zarur.
Qur’on faqat qiroat qilish uchun emas, balki uch maqsadda nozil bo‘lgan:
Imom Moturidiy rahimahulloh Qur’onning barakasiga musharraf bo‘lish uchun nimalar qilish kerakligi haqida bunday yozadi: “Alloh taolo Qur’onni “muborak”, ya’ni barakali kitob deb nomlagan. Chunki Qur’onga ergashgan, uni mahkam ushlab, ko‘rsatmalariga amal qilgan banda odamlarning ko‘zlari va qalblarida muhtaram va sharafli insonga aylanadi. Baraka shudir! Inson baraka bilan barcha yaxshiliklarga ega bo‘ladi! Ziyodalashish va o‘sishda bardavom bo‘ladi! Buning uchun, albatta, Qur’onni tadabbur qilish, ya’ni banda o‘zi uchun zararli va foydali narsalarni hamda bajarish va saqlanish lozim bo‘lgan ishlarni tanib olishi darkor”.
Ma’lumki, Qur’oni karim arab tilida bo‘lib, uning ma’nolarini tushunish va tadabbur qilishga hammaning ham qurbi yetmaydi. Bunday vaziyatlarda qanday yo‘l tutish kerakligi haqida Imom Moturidiy rahimahulloh quyidagi ko‘rsatmalarni beradi: “Qur’onni tadabbur qilish hakim (donishmand) va ahli basar (olim)larning ishi bo‘lib, avom xalqning bunda nasibasi yo‘qdir. Avom xalq mazkur ikki toifa tushuntirib bergan narsalarga ershgashishlari va ularga iqtido qilishlari shartdir”.
“Qalbi bor odam, ya’ni taammul va tafakkur qilgan banda Qur’ondan ibrat oladi. Bu oyatlarda aql kinoya tarzda qalb deb nomlangan. Chunki olimlar aql borasida ixtilof qilganlar. Ba’zi olimlar qalb aqlning o‘rni desalar, ayrimlari aql boshda joylashgan, lekin uning nuri qalbga yetib boradi va qalb aql vositasida g‘aybiy narsalarni ko‘ra boshlaydi, deganlar. Shuning uchun ham ba’zi oyatlarda aql kinoya tarzda qalb deb atalgan. Zero, ikkisining orasida bog‘liqlik mavjud bo‘lib, bu tarzda ishlatilishi lug‘atda keng tarqalagan.
Shuningdek, va’z-nasihatni qalbi hozir bo‘lgan holda tinglaganlar ham Qur’ondan ibrat oladilar. Ilm hosil bo‘lishi va tushunishning asosiy ikki omili Qur’oni karimda o‘z isbotini topgan. Birinchisi tafakkur va tadabbur qilish orqali, ikkinchisi esa qalbi hozir bo‘lgan holda jon qulog‘i bilan tinglash natijasida hosil bo‘ladi. Kimda shu ikki hislat topilsa, aql – qalbi bilan yaxshi-yomonni ajrata oladi. Alloh bilguvchiroqdir!”
“Qo‘rqinch va azob haqidagi oyatlar tilovat qilinganda Allohdan qo‘rqadigan bandaning teri titrab ketadi, rahmat oyatlari o‘qilganda esa, qalbi va terilari muloyimlashadi. Allohdan qo‘rqadigan banda har qanday oyatni o‘qisa ham, badani titrab, qalbi taskin topadi”.
Imom Moturidiy rahimahulloh Qur’onni tinglab yig‘lash mo‘tadil holda bo‘lishi kerakligini quyidagicha ifodalaydi: “Qatoda rahimahulloh bu haqda bunday degan: “Iymoni mustahkam bandalarning badanlari titrab, ko‘zlari yig‘laydi va qalblari Qur’on bilan xotirjam bo‘ladi. Ammo bid’atchilarga o‘xshab, aqllaridan ozib, xushlarini yo‘qotmaydilar”.
Darhaqiqat, qasamki, bu ummatning orasida Rasululloh sollallohu alayhi vasallam, U zotning suhbati uchun Alloh tanlab olgan sahobalar va ularning shogirdlaridan-da bilimliroq kimsa yo‘q! Mazkur salafi solihlar Qur’on o‘qilganda aqldan mosuvo bo‘lib, bexush bo‘lishni bid’at sanaganlar”.
“Inson tanasiga turli ofat va kasalliklar xavf solgani kabi dinga ham ofat va zararli dardlar rahna solib, unga talofat yetkazish va uni halokatga duchor qilishga harakat qiladi. Alloh taolo tanamizni ofat va kasalliklardan saqlash uchun dori-darmonlarni yaratib qo‘ygan. Din ofati va illatlariga esa Qur’onni shifo qilib qo‘ygan! Shuning uchun ham Qur’on mazkur oyatda qalb – sadrlardagi kasalliklarga shifo va pand-nasihat deb zikr qilingan. Zero, Qur’on qotgan qalbni yumshatadi, qurigan ko‘zlarni yoshga to‘ldiradi va qorong‘u sadr – dilni nurga to‘ldiradi”.
“Qur’oni karim dunyoda shifo istaganlar uchun shifo va unga amal qilganlar uchun rahmatdir. Qur’ondan yuz o‘girgan va uni mensimaganlar uchun esa haqiqatni ko‘ra olmaslik, zarar va zulmatdir. Qur’onga ta’zim va hurmat nazari bilan qaraganlar esa shifo topadilar. Inson odatda ko‘z nuri va havodagi nurning birlashishi natijasida biror narsani ko‘ra oladi. Agar insonning ko‘zi ko‘r bo‘lsa, havodagi nur qanchalik yorqin bo‘lmasin, hech narsani ko‘ra olmaydi.
Shuningdek, ko‘z nuri qanchalik o‘tkir bo‘lmasin, havoni zulmat qoplagan bo‘lsa, inson hech narsani ko‘ra olmaydi. Huddi shu kabi, qalbida kufr, shubha va shikr bo‘lgan inson Qur’on nuri va uning shifosini ko‘ra olmaydi. Chunki qalbini zulmat qoplagan bo‘ladi. Qalbida imon nuri bo‘lgan mo‘min esa, Qur’onning nuri va shifosini ko‘rishga qodirdir. Dori-darmonlar ham shunga o‘xshaydi. Ular qanchalik foydali bo‘lmasin, inson tabiatiga mos kelmasa, shifo hosil bo‘lmaydi, aksincha, zarar bo‘ladi. Qur’on ham huddi shunday! U o‘zi shifo va rahmat bo‘lsa ham, qalbi kufr va shirk bilan kirlangan insonlarga shifo bo‘lmaydi, aksincha, xasrat-nadomat va zulmat bo‘ladi!”
“Qur’on din va inson joniga zararli bo‘lgan barcha kasallik va dardlarga shifodir”.
Imom Moturidiy rahimahulloh xushu’ bilan tilovat qilishni quyidagicha ta’riflaydi: “Xushu’ Allohdan qo‘rqish natijasida paydo bo‘lgan xavfning ta’siri bo‘lib, yuz va boshqa barcha a’zolarda zohir bo‘ladi. Shuning uchun ham ba’zi olimlar: “Namozdagi xushu’ namoz o‘qiyotgan banda o‘ng va chap tarafida turganlarni tanimasligidir. Chunki yonida turgan odamni tanish tilovat qilayotgan oyatni tushunishga xalal beradi”, deganlar.
Manba: Abu Mansur Moturidiy. Ta’vilot Ahl as-sunna. – Bayrut: Muassasa ar-risala, 2004.