Haj sharofatli, fazilatli, buyuk ibodatdir.
Alloh taolo buyurgan amallarning har birining o‘ziga xos fazilat va hikmatlari mavjud. Islomning beshinchi rukni bo‘lgan haj ibodatining ham fazilatlari bor.
Darhaqiqat, Makka shahrida Maqomi Ibrohim, Zamzam bulog‘i, Hajarul-asvad, Safo, Marva kabi osori atiqalar mavjudkim, ular uzoq o‘tmishning alomatlaridan hisoblanadi.
Bu haqda Alloh taolo Qur’oni karimda shunday marhamat qiladi:
إِنَّ أَوَّلَ بَيْتٍ وُضِعَ لِلنَّاسِ لَلَّذِي بِبَكَّةَ مُبَارَكًا وَهُدًى لِلْعَالَمِينَ
Albatta, odamlar (ibodati) uchun qurilgan birinchi Uy – Bakka (Makka)dagi muborak va olamlar uchun hidoyat (manbai) bo‘lmish (Ka’ba)dir.
فِيهِ آَيَاتٌ بَيِّنَاتٌ مَقَامُ إِبْرَاهِيمَ وَمَنْ دَخَلَهُ كَانَ آَمِنًا وَلِلَّهِ عَلَى النَّاسِ حِجُّ الْبَيْتِ مَنِ اسْتَطَاعَ إِلَيْهِ سَبِيلًا وَمَنْ كَفَرَ فَإِنَّ اللَّهَ غَنِيٌّ عَنِ الْعَالَمِينَ
Unda aniq alomatlar – «Maqomi Ibrohim» bordir. Unga (Ka’baga) kirgan kishi omonda bo‘lur. Yo‘lga qodir bo‘lgan odamlar zimmasida Alloh uchun Baytni haj qilish (farzi) bordir. Kimda-kim (buni) inkor etsa, bas, albatta, Alloh olamlardan behojatdir. (“Oli Imron” surasi, 96-97-oyatlar)
Bu farzni ado qilgan kishiga ajr-u savoblar sobit bo‘lishi haqida Payg‘ambarimiz alayhissalotu vas-salomdan ko‘plab hadisi shariflar rivoyat qilingan. Jumladan:
وَعَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مَسْعُودٍ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ - صلى الله عليه وسلم – " تَابِعُوا بَيْنَ الْحَجِّ وَ الْعُمْرَةِ فَإِنَّهُمَا يَنْفِيَانِ الْفَقْرَ والذُّنُوبَ كَمَا يِتْفِى الْكِيرُ خَبَثَ الْحَدِيدِ وَ الذََّهَّبِ وَ الْفِضَّةِ وَ لَيْسَ لِلْحَجَّةِ الْمَبْرُورَةِ ثَوَابٌ إِلاَّ الْجَنَّةُ" (سنن الترمذى).
Abdulloh ibn Mas’ud r.a. dan rivoyat qilingan hadisi sharifda Rasululloh s.a.v.: “Haj bilan umrani ketma-ket qiling. Albatta, ikkisi xuddi bosqon temir, tillo va kumushning kirini ketkazganidek, faqirlik va gunohlarni ketkazadi. Hajji mabrurning savobi faqat jannatdir”,- deganlar (Imom Termiziy rivoyat qilgan).
وَعَنْ ابْنِ عُمَرَ، قَالَ : سَمِعْتُ النبي صلى الله عليه وسلم يقول: "مَا تَرْفَعُ إِبْلُ الْحَاجِّ رِجْلاً وَلاَ تَضَعُ يَدًا إلاَّ كَتَبَ اللَّهُ تَعَالَى لَهُ بِهَا حَسَنَةً ، أِوْ مَحَا عَنْهُ سَيِّئَةَ أَوْ رَفَعَهُ بِهَا دَرَجَةَ " (الشعب حسن)
Ibn Umar r.a. dan rivoyat qilingan hadisi sharifda Nabiy s.a.v.: “Hojining ulovi oyog‘ini har ko‘tarib-qo‘yishida Alloh taolo yo ajr-savob bitadi yo biror gunohini o‘chiradi yoki bir daraja maqomini ko‘taradi”,-deganlar (Imom Bayhaqiy “Shuabul-imon”da rivoyat qilgan).
وَعَنْ أَبىِ هُرَيْرَةَ عَنْ رَسُولِ اللَّهِ – صلى الله عليه وسلم – أّنَّهُ قَالَ: "أَلْحُجَّاجُ والْعُمَّارُ وَفْدُ اللَّهِ إِنْ دَعَوْهُ أَجَابَهُمْ وإٍنِ اسْتَغْفَرُوهُ غَفَرَ لَهُمْ" (سنن ابن ماجه حسن لغيره).
Abu Hurayra r.a. dan rivoyat qilingan hadisi sharifda Rasululloh s.a.v.: “Hojilar va umra ziyoratchilari Allohning mehmonlaridir, duo qilsalar, ijobat qilur, istig‘for aytsalar, mag‘firat qilur”, - deganlar (Abu Moja rivoyati).
وَعَنْ عَائِشَةَ رّضِىَ اللَّهُ عَنْهَا ، أَنَّ رَسُولَ اللًّهِ صلى الله عليه وسلم قَالَ لَهَا فِي عُمْرَتِهَا : "إِنَّ لَكِ مِنَ الأَجْرِ عَلى قَدْرِ نَصَبِكِ ونَفَقَتِكِ" (المستدرك للحاكم صحيح)
Oisha r.a. Umra ibodatini ado etganida Rasululloh s.a.v. unga qarata: “Senga (Umra davomidagi) qiyinchiliging va nafaqang miqdoricha ajr bo‘lur”,- deganlar.
وَعَنْ سَهْلِ بْنِ سَعْدٍ السَّاعِدِىِّ عَنْ رَسُولِ اللَّهِ – صلى الله عليه وسلم – قَالَ :"مَا مَنْ مُلَبٍّ يُلَبِّى إِلاَّ لَبَّى مَا عَنْ يَمِينِهِ وَ شِمَالِهِ مِنْ حَجَرٍ أَوْ شَجَرٍ أَوْ مَدَرٍ حَتَّى تَنْقَطِعُ الأَرْضُ مِنْ هَا هَنَا وَهَا هُنَا" (سنن ابن ماجه صحيح)
Sahl ibn Sa’d as-So’idiy r. a. dan rivoyat qilingan hadisi sharifda Rasululloh s.a.v.: “Har bir talbiya aytuvchining o‘ng va so‘l tomonidagi to mashriqu mag‘ribgacha bo‘lgan tosh, daraxt, tuproqlar talbiya aytur”, -deganlar.
وَعَنْ أَبِى هُرَيْرَةَ رَضِىَ اللَّهُ عَنْهُ قَالَ: "سَمِعْتُ النَّبىَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَقُولُ:"مَنْ حَجَّ لِلَّهِ فَلَمْ يَرْفُثْ وَلَمْ يَفْسُقْ رَجَعَ كَيَوْمٍ وَلَدَتْهُ أُمُّهُ " (متفق عليه)
Abu Hurayra r.a. dan rivoyat qilingan hadisi sharifda Nabiy s.a.v.: “Kim Alloh uchun haj ibodatini nojo‘ya so‘z so‘zlamay, fisqu-fujur qilmay ado etsa, onasidan tug‘ilgan kunidagidek (gunohlardan poklanib) qaytadi”,- deganlar.
Bu hadislarning barchasi Haj va Umra ibodatini ado etishning fazli nechog‘lik ulkan ekani va ushbu ibodatini ixlos ila, to‘la-to‘kis ado etgan har bir ziyoratchiga mazkur ajr-savoblar umid qilinishi ta’kidlanmoqda.
عن أنس بن مالك قال : قال رسول الله صلى الله عليه و سلم : " صلاة الرجل في بيته بصلاة وصلاته في مسجد القبائل بخمس وعشرين صلاة وصلاته في المسجد الذي يجمع فيه بخسمائة صلاة وصلاته في المسجد الأقصى بخمسين ألف صلاة وصلاته في مسجدي بخمسين ألف صلاة وصلاته في المسجد الحرام بمائة ألف صلاة " . رواه ابن ماجه
Anas ibn Molik raziyallohu anhudan rivoyat qilinadi:
“Kishining uyida o‘qigan namozi bir barobar, masjidda o‘qigan namozi yigirma besh barobar, juma o‘qiladigan jome’ masjidda o‘qigan namozi besh yuz barobar, Masjid ul-Aqso (Quddusi sharif)da o‘qigan namozi ellik ming barobar, mening masjidim (Masjid un-nabaviy)da o‘qigan namozi ellik ming barobar, Masjid ul-Harom (Makka)da o‘qigan namozi esa yuz ming barobar savobi ko‘pdir”. (Ibn Moja rivoyati).
Shu o‘rinda Payg‘ambarimiz alayhissalomning mazkur hadislaridan biz musulmonlar muborak safar davomida berilgan ulug‘ ilohiy imkoniyatdan, g‘animat damlardan unumli foydalanishimiz zaruratini tushinib olishimiz muhimdir.
Masalan: bir kishi o‘rtacha umri davomida balog‘atga yetganidan umrining oxirigacha 65 yil ibodat qiladigan bo‘lsa,
1 kunda - 5 mahal,
1 oyda - 30 x 5 = 150 mahal,
1 yilda - 365 x 5 = 1825 mahal,
65 yilda - 65 x 1825 = 118 625 mahal namoz o‘qishi kelib chiqadi.
Masalan, haramda o‘qilgan namozni muqoyasa qilib aytgan hadislarga e’tibor qaratadigan bo‘lsak, Payg‘ambarimiz a.s.: “Masjid ul-Haromda o‘qigan namozi... yuz ming barobar savobi ko‘pdir,”– deganlaridan kelib chiqadigan bo‘lsak, kishining Masjid ul-Haromda bir marta o‘qigan namozi yuz ming barobar, besh marta o‘qigan namozining ajru-savobi besh yuz ming barobar ko‘p bo‘lishi, bu bilan hoji yoki ziyoratchi kishi o‘rtacha umri bo‘yi o‘qiydigan namozlari yig‘indisidan ham ko‘p ajrga ega bo‘lishi mumkinligi kelib chiqadi.
Ulamolarning fikricha, bu yerdagi har bir yaxshi so‘z, har bir yaxshi amalning ajri-savobi ham yuz ming barobar ko‘pdir. Bunday buyuk imkoniyat va fursatni g‘animat bilishimiz zarur.
Alloh taolo aytadi: «Ular ehson qilganlarida isrof ham, xasislik ham qilmaslar (tutgan yo‘llari) buning o‘rtasida – mo‘tadildir»[1].
O‘zingizdan boyroq bo‘lganlar bilan tenglashishga urinmang. Aks holda bo‘yningizgacha qarzga botib, malomatga qolasiz.
O‘zingizga, oila a’zolaringizga, shuningdek, qo‘li yupin kishilarga nisbatan ziqnalik qilmang.
Ziqna odam uchun ta’magir bo‘lmasdan yashayotganining o‘zi katta gap. Alloh taolo aytadi: «(Baxillik qilib) qo‘lingizni bo‘yningizga bog‘lab ham olmang. (Isrofgarchilik qilish bilan) uni butunlay yoyib ham yubormang. Aks holda malomat va mahrumlikda o‘tirib qolursiz»[2].
Men juda katta maosh oladigan, biroq oy tugamasidanoq oyligidan bir chaqa ham qolmaydigan kishilarni bilaman. “Ular shuncha pulni, mol-dunyoni qayerga sarflashyapti ekan”, deb hayron qolaman. Alloh taolo aytadi: «...va mutlaqo yo‘l qo‘ymang! Chunki isrofgarlar shaytonlarning do‘stlaridir. Shayton esa, Parvardigoriga nisbatan o‘ta noshukr edi»[3].
Abu Bakr Siddiq roziyallohu anhu: “Ancha kunga yetadigan ro‘zg‘orlikni bir kunda ishlatib yuboradigan oilaga achchig‘im keladi”, deganlar.
Muoviya roziyallohu anhu: “Zoye bo‘lgan, birovning haqqi o‘tib ketgan narsani “isrof” deb hisoblayman”, deganlar.
Sarf-xarajatda isrofgarchilikka yo‘l qo‘yadiganlar, ziqnalik qiluvchilar dunyoda har kuni qanchadan-qancha musulmon ochlikdan o‘layotganini nahot bilishmasa?!
Kimdir e’tiroz bildirib: “Ular bizdan uzoqda-da” desa, “Axir ular bizning Islomdagi birodarlarimiz, din qardoshlarimiz-ku!” – deymiz. Biz erta qiyomat kunida ular borasida ham so‘roq qilinmaymizmi? Qolaversa, oramizda ro‘zg‘origa ora-sirada go‘sht kiradiganlar bor. Gohida shu ozgina go‘shtni olishga ham imkon topa olmay, oylab go‘sht yemaydilar.
Bir jamoa odamlar Qays ibn Uboda roziyallohu anhuning oldilariga ozroq yegulik so‘rab kelishdi. U zot bog‘larida to‘kilgan mevalarni terib, yaxshisini chirigidan ajratib saralayotgan edilar. Ular Qays roziyallohu anhuga nima uchun kelishganini aytishdi. Sahobiy ularga so‘raganlarini berdilar. Kelgan jamoa bir-birlariga ajablanib qarab: “Nochor hayot kechirayotgan bo‘lsangiz, yana qizg‘anmay infoq qilishingiz qiziq bo‘ldi-ku”, deyishdi. U zot: “Sizlarga ehson qilish uchungina shunday yashayman”, dedilar (ya’ni, sahobiy roziyallohu anhu men iqtisod qilaman va isrof qilmaganim holda, siz kabi muhtojlarga yordam berishga ham ortinaman demoqchi bo‘ldilar).
Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam: “Chiqimda iqtisod qilish tirikchilikning yarmidir. Odamlarga muhabbatli bo‘lish aqlning yarmidir. Chiroyli savol berish esa yarim ilmdir”, [4] dedilar.
Ulug‘lardan biri aytadi: “Kim farzandiga iqtisod qilib yashashni o‘rgatsa, unga ko‘p meros qoldirishdan ham ko‘proq yaxshilik qilibdi”.
Hasson Shamsiy Poshoning
“Jannat bo‘stonidagi oilaviy oqshomlar” nomli kitobidan
G‘iyosiddin Habibulloh, Ilhom Ohund, Abdulbosit Abdulvohid tarjimasi.
[1] Furqon surasi, 67-oyat.
[2] Isro surasi, 29-oyat.
[3] Isro surasi, 26–27-oyatlar.
[4] Imom Tabaroniy rivoyati.