Bobo-buvim hayotligida qishlo­g‘imizdan ko‘pchilik turli ma­salalar yuzasidan biznikiga mas­lahat so‘rab kelishi hanuz esimda. Ayniqsa, qiz chiqarmoqchi, o‘g‘il uylan­tirmoqchi bo‘lganlarning aksari ulardan bemaslahat ish qilmasdi. Qarindoshlarning biror ma’raka-to‘yi ularsiz o‘tmasdi. Chunki ular bosh bo‘lgan biror oilada gap qochmagan.

Bir kuni bir hamqishlog‘imiz qizini chiqarmoqchi bo‘lib maslahatga keldi. Kimga quda bo‘layotgani aytganida, bobom ularni uncha xushlamadi. Buvim bir so‘z bilan “bo‘lmaydi” dedi. Mehmon ularning o‘ziga to‘q va boshqa sifatlarini maqtay ketdi. Shundan so‘ng ular “O‘zingiz bilasiz, bizga ma’qul emas”, deyishdi. Lekin tez orada to‘y bo‘lib o‘tdi.

Bobo-buvimning hayot tajribasi o‘z so‘zini aytdi. Ko‘p o‘tmay, yosh oila buzildi. Quda tomon “qiz tengimiz emas ekan”, deb uyiga qaytarib yubordi. “Qari bilganni pari bilmas” degan naql bejiz aytilmagan...

Bugun ham nikoh to‘ylarimiz duogo‘y, yoshi ulug‘ otaxonu onaxonlar bilan bamaslahat qilinsa, balki ajrimlar kamayarmidi?!.

* * *

Bolalik chog‘ida bobo-buvilarimizning o‘ziga xos tarbiya uslubi butun umr yodda qolar­kan. Kunlarning birida uch aka-uka qo‘shni bolalar bilan janjallashib qoldik. Ular ikki kishi bo‘lgani uchun yengildi. Biz g‘olib bo‘ldik. Bu ishimiz bobomning qulog‘iga yetgach dakki eshitdik. “Senlar uch kishi bo‘lib, ikki kishini urasanlar” deya adolat tushunchasidan saboq bergandi. Bobom biz yolg‘on gapirsak yoki biror nojo‘ya ish qilsak, bir-ikki og‘iz so‘z bilan esdan chiqmas tarbiya berib qo‘yardi.

Buvim ko‘p xalqona she’ru qo‘shiqlar o‘rgatsa, bobom turli kalimalarni o‘r­gatardi. Keyin aqlimni tanib bildimki, bobom bizga bu kalimalarni bejiz o‘rgatmagan ekan. Chunki ular iymon kalimalari bo‘lib, kishini ikki dunyo saodatiga boshlovchi yo‘l ekan.

Xo‘sh, bugun biz ota bo‘lib, farzandla­rimiz­ga nimani o‘rgatyapmiz, qanday tarbiya ber­yapmiz?.

Mo‘min QOBIL