Bismillahir Rohmanir Rohiym
Sehrgar dini va o‘z nafsini shaytonga sotgan sanaladi. Chunki shayton insonning ibodat qilishini aslo istamaydi. Alloh taolo bunday marhamat qiladi: “Va batahqiq, biladilarki, uni sotib olgan kishiga oxiratda nasiba yo‘q” (Baqara surasi, 102-oyat).
Sehrgar dindan chiqish yoki jinlarga atab jonliq so‘yish va ulardan yordam so‘rash orqali sehr bilan shug‘ullanadi. Shuningdek, buning uchun Alloh taoloning Kalomi – Qur’oni karimga nisbatan hurmatsizlik qiladi.
Ulamolar aytadilar: “Sehrgarlar qog‘ozlarga Qur’ondagi sura va oyatlarni qon bilan yozadilar, ataylab oyatlarning harflarini xato qilib ko‘chiradilar. Shaytonni rozi qilish uchun yana boshqa turli o‘zgartirishlarni qiladilar”.
Kim o‘z nafsini shaytonga sotsa, axloqdan, solih amallardan mosuvo, qalb ko‘zi ko‘r, yaxshiliklardan yuz o‘girgan, gunoh yo‘lda yuruvchi, dinining ustidan kuluvchi va unga dushmanlik qiluvchi bo‘ladi. Nafsini rozi qilish yo‘lida barcha jirkanch ishlarni qilishga tayyor turadi.
Oxir oqibat Alloh taologa shak, shaytonga ibodat qiladilar, fitna-fasod ishlarni bajaradilar, nafsi faqat gunoh, fisq amallarga boshlaydi, ko‘p yolg‘on gapiruvchi va harom yeyuvchi bo‘ladi.
Alloh taolo odamni loydan, jinlarni esa olovdan yaratdi. Bu haqda Alloh taolo bunday marhamat qiladi: “Batahqiq, Biz insonni quruq loydan, o‘zgartirilgan qora balchiqdan yaratdik. Va jinlarni bundan oldin samum olovidan yaratdik” (Hijr surasi, 26-27-oyatlar).
Qolaversa, Alloh taolo Odam avlodini jinlardan afzal qildi. Alloh taolo: “Batahqiq, Biz Bani Odamni azizu mukarram qilib qo‘ydik va ularni quruqligu dengizda (ulov-la) ko‘tardik hamda ularni pok narsalar ila rizqlantirdik va uni O‘zimiz yaratgan ko‘p narsalardan mutlaqo afzal qilib qo‘ydik” (Isro surasi, 70-oyat).
Lekin sehrgar hamisha o‘zini boshqalardan ustun tutadi. O‘zgalarni mensimaydi. Vaholanki, sehrgardan ham, jinlardan ham mo‘minlar afzaldir. Shayx Abu Bakr Jazoiriy aytadi: “Jinlarning hatto solihlari ham qadr, karomat va sharafda insondan past darajada”.
Davomi bor...
Davron NURMUHAMMAD
Namozga kirishda qo‘llar quloq barobarigacha ko‘tarilib, qo‘lning bosh barmog‘i quloqning yumshog‘iga yetkaziladi va "takbiri tahrima" aytib, namozga kiriladi. Qo‘llar ko‘tarilganda kaftning ichki tomoni qiblaga qaratilib, barmoqlar biroz ochilgan holatda bo‘ladi.
Namozga kirishda qo‘llar quloq barobarigacha ko‘tarilishi haqida bir qancha hadislar kelgan:
Voil ibn Hujr roziyalloxu anhu: "Men Nabiy sollallohu alayhi va sallamni namozga kirishda takbir aytib, qo‘llarini ko‘tarib, quloqlari barobariga ko‘targanlarini ko‘rdim", dedilar (Imom Muslim rivoyati).
Anas ibn Molik roziyalloxu anhu rivoyat qilgan hadisda: "Rasululloh sollallohu alayhi va sallam namozga kirishda takbir aytib, so‘ngra ikki qo‘llarini ko‘tarib, bosh barmoqlarini quloqlariga barobar qilar edilar" (Imom Hokim va Imom Doraqutniy rivoyatlari).
Ulamolarimiz: “Hadislarda kelgan "qo‘lni quloq barobariga ko‘tarish”dan maqsad uni quloqqa tekkizishdir, chunki quloqning yumshog‘iga qo‘l tegishi qo‘lning quloq barobariga ko‘tarilganining aniq belgisidir”, deganlar. Bu haqda “Raddul Muhtor”, “Lubob fiy sharhil kitob”, “Fatavoi Qozixon”, “Sharhul Viqoya”, “Majma’ul anhur” shu kabi bir qancha mo‘tabar fiqhiy kitoblarimizda bayon qilingan.
Uychi tuman "Xizirobod" jome masjidi
imom-xatibi Sherzod Rahimov
Manba: t.me/softalimotlar