Bismillahir Rohmanir Rohiym
Abu Bakr ibn Ayyosh rohimahulloh taba’a tobe’inlardan bo‘lib, mashhur yetti qiroatning roviylaridan biri edi. U zot Shu’ba ismi bilan mashhur edi. «Osimning Shu’badan rivoyati» deyilgan qiroat sohibi shu kishining ismi bilan yuritiladi. Buyuk imom Ahmad ibn Hanbal Ana shu muborak zotni «Qur’on va yaxshilik sohibi edi», deb ta’riflaganlar.
Shu’ba rohmatullohi alayh hijriy 95 yilda tug‘ilib, 193 yili Kufa shahrida, 96 yoshida vafot etgan.
U zot vafotidan oldin o‘g‘liga uyidagi hujralardan birini ko‘rsatib, «O‘g‘lim, mana shu hujrada gunoh qilishdan saqlaningla, chunki men bu xonada Qur’onni o‘n ikki ming marta o‘qib tugatganman», degan ekanlar... Subhanalloh!
O‘lim to‘shagida yotganlarida yonlarida o‘tirgan qizlari yig‘lasa, «Nega yig‘laysan, qizim? Mendan xavotirlanyapsanmi? Men mana shu xonada Qur’onni o‘n ikki ming marta xatm qilganman…» deganlar.
Umrini Qur’onga bag‘ishlagan bu ulug‘ zot bu xizmatlarini Alloh taolo qabul qilishidan, ular sababli gunohlarini kechib yuborishidan umidvor bo‘lganlar.
Bir ayol mana shu o‘ringa mos voqeani aytib bergan edi:
«Turmush qurgan ilk kunlarimizdang boshlab, erim bilan har kuni ikki sahifa Qur’on o‘qishga kelishib oldik. Alohida vaqt ajratib, birga Qur’on o‘qib o‘tiramiz. Avval u kishi menga bir sahifani o‘qib beradilar, keyin men u kishiga ikkinchi sahifani o‘qib beraman. Mabodo safarda bo‘lib qolsalar, ikki sahifani ikkimiz ham o‘zimiz o‘qir edik, shunda o‘sha ikki sahifa ikki marta o‘qilar edi.
Alloh taolo bizni shu vazifani doimiy bajarishga musharraf ayladi. Har safar Qur’onni o‘qib tugatganimizda oxirgi sahifasiga bir belgi qo‘yamiz. Bu yil to‘yimizga o‘ttiz yil bo‘libdi. Oxirgi sahifadagi belgilar esa 127 ta bo‘libdi. Demak, shu o‘tgan yillar davomida Qur’onni 127 marta xatm qilibmiz. Qur’on o‘qishda davom etganimiz sari, hayotimizga osoyishtalik, baxt va nur kirib kelaverdi, eng asosiysi – turmush o‘rtog‘im bilan o‘rtamizdagi muhabbat kuchayib boraverdi. Alloh u kishini panohida asrasin!»
Endi mana shu savolga javob bering:
Hayotingizdan o‘rin olgan oddiy, lekin doimiy, ayni vaqtda dunyoga ham, oxiratingizga ham (ibodatga, ijtimoiy hayotga, ilm-fanga yoki sog‘lom turmush tarziga aloqador) manfaatli biror vazifangiz bormi?
O‘zingiz uchun kunlik odatiy vazifa kashf etsangiz, la’nati shayton har xil yo‘llar bilan sizni vazifangizdan chalg‘itishga harakat qiladi. Lekin siz bunga yo‘l qo‘ymang! Hushyor bo‘ling, u sizni to‘xtatish uchun turli vajlarni o‘ylab topadi. Qilib yurgan vazifangizdan sizni og‘dirish uchun biror kishidan ham foydalanishi mumkin (odatda yaqin insonlaringizdan birini tanlaydi. Masalan, eng yaqin dugonangizni…) Ogoh bo‘ling! Inson va jin-shaytonlar sizni yo‘ldan ozdirishiga aslo yo‘l qo‘ymang!
Abdulloh Abdulmu’tiy, Huda Sa’id Bahlulning
“Qulog‘im senda qizim” kitobidan G‘iyosiddin Habibulloh tarjimasi.
- 54دُخُولُ النَّاسِ فِي الْجَنَّاتِ فَضْلٌ مِنَ الرَّحْمَنِ يَا أَهْلَ الأَمَالِ
Ma’nolar tarjimasi: Ey umidvor bandalar, insonlarning jannatlarga kirishlari Ar-Rohmanning fazlidir.
Nazmiy bayoni:
Jannatga erishmoq Ar-Rohman fazli,
Bu muhim e’tiqod, ey umid ahli.
Lug‘atlar izohi:
دُخُولُ – mubtado.
النَّاسِ – muzofun ilayh.
فِي – jor harfi اِلَى ma’nosida kelgan.
الْجَنَّاتِ – lug‘atda “darxtzor bog‘” ma’nosini anglatadi. Jor majrur دُخُولُ ga mutaalliq.
فَضْلٌ – xabar. Lug‘atda “marhamat” va “muruvvat” kabi ma’nolarni anglatadi.
مِنَ – “tabyiniya” (uqtirish) ma’nosida kelgan jor harfi.
الرَّحْمَنِ – jor majrur فَضْلٌ ga mutaalliq.
يَا – yaqinga ham, uzoqqa ham ishlatiladigan nido harfi.
أَهْلَ الأَمَالِ – muzof munodo. Lug‘atda “umidvorlar” ma’nosiga to‘g‘ri keladi.
Matn sharhi:
Qaysi bir inson jannatga kiradigan bo‘lsa, albatta, Alloh taoloning lutfu marhamati bilan kirgan bo‘ladi. Shuning uchun U mehribon zotning fazlu marhamatidan umidvor bo‘lib harakat qilish lozim.
Jannatdagi darajalar qilingan amallar e’tiboriga ko‘ra egallansa-da, unga kirish faqat va faqat Alloh taoloning fazlu marhamatiga bog‘liq bo‘ladi. Bu haqiqatni Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning o‘zlari alohida ta’kidlaganlar:
عَنْ عَائِشَةَ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ سَدِّدُوا وَقَارِبُوا وَاعْلَمُوا أَنْ لَنْ يُدْخِلَ أَحَدَكُمْ عَمَلُهُ الْجَنَّةَ وَأَنَّ أَحَبَّ الْأَعْمَالِ إِلَى اللَّهِ أَدْوَمُهَا وَإِنْ قَلَّ. رَوَاهُ البُخَارِيُّ
Oisha roziyallohu anhodan rivoyat qilinadi: “Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “To‘g‘ri bo‘linglar, g‘uluga ketmanglar, bilinglarki sizlardan birortangizni amali jannatga kiritmaydi, albatta amallarning Allohga sevimlirog‘i oz bo‘lsa-da, davomlirog‘idir”, – dedilar”. Buxoriy rivoyat qilgan.
Ya’ni biror inson ham yaxshi amallari ko‘pligi sababli o‘zining jannatga kirishini naqd qilib qo‘ya olmaydi, balki jannat faqatgina Alloh taoloning rahmatiga sazovor bo‘lgan baxtli insonlargagina nasib etadi.
Shuning uchun har bir banda Alloh taoloning rahmatidan umidvor bo‘lib yashashi lozim. Qur’oni karimda taqvodor bandalarning jonlari olinayotganda farishtalar ularga salom berib, jannat bashoratini berishlari bayon qilingan:
Ushbu oyati karimadagi ب harfi “sababiya” ma’nosida bo‘lsa ham, “badaliya” ma’nosida bo‘lsa ham, hadisda bayon qilingan ma’noga zid bo‘lib qolmaydi. Agar “sababiya” ma’nosi beriladigan bo‘lsa, “qilib yurgan yaxshi ishlaringiz sababli Alloh taoloning rahmatiga sazovor bo‘ldingiz, jannatga kiring” degan ma’no tushuniladi. Agar “badaliya” ma’nosi beriladigan bo‘lsa, “qilib yurgan yaxshi ishlaringiz badaliga Alloh taoloning rahmatiga sazovor bo‘ldingiz, jannatga kiring” bo‘ladi.
Modomiki, barcha Alloh taoloning rahmatiga sazovor bo‘lish bilangina jannatga kirar ekan, doimo U zotning rahmatidan umid uzmay amal qilib borish lozim. Ammo umidvor bo‘lish bilan xom xayol surishning orasini ajratib olish kerak. Xom xayol surish – biron ish qilmasdan faqatgina “shirin xayol” surishning o‘zi bo‘lsa, umidvor bo‘lishning o‘ziga yarasha bir qancha shartlari bor.
Umidvor bo‘lish va xom xayol surish orasidagi farqlar
Umidvor bo‘lish va xom xayol surish orasidagi farqlar haqida “Talxisu sharhi aqidatit Tahoviya” kitobida quyidagilar aytilgan:
“Kimki bir narsadan umidvor bo‘lsa, uning umidvorligi bir qancha ishlarning bo‘lishi zarurligini keltirib chiqaradi:
1. Umid qilgan narsasiga muhabbatli bo‘lishi;
2. Umid qilgan narsasiga erisholmay qolishdan qo‘rqishi;
3. Umid qilgan narsasiga erishish uchun imkoni boricha harakat qilishi.
Ushbularning birortasiga ham bog‘lanmasdan, umid qilish xom xayol surish bo‘ladi. Umidvorlik va xom xayol surish boshqa-boshqa narsalardir”[2].
Demak, kimki Alloh taolodan o‘zini jannatga tushirishini umid qilayotgan bo‘lsa, o‘sha umid qilgani jannatga muhabbatli bo‘lishi, uni doimo yodida saqlashi va unga olib boradigan yo‘llardan yurishi lozim.
Kimki Alloh taolodan o‘zini jannatga tushirishini umid qilayotgan bo‘lsa, o‘sha umid qilgani jannatga erisholmay qolishidan qo‘rqishi, undan ajratib qo‘yadigan narsalardan saqlanib yurishi lozim.
Kimki Alloh taolodan o‘zini jannatga tushirishini umid qilayotgan bo‘lsa, o‘sha umid qilgani jannatga erishishi uchun unga erishtiradigan barcha omillarni ishga solib imkoni boricha harakat qilishi lozim. Alloh muvaffaq qilsin.
Keyingi mavzular:
Ulug‘ hisob-kitob bo‘lishi bayoni.