Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
Nihoyat Makka fath qilindi. Unga o‘zligi qaytarildi. Tavhid qiblasi, mo‘minlar qalbining ma’shuqasi shirk botqog‘idan qutqarildi. Endi navbat butun arab jazirasini shirkdan qutqarishga kelgan edi.
Nabiy sollallohu alayhi vasalom islom arsloni Ali ibn Abi Tolib roziyallollohu anhuni chaqirdilar. U zotni qo‘shinga bosh qilib, Toy qabilasi buti Fulsni parchalagani yubordilar.
Hazrati Ali karramallohu vajhahu qo‘shin bilan borib yuklatilgan vazifani a’lo darajada bajarib asirlar bilan Madinaga qaytdilar. Asirlarni Rasululloh sollallohu alayhi vasallam nima qilish haqida mashvarat qilish uchun masjid oldida qo‘ydilar.
Ertasi kuni Rasululloh sollallohu alayhi vasallam masjidga kirayotganlarida u zotni asir ayollardan biri to‘xtatib dedi:
– Ey Muhammad! Agar mumkin bo‘lsa meni ozod qilsang. Arablar mendan kulishmasa yaxshi bo‘lar edi. Otam o‘ldi. Kelib-ketuvchilar to‘xtadi. Menga iltifot qil, Alloh ham senga iltifot qilsin! Otam qavmining sayyidi edi. U qiynalganlarga yordam qilar, jinoyat qilganlarni avf qilar, qo‘shnichilikni saqlar, sharafni himoya qilar, faqirlarni suyar, ularga taom berar, salomni tarqatar, yuki og‘irlarning yukini ko‘tarar, taqdir zarbalariga uchraganlarga yordam berar edi. Hojatini so‘rab kelgan biror kishini noumid qilgan emas. Men Hotam Toiyning qizi Saffona bo‘laman.
Rasululloh sollallohu alayhi vasallam unga dedilar:
– Bular haqiqiy musulmonning sifatlaridir. Agar otang musulmon bo‘lganida biz Allohdan unga rahm qilishini so‘ragan bo‘lar edik.
So‘ngra sahobalarga qarab:
– Uni qo‘yib yuboringlar. Uning otasi go‘zal axloqqa da’vat qilar edi, dedilar.
Yuqoridagi sifatlar haqiqatdan ham musulmonlarning sifati. Biz e’tibor beradigan joy mana shu yer.
Haqiqiy din masjidda emas, joynamoz ustida ham emas.
Haqiqiy din tijorat va mansabdagi omonatdorlikda.
Haqiqiy din ota-ona oldidagi kamtarlikda.
Haqiqiy din aka-ukalar va opa-singillarga qilinadigan yaxshilikda.
Haqiqiy din jufti halolning aziyatiga sabr etish va farzandlarga rahm qilishda.
Haqiqiy din qo‘shnilaring bilan qilinadigan muomalada.
Haqiqiy din bemorga pul yig‘ilganida baxillik qilmaslikda.
Haqiqiy din birov g‘iybat qilinganda g‘iybatchilarga qo‘shilib ketmaslikda.
Haqiqiy din odamlarning aybini yashirishda.
Haqiqiy din ishonib aytilgan sirni saqlay olishda.
Tavhid, namoz, ro‘za va boshqa ibodatlar Allohning bandalari ustidagi haqqidir. Ular dinning yarmi. Qolgan yarmi esa, boshqalar bilan qanday muomala qilishingdadir.
Hayotda ko‘rinmaydigan dindorlik ichi bo‘sh dindorlikdir.
Seni yumshoq, saxiy va birovga zarari tegmaydigan bo‘lishingni ta’minlamagan iymon nuqsonli iymondir.
To‘g‘ri, kishi agar kufrda vafot etsa bu axloqlar unga foyda bermaydi. Ammo xulqsiz iymon ham oqsoq iymondir.
Ushbu ibrat naqadar o‘rinli: «Dinning barchasi xulqdir. Kim sendan xulqda o‘zib ketgan bo‘lsa, demak dinda o‘zib ketibdi!».
Odam va Havvo alayhissalom man qilingan daraxt mevasini tanovul qilganlaridan keyin, Alloh ularni yerga tushirdi.
“So‘ng shayton unga vasvasa qilib: “Ey Odam, men senga abadiyat daraxtini va yo‘q bo‘lmas mulku davlatni ko‘rsataymi?”, dedi.
Bas, undan yeyishlari bilan avratlari ochilib qoldi va o‘zlarini jannat yaproqlari bilan to‘sa boshladilar. Odam Parvardigoriga osiy bo‘lib, yo‘ldan ozdi.
So‘ngra Parvardigori uni saylab — O‘ziga yaqin qilib, tavbasini qabul etdi va to‘g‘ri yo‘lga hidoyat qildi.
Alloh aytdi: “Undan har ikkingiz tushingiz. Ayrim zurriyotlaringiz ayrimlariga dushmandir. Bas, sizlarga Men tarafdan hidoyat kelganida kim Mening hidoyatimga ergashsa, yo‘ldan ozmas va baxtsiz bo‘lmas” (Toha, 120-123).
Odam va Havvo alayhumissalomlarning qayerga tushgani haqida Qur’oni karimda ma’lumot kelmagan.
Ayrim ulamolar hadislarga tayangan holda, Odam alayhissalom Hindistonga tushirilgan, degan fikrni aytadilar.
Masalan, Ibn Asokir “Tarixi Dimashq” (7/437) kitobida Odam alayhissalomning Hindistonga tushgani va jannatdan chiqarilganidan keyin o‘zini yolg‘iz his qilgani haqida hadis rivoyat qilgan.
Shuningdek, boshqa hadislar ham rivoyat qilingan, ammo bularning aksarini ulamolar zaif deganlar.
Ayrim ulamolar va salaflar Odam alayhissalom Hindistonga, Havvo onamizni esa Jidda shahriga tushganlar, deb aytganlar. Odam alayhissalom o‘z juftini qidirish jarayonida Muzdalifaga yetib kelganlar. Bu yer “izdalafa” so‘zidan olingan bo‘lib, “yaqinlashish” ma’nosini anglatadi.
Bunday rivoyatlar “Mustadrak, Imom Hokim” (2/542), “Musannaf, Imom Abdurrazzoq” (5/93-116), “Tarixi Tabariy” (1/121) kabi manbalarda uchraydi.
Biroq, aksar ulamolar bu haqdagi ma’lumotlar ahli kitoblar rivoyatlariga asoslangan deyishgan.
Tabaroniy, Abu Nuaym va Ibn Asokirlar Abu Hurayra roziyallohu anhudan rivoyat qilishicha, Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Odam alayhissalom Hindistonga tushgan”, deganlar.
Imom Tabaroniy Abdulloh ibn Umar roziyallohu anhumodan rivoyat qiladi: “Alloh Odamni tushirganda Hind yeriga tushirgan. U keyin Makkaga kelgan. So‘ngra Shomga borib, o‘sha yerda vafot etgan”.
Shayx Muhammad Sodiq Muhammad Yusuf “Islom tarixi” kitobida, tarixchilar Odam Ato va Momo Havvo yer yuzining qaysi hududiga tushganlari to‘g‘risida ixtilof qilgani haqida yozadi. Bu borada turli-tuman va juda ko‘p gaplar aytilgan. Odam Ato va Momo Havvo Arabiston yarimoroliga tushirilgan, degan fikr egalari ko‘pchilikni tashkil etadi. Yana Hindistondagi tog‘ yaqiniga tushirilgan, deganlar ham bor, deyilgan o‘sha kitobda.
“Durri Mansur” kitobida va Ibn Asokir Ibn Abbos roziyallohu anhumo qilgan rivoyatda va boshqa bir qancha manbalarda Odam va Havvo jannatdan chiqarilganda Yer yuzining qaysi mintaqasiga tushgani haqida turli naqllar bor:
Odam va Havvo Makka bilan Toif o‘rtasidagi Dajna degan joyga tushgan;
Odam Safo tog‘iga, Havvo Marva tog‘iga tushgan. Bu ikki tog‘ ham Makka shahrida hozirgi Haram hududida joylashgan.
Odam Hind diyoriga, Havvo Jidda shahriga tushgan. Odam Havvoni istab, uni Makka shahridagi Muzdalifada topgan. Shu bois, uni Jam’ deb ham ataladi. Chunki Odam va Havvo shu yerda jamlangan, uchrashgan. Uning Muzdalifa deb nomlanishi esa Havvoning Odamga yaqin kelishi, uchrashishi uchundir. Ulamolar Hindiston tomondagi joyni Sarandib, ya’ni Shri-Lanka oroli, Bavz nomli tog‘ deganlar. Shri-Lankani 1972 yilgacha yevropaliklar Seylon deb atashgan.
Po‘latxon Kattayev,
TII Hadis va Islom tarixi fanlari kafedrasi
katta o‘qituvchisi.