Bismillahir Rohmanir Rohiym
Payg‘ambarimiz Muhammad sollallohu alayhi vasallam hijriy 11-yili muharram oyida Rum yurtlariga yurishga musulmonlar tayyorgarlik ko‘rishini buyurdilar. Qo‘shin qo‘mondonligini endigina o‘n sakkiz yoshga kirgan Usoma ibn Zaydga topshirdi. Unga G‘azza yaqinida joylashgan Balqa va Dorum qal’alarini olib, so‘ngra Madinaga qaytish tayinlandi.
Ammo yosh yigitning qo‘mondon etib tayinlanishi munofiqlar va ba’zi musulmonlar tomonidan ma’qullanmadi. Bu kabi gap-so‘zlar Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning qarorini o‘zgartira olmadi.
Birinchidan, Muta jangida otasi Zayddan ayrilgan yosh Usomaga dalda berish uchun Rasululloh alayhissalom uni qo‘mondon qilib tayinladilar va yuborilayotgan manzil otasi o‘lgan joylarga yaqin edi.
Ikkinchidan, boqiy dunyoga ketishlari oldidan sahobalarini har qanday qiyinchilikka tayyor turishlarini, tayinlangan rahbar buyrug‘iga itoat etish bilangina muvaffaqiyatga erishishlari borasida ta’lim berdilar.
Rasululloh sollallohu alayhi vasallam ixtiloflarga chek qo‘yish uchun xutba qilib, musulmonlarni o‘z hukmdorlari tomonidan tayinlangan amirlarga itoat qilishni buyurdilar.
Rasululloh sallollohu alayhi vasallam: “Agar siz uning tayinlanishidan norozi bo‘lsangiz, avvalroq uning otasining tayinlanishidan ham norozi bo‘lgansiz. Allohga qasamki, Zayd amirlikka loyiq edi va men uchun eng aziz kishilardan edi va haqiqatan, Usoma ham men uchun eng aziz kishilardan biridir”.
Oisha roziyallohu anho aytadilar:
«Nabiy sollallohu alayhi vasallam Usomaning burnini artib qo‘ymoqchi bo‘ldilar. Men u zotga:
«Menga qo‘yib bering, o‘sha ishni men qilay», dedim.
«Ey Oisha, unga muhabbat qilgin! Bas, ta’kidlab aytamanki, men unga muhabbat qilurman», dedilar».
Usoma roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi:
«Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning huzurlarida o‘tirgan edim. Birdan Ali bilan Abbos kelib, izn so‘rab qolishdi.
«Ey Allohning Rasuli, Ali bilan Abbos izn so‘rashmoqda», dedim.
«Ularni nima olib kelganini bildingmi?» dedilar.
«Bilmadim», dedim.
«Ammo men bilaman», dedilar.
Bas, u zot izn berdilar. Ular kirdilar va:
«Ey Allohning Rasuli, huzuringizga ahlingizdan qay biri sizga eng mahbubi ekanligini so‘ragani keldik», deyishdi.
«Fotima binti Muhammad», dedilar.
«U ahlingiz haqida so‘ragani kelganimiz yo‘q», deyishdi.
«Ahlimning menga eng mahbubi, batahqiq, Alloh unga in’om bergan va men ham unga in’om bergan shaxs, Usoma ibn Zayddir», dedilar.
«So‘ngra kim?» dyeyishdi.
«So‘ngra Ali ibn Abu Tolib», dedilar.
Shunda Abbos:
«Ey Allohning Rasuli, amakingizni oxiriga qo‘ydingizmi?» dedi.
«Chunki Ali hijrati ila sendan o‘zib ketgan», dedilar».
Usoma roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi:
«Rasululloh sollallohu alayhi vasallam og‘irlashib qolganlarida tushdim. Odamlar ham Madinaga tushdilar. Men u zotning oldilariga kirdim. Bas, jim bo‘lib qolgan ekanlar. Gapirmadilar. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam qo‘llarini ustimga qo‘yib, ko‘tara boshladilar. U zot meni duo qilayotganlarini bildim» (Imom Termiziy rivoyati).
TII Hadis va islom tarixi fanlari kafedrasi
katta o‘qituvchisi Po‘latxon Kattayev
- 54دُخُولُ النَّاسِ فِي الْجَنَّاتِ فَضْلٌ مِنَ الرَّحْمَنِ يَا أَهْلَ الأَمَالِ
Ma’nolar tarjimasi: Ey umidvor bandalar, insonlarning jannatlarga kirishlari Ar-Rohmanning fazlidir.
Nazmiy bayoni:
Jannatga erishmoq Ar-Rohman fazli,
Bu muhim e’tiqod, ey umid ahli.
Lug‘atlar izohi:
دُخُولُ – mubtado.
النَّاسِ – muzofun ilayh.
فِي – jor harfi اِلَى ma’nosida kelgan.
الْجَنَّاتِ – lug‘atda “darxtzor bog‘” ma’nosini anglatadi. Jor majrur دُخُولُ ga mutaalliq.
فَضْلٌ – xabar. Lug‘atda “marhamat” va “muruvvat” kabi ma’nolarni anglatadi.
مِنَ – “tabyiniya” (uqtirish) ma’nosida kelgan jor harfi.
الرَّحْمَنِ – jor majrur فَضْلٌ ga mutaalliq.
يَا – yaqinga ham, uzoqqa ham ishlatiladigan nido harfi.
أَهْلَ الأَمَالِ – muzof munodo. Lug‘atda “umidvorlar” ma’nosiga to‘g‘ri keladi.
Matn sharhi:
Qaysi bir inson jannatga kiradigan bo‘lsa, albatta, Alloh taoloning lutfu marhamati bilan kirgan bo‘ladi. Shuning uchun U mehribon zotning fazlu marhamatidan umidvor bo‘lib harakat qilish lozim.
Jannatdagi darajalar qilingan amallar e’tiboriga ko‘ra egallansa-da, unga kirish faqat va faqat Alloh taoloning fazlu marhamatiga bog‘liq bo‘ladi. Bu haqiqatni Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning o‘zlari alohida ta’kidlaganlar:
عَنْ عَائِشَةَ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ سَدِّدُوا وَقَارِبُوا وَاعْلَمُوا أَنْ لَنْ يُدْخِلَ أَحَدَكُمْ عَمَلُهُ الْجَنَّةَ وَأَنَّ أَحَبَّ الْأَعْمَالِ إِلَى اللَّهِ أَدْوَمُهَا وَإِنْ قَلَّ. رَوَاهُ البُخَارِيُّ
Oisha roziyallohu anhodan rivoyat qilinadi: “Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “To‘g‘ri bo‘linglar, g‘uluga ketmanglar, bilinglarki sizlardan birortangizni amali jannatga kiritmaydi, albatta amallarning Allohga sevimlirog‘i oz bo‘lsa-da, davomlirog‘idir”, – dedilar”. Buxoriy rivoyat qilgan.
Ya’ni biror inson ham yaxshi amallari ko‘pligi sababli o‘zining jannatga kirishini naqd qilib qo‘ya olmaydi, balki jannat faqatgina Alloh taoloning rahmatiga sazovor bo‘lgan baxtli insonlargagina nasib etadi.
Shuning uchun har bir banda Alloh taoloning rahmatidan umidvor bo‘lib yashashi lozim. Qur’oni karimda taqvodor bandalarning jonlari olinayotganda farishtalar ularga salom berib, jannat bashoratini berishlari bayon qilingan:
Ushbu oyati karimadagi ب harfi “sababiya” ma’nosida bo‘lsa ham, “badaliya” ma’nosida bo‘lsa ham, hadisda bayon qilingan ma’noga zid bo‘lib qolmaydi. Agar “sababiya” ma’nosi beriladigan bo‘lsa, “qilib yurgan yaxshi ishlaringiz sababli Alloh taoloning rahmatiga sazovor bo‘ldingiz, jannatga kiring” degan ma’no tushuniladi. Agar “badaliya” ma’nosi beriladigan bo‘lsa, “qilib yurgan yaxshi ishlaringiz badaliga Alloh taoloning rahmatiga sazovor bo‘ldingiz, jannatga kiring” bo‘ladi.
Modomiki, barcha Alloh taoloning rahmatiga sazovor bo‘lish bilangina jannatga kirar ekan, doimo U zotning rahmatidan umid uzmay amal qilib borish lozim. Ammo umidvor bo‘lish bilan xom xayol surishning orasini ajratib olish kerak. Xom xayol surish – biron ish qilmasdan faqatgina “shirin xayol” surishning o‘zi bo‘lsa, umidvor bo‘lishning o‘ziga yarasha bir qancha shartlari bor.
Umidvor bo‘lish va xom xayol surish orasidagi farqlar
Umidvor bo‘lish va xom xayol surish orasidagi farqlar haqida “Talxisu sharhi aqidatit Tahoviya” kitobida quyidagilar aytilgan:
“Kimki bir narsadan umidvor bo‘lsa, uning umidvorligi bir qancha ishlarning bo‘lishi zarurligini keltirib chiqaradi:
1. Umid qilgan narsasiga muhabbatli bo‘lishi;
2. Umid qilgan narsasiga erisholmay qolishdan qo‘rqishi;
3. Umid qilgan narsasiga erishish uchun imkoni boricha harakat qilishi.
Ushbularning birortasiga ham bog‘lanmasdan, umid qilish xom xayol surish bo‘ladi. Umidvorlik va xom xayol surish boshqa-boshqa narsalardir”[2].
Demak, kimki Alloh taolodan o‘zini jannatga tushirishini umid qilayotgan bo‘lsa, o‘sha umid qilgani jannatga muhabbatli bo‘lishi, uni doimo yodida saqlashi va unga olib boradigan yo‘llardan yurishi lozim.
Kimki Alloh taolodan o‘zini jannatga tushirishini umid qilayotgan bo‘lsa, o‘sha umid qilgani jannatga erisholmay qolishidan qo‘rqishi, undan ajratib qo‘yadigan narsalardan saqlanib yurishi lozim.
Kimki Alloh taolodan o‘zini jannatga tushirishini umid qilayotgan bo‘lsa, o‘sha umid qilgani jannatga erishishi uchun unga erishtiradigan barcha omillarni ishga solib imkoni boricha harakat qilishi lozim. Alloh muvaffaq qilsin.
Keyingi mavzular:
Ulug‘ hisob-kitob bo‘lishi bayoni.