Cavol: Hazrati Umarning: “Menda johiliyatdan biror narsa qolmadi. Faqatgina musulmonlardan qaysi ayolga uylanishim va kimga qiz berishimga parvo qilmayman”, degan gaplarini qanday tushunamiz?
Javob: Bismillahir Rohmanir Rohiym. Muhammad ibn Siyrindan, u esa buyuk sahoba Hazrati Umar ibn Xattob roziyallohu anhudan naql qilgan savolda zikr qilingan rivoyatni to‘liq shakli quyidagicha:
عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِيرِينَ ، قَالَ : قَالَ عُمَرُ بْنُ الْخَطَّابِ : مَا بَقِيَ فِي شَيْءٍ مِنْ أَخْلاَقِ الْجَاهِلِيَّةِ ، إلاَّ أَنِّي لاَ أُبَالِي إلى أَيَّ الْمُسْلِمِينَ نَكَحْت وَأَيَّهُمْ أَنْكَحْت.
“Menda johiliyat axloqidan biror narsa qolmadi. Faqatgina qaysi muslima ayolga uylanishim va qaysi musulmonga qizimni nikohlab berishimga parvo qilmayman” (Ibn Abu Shayba “Musannaf”da, Ibn Sa’d “Tabaqot”da rivoyat qilishgan).
Hazrati Umar roziyallohu anhuning ushbu gaplarida nikohdagi tenglik haqida so‘z yuritilmoqda. Shuning uchun ham muhaddislar ushbu rivoyatni “Kafoat bobi – nikohdagi o‘zaro tenglik” mavzusida keltirishgan. Ya’ni, musulmonlarning barchalari nikohda, o‘zaro quda-andachilikda bir-birlariga tengdirlar. Ular naslu nasabga qarab odamlarni ajratishlari va bu borada haddan oshishlari to‘g‘ri emasdir. Shuning uchun "men kimning qiziga uylanishim va kimga qizimni nikohlab berishimning ahamiyati yo‘q. Bunda faqatgina uning musulmon bo‘lishi kifoya”, deyilmoqda.
Darhaqiqat, johiliyat davrida odamlarga naslu nasabiga qarab muomala qilish, nasli pastroq kishilarni odam o‘rnida ko‘rmaslik avj olgan edi. Islom dini kelib, bu tushunchalar mutlaqo noto‘g‘ri ekanini, odamlar aslida bir martabada ekanlarini, faqatgina taqvolari bilan bir-birlaridan ortiq ekanlarini bayon qildi. Payg‘ambarimiz alayhissalom sahobalariga qarata bunday murojaat qilganlar:
"إن الله قد أذهب عنكم عُـبـِّية الجاهلية وتعاظمها بآبائها ، الناس رجلان : بَـرٌّ تقي كريم على الله عز وجل ، وفاجر شقي هيِّن على الله عز وجل ، الناس كلهم بنو آدم ، وخلق الله آدم من تراب" (رواه الترمذي).
“Alloh sizlardan johiliyat davridagi ota-bobosi bilan faxrlanish va kibrlanish odatini ketkazdi. Odamlar ikki toifadirlar: Alloh taoloning huzurida qadr topgan – solih va taqvoli kishi hamda Alloh taoloning huzurida qadrsiz – fojir va baxtsiz kishi. Odamlarning barchasi Odamning farzandlaridir. Odamni esa, Alloh taolo tuproqdan yaratgan”, deganlar (Imom Termiziy rivoyati).
Shundan kelib chiqib, hazrati Umar roziyallohu anhu ham nikohda musulmonlar o‘zaro teng ekani va naslu nasabga ko‘ra odam ajratish noto‘g‘ri ekanini aytmoqdalar. Vallohu a’lam.
O‘zbekiston musulmonlari idorasi
Fatvo markazi.
Hanafiy mazhabimizda «ishorai sabboba» sunnat amal xisoblanadi. U to‘g‘risida bir necha hadisu shariflar vorid bo‘lib, quyidagi manbalarda u to‘g‘risida va qanday qilinishi borasida to‘xtalib o‘tilgan. Abu Lays Samarqandiy “Navozil”, Kamoliddin Ibnu Humom “Fathul qodir”, Alloma Alouddiyn Kosoniy “Badoi’us Sanoiy”, Ibn Obidiyn “Raddul muxtor”, Abdulhay Laknaviy “Umdatur ri'oya”, “E’lo’us sunan” kabi mo‘tabar manbalarda ham sunnat ekanligi zikr qilingan. Bu haqida Aliy Qoriy ikkita “Tazyinul ibora tahsinul ishora” va “At-tadhiynu lit tazayyun”, Hofiz Ibn Hajar “Talhisul hobir”, Ibn Obidiyn “Raf’ ul taraddud” nomli bir qator risolalarda ham yozib o‘tganlar.
Imom Termiziy Abu Humayddan rivoyat qiladilar: “O‘ng kaftlarini o‘ng tizzalariga, chap kaftlarini chap tizzalarini ustiga qo‘yib barmoqlari bilan ishora qilar edilar”.
Ibn Umar roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: “Nabiy sallolohu alayhi vasallam namozda, ya’ni tashahhudga o‘tirsalar o‘ng qo‘llarini o‘ng tizzalarini ustiga chap qo‘llarini chap tizzalarini ustiga qo‘yib ko‘rsatkich barmoqlarini ko‘tarib ishora qilardilar. Chap qo‘llari tizzalarini ustida turar edi”. Ushbu hadisga sahobalar, tobe’inlar amal qilib, tashahhudda ishorani ixtiyor qildilar. Ahmad Nofi’dan rivoyat qiladilar: “Abdulloh ibn Umar roziyallohu anhumo namozda tashahhudga o‘ltirsalar ikki qo‘llarini ikki tizzalariga qo‘yib barmoqlari bilan ishora qilib, ishora qilgan barmoqlariga qarab turar edilar, so‘ng Rasululloh sallalohualayhi vasallam: “Barmoq bilan ishora qilish shaytonga temirdan ham shiddatliroq”, derdilar.
Aliy Qoriy “Tazyinul ibora tahsinul ishora” kitoblarida ushbu hadisni sharhlab aytadilarki, “Barmoq bilan ishora qilish urushda temir qurolni ishlatishdan ham qiyinroqdir, go‘yo tavhidga ishora qilish bilan shayton mo‘min bandani adashtirishi, shirkka olib borishdan bo‘lgan umidini kesadi”.
Imom Suyutiy “Jome’ul kabir” kitoblarida Uqba ibn Omirdan rivoyat qiladilar: “Kishi namozida ishora qiladigan har bir ishorasiga o‘nta hasanot yoziladi”, dedilar.
Ibn Obidiyn “Raf’ul taraddud” nomli kitoblaridagi «ishorai sabboba» haqida vorid bo‘lgan hadislar, olti sahih kitoblarning hammasida zikr qilingan. U hadislarni hattoki, ma’naviy mutovotir deyish durust bo‘ladi deganlar.
«Ishorai sabboba» qilish borasida sahobalar, ularga ergashgan tobe’inlar ixtilof qilmadilar. Imom Abu Hanifa va u zotning ikki shogirdlari Imom Abu Yusuf va Imom Muhammmad, Imom Molik, Imom Shofeiy, Imom Ahmad ibn Hanbal hamda mutaqaddim ulamolar «ishorai sabboba» sunnat ekanligiga ittifoq qilishgan.
Xulosa qilib aytadigan bo‘lsak, «ishorai sabboba»ni tashahhudga o‘tirganda, duoni o‘qib “Ashhadu anna...” deganda namozxon o‘ng qo‘lni ko‘rsatgich barmog‘ini ko‘taradi, “illalloh” deganda tushiradi. Tashahhud duosini avvalidan qo‘lni qimirlatib turish durust emas. Shuni takidlash lozimki, «ishorai sabboba» rivoyatlaridan bexabar bo‘lib, bu amalni qilmagan namozxonni aslo malomat qilinmaydi.
Namangan shahar "Mulla Bozor Oxund" jome masjidi
imom noibi Anvarxon Akramov
Manba: @Softalimotlar