Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamning Moriya Qibtiyya onamizdan Ibrohim ismli o‘g‘il ko‘rdilar. Chaqaloq tug‘ilgach, Rasululloh sollallohu alayhi vasallam sevinib, «Bugun kechasi farzandlik bo‘ldim. Unga bobokalonim Ibrohim alayhissalomning ismlarini qo‘ydim!» dedilar. Biroz vaqt o‘tgach, Ibrohimni emizish uchun Havla bint Munzir roziyallohu anhoga berishdi. Arablarning odatiga ko‘ra, go‘dak ikki yil, ya’ni ko‘krakdan ajragunicha emizgan onasining uyida yashar edi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam ham o‘g‘illari Ibrohimni Havla roziyallohu anhoning uyida qoldirdilar. Havla roziyallohu anho temirchi Abu Sayf, ya’ni Baro ibn Avs al-Ansoriyning ayoli edi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam sahobalari bilan birga Havlaning uyiga tez-tez borib, o‘g‘illarini ko‘rib kelar edilar.

Anas roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi:

«Bir kuni Nabiy sollallohu alayhi vasallam bilan Abu Sayfning uyiga kirdik. Odatdagidek, Nabiy sollallohu alayhi vasallam Ibrohimni qo‘llariga olib, hidladilar, o‘pdilar. Ammo oradan ko‘p o‘tmay, Ibrohimga dardga chalindi. Bir kuni kelsak, Ibrohim jon berayotgan ekan. Nabiy sollallohu alayhi vasallamning ko‘zlaridan yosh oqa boshladi. Abdurrahmon ibn Avf u zotga: «O‘lganga yig‘layapsizmi, Allohning Rasuli?» dedi. U zot sollallohu alayhi vasallam: «Bu rahmat-shafqat yig‘isi, Ibn Avf» deb, yig‘lab yubordilar. So‘ng: «Ko‘z yosh to‘kadi, qalb mahzun bo‘ladi, lekin Robbimizni rozi qiladigan so‘zlarnigina aytamiz. Firoqingdan juda mahzunmiz, Ibrohim!» dedilar».

Rasululloh sollallohu alayhi vasallam Ibrohimdan ayrilganlariga qattiq mahzun bo‘ldilar, farzand dog‘ida qalblari o‘rtanib, yig‘ladilar. Qalb mahzun bo‘ladi, ko‘z yosh to‘kadi. Ammo Rasululloh sollallohu alayhi vasallam qalblari siqilib, og‘ir musibatdan mahzun bo‘lib tursalar-da, bunday paytlarda odamning tilidan chiqib ketishi mumkin bo‘lgan yomon so‘zlarni aytib yuborishdan ogohlantirdilar: «Qalb mahzun bo‘ladi, ammo faqat Robbimiz rozi bo‘ladigan so‘zni aytamiz, xolos!».

Qayg‘u paytlarida aytadigan so‘zimiz faqatgina Allohga maqtov, Allohga qaytishni eslash, Robbimizni rozi qiladigan duolar qilish bo‘lishi kerak. Robbimizni g‘azablantiradigan so‘zlarni zinhor aytmaymiz, chunki musulmon odam musibat paytida ham faqat Robbining roziligini o‘ylaydi, faqat Robbini rozi qiladigan ishlarni qiladi.

Endi mana shu savolga javob bering:

Mahzun bo‘lganingizda qanday so‘zlarni aytasiz? Alloh rozi bo‘ladigan so‘zlarnimi? Yoki og‘zingizdan chiqadigan so‘zlarga e’tibor bermaysizmi?

Abdulloh Abdulmu’tiy, Huda Sa’id Bahlulning
“Qulog‘im senda qizim” kitobidan G‘iyosiddin Habibulloh, Abdulhamid Umaraliyev tarjimasi.