Nabiy sollallohu alayhi vasallam rasul bo‘lib yuborilishlari bilan payg‘ambarlik davri yakuniga yetdi. Bu – qiyomat kuni yaqinligini bildiradi. Axir u zotning risolatlaridan so‘ng boshqa payg‘ambar ham, yangi shariat ham bo‘lmaydi.
Rasululloh sollallohu alayhi vasallam aytadilar: “Qiyomat kuni va mening rasulligim ikki barmoq kabidir” (Imom Buxoriy rivoyati).
Anas roziyallohu anhudan rivoyat qilingan hadisda esa Nabiy alayhissalom: “Qiyomat kuni va mening rasulligim ikki barmoq kabidir” (Imom Muslim rivoyati) deya ko‘rsatkich va katta barmoqlarini jamladilar.
Qays ibn Abu Hazim Abu Jubayr roziyallohu anhudan qilgan rivoyatida Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Men Qiyomat kuni yaqinlashishi boshlanishida yuborildim”, deganlar (Imom Hokim rivoyati).
Imom Qurtubiy rahimahulloh aytadi: “Qiyomat kunining birinchi belgisi bu – Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning payg‘ambar bo‘lib yuborilishlari sanaladi. Chunki u zot alayhissalom oxirzamon payg‘ambari va u zotdan so‘ng boshqa payg‘ambar kelmaydi”.
Alloh talo bunday marhamat qiladi: “Muhammad sizlarning erkaklaringizdan birortasiga ota emasdir, balki u Allohning elchisi va payg‘ambarlarning muhridir. Alloh barcha narsani biluvchi Zotdir” (Ahzob surasi, 40-oyat).
Ushbu oyatda Alloh taolo Muhammad alayhissalomni “Payg‘ambarlarning muhri” deb atadi. Zero, har bir muhim yozma hujjat so‘nggida muhr bosilgani kabi oxirgi payg‘ambar kelgach, nubuvvat kitobiga ham muhr bosildi. Nabiy alayhissalom payg‘ambarlar muhri ekanlari inkor etib bo‘lmas haqiqatdir.
Manbalar asosida
Bahriddin XUSHBOQOV
tarjimasi.
Bismillahir Rohmanir Rohiym
Hiro g‘oridan tushib, Makka tomonga kelaverishda mana shu (rasmdagi) masjidga ko‘zingiz tushadi.
Uning nomi "Masjidul Ijoba" bo‘lib, Hiro g‘ori bilan juda yaqin aloqasi bor. Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam 35 yoshlaridan e’tiboran tez-tez Hiro g‘orida yolg‘iz qolar, hatto ba’zan bir necha kunlab u yerda qolib ketardilar. Shu asnoda onalar onasi, nubuvvat xonadonining sultonlaridan Xadiyja onamiz roziyallohu anho goh (dam) o‘zlari Rasululloh alayhissalomni ko‘rgani kelar, gohida esa qullari Maysara bilan oziq-ovqat jo‘natardilar.
Payg‘ambarimizni ziyorat qilishga o‘zlari kelganlarida, Rasululloh sollallohu alayhi vasallam Xadiyja onamizni tog‘ga chiqib, g‘orgacha borib charchab qolishlarini istamasdilar. U zot alayhissalom uzoqdan turib, albatta bu yerlar hozirgidek emas, har yer ochiq edi, tog‘ni ustidan ham past juda yaxshi ko‘rinardi, yelkalarida oziq-ovqat olib kelayotgan Xadiyja onamizni ko‘rganlarida, ovozlari yetadigan joygacha kelib, «Sen kelma, o‘zim boraman», deb shu masjid o‘rniga kelardilar. O‘sha joyda Xadiyja onamiz roziyallohu anho Rasululloh sollallohu alayhi vasallam bilan uchrashishar, shu yerda o‘tirib suhbat qurishar, hattoki bu suhbatlar tongga ulanardi. Aynan shuning uchun mazkur xotirani abadiylashtirish maqsadida, keyinchalik masjid barpo qilindi.
Abdulloh Rahim