Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
Xadicha onamiz vafot etganidan keyin ham Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamning u kishiga bo‘lgan muhabbatlari so‘nmadi. Agar Xadicha onamizning qarindoshlaridan biror kishi u zotning oldilariga kelsa, hol-ahvol so‘rab, unga g‘amxo‘rlik qilardilar. Xadicha onamizning eng qiyin damlarda u zot sollallohu alayhi vasallamga ko‘rsatgan katta yordamlarini har doim zikr qilardilar. Ba’zan Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam Xadicha onamiz haqida yaxshi gaplarni gapirsalar, Oisha onamiz rashk qilgan paytlari ham bo‘lardi. Oisha roziyallohu anhoning rivoyat qilishicha, Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam Xadicha onamizni esga olsalar, uni maqtab, haqqiga istig‘for aytishdan charchamas edilar.
Bir kuni Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam Xadicha onamizning mehribonligi haqida gapirib qoldilar. Oisha onamiz ham o‘sha yerda edi. U kishi o‘zlarini tuta olmay: «Doim Xadicha haqida gapirasiz. Lekin Alloh sizga o‘sha keksa kampirning o‘rniga yoshroq va go‘zalroq ayollarni berdi», dedilar.
Bu gapdan Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamning qattiq g‘azablanganlarini ko‘rgan Oisha roziyallohu anho pushaymon bo‘lib, o‘ziga-o‘zi: «Yo Robbim! Rasulingni g‘azabi bosilsin, men bundan keyin Xadichani yomonlik bilan tilga olmayman», dedilar. Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam Oisha onamizning ahvolini ko‘rib:
«Yo‘q, Alloh menga undan yaxshisini bermadi. Allohga qasamki, hamma kufrda bo‘lgan bir paytda u menga iymon keltirdi. Hamma meni inkor qilgan paytda meni tasdiqladi. Alloh taolo undan menga farzandlar ato etdi», dedilar.
Shundan so‘ng Oisha onamizdagi Xadicha onamizga nisbatan rashk hissi butunlay yo‘qoldi. Oisha roziyallohu anho aytgan gaplaridan xijolat bo‘lib: «Ey Allohning Rasuli, sizni payg‘ambar qilib yuborgan Allohga qasamki, bundan buyon Xadicha haqidagi xotiralaringizni bizga aytib berishingizni xohlayman», deya Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamning ko‘ngillarini oldilar.
«Millioner sahobalar» kitobidan
O‘tgan solihlardan qoida va meros bo‘lgan so‘z bor:
من رام العلم جملة ذهب عنه جملة
."Kimki ilmning hammasini birdaniga o‘rganishni istasa, ilmning hammasidan quruq qoladi"
Oz vaqtda ilmning hammasini o‘rganib olaman, deya xomtama bo‘lgan talaba, ilmning hammasidan bebahra qoladi. Hech narsaga erishmaydi.
Qur’oni karim Rasululloh sollallohu alayhi vasallamga 23 yil davomida nozil bo‘lgan...
Imom Burhoniddin Marg‘inoniy rahimahulloh "Hidoya" asarini 13 yil mobaynida ro‘zador holda yozganlar...
Imom Buxoriy rahimahulloh "Sahihul Buxoriy"ni 16 yilda, tahorat olgan holda va ikki rakat nafl namoz o‘qib, yozganlar...
Ilm kitoblari harfma-harf va kalima-kalima izohlab o‘rganiladi. Igna bilan quduq qazishga sabr-toqat, oliy himmat, intizom va uzoq vaqt zarur. Shoshqaloqlik va puxtalik bir-biriga zid – hech qachon jamlanmaydi.
Muhtaram tolibi ilm! Ilmning boshi sabrdir: kitobga sabr qilasiz, ustozga sabr qilasiz, yashayotgan shahringizga sabr qilasiz, hamdarslaringizga sabr qilasiz va hokazo.
Ilm olish lazzatiga erishgach, sabr maqomidan rozilik va muhabbat maqomiga o‘tib olgach hayotingiz mazmuni kitob va ustozlar suhbatiga aylanadi.