Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
Hazrati Usmon roziyallohu anhu o‘ldirilganlaridan keyin musulmonlar hazrati Aliy roziyallohu anhuni o‘zlariga rahbar qilib sayladilar. U kishi buni rad etdilar, lekin sahobalar mahkam turib olishdi. Ular o‘zlari kirib qolgan boshi berk ko‘chadan chiqishlari uchun Aliy roziyallohu anhuning rahbarligi zarurligini yaxshi bilishar edi. Madinai munavvaradagi ahvol juda ham og‘irlashgan, yo‘ldan ozganlar ushbu shaharga ega chiqib olishgan edi. Hazrati Aliy roziyallohu anhu o‘zlari qiziqmasalar ham, xalifalikni qabul qilib oldilar.
Imom Tabariy Muhammad ibn Hanafiyyadan rivoyat qiladilar: «Usmon roziyallohu anhu o‘ldirilganida, otam bilan birga uyda edim. Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning sahobalari kelib, hazrati Aliy roziyallohu anhuga: «Bu kishi (ya’ni Usmon roziyallohu anhu) o‘ldirildi. Odamlarga imom (rahbar) lozim. Bugungi kunda bu ishga sizdan ko‘ra haqli odam yo‘q. Sizdan avval Islomga kirgan ham, sizdan ko‘ra Rasululloh sollallohu alayhi vasallamga yaqin ham yo‘q», dedilar.
Hazrati Aliy: «Unday qilmanglar. Men uchun vazir bo‘lganim amir bo‘lganimdan yaxshidir», dedi.
Odamlar: «Allohga qasamki, sizga bay’at qilmasdan qo‘ymaymiz», deyishdi.
Hazrati Aliy: «Unday bo‘lsa, masjidda. Menga bay’at maxfiy bo‘lmasligi, faqat musulmonlarning roziligi bilan bo‘lishi kerak», dedi. U kishi masjidga kirganida muhojirlar kirib bay’at qilishdi. So‘ng boshqalar bay’at qilishdi».
Aliy ibn Abu Tolib roziyallohu anhuga xalifa sifatida hijriy 35 yil 25 zulhijja, juma kuni bay’at qilindi. Bu vaqtda Islom olamida fitna dengiz to‘lqinidek mavj urib turar edi.
Hazrati Aliy roziyallohu anhu juda ham qat’iyat va jazm bilan ish tutadigan, salobatli va haq yo‘lda shiddatli zot edilar. U kishi o‘zlariga bay’at qilinganidan keyin darhol ikkita farmon chiqardilar. Bu farmonlarning ikkovi ham juda qat’iyat bilan chiqarilgan farmonlar edi:
– Hazrati Usmon roziyallohu anhu qo‘ygan ayrim voliylarni ishdan olish. Ularning ko‘pchiligi Banu Umayyadan edilar.
Aliy ibn Abu Tolib roziyallohu anhu quyidagi voliylarni tayin qildilar:
Usmon ibn Hunayfni Basraga;
Umora ibn Shihobni Kufaga;
Ubaydulloh ibn Mas’udni Yamanga;
Qays ibn Sa’d ibn Ubodani Misrga;
Sahl ibn Hunayfni Shomga...
Tayin qilingan mazkur voliylarning ishlari turlicha bo‘lib chiqdi. Bundan ixtilof kuchayib borayotgani ko‘rinardi.
– Ikkinchi farmon hazrati Usmon roziyallohu anhu o‘z yaqinlariga Baytulmoldan bergan sovg‘alar va suyurg‘ollarni qaytarib olish haqida edi.
U zotning bu tasarruflaridan so‘ng Banu Umayya qabilasi a’zolari u kishiga qarshi bosh ko‘tarib, bay’at qilmaslikka o‘tishdi. Bu ishning boshida Shomning voliysi Muoviya ibn Abu Sufyon turar edi.
Muoviya ibn Abu Sufyon roziyallohu anhu hazrati Umar roziyallohu anhuning davridan buyon Shomning voliysi bo‘lib kelar edi. U kishi o‘z ishini a’lo darajada bajarar, o‘z aholisi ichida juda katta obro‘ga ega edi. Muoviya ibn Abu Sufyon roziyallohu anhuga hazrati Usmon ibn Affon roziyallohu anhuning o‘ldirilganlari va hazrati Aliy ibn Abu Tolib roziyallohu anhuning xalifa bo‘lganlari haqidagi xabar yetganda, u kishi yangi xalifaga bay’at qilmadi. Buning bir necha sababi bor edi.
1. Muoviya ibn Abu Sufyon roziyallohu anhu hazrati Usmon ibn Affon roziyallohu anhuning o‘limlarida hazrati Aliy ibn Abu Tolib roziyallohu anhuning ham ayblari bor deb tushunar edi.
2. U kishi Aliy ibn Abu Tolib roziyallohu anhuning lashkari ichida fitnachilarning borligini ham ayb hisoblar edi.
3. Muoviya ibn Abu Sufyon roziyallohu anhu bu ishlarni bir yoqlik qilib, orani ochib olmay turib toatni vojib qiluvchi bay’at qilishga qo‘l urmadi.
Boshqa Islom yurtlarining barcha aholisi hazrati Aliy roziyallohu anhuga bay’at qildilar va u yerlarda ish o‘z maromida ketdi.
«Islom tarixi» birinchi juzi asosida tayyorlandi
Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
Alloh taolo aytadi: «Kufr keltirganlarga, to Allohning va’dasi kelgunicha, qilmishlari sababli mudom larzaga soluvchi musibatlar yetar yoki ularning diyorlari yaqiniga tushib turar. Albatta, Alloh va’daga xilof qilmas» (Ra’d surasi, 31 - oyat).
Sharh: «Kufr keltirganlarga, to Allohning va’dasi kelgunicha, qilmishlari sababli mudom larzaga soluvchi musibatlar yetar...».
Ya’ni, Allohning va’dasi - qiyomat kelguncha ularning es-hushini joyiga keltiruvchi musibatlar boshlariga tushib turadi. Bu musibatlar ularning qilgan ishlari tufayli tushadi.
«...yoki ularning diyorlari yaqiniga tushib turar».
Yoki o‘sha mazkur es-hushni joyiga keltiruvchi musibatlar dunyoning boshqa joylariga tushadi. O‘sha kofir va osiy bandalar yashayotgan diyorlarga yaqin joylarga tushadi. Toki ular o‘sha musibatlarni ko‘rib, va’z-nasihat olib, o‘zlariga kelsinlar va iymon keltirsinlar.
«Tafsiri Hilol» kitobidan