Bismillahir Rohmanir Rohiym
Hayot tarzingizni hech kimga oshkor qilmang.
Sizga hasad qilishi mumkin, kimki uyingizga ko‘p marta kirib, unda nimalar borligini bilgan bo‘lsa.
Hech kim sizni uyingizni o‘mara olmaydi, faqat uyingizga kirib, undagi ma’lumotga ega bo‘lgan kishigina o‘g‘rilay oladi.
Hech kim sizning rejalaringizni barbod qila olmaydi, faqat siz unga sirlaringizni oshkor qilgan kimsagina barbod qila oladi.
Siringiz asiringiz, uni oshkor qildingizmi, bas siz o‘zingiz uning asiriga aylanasiz.
Kimdir sizga hasad qilib nojo‘ya maslahat berish orqali ham sizni rejangizni barbod qilishga harakat qilishi mumkin.
Hech kim oilangizga fitna qila olmaydi, faqat uyingizga ko‘p kirib yurgan odamgina bu ishni qila oladi.
Nuqsonlaringizni ham faqat yaqin tanish odamlaringizgina bilishadi.
Har kimning eng yaqin kishisi bor. Lekin har qanday holatda ham siringizni saqlang. O‘zingiz saqlashga qodir bo‘lmagan narsani, boshqalar saqlashini kutmang.
Men bu yerda odamlar bilan aloqani uzish kerak demoqchi emasman. Yo‘q, balki hamma narsada chegaralarni belgilab olish kerakligini aytmoqchiman va bu chegaralardan o‘tmaslik kerak. Hayotingizni hech kimga oshkor qilmang, chunki odamlar qachon o‘zgaradi, bilmaysiz.
Bir vaqtlar qalbingizga va ruhingizga eng yaqin bo‘lgan odamlar keyinchalik siz eng ko‘p qo‘rqadigan odamlarga aylanib qolishlari mumkin. Chunki siz ularga qachonlardir o‘zingizni, sirlaringizni va nuqsonlaringizni ishonib topshirgansiz.
Siringiz sizning asiringiz bo‘lsin. Uyingiz sirli bo‘lsin va oilangiz bilan aralashish uchun hech kimga ruxsat bermang, qanchalik yaqin qarindosh bo‘lmasin. Uyingiz sirlarini hech kimga aytmang. Agar muvaffaqiyatingizga ishonchingiz komil bo‘lsa, hech kimdan maslahat so‘ramang.
Xursandchilik qalbingizga kirganida ega bo‘lgan narsalaringizni tarqatib yubormang, g‘azab paytida esa o‘zingizning ega bo‘lgan narsalaringizdan voz kechib yubormang. G‘azab paytida tilingizni tiying, quvonch paytida esa saxiyligingizni nazorat qiling. Uzoqni o‘ylang va yaqindagiga o‘ralashib qolmang.
Shunchaki maslahat.
Bir o‘smir “ulg‘ayib, boy bo‘lsam hammaga yordam beraman” deb yurar edi. U boylik bo‘lsagina odamlarga yordam berish mumkin, degan fikrda ekan, bir kuni Payg‘ambar alayhissalomning bir xurmoni yarmini sadaqa qilib bo‘lsa ham do‘zaxdan saqlanish lozimligi haqidagi hadisini eshitib qoldi. Bir kichik xurmoning yarmi qancha bo‘lardi, deb tasavvur qilolmadi.
Ertasiga ko‘chaga chiqish oldidan bir xurmoni cho‘ntagiga solib oldi. Yo‘l bo‘yda tilanib turgan otaxonning yonidan o‘tarkan, cho‘ntagiga qo‘lini tiqib, beixtiyor kechagi hadisni esladi. Xurmoni olib, yarmini otaxonga uzatdi. Shunda otaxonning ko‘zlari quvonchdan porlab ketdi. O‘smir yigit o‘yladiki, “hatto ko‘p pul berilsa ham bu qadar xursand bo‘lmasdi”, deb o‘yladi. Qilgan ishidan o‘ziyam shodlandi. Angladiki, otaxon o‘ziga berilgan narsaning qiymatidan emas, o‘ziga berilgan e’tibor va baham ko‘rishdan nihoyatda shodlangandi.
Yigitcha bu ishidan keyin yuqoridagi hadisning hikmatini tushunib ketdi. Endi u bir ko‘ngilni obod qilish uchun boy bo‘lishni kutib yurmaslik kerakligini bildi. Zero, ko‘ngil Xudoning nazargohidir. Uni quvontirgan kishini Alloh quvontirishi shubhasizdir.
Akbarshoh Rasulov