Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
Oila qurishda faqat kuyov taraf kelin tanlash huquqiga ega emas, balki kelin ham kuyov tanlash huquqiga egadir. Chunki yuqorida aytib o‘tganimizdek, oila, avvalo, ko‘ngilga bog‘liq ma’naviy va ruhiy aloqadir. Bunday aloqada ikki tomon birdek ishtirok etmasa, yaxshilikka erishib bo‘lmaydi. Oilaga er qanchalik zarur bo‘lsa, ayol ham shunchalik zarurdir. Oilaviy aloqalar erning ko‘ngliga qanchalik bog‘liq bo‘lsa, ayolning ko‘ngliga ham shunchalik bog‘liq bo‘ladi.
Aslida, kuyov tanlashda yana ham e’tiborli va mas’uliyatli bo‘lish lozim. Bunday o‘ta nozik va mas’uliyatli ishda zinhor beparvo bo‘lmaslik kerak.
Oisha onamiz roziyallohu anho: «Nikoh qulchilikdir. Sizdan har biringiz o‘z kariymasini qayerga qo‘yayotganiga nazar solsin», – deganlar.
Imom Fazzoliy «Ihyou ulumid-diyn» kitobida:
«Ayolning haqqida ehtiyot bo‘lmoq muhimroqdir. Chunki u nikoh ila qulga o‘xshab qoladi. Undan xalos bo‘lishi qiyin. Er esa, har holda, taloq qilishga qodir», – deganlar.
Ibn Javziy aytadi: «Ayollar erkaklarning tug‘ishganlaridir. Erkakka ayol yoqqani kabi, ayolga ham erkak yoqadi».
Shuning uchun ham Islom shariatida munosib kelinning sifatlariga qanchalik e’tibor berilsa, munosib kuyovning sifatlariga ham shunchalik e’tibor berilgan.
Albatta, doim ta’kidlanayotganidek, bu tanlovda o‘lchov dinimiz qoidalari asosida bo‘lishi lozim. Odamlar qadr-qiymatining o‘lchovi Qur’oni karimda qanday ekaniga nazar solmoq kerak.
Alloh taolo «Hujurot» surasida shunday deb marhamat qiladi: «Albatta, Allohning huzurida eng hurmatligingiz eng taqvodoringizdir» (13-oyat).
Islomda insoniy sifatlarning eng afzali taqvodorlikdir. Alloh taoloning huzurida eng hurmatli, eng aziz, eng mukarram inson taqvodor insondir. Shuning uchun ham kuyov tanlash vaqtida eng birinchi o‘rinda uning taqvosiga e’tibor berish kerak bo‘ladi.
عَنْ سَهْلٍ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ قَالَ: مَرَّ رَجُلٌ عَلَى النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيهِ وَسَلَّمَ فَقَالَ: مَا تَقُولُونَ فِي هَذَا؟ قَالُوا: حَرِيٌّ إِنْ خَطَبَ أَنْ يُنْكَحَ، وَإِنْ شَفَعَ أَنْ يُشَفَّعَ، وَإِنْ قَالَ أَنْ يُسْتَمَعَ، ثُمَّ سَكَتَ فَمَرَّ رَجُلٌ مِنْ فُقَرَاءِ الْمُسْلِمِينَ فَقَالَ: مَا تَقُولُونَ فِي هَذَا؟ قَالُوا: حَرِيٌّ إِنْ خَطَبَ أَنْ لَا يُنْكَحَ، وَإِنْ شَفَعَ أَنْ لَا يُشَفَّعَ، وَإِنْ قَالَ أَنْ لَا يُسْتَمَعَ، فَقَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيهِ وَسَلَّمَ: هَذَا خَيْرٌ مِنْ مِلْءِ الْأَرْضِ مِثْلَ هَذَا. رَوَاهُ الْبُخَارِيُّ.
Sahl roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: «Bir kishi Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning oldilaridan o‘tdi. Bas, u zot alayhissalom: «Mana bu haqida nima deysizlar?» – dedilar.
«Agar sovchi qo‘ysa, qiz berishga, shafoatchilik so‘rasa, shafoat berishga va so‘zlasa, tinglashga arziydigan odam», – deyishdi. U zot jim qoldilar.
Keyin faqir musulmonlardan bir kishi o‘tdi. U zot alayhissalom:
«Mana bu haqida nima deysizlar?» – dedilar.
«Agar sovchi qo‘ysa, qiz bermaslikka, shafoatchilik so‘rasa, shafoat bermaslikka va gapirsa, tinglamaslikka arziydi», – deyishdi.
Shunda Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: «Bu haligiga o‘xshaganlarning yer yuzi to‘lasidan ham yaxshiroqdir», – dedilar (Imom Buxoriy rivoyat qilgan).
Nabiy sollallohu alayhi vasallamning oldilaridan birinchi o‘tgan kishi faqat boyligi bilan tanilgan odam edi. Ikkinchi bo‘lib o‘tgan kishi Juhayl ibn Suroqa roziyallohu anhu bo‘lib, u kishi kambag‘alligi va taqvosi bilan mashhur kishi edilar.
Nabiy sollallohu alayhi vasallam bilan birga o‘tirgan kishilar u zotning mazkur ikki kishi haqidagi savollariga boylik asosida javob berdilar.
Ha, odamlarning qadr-qiymatini o‘lchash ularning o‘zlariga qo‘yib qo‘yilsa, qadr-qiymatni aynan molu mulkka qarab o‘lchashlari turgan gap. Chunki inson tabiati o‘z holicha qo‘yilsa, ilohiy ta’limotlarsiz mazkur holga tushib qolishi ham muqarrar.
Shuning uchun ham inson qadr-qiymatini o‘lchashni shariat o‘z zimmasiga olgan. Shariat o‘lchovi bo‘yicha, inson qadr-qiymati uning molu puliga, mansabu nasabiga qarab emas, taqvosi va ahli solihligiga qarab o‘lchanadi.
Bir dona taqvodor, ahli solih kambag‘al, Islom dini nazarida, yer yuzi to‘la boy-badavlat fosiqlardan ko‘ra afzaldir.
Islomda insonning qadri molu mulkiga qarab emas, molu mulkning qadri unga molik bo‘lgan insonga qarab belgilanadi. Agar mol-mulk taqvodor kishi qo‘lida bo‘lsa, yaxshi mol-mulk bo‘ladi. Ammo u fosiq va fojir kishi qo‘lida bo‘lsa, yomon mol-mulk bo‘ladi.
Taqvodor, ahli solih odam molu dunyosi bo‘lsa ham, bo‘lmasa ham yaxshidir. Fosiq va fojir odam esa har ikki holda ham yomondir.
Shuning uchun odam tanlashning eng nozik va hassos nuqtasi – kuyov tanlash masalasida ham bo‘lg‘usi kuyovning dindorligiga, taqvosiga va ahli solih ekaniga ahamiyat berish lozim.
عَنْ أَبِي حَاتِمٍ الْمُزَنِيِّ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ، عَنِ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيهِ وَسَلَّمَ قَالَ: إِذَا جَاءَكُمْ مَنْ تَرْضَوْنَ دِينَهُ وَخُلُقَهُ فَأَنْكِحُوهُ، إِلَّا تَفْعَلُوا تَكُنْ فِتْنَةٌ فِي الْأَرْضِ وَفَسَادٌ، قَالُوا: يَا رَسُولَ اللهِ، وَإِنْ كَانَ فِيهِ؟ قَالَ: إِذَا جَاءَكُمْ مَنْ تَرْضَوْنَ دِينَهُ وَخُلُقَهُ فَأَنْكِحُوهُ ثَلَاثَ مَرَّاتٍ. رَوَاهُ التِّرْمِذِيُّ وَحَسَّنَهُ.
Abu Hotim al-Muzaniy roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi. Nabiy sollallohu alayhi vasallam: «Qachon sizga o‘zingiz dinidan va xulqidan rozi bo‘lgan kishi kelsa, unga (so‘raganini) nikohlab bering. Agar shunday qilmasangiz, yer yuzida fitna va fasod bo‘lur», dedilar.
«Ey Allohning Rasuli, agar unda (faqirlik va hokazo) bo‘lsa ham-a?» deyishdi.
U zot «Qachon sizga o‘zingiz dinidan va xulqidan rozi bo‘lgan kishi kelsa, unga (so‘raganini) nikohlab bering», deb uch marta aytdilar» (Termiziy rivoyat qilgan va hasan, degan).
Bu hadisi sharifdan dini va xulqi yaxshi bo‘lgan yigit eng munosib kuyov bo‘lishi qattiq ta’kidlanganligi kelib chiqmoqda. Dini va xulqi rozi bo‘linadigan darajadagi kishi tomonidan sovchi kelganida qizni kelinlikka berilmasa, yer yuzida fitna va fasod ish qilingan bo‘lishi uqtirilmoqda.
Nabiy sollallohu alayhi vasallamdan bu gapni eshitib, agar u odam kambag‘al yoki boshqa rag‘bat qilinmaydigan sifatlarga ega bo‘lsa ham-a, degan ma’nodagi savolni berganlarida u zotning oldingi gaplarini uch marta qayta takrorlashlari kishidagi dindorlik va yaxshi xulq naqadar ulug‘ sifatlar ekanini yana bir bor tasdiqlaydi.
Biz, mo‘min‑musulmonlar kuyov tanlash paytida ushbu nabaviy maslahatlarga amal qilsak, albatta to‘g‘ri yo‘l tutgan bo‘lamiz.
Munosib kuyov tanlash borasidagi barcha dalil va hujjatlarni jamlab, tartibga solib, tahlil qilgan ulamolarimiz asosan quyidagi sifatlarga e’tibor berish lozimligini ta’kidlaydilar:
1. Dindorlik.
2. Taqvodorlik.
3. Husni xulq.
4. Oila mas’uliyatini ado etish qobiliyati.
5. Kelinning tengi bo‘lishi. Bunda yoshi, ijtimoiy holati va shunga o‘xshash narsalar ko‘zda tutilgan.
«Baxtiyor oila» kitobidan
Hozirgi kunda islom jamiyatida, dunyo musulmonlari, ayniqsa yurtimiz musulmonlari orasida fatvo berish, fatvo chiqarish, fatvo so‘rash kabi atamalar ko‘p ishlatilmoqda.
Fatvo so‘zi arab tilida “savolga javob berish” ma’nosini anglatadi. Istilohda esa, shar’iy masala haqida savol so‘ragan odamga dalilga asoslangan holda javob berishdir.
Birinchi fatvo beruvchi shaxs Rasululloh sallallohu alayhi vasallam bo‘lgan. U zotdan keyin sahoba, tobein va keyingi davr mujtahid ulamolar fatvo berish bilan shug‘ullanib, bugungi kunimizgacha davom etib kelmoqda. Shariatda musulmonlar hayotida paydo bo‘ladigan savollar bo‘yicha fatvo berilishi bu farzi kifoya amal hisoblanadi.
Qur’on va hadisdan hukm chiqarishning o‘ziga xos talablari mavjud. Qur’on va hadisga asoslangan holda musulmonlarning manfaatlaridan kelib chiqib, inson kamoloti, jamiyat farovonligi hamda uning ijtimoiy taraqqiyotini ko‘zlab hukm chiqarish alohida bilim va malaka talab etadi. Mo‘tabar manbalarda qayd etilishicha, arab tili, Qur’on va hadis ilmlari, fiqh va islom tarixini juda chuqur va mukammal biladigan va yana boshqa zarur sifatlarga ega bo‘lgan shaxslargina fatvo berish huquqiga ega.
Shunday bo‘lsa-da, biror-bir masalada hukm chiqarish zarur bo‘lib qolsa, avvalo, mazhablar ta’limotiga tayaniladi, agar ularning birortasida masalaning yechimi topilmasa, musulmonlarga osonlik va qulay sharoit yaratish nuqtayi nazaridan muftiylar tomonidangina fatvolar chiqarilishi mumkin.
Fatvo berish mas’uliyati. Islomda fatvoning o‘rni va ta’siri muhim bo‘lishi bilan birga o‘ta mas’uliyatli vazifa ham hisoblanadi. Chunki fatvoda Allohning hukmlarini bayon qilish maqsad qilinib, unda halol-harom, savob-gunoh, jannat-do‘zax orasidagi amallar ko‘rsatib beriladi. Imom Shotibiy rahmatullohi alayh fatvo berish mas’uliyati haqida to‘xtalib quyidagilarni ta’kidlaydi: “Muftiy – hukmlarni yetkazishda Rasululloh sallalllohu alayhi vasallamga o‘rinbosar va U zotning merosxo‘ri hisoblanadi. Shu bois u Rasululloh sollalllohu alayhi vasallam nomlaridan gapiradi”.
Haqiqatan, Abdulloh ibn Ja’fardan rivoyat qilingan hadisi sharifda Rasululloh sallallohu alayhi vasallam bu borada ogoh va e’tiborli bo‘lishga chaqirib: “Fatvoga jur’atli bo‘lganlaringiz do‘zaxga jur’atli bo‘lganingizdir”, – deganlar. Ya’ni voqe’likni to‘liq o‘rganmay, yetarli bilim va tajriba orttirmay turib, qo‘rqmasdan jur’at bilan fatvo berishdan qaytarganlar.
Buni chuqur anglab yetgan musulmonlarning dastlabki avlodlari o‘zlaridan ilmli shaxs bo‘lgan joyda sukut saqlashgan.
Imom Molik rahmatullohi alayhdan goho ellikta masala so‘ralganda bittasiga ham javob bermagan paytlari bo‘lgan ekan. Buning sababi so‘ralganda, u zot: “Javob beruvchi o‘zini avval do‘zaxga solib ko‘rsin, xalos bo‘lishiga ko‘zi yetsa, javob bersin”, – degan ekanlar.
Abu Aliy az-Zarirdan rivoyat qilinadi: “Men Ahmad ibn Hanbalga: “Kishiga fatvo berishi uchun qancha hadis yetarli, yuz ming hadis yetadimi?” – dedim. U: “Yo‘q”, – dedi. Men: “Ikki yuz mingchi?” – dedim. U: “Yo‘q”, – dedi. Men: “Uch yuz mingchi?”, – dedim. U: “Yo‘q”, – dedi. Men: “To‘rt yuz mingchi?” – dedim. U yana: “Yo‘q”, dedi. Shunda men: “Besh yuz ming bo‘lsachi?”, – degan edim, u: “Umid qilaman”, – deb aytdi”.
Yuqorida keltirib o‘tilgan dalillardan kelib chiqib shuni ta’kidlash lozimki, fatvo berish o‘ta mas’uliyatli bo‘lganligi jihatidan unga hamma ham jur’at qilavermaydi. Buning ortida jamiyat va unda yashovchi shaxslar uchun g‘oyat xatarli zararlar kelib chiqish mumkin. Shayx Ramazon Butiy aytadi: “Hukm chiqarish ilmi tibbiyot ilmi kabidir. Mabodo birovning farzandi og‘ir kasalga chalinib qolsa, u tegishli tashxis qo‘yish va farzandini davolash uchun tibbiyotga oid kitoblarni titadimi yoki malakali shifokorning oldiga boradimi? To‘g‘risini aytganda, uning esi joyida bo‘lsa, keyingi yo‘lni tanlaydi. Dinda ham xuddi shunday. Aslida bu tibbiyotdan ham muhimroq, shuningdek qamrovi jihatidan xavfliroqdir”.
Hech kimga sir emaski, hozirgi kunda ba’zilar o‘zicha oyat va hadislardan hukm chiqarib, noto‘g‘ri fatvolar berib, o‘zini va o‘zgalarni adashtirmoqda.
Ba’zi bir e’tirof etilmagan shaxslar yoki ma’lum maqsadlarga yo‘naltirilgan tuzilmalar tomonidan qo‘shtirnoq ichidagi “fatvolar” insonlarni islom ma’rifatidan uzoqlashtirishga sabab bo‘lmoqda. Ayniqsa, ularning “jihod”, “bay’at”, “takfir”, “bemazhablik”, “hijrat” kabi masalalardagi asossiz “fatvolari” nohaq qon to‘kilishiga olib bormoqda va insonlarning kafolatlangan huquqlariga rahna solinishiga sabab bo‘lmoqda. Imom Molik rahmatullohi alayhning ustozlari bo‘lgan Robia ibn Abdurahmonni yig‘lagan holda ko‘rib, undan buning sababini so‘rashganda, u zot kishilar diniy-huquqiy savollarni bilimi bo‘lmagan shaxslardan so‘rashayotganini ko‘rganligi, bu holat islomda katta xatar paydo bo‘lganligidan darak berishini ta’kidlagan ekanlar.
Demak, chuqur ilm, tajriba va xolislik kabi fazilat bo‘lmay turib, fatvo berishning oqibati xayrli emas. Shunday ekan, ba’zi doira yoki guruhlar tomonidan islomda ulkan masala sifatida qaralgan hukmlarga e’tiborsiz va mas’uliyatsizlik bilan fatvo berishlari o‘zlari va o‘zgalarni ham adashtirishdir. Qanday qilib shaxslarni va butun boshli jamiyatlarni kofirga chiqarib, jamoat oldida ularga ergashishni harom demoqdalar?!
Xulosa qilib aytganda, fatvoning musulmonlar hayotida o‘rni muhimligini hisobga olgan holda ilm va salohiyatsiz fatvo berish yoki uchragan kishidan fatvo so‘rash va unga ergashib ketaverish adashuvga olib boradi. Bu kabi salbiy oqibatlarni keltirib chiqaruvchi ixtiloflarning oldini olish birinchi navbatda islom markazlari va ulamolarning muhim vazifalaridan hisoblanadi.
Alloh taolo barchamizni turli ixtilof va fitnalardan asrab, barchamizni mamlakatimizda ming yillardan beri amal qilib kelinayotgan hanafiy mazhabimizga muvofiq ibodatlarini ado etib, zavqli hayot kechirish baxtiga nasib etsin!