Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
Abu Bakr Siddiq roziyallohu anhu xalifa etib saylangach, oilasini tijorat bilan boqmoqchi bo‘ldi. U kishi xalifalikka saylanganidan bir kun o‘tib, bozorga sotiq uchun ketayotganida Abu Ubayda va Umar ibn Xattob roziyallohu anhumo bilan uchrashib qoldi. Ular: «Butun musulmonlarning yuki zimmangizga tushib turganida, bozorda nima qilib yuribsiz?» deya baytulmol (davlat xazinasi)dan maosh olishni taklif qilishdi. Abu Bakr Siddiq roziyallohu anhu: «Olgan narsamni to‘lay olmayman deb qo‘rqaman», dedi. Umar ibn Xattob roziyallohu anhu esa davlat ishidan ortib, tijorat bilan shug‘ullanishga vaqt topolmasligini aytdi, uni davlat g‘aznasidan tirikchiligiga yarasha maosh olishga ko‘ndirdi. Abu Bakr Siddiq roziyallohu anhu ikki yillik xalifalik davrida yetakchi sahobalarning roziligi bilan xazinadan maosh oldi. Lekin Abu Bakr Siddiq roziyallohu anhu hamisha o‘ziga berilayotgan bu maoshga haqqim yo‘q deb o‘ylar va ularni shaxsiy ishlariga sarflamaslikka astoydil harakat qilar edi.
U kishi o‘limi yaqinlashib qolganini bilgach, yaqinlarini chaqirib, zaruriy ehtiyojidan qolgan mollarni olib, xazinaga qaytarilishini aytdi. O‘lim to‘shagida yotar ekan, quyidagicha vasiyat qildi:
«Umar meni o‘z holimga qo‘ymadi va baytulmoldan olti ming dirham olishga majbur bo‘ldim. Ularning barchasi falon yerdagi devorga yashirilgan. Ularni olib, Umarga qaytarib beringlar», dedi.
Keyin qizi hazrati Oisha onamizga quyidagilarni aytdi:
«Musulmonlarning ishini o‘z qo‘limga olganimdan buyon men ularga tegishli bir dirhamni ham, bir dinorni ham yemadim. Aksincha, men ham ularning eng kambag‘allari kabi ko‘pincha och qolib, eng eski kiyimlarni kiyib yurdim. Xazinaga oid anavi qul bilan shu mato parchasidan boshqa hech narsa yo‘q. Sen ularni olib, Umarga ber».
Abu Bakr Siddiq roziyallohu anhu vafot etgach, omonatlar Umar ibn Xattob roziyallohu anhuga berilgach, u kishi hayratini quyidagicha ifodaladi:
Abu Bakr Siddiq roziyallohu anhu xalifa bo‘lganidan keyin orttirgan mollarini mehnat tufayli emas, mansab tufayli ko‘paygan, deb hisobladi va ularni baytulmolga qo‘shishga qaror qildi.
Bu ish u kishidan keyin keladigan Islom jamiyati raxbarlariga ham vojib bo‘lib qoldi. Mansabdan foydalanib, mol-mulk orttirdi degan shubha paydo bo‘lmasligi uchun mol-mulkni ko‘paytirishga ruxsat yo‘q bo‘lib qoldi.
Ibn Sa’d Sahl ibn Abu Hasma va boshqalardan quyidagilarni rivoyat qiladi:
«Abu Bakr Siddiq roziyallohu anhuning Sunhda mashhur bo‘lgan baytulmoli bor edi. Uni hech kim qo‘riqlamas edi. Unga:
«Ey Rasulullohning xalifasi, uni hech kim qo‘riqlamaydi-ya?» deyishdi.
«Unga xavf yo‘q», dedi.
«Nima uchun?» deyishdi.
«Qulfi bor», dedi.
U undagi narsa tugaguncha berar edi. Abu Bakr Madinaga ko‘chib o‘tganida baytulmolni ham o‘z hovlisiga ko‘chirdi. Unga Qubaliyya va Juhayna konlaridan ko‘p mol kelgan edi. Abu Sulaym koni ham Abu Bakrning xalifaligida ochildi. Undan ham sadaqalar keldi. O‘shalarning hammasini baytulmolga qo‘shar edi. Abu Bakr oltin-kumushlarni odamlarga parcha-parcha qilib taqsimlar edi. Yuz kishiga buncha-bunchadan tegar edi. U mol taqsimlashda odamlar orasida, ular qul bo‘lsin, hur bo‘lsin, erkak bo‘lsin, ayol bo‘lsin, katta bo‘lsin, kichik bo‘lsin, teng taqsim qilar edi. Tuya, ot va siloh sotib olib, Allohning yo‘liga ishlatar edi. Bir yili sahrodan keltirilgan qatiyfa, ya’ni to‘nlarni sotib olib, qishda Madina ahlining tul ayollariga bo‘lib berdi.
Abu Bakr Siddiq roziyallohu anhu vafot etib, dafn qilinganidan so‘ng Umar ibn Xattob omborchilarni chaqirib, ular bilan Abu Bakrning baytulmoliga kirdi. U bilan birga Abdurrahmon ibn Avf, Usmon ibn Affon va boshqa roziyallohu anhular ham bor edi. Ular baytulmolni ochib, unda dinor ham, dirham ham topmadilar. Bir pul xaltani topib, ochishgan edi, bir dirham chiqdi. Hammalari: «Abu Bakrga Allohning rahmati bo‘lsin», dedilar. Madinada Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallam vaqtlaridan beri bir tarozibon bor edi. U Abu Bakrga ham tarozibonlik qilgan edi. Tarozibondan Abu Bakrga kelgan mol qancha ekanligini so‘rashdi. U ikki yuz ming ekanligini aytdi.
Abu Bakr Siddiq roziyallohu anhu murtadlarni dinga qaytardi. Arablarni Islomda qayta birlashtirdi. O‘sha paytdagi ikki ulkan imperiyani fath qilishni boshladi. Qur’oni Karimni bir mus'hafga jamladi va boshqa ko‘plab ulkan ishlarni amalga oshirdi.
Umar ibn Xattob roziyallohu anhu u kishining qozisi edi. Abu Ubayda roziyallohu anhu esa devonbegi edi. Usmon ibn Affon, Aliy ibn Abu Tolib va Zayd ibn Sobit roziyallohu anhum u kishining mirzalari edi.
«Millioner sahobalar» kitobidan
Islom da’vati Makkada boshlangan davrlarda, Umayma binti Xalaf ibn As’ad ibn O’mir ibn Bayoza’ al-Xuzoiyya — iymon nurini qalbida tuygan ilk ayollardan biri edi. Uning qalbi iymonga ochiq, haqiqatni e’tirof qilishga tayyor edi. Turmush o‘rtog‘i – Xolid ibn Said ibn Os bir kecha ajib tush ko‘radi: o‘zini ulkan va dahshatli olov chetida turganini, otasi uni o‘sha olovga tashlayotganini ko‘radi, lekin Rasululloh sollallohu alayhi vasallam esa uni ushlab, olovdan qutqarayotgan ekan.
Uyg‘onib, bu tushni Abu Bakr roziyallohu anhuga aytdi. U kishi unga: “Bu yaxshilikning alomati. Sen Muhammad sollallohu alayhi vasallamga ergash, u seni jahannamdan qutqaradi”, dedilar. Xolid shunda Islomni qabul qildi va bu haqda rafiqasi Umaymaga aytdi. U ham, hech ikkillanmasdan, Islomni qabul qildi. Shu tariqa ular birinchi musulmon juftliklardan biriga aylandi.
Xolidning otasi uning musulmon bo‘lganini eshitgach, jahl qilib, uni chaqirtirdi. Uni haqoratladi, kaltakladi va uydan haydadi. “Men seni taom bilan ta’minlamayman!” dedi. Xolid esa qat’iyat bilan: “Agar siz bermasangiz, Robbim menga rizq beradi” – deb javob berdi. Shu zahoti uydan haydaldi va borib Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning yonida bo‘ldi.
Umayma turmush o‘rtog‘iga sodiqlik bilan yordamchi bo‘ldi. U zulm, qiyinchilik va kambag‘allikka sabr qildi. Sabr va imon uning qalbida mustahkam ildiz otgan edi.
Nihoyat, Rasululloh sollallohu alayhi vasallam sahobalarga Habashistonga hijrat qilishni buyurganlarida, Xolid va Umayma ilk hijrat qilganlardan bo‘lishdi. Ular Habashistonda farzandli ham bo‘lishdi: o‘g‘illari – Said ibn Xolid va qizlari – Umma binti Xolid. Qizi keyinchalik “Ummu Xolid” nomi bilan mashhur bo‘ldi.
Ular Habashistonda o‘n yildan ziyod vaqt musofirlikda yashashdi. Keyinchalik Rasululloh sollallohu alayhi vasallam Amr ibn Umayyani yuborib, ularni ikki kema bilan qaytardilar. Ular Madinaga qaytib kelganida, Payg‘ambarimiz alayhissalom Xaybarni fath qilgan edilar. Ular Rasululloh sollallohu alayhi vasallam va musulmonlar bilan uchrashib, ajib shodlik va taskinga erishdilar.
Xolid ibn Said Umar ibn Xattob xalifaligi davrida hayot kechirdi va u “Marj as-Safar” jangida, hijriy 14 sanada shahid bo‘ldi. Bu xabarni eshitgan Umayma onamiz bu musibatiga sabr qildi, yuragi og‘riqda bo‘lsa ham, imoni bilan tasalli topdi. Chunki, Xolidni o‘ldirgan odam keyin Islomni qabul qilib: “Bu kim edi?. Undan osmonga chiqayotgan nurni ko‘rdim!” - degan edi.
Umayma binti Xalaf – sabrli, muhojir, mo‘min ayolning yuksak namunasidir. U umr yo‘ldoshini islom dinida qo‘llab-quvvatladi, hayotining quvonch va tashvishli lahzalarini birga o‘tkazdi va islom tarixida buyuk iz qoldirdi.
Ilyosxon AHMЕDOV
tayyorladi.
Mazkur maqola Abu Malik Muhammad bin Homid bin Abdulvahhobning
“Soliha ayollar haqida 150 qissa” nomli asaridan tarjima qilindi.