Rivoyatga ko'ra, Alloh taolo qiyomat kunida uch yuz yil ibodat qilgan bandani chaqirib: “Mening rahmatim bilan jannatga kir”, deydi. Banda: “Men senga uch yuz yil ibodat qildim, sening rahmating bilan jannatga kiramanmi?” deb so'raydi.
Keyin Alloh taolo bandani adli bilan so'roq qilib, tarozining bir pallasiga uning ko'zini, bir pallasiga solih amallarini qo'yishni buyuradi. Shunda bandaning solih amallari Alloh taolo bergan ko'zning shukronasiga ham etmay qoladi.
Darhaqiqat, Allohning ne'matlari bisyor. Doim ular ichida bo'lganimiz bois gohida uning qadrini bilmay qolamiz.
Inson uchun salomatlikdan katta ne'mat bo'lmasa kerak. Biroq, buni biror joyimiz og'rib, kasallikka chalinganimizda ko'proq his etamiz. Ayniqsa, butun borliqni ko'rib, anglashimiz uchun xizmat qilayotgan ko'zimiz og'risa bormi, uning naqadar ulug' ne'mat ekanini yanada chuqurroq anglaymiz.
Albatta, shifokoru hamshiralarga borib, dardimizga davo topganimizdan so'ng fidoyi kasb egalaridan minnatdor bo'lamiz.
Shu yil aprel' oyida Samarqand shahar 1-klinikasi ko'z kasalliklari bo'limida davolanib, 15 yillik dardimdan forig' bo'lib, Allohga behad shukronalar aytdim.
Shu o'rinda bizga sifatli tibbiy xizmat ko'rsatgan Ko'z kasalliklari bo'limining malakali tibbiyot xodimlaridan mamnunligimni alohida aytib o'tmoqchiman. Chunki tibbiyot maskaniga qadam qo'yishim bilan bu erdagi tozalik va hududning manzarasi kayfiyatimni yanada ko'tardi. Shuningdek, ushbu shifo maskanidagi soha xodimlari bemorlarni nafaqat dori-darmonlar bilan, balki shirin so'z, mehribonlik va o'z kasbiga sadoqat bilan davolashlarining, ayniqsa, ko'plab insonlarga bepul xizmat ko'rsatib, elning duosini olayotganiga guvoh bo'ldim.
Ikki dunyo saodatini topish ilinjida mana shunday savob amallarni bardavom qilayotgan yurtdoshlarimizni Alloh taoloning O'zi mukofotlasin.
Sharof MARUPOV,
Samarqand viloyati, mehnat faxriysi
? "Hidoyat" jurnalidan
O‘tgan solihlardan biri Alloh taoloning ushbu: “...Mast holingizda, to aytayotgan gapingizni biladigan bo‘lmaguningizcha, namozga yaqinlashmang...” (Niso surasi, 43-oyat) oyatini eshitib, bunday dedi: “Qanchadan-qancha namozxonlar borki, ular xamr ichmaganlar, lekin dunyoning mashg‘ulotlari ularni mast qilib qo‘yganidan namozida nima deyayotganini bilmaydi”.
Izoh: Demak, inson nafaqat aroq yoki boshqa mast qiluvchi ichimliklardan, balki dunyoning ko‘plab chalg‘ituvchi, o‘ziga tortuvchi ishlari, tashvishlari va ularni hal qilishga bo‘lgan harakatlar natijasida ham “mast” bo‘lishi mumkin ekan.
Ya’ni, inson shunchalik ko‘p dunyoviy ishlarga sho‘ng‘ib ketadiki, ular uning fikri-yodini egallab oladi va oqibatda u Allohga ibodat qilayotganida ham dunyoni o‘ylayveradi, namozida nima deyayotganini tushunmay qoladi.
Shuningdek, dunyoga bo‘lgan haddan tashqari muhabbat va u bilan band bo‘lish insonning ruhiy holatiga salbiy ta’sir ko‘rsatishini, natijada ibodatlarning qadri va mohiyati ham yo‘qolib qoladi.
Xuddi mast inson kabi, bunday kishi ham o‘zining holatini to‘liq anglab yetmaydi va ibodatning haqiqiy huzuridan mahrum bo‘ladi.
Eslatma: Qur’oni karimdagi: “Mast holingizda, to aytayotgan gapingizni biladigan bo‘lmaguningizcha, namozga yaqinlashmang..” oyati ichkilik xususida nozil bo‘lgan ikkinchi oyatdir.
Agar birinchi oyatda (Baqara surasi, 219-oyat) ichkilikda ko‘p foyda va zararlar bor, ammo uning zarari foydasidan ko‘proq, deyilgan bo‘lsa, bu yerda musulmonlar uchun eng ulug‘ maqom bo‘lgan namoz o‘qish paytida mast holda bo‘lmaslikka buyurish bilan Qur’on uning harom narsa ekanligiga ishora qilib, unga nisbatan mo‘minlarda nafrat uyg‘otmoqda.
Navbatdagi ichkilik to‘g‘risida keladigan oyatda uni harom, deb e’lon qilinadi. Shariatning barcha hukmlari ana o‘sha so‘nggi oyatga asoslanadi.