“Duo” arabcha so‘rash, iltijo, chaqirish ma’nolarini anglatuvchi so‘z bo‘lib, insonning moddiy va ma’naviy ehtiyojlarining qondirilishini so‘rab Alloh taologa murojaat qilishi, Unga yuksak umid va ilohiy muhabbat bilan iltijo etishi hisoblanadi. Duo — bandaning o‘z Robbisiga bo‘lgan muhabbatining, iymonining va umidining eng ta’sirchan ifodasi bo‘lib, insonning qalbidagi chuqur ehtiyoj va xohishlarning Alloh taologa yuborilgan mukarram arizasidir.
Alloh taolo O‘z kalomida bandalarini duo qilishga targ‘ib qilib bunday marhamat qiladi:
«Menga duo qilinglar, sizlarga ijobat qilaman» (G‘ofir surasi, 60-oyat).
Ushbu oyatda Alloh taolo bandalariga duo qilishni buyurib, O‘z va’dasini aniq bayon qilgan. Chunki duo Alloh bilan banda o‘rtasidagi eng samimiy va samimiyatga asoslangan aloqadir.
Payg‘ambarimiz Muhammad sollallohu alayhi vasallam ham duo haqida shunday marhamat qiladilar: "Duo qiling, chunki duo ibodatning o‘zagi va mag‘zidir".
Bu hadis inson uchun duoning naqadar muhim ekanligini anglatadi. Duo faqatgina so‘rash yoki tilovot emas, balki bandaning Alloh taologa muhabbat va iymon bilan yuzlanishi, Uning buyukligi va kamolotini e’tirof qilishi, o‘zining ojizligini tan olishi va Robbisiga tobelikni ifodalashidir.
Duo – qullik maqomi
Banda duo orqali faqat ehtiyojlarini so‘ramaydi. Duo, avvalo, Alloh taoloning chaqirig‘iga «Labbayk!» deb javob berish, Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamning duo haqidagi tavsiyalarini bajarish va ayni paytda, ibodatni ado etishdir. Chunki duo qilgan inson Allohga yaqinlashish yo‘lini topadi, qalbidagi har qanday tashvishlardan qutiladi va ruhiy orom topadi.
Biroq ba’zan inson duo qiladi-yu, uning ijobati kechikkanidan xafa bo‘ladi, hatto duo qilishni to‘xtatish xavfiga tushadi. Ammo bu — bandaning katta xatosi hisoblanadi. Duoning ijobati yoki kechikishi Allohning hikmatiga bog‘liqdir. Banda uchun eng muhim jihat — Allohga duo qilishda davom etish va Unga bo‘lgan ishonchini yo‘qotmaslikdir. Chunki duo – qullikning o‘zi, bandalik burchini ado etishning eng yuksak ifodasidir.
Duoning ijobati hikmati
Tasavvuf ulamolaridan bo‘lgan Yahyo ibn Said al-Qatton rohimahulloh bir kecha tushlarida Alloh taoloni ko‘radilar va shunday murojaat qiladilar:
«Allohim, senga necha marta duo qildim, ammo ijobat qilmading!»
Alloh taolo shunday javob bergan ekan:
«Ey Yahyo, Men sening ovozingni eshitishni yaxshi ko‘raman».
Bu hikoya insonga katta saboq beradi. Alloh taolo doimo bandalarining duolarini eshitadi, ularning har bir murojaati Uning huzurida qabul bo‘ladi. Ammo U Zotning hikmatiga ko‘ra, bandalar so‘ragan narsalar yo o‘sha zahoti beriladi, yoki kechiktiriladi, yoxud undan yaxshiroq bir narsa bilan mukofotlanadi.
Duoda muvaffaqiyat va sabr
Har bir duo ibodatning ajralmas qismi va qullikning o‘zidir. Inson duo orqali o‘zini Allohning huzurida muhtoj, ojiz va miskin ekanini anglaydi. Shuningdek, duo insonning qalbini sukunatga, ongini ravshanlikka, hayotini barakaga to‘ldiradi.
«Duo qilinganida Allohdan ishonch bilan so‘rang. Chunki Alloh duo qiluvchining iltijosini rad etmaydi» degan hadis bu haqiqatni yanada chuqur anglatadi.
Shunday ekan, har bir banda duo qilishda sabrli bo‘lishi, Allohning hikmatiga ishonishi va Unga bo‘lgan muhabbat va iymonini mustahkamlashi kerak. Duo – inson va uning Robbisi o‘rtasidagi eng go‘zal va samimiy aloqadir.
Duo bilan hayotingizda bardavom baraka va sukunat bo‘lsin.
Akmaljon Rahmonov,
Modul ta’lim tizimi talabasi.
Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
عَنِ سَعِيدِ بْنِ الْمُسَيَّبِ يَقُولُ: إِنَّ الرَّجُلَ لَيُرْفَعُ بِدُعَاءِ وَلَدِهِ بَعْدَهُ، وَقَالَ بِيَدَيْهِ هَكَذَا، فَرَفَعَهُمَا.
Sa’id ibn Musayyab: «Kishi o‘zidan keyin farzandining qilgan duosi ila ko‘tariladi», dedi va «Mana bunday», deb ikki qo‘lini ko‘tardi».
Sharh: «Bir odam vafot etgach, farzandining uning ortidan qilgan duosi tufayli martabasi mana bunday bo‘lib ko‘tariladi», deb ikki qo‘lini ko‘tarib ko‘rsatgan ekan Sa’id ibn Musayyab. Ya’ni bu rivoyat vafotlaridan keyin ham ota-onaga farzandning qiladigan yaxshiligi ularning haqlariga duo qilish bilan bo‘lishiga misoldir.
Farzand ota-onasiga ularning vafotidan keyin ham yaxshilik qilay, degan umidda bo‘lsa, ularning haqqiga duo qilib, mag‘firat so‘rasa, ana o‘sha ishi yaxshilik bo‘lar ekan. Farzandlarining duosi sababli ota-onalarning oxiratdagi maqomlari yuqori bo‘lar ekan.
عَنْ سَعِيدِ بْنِ الْمُسَيَّبِ، مِثْلَهُ.
Sa’id ibn Musayyabdan xuddi shunga o‘xshashi rivoyat qilinadi.
Ushbu rivoyatda ham xuddi yuqoridagi ma’noning o‘zini Sa’id ibn Musayyab roziyallohu anhudan endi boshqa bir roviylar rivoyat qilgan ekan. Demak, bu mashhur gap, bir necha taraflardan rivoyat qilingan kuchli bir dalil hisoblanar ekan.
عَنِ الثَّقَفِيِّ قَالَ: سَمِعْتُ يَحْيَى بْنَ سَعِيدٍ يَقُولُ: كُنَّا نَسْمَعُ أَنَّ الْمَيِّتَ يُجْرَى لَهُ ثَلَاثُ خِصَالٍ: صَدَقَةٌ تَمْضِي بَعْدَهُ، أَوْ عِلْمٌ وَرَّثَهُ يُعْمَلُ بِهِ بَعْدَهُ، أَوْ وَلَدُهُ يَدْعُو لَهُ».
Saqafiydan rivoyat qilinadi:
«Yahyo ibn Sa’idning shunday deganini eshitdim: «Eshitishimizcha, mayyitga uchta xislat joriy bo‘lib turadi: ketidan boradigan sadaqa, u meros qoldirgan ilmga uning ortidan amal qilinsa va unga duo qiladigan bolasi».
Sharh: Birinchisi: Birov ko‘pchilikka foyda beradigan ishni qilib qo‘ygan bo‘lsa, uning qilgan ishidan mo‘min-musulmonlarga manfaat yetib tursa, o‘sha sadaqai joriya bo‘lgan ishning foydasidan, ya’ni savobidan egasiga o‘limidan keyin ham borib turadi.
Ikkinchisi – vafot etgan odam o‘zining ketidan manfaat beradigan bir ilm qoldirgan bo‘lsa. Odamlar ana shunga amal qilib, foydalanib tursa, olim o‘tib ketganidan keyin ham ortidan o‘zi qoldirgan ilm tufayli savobga erishib turadi.
Uchinchisi – vafot etgan odamning ortidan farzandining duo qilib turishi. Bunda ham vafot etgan odamning ortidan yaxshilik, xayr-baraka yetib turadi.
Abu Hurayra roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi:
«Vafot etganidan keyin bir mayyitning darajasi ko‘tariladi. Shunda u: «Robbim! Bu nima?» deydi.
«Farzanding senga istig‘for aytdi», deyiladi».
Buxoriy rivoyat qilgan.
Albatta, inson vafotidan keyin amal qilish imkonidan mahrum bo‘ladi. U hech narsa qila olmay, kutib turishdan boshqa narsaga yaramaydigan holda bo‘ladi.
Ammo bir kishi vafotidan keyin darajasi ko‘tariladi. Bundan o‘sha bandaning o‘zi ham hayron. Qanday qilib vafotidan keyin uning darajasi ko‘tarilishi mumkin? Bu ajablanish uni Alloh taologa savol berishga undaydi. Shunda u: «Robbim! Bu nima?» deydi. Uning hayrat ila bergan bu savoliga: «Farzanding senga istig‘for aytdi», deya javob beriladi».
Abu Hurayra roziyallohu anhuning bu gaplaridan farzandning istig‘fori – mag‘firat so‘rashi tufayli uning vafot etib ketgan ota-onasining oxiratdagi darajasi ko‘tarilishi bilib olinadi.
Shuning uchun ota-onasiga ularning vafotidan keyin yaxshilik qilishni, ularning ortidan savob yetkazishni va oxiratdagi maqomlari yaxshilanib, darajalari yuqorilashini istagan farzand doimo ularga mag‘firat so‘rab, duoda bo‘lishi lozim.
Ushbu rivoyatlardan olinadigan foydalar:
1. Vafotidan keyin ham mayyitning darajasi ko‘tarilishi mumkinligi.
2. Mayyit oxiratda o‘zining darajasi ko‘tarilganidan o‘zi hayratga tushib, Robbidan bu haqda so‘rashi.
3. Farzandning duosi mayyitning oxiratdagi darajasining ko‘tarilishiga sabab bo‘lishi.
4. Ba’zi mayyitlar Robb bilan gaplashishi mumkinligi.
«Yaxshilik va silai rahm» kitobi 1-juz.