Ramazon boshqa oylar kabi oddiy o'tib ketmasligi kerak. Shu ma'noda quyida Ramazonda qilinadigan ayrim amallar haqida qisqa to'xtalib o'tamiz.
Qarindosh-urug' va beva-bechoralar holidan xabar olish.
Bu ishni yil bo'yi qilish kerak. Ammo silai rahm va mehr-muravvat ko'rsatish Ramazonda yanada maqsadga muvofiq. Bunda faqat moddiy jihat asosiy o'rinda bo'lmaydi. Balki imkonini topganlar moddiy tarafdan, boshqalar yaxshi muomala, ochiq chehra va tabassum, ikki og'iz shirin so'z bilan bo'lsa ham odamlar qalbiga xursandchilik kiritishlari, beva-bechoralar ko'nglini tog'dek ko'tarishlari mumkin.
Bu oyda imkoni borlar qiynalgan, qarovchisini yo'qotgan miskin va bechoralarga moddiy tarafdan yordam bersalar, ularning duosi sharofatidan dunyo va oxirat ishlariga baraka kiradi. Ko'pchilik Ramazonda iftorlik qilib kimo'zarga o'ynaydi. Aslida iftorlikning eng yaxshisi haqdorlarga taom berish va ularni libos bilan ta'minlashdir. Mana shunisi Alloh dargohida husni maqbul bo'ladi.
Gina-kuduratlarga barham berish.
Ramazon kishilar o'rtasidagi adovat, janjal, arazlashish, gina-kuduratlarga barham berish oyidir. Sababi do'stu yor, aka-uka, opa-singil, qaynona-kelin o'rtasida nizo bo'la turib, tutilgan ro'zalar, qilingan xatmi Qur'on va boshqa savobli ishlar mukammal bo'lmaydi. Balki hamma ishni orani isloh qilishdan boshlash kerak. Bunda bir taraf ikkinchi tarafdan o'zini past olib, aybi bo'lmasa ham isloh taklifi bilan chiqsa juda yaxshi bo'ladi. O'zi birov bilan urushmagan taqdirda ham qaysi bir banda arazlashganlar orasini isloh qilsa, katta ajr va martabalarga erishadi.
Bo'ynidagi qarzlarni to'lash.
Albatta agar imkoningiz bo'lsa, kechiktirmay darrov olingan qarzni qaytaring. Shunda qarz bergan odam ham xursand bo'ladi, qalbingizga xotirjamlik kiradi. Agar imkoningiz bo'la turib, qarzni cho'zib yursangiz katta gunohga qolasiz, qarz bergan odamga zulm qilgan, uning haqqini eb yurgan bo'lasiz.
Shu o'rinda imorat qurgan, biron qurilish qilayotgan kishilar ustalar haqqini berishni unutgan yoki paysalga solib yurgan bo'lsalar, usta haqini berishlari lozimligini ham alohida eslatib o'tamiz. Hizmat qilgan odam haqini bermay cho'zib yurish musulmon odamga to'g'ri kelmaydigan ishdir. Zero, hadisi shariflarda to'lashga imkoni bor bo'la turib qarzini paysalga solib yurish zulm ekanligi ta'kidlanadi.
Qarz masalasi ochilganida beixtiyor odamlarning davlatdan qarzdorligi yodga keladi. Davlat bizga suv, gaz, elektr energiyasi kabi hayotiy muhim narsalarni etkazib beradi. Buning uchun ular haqqini to'lab qo'yish ham kerak. To'g'ri bu ne'matlarning yaratuvchisi Alloh.
Bunga shak-shubha yo'q. Ammo oddiy odam davlat yordamisiz erdan gaz qazib ololmaydi, suvga to'g'on o'rnatib, o'z xohishicha energiya chiqara olmaydi yoki tog'dan kelayotgan suvni tozalab, o'z uyigacha olib kelolmaydi. Bu davlatning ishi. Bu ishlar o'z-o'zidan bo'lmaydi. Buning uchun sarf-xarajat qilish, ishchilarga oylik berish kerak. Biz to'laydigan pullar mana shunday harajatlarga ketadi. Hullas, Ramazonda davlat oldidagi qarzlarimizni ham to'lab qo'yishimiz lozim.
Mahallalar pokizaligiga e'tibor berish.
Mahallalar, ko'cha-ko'y va uylarimiz obodligi, pokizaligi bilan Ramazonning fayziga fayz qo'shiladi. Sababi poklik imondandir. Bu ishni Ramazondan boshqa vaqtlarda ham qilish kerak. Ammo Ramazonda tozalikka, poklikka yana ham e'tiborliroq bo'lish talab etiladi. Avvallari momolarimiz Ramazondan oldin uy ko'tarar qilishardi. Mana shu ezgu amalni davom ettirish biz avlodlar burchidir. Bunda erkaklar bosh-qosh bo'lib, ayollar bilan hamkorlikda, ahillikda ish olib borsalar maqsadga muvofiq bo'ladi. Poklik deganda faqat uylar pokligi emas, balki libos, qolaversa qalb pokligi ham nazarda tutiladi.
Odilxon qori Yunusxon o'g'li
Ba’zi otalar ayoli, bolalaridan o‘zining ayshu ishrati va ulfatchiligini ustun qo‘yadilar, gohida o‘sha tarafga butunlay burilib ketadilar.
Ey muhtaram ota! Nima uchun oilangiz va bolalaringizdan qochyapsiz?! Nima uchun ko‘zingizdagi nurga parda tashlayapsiz, farzandlaringiz sizni tun qorong‘usidan boshqa mahal ko‘ra olishmayapti.
Barchalari sizni izlaydilar. Yosh bolalarni o‘psangiz, kattalar davrasida bo‘lsangiz, tabassumingizga sababchi bo‘luvchi ayolingizga e’tibor qaratsangiz, qanday ham go‘zal!
Zimmangizdagi ularning haqlariga bee’tibor bo‘lmang. “Yemak-ichmak, kiyim-kechagini to‘kib-sochib qo‘ysam bo‘ldi, vazifamdan qutuldim”, deb o‘ylamang. Ular siz tomoningizdan yetkaziluvchi ma’naviy, ruhiy ozuqaga muhtojdirlar.
Ey muhtaram ota! Oilangiz bee’tibor qolsa, ko‘zi ochlarning hirslari ularni yeb bitirishi mumkin. “Boshsiz qolgan jasad tirik turadi”, deb o‘ylamang. Siz oilangiz uchun tananing boshideksiz, bosh tanadan judo bo‘lsa, ruh tanadan ajraydi va hayot tugaydi.
Oilangizga mustahkam qo‘rg‘on bo‘ling. Unutmangki, qiyomat kuni har bir rahbar o‘z qo‘l ostidagilari borasida javob beradi.
Barcha mas’uliyatni ayolingizga yuklab qo‘ymang. Tarbiya mashaqqatini uning yelkasiga yuklamang.
O‘tinaman, zoye bo‘layotgan umringizga, oilangizga qayting! Avval Robbingizga qayting va qilgan gunohu isyonlaringizga tavba qiling. Namozga mahkam bo‘ling. Qalbingizda iymon qayta barq urib, rahmat vujudingizga sizib kirishi uchun tun qorong‘usida turib tahajjud o‘qing.
Har gal bolalaringizni, ayolingizni ko‘rsam, ularning ko‘zidagi mahzunlik meni tilka-pora qiladi. Buning ta’siridan sizga aytadigan oxirgi gapim:
Yerdagilarga rahm qil, samoning Egasi senga ham rahm qiladi. Senga shukrini ado qilolmaydigan darajada ne’matlar ato etgan Robbingga yaqinlash. Oila deb atalmish ne’matdan yuz o‘girding. Oilangni tashlab ketding, ular qayoqqa borarini bilmay qolishdi.
Achinarli bir voqeani keltiray: Ota-onasi ishga ketib yolg‘iz qolgan bolalarning sho‘xliklari avjiga chiqib, oralaridan biri pichoq o‘ynab xonadagi charim divan va kursini yirtib, teshdi. Ota ishdan kelib bolaning qilgan ishini ko‘rdi va qattiq g‘azablanib bolaning qo‘l-oyoqlarini mahkam bog‘lab qo‘ydi.
Bola tinmay yig‘lab, bo‘shatib yuborishlarini o‘tinib so‘radi. Lekin bari befoyda edi. G‘azablangan otaga hech narsa ta’sir qilmadi. Lekin ona bog‘ichlarni yechishga urindi. Ota unga: “Agarda yechsang, taloqsan”, dedi.
Bola tinmay yig‘layverganidan tinkasi quridi va uxlab qoldi. Uning qo‘l-oyoqlarining rangi o‘zgara boshladi va ko‘karib ketdi.
Ota qo‘rqib ketganidan bog‘ichni yechdi va bolani darhol shifoxonaga olib bordi. Bola koma holatida edi. Shifokorlar bolaning oyoq-qo‘llarini amputatsiya qilishga qaror qilishdi. Bola o‘tkir ishemiyaga chalingan edi.
Ota amputatsiya qilish uchun berilgan qog‘ozga imzo qo‘yarkan, tinmay yig‘lardi.
Haqiqiy musibat bola jarrohlik amaliyotidan chiqqanidan keyin boshdandi. Bola otasiga qarab: “Dada, dadajon, oyoqlarimni qaytarib berishsin. Endi hecham bunday ish qilmayman”, deya dod soldi.
Hasson Shamsiy Poshoning
“Jannat bo‘stonidagi oilaviy oqshomlar” nomli kitobidan
G‘iyosiddin Habibulloh, Ilhom Ohund, Abdulbosit Abdulvohid tarjimasi.