Bugun, 4 aprel kuni O‘zbekiston musulmonlari idorasi raisi, muftiy Shayx Nuriddin Xoliqnazar hazratlari juma namozini Samarqand shahridagi "Namozgoh" jome masjidida ado etdilar.
Jamoat namozidan oldin Muftiy hazratlari jomega yig‘ilganlarga qadim Samarqand shahrida bo‘layotgan "Markaziy Osiyo – Yevropa Ittifoqi" birinchi sammiti xalqaro iqlim forumining ahamiyati haqida so‘zlash barobarida “O‘zgalarga ozor bermaslik – dinimiz talabi” mavzusida suhbat qilib berdilar.
Muftiy hazrat ma’ruza davomida ahillik, birodarlik, o‘zaro hamjihatlik bo‘lgan yurtda taraqqiyot, ravnaq va el-yurt osoyishtaligi-yu farovonligi hukm surishi, aksincha qay bir jamiyatda murosasizlik, o‘zaro xusumat kuchaysa, bunday jamiyatlarda urush va mojarolar avj olib, yurt vayron, el parokanda bo‘lishini bayon etdilar. Shuningdek, o‘zga din vakillariga ham ozor bermaslik, ular bilan jamiyatda tinch-osuda, ahil-inoq bo‘lib yashash zarurligi haqida so‘z yuritdilar.
Mav’iza asnosida o‘zgalarga ozor berish dinimizda katta gunohlardan biri sanalishi, Qur’oni karimdagi: “Mo‘min va mo‘minalarga qilmagan gunohlari bilan ozor beradigan kimsalar bo‘hton va aniq gunohni o‘zlariga olgan bo‘lurlar” (Ahzob surasi, 58-oyat), degan mazmundagi oyati karimani sharhlab, unda o‘zgalarga ozor yetkazish nojoizligi, bu ozor yetkazishning har qanday ko‘rinishini o‘z ichiga olishi, o‘zgalarga ozor bermaslik sadaqaning bir turi ekanini hayotiy misollar bilan so‘zlab berdilar.
Mazmunli suhbat yakunida Muftiy hazratlari Haq taolo barchaga ikki dunyo saodatini nasib qilishini so‘rab, elu yurtimiz haqqiga xayrli duolar qildilar.
O‘zbekiston musulmonlari idorasi Matbuot xizmati
Bir ayol har safar o‘g‘illaridan birontasini xulqida yomon o‘zgarishni ko‘rsa, darrov sadaqa qilib taom tarqatar va ushbu: “Ularning mollaridan sadaqa ol. Bu bilan ularni poklaysan, tozalaysan va ularning haqqiga duo qil...” (Tavba surasi, 103-oyati)ni o‘qib duo qilarkan: “Allohim, ushbu sadaqam farzandimning axloqi poklanishi uchundir, chunki uning bu holi menga u kasal bo‘lib, xastalanganidan ko‘proq ta’sir qiladi, bezovta qiladi” der ekan.
Yana bir ayol bo‘lsa, kambag‘al edi, kunlik topganlariga kifoya qilarli kun kechirishardi. Shu sabab sadaqa qilishga hech narsa topolmasdi. Eri yoki o‘g‘li biron ayb, gunoh sodir qilishsa, kechasi turib namozida Baqara surasini zam qilib o‘qir va: “Allohim, bu mening sadaqamdir, uni mendan qabul et. Uni menga isloh qilib bergin”, deya duo qilardi.
Nima uchun vafot etgan inson dunyoga qaytish imkoni berilsa, sadaqani tanlaydi? Bu haqda Qur’oni karimda: «Va biringizga o‘lim kelib: “Ey Robbim, agar mening o‘limimni yaqin muddatga orqaga sursang, bas, sadaqa qilib solihlardan bo‘lsam”, demasdan avval Biz sizlarga rizq qilib bergan narsalardan nafaqa qiling» (Munofiqun surasi, 10-oyat), deb aytilgan.
Nima uchun “umra qilaman”, “namoz o‘qiyman” yoki “ro‘za tutaman” demaydi, balki “sadaqa qilaman” deydi?!
Ulamolar aytishadi: “Vafot etgan kishi o‘limidan keyin sadaqani qay darajada foydasi, asari ulkan bo‘lishini ko‘rgani uchun ham shunday deydi”.
Sadaqani ko‘paytiringlar, albatta mo‘min qiyomat kunida sadaqasining soyasi ostida bo‘ladi.