Taraqqiyotimizning yangi bosqichida jonajon yurtimiz nurafshon bo'ldi. Bu oliy ne'mat zaminimizni, oilamizni, hayotimizni nurga to'ldirdi. Bunday baxt-saodatning davomli bo'lishini chin dildan tilaymiz. Dilimizda ham, qalbimizda ham shukrona keltiramiz. Shunday ulkan moddiy va ma'naviy boylikni qadrlay bilish, Vatan sarhadlari daxlsizligini ta'minlash, yurt sha'ni va or-nomusini ko'z qorachig'idek asrab-avaylash shu zaminda yashayotgan har bir imonli, e'tiqodli va ixlosli farzandning muqaddas burchi ekanligini dildan xis qilamiz.
Tinchlikni saqlash, mustaqilligimizni mustahkamlash, yurtimiz barqarorligi va xavfsizligini ta'minlashda milliy armiyamiz alohida ahamiyatga ega. Yurtboshimiz rahbarligi ostida mamlakatimizda tezkor va ixcham, zamonaviy qurol-yarog' va texnika bilan ta'minlangan, jangavor tayyorgarlikka ega milliy armiyamizni barchamiz uchun shon-shuhrat deb bilamiz.
Yurtimizda 14 yanvar' – Vatan himoyachilari kunidir. Bu bayramni tinchlik xotirjamlik va osoyishtalik posbonlari bayrami sifatida nishonlash yurtimizda an'anaga aylangan. Bayramni keng nishonlanishi zamirida teran ma'no mujassam. Zero, ona yurtda tinchlik va osoyishtalik barqaror, sarhadlarimiz mustahkam ekan, xalqimiz ko'ngliga shodu xurramlik sig'adi, toat-ibodatlar omonlikda ado etiladi, bayramlar yarashadi, hayotimizning obodligi davom etadi.
Ta'kidlash joizki, osuda hayotimiz, musaffo osmonimiz, aziz bolajonlarimizning quvnoq kulgisi, ota-onalarimizning farovon umr kechirishi yurtimizdagi barqarorlik – tinchlik tufaylidir. Tinchlikning qadriga etib yashash kerak. Shu aziz Vatan barchamizniki ekan, uni asrab-avaylab ham barchamizning chin farzandlik burchimizdir. Darhaqiqat, tinchligimiz, osoyishtaligimiz, barakali mehnat qilishimiz, farzandlarimiz o'sib-ulg'ayishlari, komil inson bo'lib etishishlarida, shubhasiz Vatan himoyachilarining o'rni, shijoati va jangovor ruhi beqiyosdir. Yuragida Vatan va xalq muhabbati mustahkam joy olgan, shijoatli o'g'lonlar yurt sarhadlarini sergaklik bilan qo'riqlamoqdalar. Ularning bu bedorliklari naqadar savobli ish ekani haqida Ibn Abbos roziyallohu anhudan rivoyat qilingan hadisda Nabiy alayhissalom; “Ikki ko'z egasini do'zax otashi kuydirmas: biri bu – Allohdan qo'rqib yig'lagan, ikkinchisi – Alloh yo'lida poyloqchilik qilib uxlamagan kishini”, – deb marhamat qilganlar (Imom Termiziy rivoyati).
Shuningdek, Vatan ximoyasida faqat xarbiy kishilar emas, balki shu zaminda yashayotgan barcha fukarolar- ukituvchi yoki shifokor buladimi, tadbirkor yoxud xizmatchi buladimi, qayerda bo'lmasin uz vatanini ximoya kilish kerak. Himoya kilish deganda fakat qurol bilan emas, kerak bo'lsa so'z bilan, G'animlarga raddiya berish bilan vatanga tosh otuvchilar va ig'vogarlarga qarshi kurash yullari bilan inson uz yurtini, millatini,xalqini ximoya qilishi zarur! Bu xam iymoniy burchga kiradi.
Ammo, vatan himoyachisi bo'lish yanada sharafli burchdir. Kindik qoni to'kilgan Vatanni, shu mustaqil yurtni ko'z korachig'idek asrab-avaylash inson uchun go'yo o'z oilasini, sha'nini, or-nomusini, imon-etiqodini himoya qilish kabidir. Bu yo'lda fidoiy bo'lgan kishi yuksak maqomga etishi, ulkan ajrlarga ega bo'lishi haqida bashoratlar mavjud. Nabiy sollallohu alayhi vasallam marhamat qilib aytganlar: “Molini, jonini, dinini va axlu ayolini ximoya qilish yulida xalok bo'lgan kishi shaxidlik maqomini topur”. Boshqa bir hadisda esa bunday deb marhamat qilingan: “Kimki Alloh taolo yo'lida bir yoki bir kecha chegara poylasa, unga bir oy kunduzi ro'za tutib, kechasi ibodat qilgan savobi yoziladi. Kimki sarhadni qo'riqlab turganda halok bo'lsa, unga ham huddi shunday ajru savob mukofoti bo'ladi va shahidlik maqomi berilib, barcha fitnalardan omonda buladi”.
Buyuk ajdodlarimiz yurt himoyasi yo'lida sha'ni, oru nomusini, imonini o'rtaga qo'yib, Vatanini himoya qilganliklarini tarix varaqlarida zarhal harflar bilan yozib qo'yilgan. Vatan ozodligi yo'lida qo'lida tig' va tug' ila jon bergan xazrat Shayx Najmiddin Kubro, Vatan hajri va dog'ida yonib o'tgan Zahiriddin Muhammad Bobur Mirzolarning ibratli hayotlari beixtiyor ko'z oldimizga kelishi bejiz emas.
Ayni shunday xalqimizning hozirgi kundagi vatanparvarlari deb Vatan himoyachilarini aytish mumkin. Ularning xizmati, shijoati va jangovor ruhi beqiyosdir. Yuragida Vatan va xalq muhabbati mahkam joy olgan shijoatli o'g'lonlar yurt sarhadlarini sergaklik bilan qo'riqlamoqdalar. Tinchlik-osoyishtaligimizni bor kuch-quvvatlari bilan asrab avaylamoqdalar. Biz ham ularning xayrli faoliyatlarida g'ayrat, shijoat, oilaviy baxt-saodat tilaymiz.
Musoxon ABBASIDDINOV,
O'zbekiston musulmonlari idorasining
Namangan viloyat vakili
- 59وَدُنْيَانَا حَدِيثٌ وَالْهَيُولَى عَدِيمُ الْكَوْنِ فَاسْمَعْ بِاجْتِذَالِ
Ma’nolar tarjimasi: Dunyomiz yo‘qdan bor qilingandir va “hayulo” esa bo‘lmagan narsadir (buni sen) shodlik bilan eshitgin.
Nazmiy bayoni:
Dunyomiz yaratilgan, “hayulo” esa,
Shodlik-la eshitgin bo‘lmagan narsa.
Lug‘atlar izohi:
وَدُنْيَانَا – mubtado, muzof muzofun ilayh. Bu kalimadan Aloh taolodan boshqa mavjudotlar ko‘zda tutilgan.
حَدِيثٌ – xabar. “Hodis” lug‘atda “yangi”, “yaqinda bor bo‘lgan” ma’nolariga to‘g‘ri keladi. Dunyo yo‘qdan bor qilingani uchun unga nisbatan shu kalima ishlatiladi. فُعْلَى vazni muzakkar va muannislikda teng ishlatilgani uchun xabar muzakkar shaklda keltirilgan.
وَ – “ibtidoiya” ma’nosida kelgan.
الْهَيُولَى – ushbu kalima tashdidli qilib هَيُّولَى deb ham o‘qiladi. Bu kalima, aslida, yunoncha so‘z bo‘lib, “asl”, “asos” va “modda” kabi ma’nolarni anglatadi. Jumhur faylasuflar hayuloni “qadim javhar” yoki “birlashish va ajralishni qabul qiluvchi qadim narsa”, deb hisoblashgan.
عَدِيمُ – xabar, muzof. Lug‘atda “nomavjud” ma’nosiga to‘g‘ri keladi.
الْكَوْنِ – muzofun ilayh. Lug‘atda “mavjud” ma’nosiga to‘g‘ri keladi.
اسْمَعْ – amr fe’li. Foili zohir keltirilmasligi vojib bo‘lgan zamirdir.
بِ – “musohaba” (birga bo‘lish) ma’nosidagi jor harfi.
اجْتِذَالِ – “shodlanish”, “xursand bo‘lish” ma’nolarini anglatadi. Jor majrur اسْمَعْ ga mutaalliq.
Matn sharhi:
Ba’zi johil faylasuflar hayulo har bir narsaning aslidir, ya’ni butun olam hayulo deb ataladigan birlamchi moddadan vujudga kelgan, uni birov yaratmagan, degan fikrni ilgari surishgan. Ushbu bayt o‘sha johillarning da’volariga raddiya sifatida yozilgan. Ularning “ilmiy” da’volari musulmonlar tomonidan keskin rad etilgan. Chunki bu gapni aytayotgan kishi olamni qadim, ya’ni u o‘z-o‘zidan bor bo‘lgan deyayotgan va Alloh taoloning butun borliqni O‘zi yaratgani to‘g‘risidagi xabarlarini inkor etayotgan bo‘ladi. Bunday inkor etish esa ochiq-oydin kufr hisoblanadi. Haqiqiy mo‘min kishi esa barcha narsalarni Alloh taolo yo‘qdan bor qilgan, degan tushunchada bo‘ladi.
O‘shiy rahmatullohi alayh ushbu “birlamchi modda” to‘g‘risida qanday e’tiqodda bo‘lish lozimligini qisqagina qilib “hayulo – bo‘lmagan narsa” deya bayon qilgan. Qur’oni karimda osmonlaru yerdagilarning hammasi istasa ham, istamasa ham, Alloh taoloning belgilab qo‘ygan qonunlariga bo‘ysunib yashashlarini, borliqdagi biror narsa o‘z-o‘zidan bor bo‘lib qolmaganini, balki barcha narsalarning yaratuvchisi Alloh ekanligi bayon qilingan:
“Osmonlar va Yerdagi barcha jonzot va ularning soyalari xoh ixtiyoriy, xoh majburan, ertayu kech sajdani Allohga qiladilar. (Ey Muhammad!) Ayting: “Osmonlar va Yerning Parvardigori kim?” (yana o‘zingiz) “Alloh”, – deb javob qiling! “Bas, Uni qo‘yib, o‘zlariga na foyda va na zarar yetkazishga qodir bo‘lmaydigan (but va sanam)larni do‘st tutdingizmi?” – deng! Yana ayting: “Ko‘r (gumroh) bilan ko‘ruvchi (hidoyat topgan kishi) barobar bo‘lurmi? Yoki zulmatlar bilan nur barobar bo‘lurmi?” Yo ular Allohga Uning yaratishi kabi yarata oladigan butlarni sherik qilib olishgan va ular ham yaratganlar-u, so‘ngra ularga (ikki) yaratish o‘xshash bo‘lib qoldimi?! Ayting: “Alloh barcha narsaning yaratuvchisidir va U Tanho va G‘olibdir”[1].
Ya’ni osmon va yer ahllarining barchalari istasalar ham, istamasalar ham yolg‘iz Alloh taologa bo‘ysunishdan o‘zga choralari yo‘q. Hasan rahmatullohi alayh ushbu oyat haqida: “Mo‘min kishi Alloh taologa o‘z ixtiyori bilan bo‘ysungan holda sajda qiladi, kofir esa dahshatga tushgan va chorasiz qolganida majburan sajda qiladi”, – degan.
Shuningdek, ularning soyalari ham kunning avvalida va oxirida sajda qiladi. Ushbu oyatda koinotdagi barcha mavjudotni, hatto odamlarning soyalarini ham O‘ziga sajda qilishga bo‘ysundirib qo‘ygan Zotning buyukligi xabari berilgan. Oyati karimaning davomida “Ko‘r (gumroh) bilan ko‘ruvchi (hidoyat topgan kishi) barobar bo‘lurmi?”, – deyilgan. Bu yerda ko‘zi ko‘rdan kofir kishi, ko‘ruvchidan esa mo‘min kishi iroda qilingan. Zulmatlardan zalolat yo‘llari, nurdan esa hidoyat iroda qilingan. Umumiy ma’nosi shuki, ko‘zi ko‘r bilan ko‘ruvchi, zulmatlar bilan nur barobar bo‘lmagani kabi, haqiqat ziyosini ko‘radigan mo‘min kishi bilan, bu ziyoni ko‘ra olmaydigan kofir ham hech qachon barobar bo‘la olmaydi. Shunga ko‘ra shariatda berilgan xabarlarni tasdiqlash haqiqat ziyosini ko‘rish, bu xabarlarni inkor qilish esa ushbu ziyoni ko‘ra olmaslikdir.
Keyingi mavzu:
Jannat va do‘zaxning yaratib qo‘yilgani bayoni