Sayt test holatida ishlamoqda!
15 Yanvar, 2025   |   15 Rajab, 1446

Toshkent shahri
Tong
06:23
Quyosh
07:47
Peshin
12:37
Asr
15:37
Shom
17:22
Xufton
18:40
Bismillah
15 Yanvar, 2025, 15 Rajab, 1446

Saflarni to'g'rilang, jipslashtiring!

21.02.2024   724   7 min.
Saflarni to'g'rilang, jipslashtiring!

Jamoat bilan namoz o'qish sunnati muakkadadir. Jamoat namozining savobi yolg'iz o'qilgan namozdan yigirma etti daraja ortiqdir. Jamoatga Allohning rahmati tushib turadi.

Jamoat namozida saflar jips va tekis bo'lishi ham sunnatdir. No''mon ibn Bashir roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi. Nabiy sollallohu alayhi va sallam: “Yoki albatta, saflaringizni to'g'ri qilursiz, yoki Alloh yuzlaringizni qarama-qarshi qilib qo'yur”, dedilar (Beshovlari rivoyat qilgan).

Jamoat namozida safni to'g'ri olish o'ta muhim, safni to'g'rilamaslik o'zaro nafrat va yomon ko'rishga olib keladi.

Imom Muslim Rasululloh sollallohu alayhi va sallamning saflarni xuddi kamon o'qini to'g'rilagandek to'g'rilashlarini rivoyat qilgan. Shuning uchun imomlar jamoatga saflarni to'g'rilash lozimligini doim eslatib turishlari lozim.

Masjidga kelganda birinchi safdan to'ldirib borish kerak. Birinchi saf ikkinchi safdan, ikkinchi saf uchinchi safdan afzal hisoblanadi.

Birinchi safda imomning ortida imomlikka loyiq ahli ilm va qorilar turishi kerak. Abdulloh roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi. Nabiy sollallohu alayhi va sallam: “Menga sizlardan etuklik va aql egalari yaqin tursin. So'ngra ularga yaqin keladiganlar”, deb uch marta aytdilar (Imom Muslim, Imom Abu Dovud, Imom Termiziy va Imom Nasoiy rivoyat qilgan). 

Baro roziyallohu anhudan rivoyat qilina­di. Nabiy sollallohu alayhi va sallam: Albatta, Alloh taolo va Uning farishtalari birinchi saflarni to'ldiruvchilar­ga salavot aytadilar. Alloh taolo uchun bandaning safni to'ldirish uchun bosgan qadamidan ko'ra mahbubroq qadam yo'qdir”, dedilar (Imom Abu Dovud va Imom Nasoiy rivoyati).

Birinchi safda bo'sh joy bo'lsa, orqa safdagi kishi ikkinchi safdagilar orasidan birinchi safga o'taveradi. Bunda ikkinchi safdagilarga ozor bergan bo'lmaydi.

Anas roziyallohu anhudan rivoyat qi­linadi. Nabiy sollallohu alayhi va sallam: “Saflaringizni jipslashtiringlar, orani yaqinlashtirib, bo'yinlarni to'g'ri (chiziqda) tutinglar! Jonim izmida bo'lgan Zotga qasamki, men safdagi oraliqlardan shaytonlarning xuddi qora qo'zichoqlar kabi kirayotganini ko'raman”, dedilar (Imom Abu Dovud va Imom Nasoiy rivoyat qilgan)

Safda oyoqlarni emas, elkani elkaga tekkizib, jipslanib, bo'sh joy qoldirmay, oldinga yoki orqaga egilmay turish shart.

Ibn Umar roziyallohu anhumodan rivoyat qilinadi. Nabiy sollallohu alayhi va sallam: “Saflarni to'g'rilang! Yelka­laringizni tenglashtiring! Ochiq joylarni to'ldiring! Birodarlaringiz qo'liga muloyim bo'ling! Shayton uchun ochiqliklar qoldirmang! Kim safni etkazib (to'ldirib) tursa, Alloh ham uni (murodiga) etishtiradi. Kim safni uzsa, Alloh ham uni uzadi”, dedilar (Imom Abu Dovud va Imom Nasoiy rivoyat qilgan).

Safni to'g'rilash yoki to'ldirishga ishora bo'lganida shoshilmay, muloyimlik ila harakat qilish lozim.

Safda bir kishining o'zi yolg'iz turishi makruhdir. Shuning uchun kechikkan kishi imom ruku qilguncha, kimdir kelib, yoniga turishini kutib turadi. Agar hech kim kelmasa, oldingi safning o'ng yoki chap chetidagi bir kishining elkasiga engil turtib, orqaga o'tishga ishora qiladi. Agar oldingi safda turgan bu masaladan xabari bo'lmay, namozini buzib qo'yish xatari bo'lsa, safda bir o'zi turib, imomga iqtido qilaveradi. 

Namoz ichida bir saf miqdoricha yurish, ya'ni oldingi safga o'tish namozni buzmaydi. Ammo ikki saf oldinga yurmoqchi bo'lsa, o'rtadagi safda bir oz (eng kamida uch tasbeh aytish muddaticha) to'xtab, keyin oldingi safga o'tishi kerak. Birdaniga ikki saf yursa, namozi buziladi (“Olamgiriya”, “Qozixon”).

Manbalar asosida

Akmalxon AHMYeDOV

tayyorladi.

MAQOLA
Boshqa maqolalar

Ayolimsiz dunyodagi eng zaif insonman

13.01.2025   2250   3 min.
Ayolimsiz dunyodagi eng zaif insonman

Men uylangan edim. Ayolim past bo‘yli, nimjon qomatli va menga nisbatan kichik jussali edi.
Men esa Allohni inoyati ila sportchilarga xos qomatga ega, mushaklarim baquvvat va salobatli edim.
Xotinimning bo‘yi pastligi uchun men unga ko‘p marotaba hazil-mazah qilib jig‘iga tegar, uning ustidan kular edim. Masalan, ba’zan biror narsaning ortiga yashirinib olib, u kelganda qo‘qqisdan oldida paydo bo‘lib qo‘rqitar edim. Ba’zan esa, uning kundalik xotiralarini qayd etib boradigan daftarini olib, bo‘yi yetmaydigan joyga qo‘yib qo‘yar edim va bo‘yi pastligi uchun ololmay qiynalayotganini ko‘rib huzurlanib kular edim.
Gohida televizor ko‘rayotganida, gohida esa, kechki ovqatni tayyorlayotganida uni har xil usullarda bezovta qilib hazil-mazah qilar edim.
Men hazillashib uni bezovta qilishni juda yaxshi ko‘rar edim, chunki uning mendan qasos olishga uringani, lekin bunga kuchi yetmaganini ko‘rish ham menga zavq bag‘ishlar edi.
Avval boshida xotinim bundan yoqimli kayfiyat olganini ko‘rar edim. Lekin vaqt o‘tishi bilan u mening bolalarcha qiliqlarimdan bezib qolayotganini seza boshladim.
Bir kuni ishga borish uchun uyqudan erta turdim. Qarasam, u nonushta tayyorlayotgan ekan. Har doimgidek, uni hazillashib qo‘rqitdim. Shunda u qattiq qo‘rquv bilan:
Bu gal kechqurun uyga qaytganingizda, meni topa olmaysiz, — dedi.
Men uni hazillashayapti deb o‘yladim, chunki har safar uni qo‘rqitganimda u shunaqa tahdid qilar edi.
Biroq kechqurun uyga qaytib kelganimda, u yo‘q edi. Uni chaqirdim, u javob bermadi. Yana va yana chaqirdim, ammo u hech narsa demadi.
Hamma yerni qidirib chiqdim, lekin uni topa olmadim. Oxiri oshxonaga kirib, bir qog‘ozga ko‘zim tushdi. Unda:
O‘zingizni asrang, men endi qaytmayman, — degan yozuvni ko‘rdim.
Shunda oyoqlarim bo‘shashib, bosa olmay qoldim. Butun boshli tanam quvvatsizlanib, o‘tirib qoldim, o‘zimni huddi ustimdan muzdek suv quygandek his qildim.
O‘sha paytda men dunyodagi eng zaif insonlardan biriga aylandim.
O‘sha kichikkina jussali, nozikkina xotinim mening asosiy quvvat manbaim bo‘lganligini, usiz men hech kim emas ekanligimni angladim.
Devorga suyangancha o‘tirib, huddi onasini yo‘qotgan go‘dak boladay yig‘ladim...

Bir payt ovqatlanish stoli ostida qandaydir narsa qimirlayotganini ko‘rib qoldim va o‘sha yerdan past ovozdagi kulgi eshitildi.
Ha, u edi! U o‘sha yerga yashirinib olgan ekan.
Shunda men unga o‘zimni otdim va uni qattiq bag‘rimga bosib quchoqlar ekanman, ko‘zlarimdan shashqator yosh oqar edi.
U esa meni qo‘rqitishni uddalay olganidan quvonib o‘zini kulishdan tiya olmas edi.
Shunday qilib, o‘g‘rini qaroqchi urdi deganlaridek, o‘zimning hiylam o‘zimga qarshi ishladi. Shundagina tushundimki, o‘sha kuchsizgina ayolimsiz men dunyodagi eng zaif inson ekanman.

Homidjon domla ISHMATBЕKOV