Kelinim homiladorligining uchinchi oylarida shifokor tavsiyasi bilan ul'tra tovush tashxisini qildirdik. Shifokor homilani tekshirib, sog'lom, yuragi yaxshi urayotganini aytdi. “Tabriklayman, nevarangiz qiz ekan”, deb, qog'ozga yoza boshladi. Qizmi, o'g'ilmi Allohning ne'mati, ko'rsatganiga shukr.
Biror oy o'tib, kelinim ko'chadan gap topib keldi. “Oyijon uyga qaytayotsam, ko'cha boshidagi qo'shni ayol: “Mening ko'zimga ko'rinadi, kelinposhsha, qiz ko'rasiz” deb, oy kunigacha aytib berdilar.
Hayron bo'lib qoldim. Bir soatdan keyin nima bo'lishini bilmaymiz. Ular bo'lsa oy kunigacha aytishga jur'at qilishadi. Hattoki Payg'ambarimiz sollallohu alayhi vasallam ham g'ayb ilmidan bexabar bo'lganlar.
Oysha onamiz (roziyallohu anho) bunday deganlar: “Kim Rasululloh (sollallohu alayhi vasallam) ertaga nima bo'lishini aytadilar, deb o'ylasa, Alloh taologa katta bo'hton qiladi. Alloh taolo bunday marhamat qilgan:“Ayting: “Osmonlar va erdagi birorta g'aybni bilmaydi. Faqat Alloh biladi” (Naml, 65. Imom Muslim rivoyati).
Alloh taolo Qur'oni karimning A'rof surasida marhamat qiladi:
“Sen: “O'zim uchun Alloh xohlaganidan tashqari, na foyda va na zararga molik emasman. Agar g'aybni bilganimda, yaxshilikni ko'paytirib olgan bo'lar edim va menga yomonlik etmas edi ...” deb ayt” (188-oyat).
Ibn Umar (roziyallohu anhu) rivoyat qiladi: Payg'ambarimiz (sollallohu alayhi vasallam) aytdilar: “G'ayb ilmlari beshtadir, ularni Alloh taolodan o'zga bilmaydi. Bachadonlar qachon tashlashini, ertaga nima bo'lishini, qachon yomg'ir yog'ishini, har bir tirik jon qayerda o'lishini va qiyomat qachon qoim bo'lishini Alloh taolodan o'zga bilmaydi” (Imom Buxoriy rivoyati).
O'zbekiston musulmonlari idorasi mutaxassisi
Munira ABUBAKIROVA
Sobit ibn Ibrohim tahorat ola turib ariqda oqib kelayotgan bir olmaga ko‘zi tushadi va olmani olib yeydi. Olmaning yarmini yeb bo‘lganida, uning haqqi haqida o‘ylab qoladi. Shu xayolda Sobit ibn Ibrohim ariq chetidan yurib olma oqib chiqqan bog‘ga kiradi va bog‘ egasiga:
– Yeb qo‘ygan yarimta olmam uchun haqqingizni halol eting. Qolgan yarmi mana, oling, – deydi.
– Mayli, haqqimni halol etaman, faqat bir shartim bor, – deydi bog‘ egasi yigitning halol, taqvoli ekanini anglab.
– Shartingizni ayting, – deydi Sobit ibn Ibrohim.
Shunda bog‘ egasi:
– Bir qizim bor, uni nikohingga olasan. Lekin rozi bo‘lishingdan avval uning holatidan seni ogoh etishim lozim. Qizimning ko‘zi ojiz, hech narsani ko‘rmaydi, soqov – gapirmaydi va yana qulog‘i eshitmaydi – kar, qimirlamaydi – shol, – deydi.
Bog‘ egasining gaplarini eshitgan Sobit ibn Ibrohim lol bo‘lib qoladi. Yeb qo‘ygan yarimta olmaning haqqidan qo‘rqib, qizga uylanishga rozi bo‘ladi va:
– Mayli, taklifingizni qabul qildim, zora shu bilan Allohning roziligiga erishsam, – deydi.
Ota qiziga oq fotiha beradi. To‘y-tomoshalar o‘tgach, Sobit ibn Ibrohim salom berganicha qizning yoniga kiradi. Qiz salomga alik qaytargancha qo‘li ko‘ksida qulluq qiladi.
Yigit bo‘layotgan ishlardan hayratlanadi: “Bu juda g‘alati-ku, soqov emas ekan-da, salomimga javob berdi. Tik turibdi, demak shol ham emas. Qo‘li ko‘ksida, bundan chiqdi ko‘zlari ham ko‘radi”.
Yigit shoshgancha tashqariga chiqadi va qizning otasiga: “Bu menga va’da qilingan qiz emas-ku, ko‘r, soqov, kar va shol deganingizning boisi ne?!” – deydi.
“Nega endi?” – izoh beradi qizning otasi: “Bu o‘sha qiz. Ko‘zi ojiz deganim – uning ko‘zlari Alloh harom qilgan narsaga boqmagan, qulog‘ining karligi – Alloh harom qilgan narsalarga quloq tutmagan, soqovligi ham rost, chunki tili Allohning zikrigagina aylangan, sholligi – yomon ishga yurmagan”.
Sobit ibn Ibrohim birovning haqqidan qo‘rqqanligi evaziga oliy mukofotga erishadi. Vaqt o‘tishi bilan uning ayoli yer yuzini ilm va fiqhga to‘ldirajak bir zotga, buyuk Imom Abu Hanifaga homilador bo‘ladi.