Sayt test holatida ishlamoqda!
09 Yanvar, 2025   |   9 Rajab, 1446

Toshkent shahri
Tong
06:24
Quyosh
07:49
Peshin
12:35
Asr
15:31
Shom
17:15
Xufton
18:34
Bismillah
09 Yanvar, 2025, 9 Rajab, 1446

Payg'ambar alayhissalomga itoat rahbarga itoat etishdan farqlidir (6-qism)

27.07.2022   2357   9 min.
Payg'ambar alayhissalomga itoat rahbarga itoat etishdan farqlidir (6-qism)

Sunnatni inkor etuvchilar: “Qur'oni karim Rasululloh sollallohu alayhi vasallamga itoat etishni buyurar ekan, bunda payg'ambar sifatida emas, balki rahbarga itoat qilishga buyurgan. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam musulmonlar rahbari bo'lganlari uchun u zotga itoat qilinadi va ergashiladi. Ammo Rasululloh sollallohu alayhi vasallam vafotlaridan so'ng esa, u zot sollallohu alayhi vasallamga ergashish majbur bo'linmaydi. Endi Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning o'rinlariga kim rahbar bo'lsa, musulmonlar unga ergashadilar”, degan iddaoni qilishadi.

Bu erdagi xato tushuncha shundan iboratki, ular Payg'ambar sollallohu alayhi vasallamga payg'ambar deb emas, balki rahbar sifatida ergashish lozim deydilar. Bunga yuqorida ko'rsatilgan oyatlarga noto'g'ri yondoshuv sabab bo'lgan. Uning sabablari quyidagilardan iborat:

  1. Qur'oni karimning qator oyatlaridaRasululloh sollallohu alayhi vasallamga ergashishga buyurilgan, u zot sollallohu alayhi vasallamning shaxsiyatlari yoki rahbarga emas. Agar bir kishiga: “Otangga itoat qil!” deyilsa, otalik mavqei otaga itoat kilishning asosi bo'ladi. Agar “Ustozingga ergash!” deyilsa, ustozlik maqomi ergashishlikni taqozo qilgan bo'ladi.

Huddi shuningdek, Alloh taolo “Payg'ambarga itoat eting! deb amr qilsa, Rasululloh sollallohu alayhi vasallamga payg'ambar bo'lganlari uchun itoat etish lozimligini anglatadi.

  1. Qur'oni karim itoatetishni noto'g'ri talqin qilinishidan qaytaradi:

﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آَمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ

«Ey, iymon keltirganlar! Allohga itoat etingiz, Payg'ambarga va o'zlaringizdan (bo'lmish) boshliqlarga itoat etingiz(Niso surasi, 59-oyat).

Oyatda Payg'ambar alayhissalomga itoat boshliq (rahbar)larga itoatdan alohida zikr qilindi. Zero, Payg'ambarga va rahbarga itoat etishning o'ziga xos alohida xususiyatlari mavjud. Payg'ambarimiz sollallohu alayhi vasallamda esa har ikki xususiyat ham jamlangan edi. Chunki u zot sollallohu alayhi vasallam ham payg'ambar, ham rahbar edilar.

Agar Alloh taolo Payg'ambarga itoatni faqat hayotlari bilan cheklaganda edi, Qur'oni karimda aniq va ravshan qilib "Muhammad sollallohu alayhi vasallamga itoat eting!" degan buyruq bo'lardi. Qur'oni karimda bu ikki xususiyat bir-biridan ajratilib, alohida zikr qilindi va noto'g'ri talqin qilish bartaraf etildi.

Shuningdek, oyatda nozik bir jihat bor, ya'ni ishboshilar lafzi ko'plik shaklida, "Payg'ambar" so'zi esa birlik shaklida kelgan. Bundan Rasululloh sollallohu alayhi vasallam oxirgi Payg'ambar ekanliklari va u zotdan keyin payg'ambar kelmasligi ochiq-oydin ravshanlashadi.

Payg'ambarga itoat faqat u zot sollallohu alayhi vasallamga xos xususiyat ekaniga dalolat qiladi. Kelajakda hech kim bu borada Payg'ambarimiz sollallohu alayhi vasallamga teng kelolmaydi. Qolaversa, ishboshi (rahbar)lar payg'ambardan farqli o'laroq ko'p kelishi tabiiy holdir. Bu ko'rinishdagi bo'yinsunish, ya'ni ishboshilarga itoat etish vahiy zamonidagina emas, balki barcha zamonlardagi ishboshilarga ham tegishlidir.

Demak, Payg'ambar alayhissalomga itoat Allohga itoat ekan. Bunga qarshi biror rahbar yoki davlat boshlig'i vahiy olganini da'vo qilolmaydi. Rahbar ishxona buyruqlari asosida o'z qo'lostidagi ishchilarini boshqara oladi, lekin rahbarlik maqomida shariat qoidalarini chiqarib, uni qo'llay olmaydi.

Rahbar Qur'oni karim va sunnatdan olingan shar'iy ahkomlarni hukmsiz qo'llay olmaganidek, o'z buyruqlarini shar'iy ahkomlar kabi butun zamonlar uchun rioya qilinishi majburiy qoida sifatida qo'llay olmaydi. Shar'iy ahkomlar Alloh taolodan kelgan va turli ko'rinishdagi vahiyga asoslangan bo'ladi.

Payg'ambarimiz sollallohu alayhi vasallamning holatlari esa tamomila farqli bo'lib, Alloh taolodan tilovat qilinadigan va tilovat qilinmaydigan vahiy oladilar. U zot sollallohu alayhi vasallamning nabaviy amrlari shaxsiy xohish-irodalariga asoslangan buyruq emas, balki vahiy, vahiy tarafidan tasdiqlangan buyruqdir.

Ushbu ikki holatni yanada kengroq tahlil qilib ko'raylik:

Payg'ambarimiz sollallohu alayhi vasallamning buyruqlari ba'zan asl manba matluv va g'oyri matluv shaklida vahiy qilinishini aytdik. Vahiy bo'lmasa, u zot sollallohu alayhi vasallam buyruq bermasdilar. Bu Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning ilohiy xulqlariga ishora qilishiga aslo shubha yo'q. Shu bois, Payg'ambarimiz sollallohu alayhi vasallamning buyruqlari shariatning bir bo'lagi sanaladi.

Shuningdek, ayrim o'rinlarda buyruqlar vahiyga emas, balki Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning voqealar tahliliga asoslanishlari tashkil etadi. Biroq ular ham vaqti bilan vahiy orqali o'z tasdig'ini topadi.

Tasdiqlar ham ikki turli bo'ladi: Gohida Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning qarorlari vahiy tarafidan ochiq-oydin tasdiqlanishi bilan namoyon bo'ladi, ayrim hollarda, yashirin tasdiqlash (qo'llab-quvvatlash) orqali o'z tasdig'ini topadi.

Agar Payg'ambarimiz sollallohu alayhi vasallamning ma'lum bir harakat (amal)larini Alloh taolo isloh etmayotgan bo'lsa, bu o'sha amal (harakat)ning tasdiqlanganini anglatadi.

Buning boisi, Rasululloh sollallohu alayhi vasallam Allohning elchisi (payg'ambari), U Zotning irodasining etkazuvchisi o'laroq ilohiy kuzatuv ostidadirlar.

Rasululloh sollallohu alayhi vasallam nima desalar yoki qanday amal qilsalar Alloh taolo tarafi (irodasi)dan ekaniga ishonch hosil qilishimiz lozim. Qur'oni karimning bir nechta oyatlarida Payg'ambarimiz sollallohu alayhi vasallamning amal, niyatlari o'z tasdig'ini topgani bayon etilgan.

Rasululloh sollallohu alayhi vasallam amal qilganlarida yoki biror narsaga amr etganlarida hech qanday vahiy kelmasa ham, buyurilgan buyruq yoki amal Alloh taolo tomonidan tasdiqlanganini bildiradi. Agar o'sha buyruq yoki amal noto'g'ri bo'lganda, albatta vahiy orqali ma'lum qilingan bo'lardi: Zero, Payg'ambarimiz sollallohu alayhi vasallamga xato-kamchiliklarni tuzatish uchun ham alohida vahiy kelardi.

Demak, Rasululloh sollallohu alayhi vasallam biror ishga buyurganlarida yoki biror amal qilganlarida ularning ziddiga vahiy kelmasa, u zot sollallohu alayhi vasallamning buyruq yoki harakatlari ma'qullangandir.

Muxtasar qilib aytganda, Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning barcha aytgan so'z va qilgan amallari vahiyga asoslangan. Ular ba'zan ochiq-oydin yoki maxfiy vahiy orqali o'z tasdig'ini topgan.

Nabiy sollallohu alayhi vasallamdan keyin birorta rahbar bu kabi boshqaruvga ega bo'la olmaydi, chunki Rasululloh sollallohu alayhi vasallamdan so'ng vahiy kelishi to'xtagandir.

Shu bois, Qur'oni karim oyatlarida rahbarlarga bo'ysunishdan farqli ravishda Payg'ambar alayhissalomga itoat etishlik alohida ta'kidlangan. Shuning uchun, Rasululloh sollallohu alayhi vasallamga itoat etish majburiydir. Zero, Rasululloh sollallohu alayhi vasallam Payg'ambardirlar va xulq-atvorlarida Alloh taoloning xohish-irodasini namoyon etadilar. Payg'ambarimiz sollallohu alayhi vasallamning so'z va fe'llari tasdiqlangan sunnat, Alloh va Uning Kalomiga iymon keltirgan barcha mo'min-musulmonlarni birdamlikka boshlovchi dasturul amaldir.

 

Muftiy Muhammad Taqiy Usmoniy hafizahullohning

"Islom shariatida sunnatning o'rni" kitobidan

Tarjimon: Davron NURMUHAMMAD

1-qism2-qism3-qism4-qism, 6-qism, Davomi bor...

Maqolalar
Boshqa maqolalar

Nomai a’mol berilishi haqidagi e’tiqodimiz

9.01.2025   1080   8 min.
Nomai a’mol berilishi haqidagi e’tiqodimiz

 - 56وَتُعْطَى الْكُتْبُ بَعْضًا نَحْوَ يُمْنَى وَبَعْضًا نَحْوَ ظَهْرٍ وَالشِّمَالِ

Ma’nolar tarjimasi: Nomai a’mollar ba’zilarga o‘ng tomondan beriladi, ba’zilarga orqa va chap tomondan (beriladi).

Nazmiy bayoni:

Ayrimlarga nomalar kelar o‘ng qo‘ldan
Ba’zilarga berilar orqa va so‘ldan.

Lug‘atlar izohi:

تُعْطَى – ikki maf’ulli fe’l.

الْكُتْبُ – noib foil, birinchi maf’ul. كُتْبُ kalimasi كِتَابٌ ning ko‘pligi bo‘lib, aslida, كُتُبٌ dir. Bu yerda nazm zaruratiga ko‘ra كُتْبُ qilib keltirilgan.

بَعْضًا – ikkinchi maf’ul.

نَحْوَ – nahv kalimasining bir qancha ma’nolari bo‘lib, bu yerda “tomon” ma’nosida kelgan. Zarflikka ko‘ra nasb bo‘lib turibdi. Quyidagi baytlarda نَحْو kalimasining besh xil ma’nosi bayon qilingan: 1. “qasd”; 2. “jihat”; 3. “miqdor”; 4. “misl”; 5. “qism”.

نَحَوْنَا نَحْوَ دَارِكَ يَا حَبِيبِي

لَقِينَا نَحْوَ أَلْفٍ مِنْ رَقِيبِ

وَجَدْنَاهُمْ جِيَاعاً نَحْوَ كَلْبٍ

تَمَنَّوْا مِنْكَ نَحْوًا مِنْ شَرِيبِ

Ey do‘stim, yo‘l oldik hovlinga tomon,

Yo‘liqdik ming qadar raqibga hamon.

Ularning it misol ochligin bildik,

Biror qism yutiming kutishar har on.

يُمْنَى – “o‘ng” ma’nosida bo‘lib, taraf va a’zoga nisbatan ishlatiladi.

وَبَعْضًا – oldin o‘tgan بَعْضًا ga atf qilingan.

ظَهْر – orqa taraf ma’nosini bildiradi. Masalan, ظَهْرُ الاِنْسَان deganda inson yelkasi ortidan beligacha bo‘lgan qismi tushuniladi.

الشِّمَالِ – chap taraf ma’nosini anglatadi.


Matn sharhi:

Qiyomat kunida hamma mahshar maydoniga to‘planadi. Barchaga bu dunyoda qilgan ishlari yozib qo‘yilgan kitob – nomai a’mol tarqatiladi. Ushbu nomai a’mollar insonlarning hayotlari davomida qilgan barcha hatti-harakatlari davomida yozilgan bo‘ladi. Bu haqida Qur’oni karimda shunday xabar berilgan:

“Holbuki, sizlarning ustingizda (barcha so‘zingiz va ishingizni) yodlab turuvchi (farishtalar) bor. (Ular nomai a’molga) yozuvchi ulug‘ zotlardir. (Ular) siz qilayotgan ishlarni bilurlar”[1].

Ya’ni insonlarning qilayotgan amallarini kuzatib, yozib turuvchi farishtalar bor. Ular Alloh taolo huzurida eng hurmatli farishtalar bo‘lib, insonlarning talaffuz qilgan barcha so‘zlarini va qilgan barcha amallarini yozib turadilar. Qurtubiy ushbu oyat haqida: “Ustilaringizda kuzatib turuvchi farishtalar bordir” ma’nosini anglatadi, – degan. Ushbu hurmatli farishtalar insonlar tarafidan sodir bo‘lgan barcha yaxshiyu yomon ishlarni bilib turadilar hamda qiyomat kunida qilmishlariga yarasha jazo yo mukofot olishlari uchun nomai a’mollariga yozib turadilar.

Qiyomat kunida farishtalar barcha insonlarni bir joyga to‘plaganlaridan so‘ng har biri bilan alohida hisob-kitob boshlanadi. Hisob-kitobdan oldin ularga bu dunyoda qilgan barcha ishlari yozib qo‘yilgan nomai a’mollari beriladi. Ashaddiy kofirlarga nomai a’mollari orqa tomondan beriladi va ular uni chap qo‘llari bilan oladilar. Ba’zi kofirlarga chap tomondan beriladi.

Taqvodor mo‘minlarga o‘ng tomondan beriladi. Tavba qilishga ulgurmasdan o‘lgan fosiq mo‘minga nomai a’moli qaysi tarafdan berilishi haqida ulamolar ikki xil qarashda bo‘lganlar:

– O‘ng tarafdan beriladi;

– Bu haqida gapirmaslikni afzal ko‘rishgan.

O‘ng tarafdan beriladi, deganlar ham qachon berilishi haqida o‘zaro ikki xil gapni aytganlar:

1. Do‘zaxga kirishidan oldin beriladi va bu uning do‘zaxda abadiy qolmasligi alomati bo‘ladi;

2. Do‘zaxdan chiqqandan keyin beriladi.

Nomai a’mollari o‘ng taraflaridan berilganlar osongina hisob kitobdan so‘ng jannatdagi ahllari oldiga xursand holda qaytadilar:

“Bas, kimning nomai a’moli (qiyomat kuni) o‘ng tomonidan berilsa, bas, u oson hisob bilan hisob-kitob qilinajak va (jannnatga tushgan) o‘z ahli (oilasi)ga shodu xurram holda qaytajak”[2].

So‘fi Ollohyor bobomiz ushbu masala to‘g‘risida qanday e’tiqodda bo‘lish lozimligi haqida bunday yozgan:

Bilur garchi jami’i holimizni,

Yuborur nomayi a’molimizni.

* * *

Yuborsa nomani rahmat yo‘lidin,

Kelur noma u qulni o‘ng qo‘lidin.

* * *

Qizil yuzlik bo‘lub ul ham sarafroz

Suyunganidin qilur ul banda ovoz.

* * *

O‘qung nomamni ey turg‘on xaloyiq

Kelubdur noma ixlosimg‘a loyiq.

Ya’ni Alloh taologa barcha holatlarimiz ma’lum bo‘lsa-da, amallarimiz yozilgan sahifalarni yuboradi. U zotning buyruqlarini bajarib, rahmatiga sazovor bo‘lganlarga amallari yozilgan sahifalarni o‘ng tarafidan yuboradi.

Bunday baxtli insonlar kitoblari o‘ng tomondan berilishi bilanoq o‘zlarining abadiy baxt-saodatga erishganlarini biladilar va mislsiz xursandchilikdan quvonch ko‘z-yoshlari bilan entikishib:“Mana, mening kitobimni o‘qib ko‘ringlar! Albatta, men hisob-kitobimga yo‘liqishimga ishonardim”, – deydilar:

“Bas, o‘z kitobi (nomai a’moli) o‘ng tomonidan berilgan kishi aytur: “Mana, mening kitobimni o‘qingiz! Darhaqiqat, men hisobotimga ro‘baro‘ bo‘lishimni bilar edim”, – der”[3].

Ammo kimki Allohga iymon keltirmay, Uning buyruqlarini bajarmasdan o‘ziga berilgan fursatni faqat ayshu ishratda yashashga erishish, go‘yo dunyo lazzatlarining oxirigacha yetish yo‘lida sarf qilib yuborgan bo‘lsa, unga kitobi orqa tarafidan beriladi. Kitobi orqa tarafidan berilganlar qizib turgan do‘zaxga kiradilar:

“Ammo kimning nomai a’moli orqa tomonidan berilsa, bas, (o‘ziga) o‘lim tilab qolajak va do‘zaxda kuyajak”[4].

Ba’zilarga kitobi chap tarafidan beriladi. Bunday kimsalar kitobi chap tarafdan berilganning o‘zidayoq sharmanda bo‘lganlarini biladilar. Oldindagi dahshatli azob-uqubatlarni his etganlaridan titrab-qaqshab: “Voy sho‘rim, koshki menga kitobim berilmasa edi”, – deb qoladilar.

“Endi, kitobi chap tomonidan berilgan kimsa esa der: “Eh, qaniydi, menga kitobim berilmasa va hisob-kitobim qanday bo‘lishini bilmasam! Eh, qaniydi, o‘sha (birinchi o‘limim hamma ishni) yakunlovchi bo‘lsa! Menga mol-mulkim ham asqotmadi. Saltanatim ham halok bo‘lib mendan ketdi”[5].

Xulosa qilib aytganda, barchaning qilgan qilmishlari va holatlari ma’lum bo‘lsa-da, Alloh taolo ularga nomai a’mollarining ham berilishini iroda qilgan. Ushbu nomai a’mollarning qanday berilishining o‘zidayoq yaxshi amal qilganlarni taqdirlash ko‘rinishi bor.


Keyingi mavzu:
Amallarning o‘lchanishi va sirot haqidagi e’tiqodimiz

 

[1] Infitor surasi, 10, 12-oyatlar.
[2] Inshiqoq surasi, 7, 9-oyatlar.
[3] Al-Haqqoh surasi, 19, 20-oyatlar.
[4] Inshiqoq surasi, 10, 12-oyatlar.
[5] Al-Haqqoh surasi, 25, 29-oyatlar.