Jamiyatu oilalarni ich-ichidan emiradigan, insonlar o'rtasida fisqu fasod, adovat urug'ini sochadigan illatlardan eng jirkanchi g'iybatdir. U tufayli oilalar parokanda, odamlar bir-birlari bilan yuzko'rmas bo'lib ketadi. Buning oqibatida jamiyatda ko'plab noxushliklar yuzaga keladi.
Ayniqsa, bugungi ijtimoiy tarmoqlar tobora rivojlanayotgan bir paytda g'iybat ham zamonga mos tarzda virtual ko'rinishga ko'chmoqda. Buni biror axborot yoki turli video chiqishlar tagiga qoldirilayotgan izohlardan bilish mumkin. U erda ochiq-oydin g'iybat qilishlar kuzatiladi. Agar biror taniqli, mashhur shaxs haqidagi xabar bo'lsa, unga bildirilgan so'zlarni o'qishga ham kishi xijolat bo'ladi. Eng yomoni, bu insonlar bilib-bilmay gunohga, g'iybatga sherik bo'layotganidadir.
Hamma ulamolar bir ovozdan g'iybatni gunohi kabira ekanini e'tirof etishgan.
Rasululloh sollallohu alayhi va sallam sahobalardan: “G'iybat nima ekanini bilasizmi?” deb so'radilar. Ular: “Alloh va Rasuli biluvchiroq”, deyishdi. Nabiy alayhissalom: “Birodaringiz u haqida gapirgan so'zingizni eshitib, xafa bo'lsa, siz uni g'iybat qilibsiz”, dedilar. Sahobalar: “Yo Rasululloh, biz aytgan sifat unda bo'lsa-chi?” deb so'rashdi. Payg'ambarimiz sollallohu alayhi va sallam: “Agar siz aytgan sifat unda bo'lsa – g'iybat, bo'lmasa – bo'hton qilibsiz”, dedilar» (Imom Muslim rivoyati).
Boshqa bir hadisda Rasululloh sollallohu alayhi va sallam: «Merojga chiqqanimda misdan bo'lgan tirnoqlar bilan yuzlariyu ko'ksilarini tirnayotgan bir qavmning oldidan o'tdim. Men: “Ey Jabroil, ular kimlar?” deb so'radim. “Bular u dunyoda odamlarning go'shtini eb, obro'larini to'kkanlar”, deb javob berdi»(ImomAbu Dovud va Imom Ahmad rivoyati).
Hujurot surasida g'iybat naqadar yomon ish ekani bunday bayon qilinadi: «Ba'zilaringiz ba'zilaringizni g'iybat qilmasin. Birortangiz o'zining o'lgan birodarining go'shtini eyishni yaxshi ko'rurmi? Ha, yomon ko'rasizlar. Allohdan qo'rqinglar! Albatta, Alloh tavbani ko'plab qabul qiluvchidir, o'ta rahmlidir»(12-oyat).
Har dard uni keltirib chiqargan sabablarni yo'q qilish bilan davolanadi. Bizni ko'pgina gunohlarga etaklagan til, ko'pdan-ko'p savoblarga ham olib borishi mumkin.
Qur'oni karimda zikrga targ'ib qilinishi barobarida uning samarasi ham aytib o'tilgan. Jumladan, Alloh taolo hidoyat topgan bandalarini vasf etib, bunday marhamat qiladi: «Ular imon keltirgan va qalblari Allohning zikri bilan orom oladigan zotlardir. Ogoh bo'lingizki, Allohni zikr etish bilan qalblar orom olur (va taskin topur)» (Ra'd surasi, 28-oyat).
Ruhiy tarbiya ulamolari bunday deydilar: «Alloh taoloni zikr qilishning tarbiyaviy ahamiyati ajoyib va go'zaldir. Birinchidan, Allohning zikri qalbingizda U zotga bo'lgan muhabbatni uyg'otadi. Allohning muhabbati esa uning zikrini ko'paytirishga undaydi. Bu ikkisi o'rtasida o'zaro mutanosiblik bor ekani shundan ma'lum bo'ladi».
Zikr rizqning mo'l va barakotli bo'lishiga sababdir. Qalbni g'aflatdan uyg'otadi. Gunoh va ma'siyatlarni o'chiradi. Zikr kishini turli til ofatlaridan va bekorchi so'zlardan uzoqlashtiradi. Bandani dunyo va oxirat saodatiga erishtiradi.
Mus'ab ibn Sa'd roziyallohu anhudan, u kishi otasidan bunday rivoyat qiladi: «Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning huzurlarida edik. U zot: “Sizlardan biringiz har kuni mingta savobni qo'lga kirita olmaydimi?” dedilar. Shunda u zotning hamsuhbatlaridan bir kishi: “Qanday qilib birortamiz mingta savobga ega bo'lishi mumkin?” deb so'radi. U zot: “Yuz marta tasbeh aytadi. Shunda unga mingta savob yoziladi va undan mingta xato o'chiriladi”, dedilar» (Imom Tabaroniy rivoyati).
Ham engil, ham buyuk ibodatdan g'aflatda qolmasligimiz, doimo Allohning zikri ila tilimiz band bo'lib turishiga e'tibor berishimiz shart. Ayniqsa, tilimizni tasbeh (Subhonalloh), hamd (Alhamdulillah), tahlil (Laa ilaha illalloh) va takbir (Allohu Akbar) ko'p aytishga odatlantirib olsak, u bizni til ofatlaridan yiroqlashib, gunohlardan tiyilamiz.
Vasliddin RIZAYeV,
O'zbekiston musulmonlari idorasi
Toshkent shahar vakilligi Matbuot kotibi
Bismillahir Rohmanir Rohiym
Musulmonlar doimo ust-boshlariga pokiza va viqor beradigan kiyimlar kiyib keladi. Islom dini, ham tashqi, ham ichki poklikni shari’at talablariga muvofiq joriy qilgan. Alloh taolo go‘zaldir, go‘zallikni yaxshi ko‘radi. Salla ana shu tashqi ko‘rinishdagi go‘zallikning bir qismi bo‘lib, boshqa kiyimlarga qaraganda o‘ziga xos madaniyatni anglatadi. Salla musulmonlarning uzoq tarixga ega bosh kiyimi hisoblanadi. U boshga o‘raladigan mato bo‘lib, kishilar uni vaziyatga va jamiyatdagi urfga ko‘ra o‘rab yurishgan. Garchi uni o‘rashning bir necha usullari mavjud bo‘lsa ham, ma’lum shakli va rangi talab qilinmaydi.
Salla issiqdan, sovuqdan va chang to‘zondan himoyalanadigan bosh kiyimi bo‘lib, bu haqda mashhur tobe’iyn, «Nahv» fani asoschilaridan biri Abulasvad Duvaliy aytgan: “Salla jangda qalqon, issiqda soyabon, sovuqdan himoya, voizga viqor, turli tasodiflardan saqlovchi, inson qomatiga ziynatdur”. Qadimdan salla erkaklarning muruvvatini va qavm orasidagi obro‘-e’tiborini bildirgan.
Hatto hazrati Umar roziyallohu anhu, salla arablarning tojidur, deganlar. Salla kiyish borasida kelgan hadislar shari’at talab darajasida joriy qilishga yetadigan quvvatli emas, lekin Rasululloh alayhissalomning qavmlari odatiga ko‘ra salla o‘raganliklari siyratlari va kundalik holatlari borasida kelgan rivoyatlarda aytilgan bo‘lib, ulardan ba’zilarini keltirib o‘tamiz:
عن إبن عمر رضي الله عنهما مرفوعا: ” عليكم بالعمائم فإنها سيما الملائكة وأرخوها خلف ظهوركم”
Ibn Umar roziyallohu anhudan Nabiy alahissalomgacha yetib borgan sanad bilan rivoyat qilingan hadisda: “Sallalarni lozim tutinglar, zero bu farishtalarning siymosidur va uning peshini ortingizga tashlab olinglar”, deganlar.
عن ابن عباس رضي الله عنهما مرفوعا: اعتموا تزدادوا حلما
.Ibn Abbos roziyallohu anhumodan rivoyat qilingan hadisda Nabiy alahissalom: “Salla kiyinglar, halimligingiz ziyoda bo‘ladi”, dedilar
عن ركانة قال رسول الله صلى الله عليه وسلم: فرق بيننا وبين المشركين العمائم على القلانس
Salla o‘rash borasida O‘zbekiston musulmonlari idorasi Fatvo markazi 833-cavolga javob bergan. Javobda shunday deyilgan:
“O‘tmishda ahli ilm va fazilatli kishilar va ko‘pchilik ma’rifatparvar ajdodlarimiz sallada yurishni odat qilganlar. Lekin shuni ham ta’kidlab o‘tishimiz kerakki, Rasuli akram alayhissalomning ushbu kiyinish odatlari shari’at buyrug‘i sifatida qabul qilinmagan. Biror bir olim salla kiymagan kishi gunohkor bo‘lishini aytmagan. Balki, Islom kelganida erkaklar sallada yurishlari urf-odatlardan biri bo‘lib, bu borada kofir ham musulmon ham barobar bo‘lgan. Bu haqda Iordaniya fatvo hay’ati ulamolari shunday deyishadi:
وأما لبس النبي صلى الله عليه وسلم العمامة وحمله العصا فهو فعل عادي وقع على عادة العرب ذلك الزمن، وليس فعلا تشريعيا يدل على الاستحباب ولا يتأسى به الناس.
“Payg‘ambarimiz alayhissalomning salla kiyishlari va hassa tutishlari odatiy fe’llaridan bo‘lib, o‘sha zamon arablarining urflariga binoan qilinar edi. Bu ishlar mustahablikka dalolat qiladigan va odamlar o‘rnak oladigan shar’iy hukmlardan emas”.
Bosh kiyimlaridan yana biri bu do‘ppidir. Har bir millatning o‘ziga xosligini bildirib turuvchi libosi bo‘lib, millatning madaniyati va ba’zi o‘rinlarda diniga ham dalolat qiladi. Shuning uchun ham har bir millat o‘zligini saqlab qolish uchun milliy kiyimlar, milliy urf-an’analar, bayramlarini saqlab qolishga harakat qiladi. Ayniqsa bosh kiyim boshqa liboslardan ko‘ra o‘ziga xos o‘rin tutadi, chunki inson tanasidagi a’zolar ichida bosh eng aziz a’zo hisoblanadi. Shu e’tibordan bosh kiyimni oyoq ostida qolib ketmasligiga alohida e’tibor qaratiladi.
Shar’iy kitoblarimizga ham do‘ppi masalasi kiritilgan bo‘lib, ulamolarimiz ba’zi oyatlar va hadislardagi ma’nolarning dalolatidan sababsiz bosh kiyim kiymay namoz o‘qish makruh deb aytganlar.
Alloh taolo A’rof surasi 26-oyatida: “Ey, Odam bolalari, batahqiq, sizlarga avratingizni to‘sadigan libos va ziynat libosini nozil qildik. Taqvo libosi, ana o‘sha yaxshidir. Ana o‘shalar Allohning oyat-belgilaridandir. Shoyadki eslasalar”.
Shayx Polonpuriy hazratlari oyatdagi taqvo libosi taqvodor kishi kiyadigan libosi deb tafsir qilgan.
A’rof surasining 31-oyatida: “Ey, Odam avlodi! Har bir masjid (namoz) oldidan ziynatlaringizni (kiyib) olingiz!”.
Mufassirlar ushbu oyatdagi ziynatdan murod – kishi uchun viqor bag‘ishlaydigan kiyimlar ekaniga ittifoq qilishgan.
Bosh kiyimsiz namoz o‘qish borasida O‘zbekiston musulmonlari idorasi Fatvo markazi 109-cavolga javob bergan:
“Ko‘plab mo‘tabar ulamolar bundan bir necha asr muqaddam o‘z kitoblarida ushbu masalaga to‘xtalib, uning hukmini ochiq-oydin yozib ketganlar. Jumladan: Alloma Haskafiy o‘zining “Durrul muxtor” kitobida namozdagi makruh amallarni sanab, shunday degan:
وَصَلَاتُهُ حَاسِرًا رَأْسَهُ لِلتَّكَاسُلِ, وَلَا بَأْسَ بِهِ لِلتَّذَلُّلِ ، وَلَوْ سَقَطَتْ قَلَنْسُوَتُهُ فَإِعَادَتُهَا أَفْضَلُ إلَّا إذَا احْتَاجَتْ لِتَكْوِيرٍ أَوْ عَمَلٍ كَثِيرٍ
“Namozxon (bosh kiyim kiyishga) erinchoqlik qilib, yalangbosh holda namoz o‘qishi namozning makruhlaridandir. Agar o‘zini xokisor tutish uchun shunday qilsa, zarari yo‘q. Agar bosh kiyimi (namoz asnosida boshidan) tushib ketsa uni qaytarib olishi afzaldir. Lekin, uni o‘rashga yoki ko‘p harakat qilishga ehtiyoj bo‘lsa, bunday qilmaydi”.
Qolaversa, bosh kiyim bilan namoz o‘qish odob, namozga hurmat hisoblanadi. Shuning uchun namozni bosh kiyim bilan o‘qish afzal”.
Murtazoyev Arabxon,
Toshkent Islom instituti talabasi.