Tahririyatga turli mavzudagi xatlar keladi. Shulardan birida bunday deyiladi.
“Assalomu alaykum, “Hidoyat” jurnali tahririyati. Sizlardan yordam umidida xat yo'llamoqdaman.
Aksariyat hamqishloqlarim dehqonchilik va mavsumiy ishlar shug'ullangani bois, gohida ishsiz qoladi. Bekorchilikdan esa turli nomaqulchiliklar yuzaga keladi. Ayniqsa, turli yoshdagi er-yigitlar ko'cha-mahalla boshlarida to'planib, kuni bo'yi suhbatlashib, karta, narda o'ynab o'tiradi. Ularning biror kishiga ziyoni tegmaydi. Lekin ko'chadan o'tayotgan ayolu qizlargaa qiyin. Bir tasavur qilib ko'ring, 10-15 chog'lik yigit sizga bir nazar solsa qay ahvolga tushasiz. Hatto erkak kishi ham bir seskanadi. Ayollarniku qo'yavering. Qishlog'imizga biror uzoqroqdan mehmon kelsa, bu manzaradan hayratga tushadi. Nahotki, “ Nahot, shunday bekor yurasizlarmi?” deya. Bir necha bor ularga vaqtni behuda sarflamasliklari uchun nasihat qildim. Gapim zoye ketdi. Shunga sizlardan mana shu kabi insonlarga vaqtni bekor o'tkazish, umrni befoyda ishlarga sarflash haqida maqolalar berib, pand-nasihat qilsangizlar, deya iltimos qilmoqdaman”.
Darhaqiqat, kuyunchak jurnalxonning gaplarida jon bor. Ba'zi qishloqlarimizda bunday holat odat tusiga kirgan. Biroq hamma ham ko'chaning o'z odoblari borligini bilishmaydi. Bu haqda Abu Sa'id Hudriy roziyallohu anhudan rivoyat qilgan hadisda shunday deyiladi:“Nabiy sollallohu alayhi va sallam: “Yo'llarda o'tirishdan ehtiyot bo'linglar”, dedilar. “Ey Allohning Rasuli, biz gaplashib o'tirishga majbur bo'lamiz,” deyishdi. Shunda u zot: “Agar o'tirsangiz, yo'lning haqqini ado qiling”, dedilar. “Yo'lning haqqi nima ey Allohning Rasuli”, deyishdi.“Ko'zni tiyish, ozor bermaslik, amru ma'ruf va naxyi munkar,” dedilar.
Bizning suhbatlarimizda shu odoblar bormikin?
Yana bir gap. Ayrim joylarda har kunini oshxo'rlikda o'tkazayotgan erkaklar ham bor ekan. Ularga biror nima deb ko'ringchi, gohidagi tinimsiz mehnatiyu yoki umuman ish yo'qligini pesh qiladi. Bir qaraganda ularning so'zlari to'g'ridek, guyo... Biroq zamon tezlashib, insoniyat ilmda butun koinotni zabt etayotgan bir paytda biz qorin g'amida yashashimiz to'g'rimikin? O'zimiz shunday bo'lsak, kelajakda farzandlarimiz kim bo'ladi? Musulmon kishi har jabhada o'rnak bo'lishi lozim emasmi?
Afsuski, vaqtdan unumli foydalanish borasida xalqimiz ancha nunoqligi bor gap. Telekanallarning ko'pligi, ayniqsa, internetning keng tarqalishi bu narsani yanada oshirdi. Chunki umrini televizor, internet qarshisida o'tkazayotganlar kam emas.
Qadimda ota-bobolarimiz vaqtdan unumli foydalanish maqsadida ko'proq diniy ilmlariini mustahkamlash payida bo'lib, imkoni etguncha adabiyot bilan ham oshno bo'lgan. Bu esa ularning ma'naviy olamining yuksalishiga xizmat qilgan. Bugun-chi? Bu savolga javob topish o'ta mushkul.
Dinimiz ta'limotiga ko'ra, musulmon kishi har bir so'zi, amali va umrini nima bilan o'tkazgani haqida Alloh taolo oldida hisob beradi. Bu haqda quyidagicha hadis kelgan: “Muoz ibn Jabal roziyallohu anhudan rivoyat qilgan hadisda Rasululloh sollallohu alayhi va sallam aytadilar: “Qiyomatda kunida banda oyoqda turar ekan, to'rt xislat borasida so'raladi: umrini nima bilan o'tkazgani, yoshligini nimaga ketkazgani, mol-mulkini qayerdan ishlab topgani va qayerga sarflagani, ilmiga qanday amal qilgani”( Imom Bazzor va Imom Tabaroniy rivoyati).
Bir o'ylab ko'ring, hayotimizni nimaga sarflaganimiz haqida Haq taologa qanday hisob beramiz? Vaqtimizni behuda suhbatlaru choyxonalarda o'tkazdik debmi? Yoki ilm xususida so'rasa-chi? Biror kitob o'qimadim, sharoitim yo'q edi, deya olamizmi?
Shunday ekan imkon borida, vaqtning, umrning qadrini bilaylik.
Bobur MUHAMMAD
“Hidoyat” jurnali
2022 yil 2-son
- 56وَتُعْطَى الْكُتْبُ بَعْضًا نَحْوَ يُمْنَى وَبَعْضًا نَحْوَ ظَهْرٍ وَالشِّمَالِ
Ma’nolar tarjimasi: Nomai a’mollar ba’zilarga o‘ng tomondan beriladi, ba’zilarga orqa va chap tomondan (beriladi).
Nazmiy bayoni:
Ayrimlarga nomalar kelar o‘ng qo‘ldan
Ba’zilarga berilar orqa va so‘ldan.
Lug‘atlar izohi:
تُعْطَى – ikki maf’ulli fe’l.
الْكُتْبُ – noib foil, birinchi maf’ul. كُتْبُ kalimasi كِتَابٌ ning ko‘pligi bo‘lib, aslida, كُتُبٌ dir. Bu yerda nazm zaruratiga ko‘ra كُتْبُ qilib keltirilgan.
بَعْضًا – ikkinchi maf’ul.
نَحْوَ – nahv kalimasining bir qancha ma’nolari bo‘lib, bu yerda “tomon” ma’nosida kelgan. Zarflikka ko‘ra nasb bo‘lib turibdi. Quyidagi baytlarda نَحْو kalimasining besh xil ma’nosi bayon qilingan: 1. “qasd”; 2. “jihat”; 3. “miqdor”; 4. “misl”; 5. “qism”.
نَحَوْنَا نَحْوَ دَارِكَ يَا حَبِيبِي
لَقِينَا نَحْوَ أَلْفٍ مِنْ رَقِيبِ
وَجَدْنَاهُمْ جِيَاعاً نَحْوَ كَلْبٍ
تَمَنَّوْا مِنْكَ نَحْوًا مِنْ شَرِيبِ
Ey do‘stim, yo‘l oldik hovlinga tomon,
Yo‘liqdik ming qadar raqibga hamon.
Ularning it misol ochligin bildik,
Biror qism yutiming kutishar har on.
يُمْنَى – “o‘ng” ma’nosida bo‘lib, taraf va a’zoga nisbatan ishlatiladi.
وَبَعْضًا – oldin o‘tgan بَعْضًا ga atf qilingan.
ظَهْر – orqa taraf ma’nosini bildiradi. Masalan, ظَهْرُ الاِنْسَان deganda inson yelkasi ortidan beligacha bo‘lgan qismi tushuniladi.
الشِّمَالِ – chap taraf ma’nosini anglatadi.
Matn sharhi:
Qiyomat kunida hamma mahshar maydoniga to‘planadi. Barchaga bu dunyoda qilgan ishlari yozib qo‘yilgan kitob – nomai a’mol tarqatiladi. Ushbu nomai a’mollar insonlarning hayotlari davomida qilgan barcha hatti-harakatlari davomida yozilgan bo‘ladi. Bu haqida Qur’oni karimda shunday xabar berilgan:
“Holbuki, sizlarning ustingizda (barcha so‘zingiz va ishingizni) yodlab turuvchi (farishtalar) bor. (Ular nomai a’molga) yozuvchi ulug‘ zotlardir. (Ular) siz qilayotgan ishlarni bilurlar”[1].
Ya’ni insonlarning qilayotgan amallarini kuzatib, yozib turuvchi farishtalar bor. Ular Alloh taolo huzurida eng hurmatli farishtalar bo‘lib, insonlarning talaffuz qilgan barcha so‘zlarini va qilgan barcha amallarini yozib turadilar. Qurtubiy ushbu oyat haqida: “Ustilaringizda kuzatib turuvchi farishtalar bordir” ma’nosini anglatadi, – degan. Ushbu hurmatli farishtalar insonlar tarafidan sodir bo‘lgan barcha yaxshiyu yomon ishlarni bilib turadilar hamda qiyomat kunida qilmishlariga yarasha jazo yo mukofot olishlari uchun nomai a’mollariga yozib turadilar.
Qiyomat kunida farishtalar barcha insonlarni bir joyga to‘plaganlaridan so‘ng har biri bilan alohida hisob-kitob boshlanadi. Hisob-kitobdan oldin ularga bu dunyoda qilgan barcha ishlari yozib qo‘yilgan nomai a’mollari beriladi. Ashaddiy kofirlarga nomai a’mollari orqa tomondan beriladi va ular uni chap qo‘llari bilan oladilar. Ba’zi kofirlarga chap tomondan beriladi.
Taqvodor mo‘minlarga o‘ng tomondan beriladi. Tavba qilishga ulgurmasdan o‘lgan fosiq mo‘minga nomai a’moli qaysi tarafdan berilishi haqida ulamolar ikki xil qarashda bo‘lganlar:
– O‘ng tarafdan beriladi;
– Bu haqida gapirmaslikni afzal ko‘rishgan.
O‘ng tarafdan beriladi, deganlar ham qachon berilishi haqida o‘zaro ikki xil gapni aytganlar:
1. Do‘zaxga kirishidan oldin beriladi va bu uning do‘zaxda abadiy qolmasligi alomati bo‘ladi;
2. Do‘zaxdan chiqqandan keyin beriladi.
Nomai a’mollari o‘ng taraflaridan berilganlar osongina hisob kitobdan so‘ng jannatdagi ahllari oldiga xursand holda qaytadilar:
“Bas, kimning nomai a’moli (qiyomat kuni) o‘ng tomonidan berilsa, bas, u oson hisob bilan hisob-kitob qilinajak va (jannnatga tushgan) o‘z ahli (oilasi)ga shodu xurram holda qaytajak”[2].
So‘fi Ollohyor bobomiz ushbu masala to‘g‘risida qanday e’tiqodda bo‘lish lozimligi haqida bunday yozgan:
Bilur garchi jami’i holimizni,
Yuborur nomayi a’molimizni.
* * *
Yuborsa nomani rahmat yo‘lidin,
Kelur noma u qulni o‘ng qo‘lidin.
* * *
Qizil yuzlik bo‘lub ul ham sarafroz
Suyunganidin qilur ul banda ovoz.
* * *
O‘qung nomamni ey turg‘on xaloyiq
Kelubdur noma ixlosimg‘a loyiq.
Ya’ni Alloh taologa barcha holatlarimiz ma’lum bo‘lsa-da, amallarimiz yozilgan sahifalarni yuboradi. U zotning buyruqlarini bajarib, rahmatiga sazovor bo‘lganlarga amallari yozilgan sahifalarni o‘ng tarafidan yuboradi.
Bunday baxtli insonlar kitoblari o‘ng tomondan berilishi bilanoq o‘zlarining abadiy baxt-saodatga erishganlarini biladilar va mislsiz xursandchilikdan quvonch ko‘z-yoshlari bilan entikishib:“Mana, mening kitobimni o‘qib ko‘ringlar! Albatta, men hisob-kitobimga yo‘liqishimga ishonardim”, – deydilar:
“Bas, o‘z kitobi (nomai a’moli) o‘ng tomonidan berilgan kishi aytur: “Mana, mening kitobimni o‘qingiz! Darhaqiqat, men hisobotimga ro‘baro‘ bo‘lishimni bilar edim”, – der”[3].
Ammo kimki Allohga iymon keltirmay, Uning buyruqlarini bajarmasdan o‘ziga berilgan fursatni faqat ayshu ishratda yashashga erishish, go‘yo dunyo lazzatlarining oxirigacha yetish yo‘lida sarf qilib yuborgan bo‘lsa, unga kitobi orqa tarafidan beriladi. Kitobi orqa tarafidan berilganlar qizib turgan do‘zaxga kiradilar:
“Ammo kimning nomai a’moli orqa tomonidan berilsa, bas, (o‘ziga) o‘lim tilab qolajak va do‘zaxda kuyajak”[4].
Ba’zilarga kitobi chap tarafidan beriladi. Bunday kimsalar kitobi chap tarafdan berilganning o‘zidayoq sharmanda bo‘lganlarini biladilar. Oldindagi dahshatli azob-uqubatlarni his etganlaridan titrab-qaqshab: “Voy sho‘rim, koshki menga kitobim berilmasa edi”, – deb qoladilar.
“Endi, kitobi chap tomonidan berilgan kimsa esa der: “Eh, qaniydi, menga kitobim berilmasa va hisob-kitobim qanday bo‘lishini bilmasam! Eh, qaniydi, o‘sha (birinchi o‘limim hamma ishni) yakunlovchi bo‘lsa! Menga mol-mulkim ham asqotmadi. Saltanatim ham halok bo‘lib mendan ketdi”[5].
Xulosa qilib aytganda, barchaning qilgan qilmishlari va holatlari ma’lum bo‘lsa-da, Alloh taolo ularga nomai a’mollarining ham berilishini iroda qilgan. Ushbu nomai a’mollarning qanday berilishining o‘zidayoq yaxshi amal qilganlarni taqdirlash ko‘rinishi bor.
Keyingi mavzu:
Amallarning o‘lchanishi va sirot haqidagi e’tiqodimiz