Sayt test holatida ishlamoqda!
29 Dekabr, 2024   |   29 Jumadul soni, 1446

Toshkent shahri
Tong
06:23
Quyosh
07:48
Peshin
12:30
Asr
15:21
Shom
17:05
Xufton
18:25
Bismillah
29 Dekabr, 2024, 29 Jumadul soni, 1446

Oq ip nima, qora ip-chi?

12.04.2022   2399   12 min.
Oq ip nima, qora ip-chi?

“Sizlargaro'zakechasidaxotinlaringizgayaqinlikqilishhalolqilindi. Ularsizgalibosdir, sizulargalibosdirsiz. Allohsizningo'zingizgaxiyonatqilayotganingiznibildi, tavbangizniqabuletdivasizlarniafvetdi. EndiulargayaqinlashaveringvaAllohsizgayozgannarsanitalabqiling. Tongpaytidaoqipqoraipdanajragunchaeb-ichavering. So'ngraro'zanikechasigachabatamomqiling. Masjidlarda, e'tikofdaligingizdaulargayaqinlikqilmang. BularAllohningchegaralaridir, ungayaqinlashmang. AllohodamlargaO'zoyatlarinishundoqbayonetadi. Shoyadki, taqvoqilsalar» (Baqarasurasi, 187-oyat).

“Sizlarga ro'za kechasida xotinlaringizga yaqinlik qilish halol qilindi”. Ro'za ilk farz qilingan davrda ro'zador iftordan keyin uxlab qolsayu keyin uyg'onsa, unga emoq, ichmoq va xotiniga yaqinlik qilmoq mumkin bo'lmasdi. «Qays ibn Sarma Ansoriy ro'zador holida xurmo bog'ida ishlab, iftor paytida xotinidan: “Taoming bormi?” deb so'radi. Ayoli unga: “Yo'q, hozir borib biron narsa topib kelaman”, deb tashqariga chiq­di. Kunduzi ishlab charchagan Qays uxlab qol­di. Hotini kelib, erining uxlaganini ko'­rib: “Sho'ring qurisin”, dedi-yu, uyg'otmadi. Ertasiga kunning yarmida Qays roziyallohu anhu hu­shidan ketib yiqildi. Hodisadan Payg'ambarimiz alayhissalom xabar topdilar. So'ng Alloh taolo ushbu oyatni nozil qildi».

“Ular sizga libosdir, siz ularga libosdirsiz”. Ya'ni, har ikkisi o'z juftiga halol bo'lmagan narsalardan pardadir.

“Alloh sizning o'zingizga xiyonat qilayotganingizni bildi, tavbangizni qabul etdi va sizlarni afv etdi”. Oyatdagi “xiyonat”dan murod ro'za kechasida ayoliga yaqin­lik qilish istagi ko'ngildan kechganidir. Ayrim rivoyatlarda ba'zilar bu ishni qilganlari zikr etilgan.

Imom Tabariy rivoyatida Umar roziy­allohu anhu Payg'ambarimiz alayhissalom bilan suhbatlashib, uyiga kechroq qaytdi. Ayoli uxlab qolgan ekan. U zot xotiniga yaqin­lik qilishni xohladi. Ayol: “Uxlab turdim-ku”, deb rad etdi. Hazrati Umar ayoliga, uxlamagansan, deya yaqinlik qildi.

Ertasiga Umar roziyallohu anhu Rasululloh alayhissalomning oldilariga bordi va: “Yo Rasululloh, Alloh va sizdan uzr so'rayman. Nafsim unab ayolimga yaqinlik qildim, menga biror ruxsat topib bera olasizmi?” dedi. Hazrati Umar uyiga qaytib borganida, Rasululloh alayhissalom uning ortidan odam yubordilar va Alloh taolo ushbu oyat bilan u kishining uzrini qabul qilgani xabarini berdilar.

“Endi ularga yaqinlashavering va Alloh sizga yozgan narsani talab qiling”. Ya'ni endi ruxsat. Sizlar xotinlaringizga yaqinlik qilib, “Alloh yozgan narsani” – farzandni talab qiling. Ibn Abbos: «“Alloh yozgan narsadan” murod Qur'ondir», degan. Ibn Abbos va Muoz ibn Jabal: «“Laylatul qadrni” talab qiling», degan. Ba'zi olimlar “ruxsat va kenglik” deyishgan. Ibn Ara­biy ushbu oyatning nozil bo'lishiga Umarning voqeasi sabab bo'lgan, Qaysning och qolib hushidan ketgani emas, deydi.

“Tong paytida oq ip qora ipdan ajra­guncha eb-ichavering”. Imom Buxoriy Adiy ibn Hotamdan rivoyat qiladi: «“Tong paytida oq ip qora ipdan ajraguncha eb-icha­vering” oyati nozil bo'lganda, bitta oq, bitta qora ipni oldim-da, yostig'im ostiga qo'ydim, ularga qarab-qarab, oqiqorasidan ajraganda og'zimni berkitdim. Tong otganida Rasululloh alayhissalom huzurlariga borib, qilgan ishimni aytdim. U zot alayhissalom: “Undoq bo'lsa, yostig'ing keng ekan-da, u gap kunduzning oqi bilan ke­chaning qorasi haqida edi”, dedilar».

“Tong paytida”dan murod subhi sodiq bo'lib, yorug'likning ufqda tarqalishini bildiradi. Samura ibn Jundub roziyallohu anhu rivoyat qiladi: «Nabiy alayhissalom: “Saharliklaringizdan Bilolning azoni ham, ufqda bundoq ko'tarilgan oqlik ham sizni aldab qo'ymasin. Toki mana bundoq bo'lib yoyilguncha (bo'laveradi)”, dedilar (Beshovlaridan Imom Buxoriy rivoyat qilmagan).

Tong otish vaqti ikki bosqichdan iborat bo'ladi. Birinchi bosqichda yorug'lik pastdan yuqoriga ko'tariladi. Bu “subhi kozib”, ya'ni “yolg'onchi tong” deyiladi. Ikkinchi bosqich esa, yorug'likning ufq bo'ylab ko'ndalang tarqalgan paytidir. Bu “subhi sodiq”, ya'ni “rost tong” deyiladi. Shu vaqtda saharlik vaqti tugagan bo'ladi.

“So'ngra ro'zani kechasigacha batamom qiling”. Alloh taolo Ramazon oyida kechani eb-ichish va jimo uchun vaqt qilib belgilab berdi. Kunduzni esa bu ishlardan tiyilish vaqti qildi. Ushbu oyatda ikki vaqtning ham o'ziga tegishli hukmlarini bayon qildi. Demak, Ramazonda ro'zador kechasi ruxsat berilgan ishlardan birortasini qilishi joiz bo'lmaydi. Kimda-kim Ramazonda kunduzi qasddan eb-ichsa yoki jimo qilsa, o'sha kun ro'zasining qazosini tutib berishi va kafforatini o'tashi lozim.

Kafforat bir qulni ozod qilish, bunga imkoni bo'lmasa, 60 kun paydar-pay ro'za tutish, bunga ham qodir bo'lmasa, 60 miskinga taom berishdir.

Abu Hurayra roziyallohu anhu rivoyat qiladi: «Bir odam Rasululloh sollallohu alayhi va sallamning huzurlariga kelib: “Ey Allohning rasuli, halok bo'ldim”, dedi. Nabiy alayhissalom: “Seni nima halok qildi?” dedilar. Haligi kishi: “Ramazonda xotinimning ustiga chiqdim”, dedi. “Qul topib, uni ozod qila olasanmi?” deb so'radilar. Haligi kishi: “Yo'q”, dedi. “Ikki oy ketma-ket ro'za tuta olasanmi?” dedilar. U kishi: “Yo'q”, dedi. “Oltmish miskinga taom berishga narsa topa olasanmi?” deb so'radilar. Haligi odam: “Yo'q”, dedi. So'ngra kutib o'tirdi. Payg'ambarimiz alayhissalomga bir idishda xurmo keltirishdi. U zot alayhissalom:“Mana buni sadaqa qilib yubor”, dedilar. U odam: “Ey Allohning Rasuli, bizdan ko'ra faqirroqqami? Allohga qasam, u (Madina)ning ikki chetining orasida bizdan ko'ra muhtojroq oila yo'q”, dedi. Payg'ambarimiz alayhissalom kuldilar, hatto tishlarining oqi ko'rinib ketdi. So'ngra: “Bor! Uni ahlingga taom qilib ber”, dedilar (Beshovlari rivoyat qilishgan).

Alloh taolo ushbu oyatda kechasi jimo qilish mumkinligini va kunduzi esa bu ishlardan tiyilish xabarini berdi.

Ramazon oyida kunduzlari er-xotinning o'zaro yaqinlik qilishi ro'zani buzadi. Yaqinlikka olib keluvchi o'pish, quchoqlash kabi ishlar ro'zani buzmaydi. Lekin o'ziga ishonmagan odam uchun bu ishlar makruh.

“Tong paytida oq ip qora ipdan ajraguncha eb-ichavering”. Kechaning oxiri subhi sodiq kirishi bilan tugashini hisobga olsak, inson junub holatida tong vaqtiga kirishi mumkin. Shunday bo'lsa, junub holida tong ottirsa va ro'zaga niyat qilsa, ro'zasi sahih bo'laveradi.

Hayzli ayolning hukmi ham shunga o'xshash. Agar ayol bomdod namozining vaqti kirishiga bir daqiqa qolganida poklansa, shu kunning ro'zasini tutishi vojib. Aksincha, bomdod namozining vaqti kirganidan biror daqiqa o'tganida poklansa ham, o'sha kunning ro'zasini tutmaydi.

“Bular Allohning chegaralaridir, unga yaqinlashmang. Alloh odamlarga O'z oyatlarini shundoq bayon etadi. Shoyadki, taqvo qilsalar”. Ushbu zikr qilinganlarning bari Alloh taoloning hukmlari va ularning chegaralaridir. Parvardigor ularga yaqinlashmaslikka buyurdi, chunki qancha yaqinlashilsa, chegarani buzish ehtimoli shuncha ko'payadi.

 

“Tafsiri Qurtubiy” asosida

“Hadichai Kubro” ayol-qizlar o'rta

maxsus islom bilim yurti

katta o'qituvchisi

Surayyo IBRAGIMOVA

tayyorladi.

“Hidoyat” jurnali 3-son

Maqolalar
Boshqa maqolalar
Maqolalar

Safar soati

27.12.2024   3144   6 min.
Safar soati

Ba’zi ulamolar insonning hayot bilan vidolashuv damlarini “safar chog‘i”, “safar soati” deyishadi. Xususan, mashhur olim Oiz Qarniy “Sahobalar hayotidan xotiralar” kitobida Amr ibn Os roziyallohu anhuning “safar soati” haqida so‘z yuritib, bu vaqtning rostgo‘ylik, ruhning pok­lanishi, oshkoralik va shaffoflik onlari ekanini ta’kidlaydi. 
 

Bu vaqtda o‘lim to‘shagida yotgan insondan dunyo bezaklariga intilish, ig‘vo, munofiqlik, soxtakorlik kabi illatlar chekinar va u o‘zining haqiqati bilan yolg‘iz qoladi. Hatto Fir’avn ham jon berish onida ichidagi maxfiy haqiqatni oshkor qilib, bunday degan:

لا إِلَهَ إِلا الَّذِي آَمَنَتْ بِهِ بَنُو إِسْرَائِيلَ وَأَنَا مِنَ الْمُسْلِمِينَ

“Iymon keltirdimki, Isroil avlodi iymon keltirgan Zotdan o‘zga iloh yo‘qdir. Men ham musulmonlardanman” (Yunus surasi, ٩٠-oyat).


Mashhur sahobiy Amr ibn Os roziyallo­hu anhu o‘lim to‘shagida yotarkan, yuzini devorga burib olgandi. Atrofida o‘tirgan do‘stlari va o‘g‘li Abdulloh Amr ibn Osga Misrni fath etib, Islomning yoyilishi­ga katta hissa qo‘shganini, Allohning rahmatidan umidvor bo‘lishini eslatar, u zot bo‘lsa, o‘zini qanday oqibat kuta­yotganini bilmagani bois qo‘rquvdan yig‘lardi.


Amr ibn Os roziyallohu anhu so‘nggi lahzalarini boshdan kechirar ekan, yashab o‘tgan hayotini xotirlab, bunday xulosaga keladi: “Mening umrim uch bosqichda o‘tdi. Islomdan oldin jaholat bosqichida yashadim. O‘sha paytda eng yomon ko‘rganim Rasululloh sollallohu alayhi va sallam edilar. Har qancha hiyla-nayrang ishlatib bo‘lsa ham, u zotni o‘ldirishga tayyor edim. Islomni qabul qilgach, Madinaga hijrat qildim. Bu hayotimdagi ikkinchi bosqich, ya’ni kufrdan Islomga o‘tish bosqichi edi...”


Amr ibn Os Makkadan Madinaga Xolid ibn Valid bilan birga hijrat qilgandi. Ular Madinaga yaqinlasharkan, Amr ibn Os Xolid ibn Validga: “Yo oldinda yur yoki orqada qol. Mening gunohlarim ko‘p. Rasulullohga ular haqida aytmoqchiman. U zot bilan yolg‘iz qolishni istayman”, dedi. Shundan so‘ng Xolid ibn Valid oldinga o‘tib ketdi. Amr ibn Os ro­ziyallohu anhu Rasululloh sollallohu alayhi va sallamning oldilariga ke­lib: “Qo‘lingizni bering, bay’at qi­laman”, dedi.


Rasululloh Amr ibn Osga bay’at uchun qo‘llarini cho‘zganlarida, u payg‘ambarimizning muborak qo‘llarini mahkam ushlab oldi. Nabiy alayhissalom: “Senga nima bo‘ldi, ey Amr?” deb so‘radilar. Amr ibn Os: “Men shart qo‘ymoqchiman, ey Allohning Rasuli”, dedi. U zot: “Nimani shart qo‘yasan?” dedilar. Amr ibn Os: “Rabbim o‘tgan gunohlarimni mag‘firat qilishini shart qilib qo‘yaman”, dedi. Amr ibn Os johiliyat davrida Islomga qarshi janglarda qatnashgan va ko‘pgina gunoh ishlarga qo‘l urgandi. Shunda Rasululloh sollallohu alayhi va sallam: “Ey Amr, bilmaysanmi? Islom o‘zidan oldingi narsalarni yo‘q qiladi (gunohlarni kechiradi)”, dedilar.


Amr ibn Os roziyallohu anhu aytadi: «Qo‘limni Rasululloh sollallohu alay­hi va sallamning qo‘llariga qo‘yib, bay’at qildim. Shundan so‘ng muhabbat va itoatkorlik ila u zotga hamroh bo‘ldim. U zot men uchun insonlarning eng sevimlisi edilar. Islomdan avvalgi nafratim muhabbatga aylandi. Rasuli akram sollallohu alayhi va sallamga bo‘lgan hurmatim sababidan u zotga tik qaray olmaganman. Agar mendan u zotni tasvirlab berishimni so‘rasangiz, bu ishni uddalay olmayman. Chunki u zotga bo‘lgan muhabbatim, ehtiromim va hayoim sababli Rasulullohning yuzlariga qaray olmaganman. Ana shu muhabbat tufayli qaytadan dunyoga kelgandek bo‘ldim... Koshkiydi, o‘sha holatimda vafot topgan bo‘lsam. Chunki mazkur holat din uchun kurash, ilm, tavba va hidoyat kabi his-tuyg‘ularni o‘zida jamlagandi. Rasululloh sollallohu alayhi va sallamning vafotlaridan so‘ng o‘zgarib qoldim. Bu hayotimning uchinchi bosqichi edi. Bu bosqichda dunyo men bilan oshkora o‘yin qildi. Siffin va Jamal kabi fitnali hodisalar sodir bo‘ldi. Allohga qasam, jannatga kiramanmi yoki do‘zaxgami, bilmayman!.. Hozir birgina kalima bor, xolos. Uni Allohning huzurida o‘zim uchun hujjat qilaman. Bu: “La ilaha illallohu vahdahu la shariyka lah. Lahul-mulku va lahul hamdu va huva ’ala kulli shay’in qodir” kalimasidir».


Shundan so‘ng Amr ibn Os roziyallohu anhu kaftini mahkam siqdi va ruhi tanasidan chiqib ketdi. Uning o‘g‘li Abdulloh ibn Amr aytadi: “Otamni yuvgani olib kirdik. G‘assollar uning barmoqlarini yuvish uchun ochmoqchi bo‘ldilar, lekin ular mahkam siqilgandi. So‘ng uni kafanlash uchun barmoqlarini ochdik, lekin ular yana yopilib qoldi. Uni qabrga qo‘yganimizda ham qo‘llari mahkam siqilgandi”...


Ushbu voqea zamirida barchamiz uchun ulkan saboq bor. Amr ibn Os roziyallohu anhuning naqadar samimiyligi, tavhid kalimasini dili va tilida mahkam tutib, Rabbisiga yuzlanganiga havasdamiz, albatta.


Amr ibn Os roziyallohu anhu umrini uch bosqichga bo‘ldi. Bizning “safar soati”miz qanday kecharkin? Hayotimiz necha bosqichdan iborat bo‘ladi? Umrimiz qanday kechyapti? Rabbimiz biz ojiz bandalariga bu borada ham O‘z “taklif”ini taqdim etgan. Oli Imron surasi ٨-oyatida bunday duo bor:

رَبَّنَا لَا تُزِغْ قُلُوبَنَا بَعْدَ إِذْ هَدَيْتَنَا وَهَبْ لَنَا مِنْ لَدُنْكَ رَحْمَةً إِنَّكَ أَنْتَ الْوَهَّابُ

“Robbanaa laa tuzig‘ quluubanaa ba’da iz hadaytanaa vahab lanaa mil-ladunka rohmah. Innaka antal Vahhaab”.

“Ey Rabbimiz, bizni hidoyat yo‘liga solganingdan keyin dillarimizni (to‘g‘ri yo‘ldan) og‘dirma va bizga hu­zuringdan rahmat ato et! Albatta, Sen Vahhob (barcha ne’matlarni tekin ato etuvchi)dirsan”. 


Mehribon Zot barchamizni ushbu duo-oyat haqiqati bilan rizqlantirsin! 

Mavjuda NURIDDINOVA
 tayyorladi.

Maqolalar