Рамазон покланиш ойи. Яъни, рўзадорда руҳий ахлоқий тозаланиш бўлади. Саҳардан шомгача еб-ичишдан тийила олган одамда сабр-қаноат туйғуси ортади. Иродаси мустаҳкамланади. Иродали, сабрли инсонлар хотиржам бўлишади. Хотиржам кишилар тилларини ғийбатдан, беҳуда гап-сўзлардан тияди. Кўнгилларидан ҳасаду ғаразни, гина-кудуратни ҳайдайди. Одамларга эътиборли, раҳм-шафқатли бўлишга интилади. Шу сабабдан ҳам Рамазон ойи номига маърифат, мағфират, тинчлик, хотиржамлик, сабр ойи каби сифатлар қўшиб айтилади.
Ҳужжатул Ислом Имом Ғаззолий таърифича: “Рўза тутиш жон учун закот, бадан учун риёзат, яхшилик учун даъват, гуноҳлардан сақланиш”, демакдир. Исломнинг беш устунидан бири бўлмиш рўза туфайли ўзаро аҳиллик, тотувлик, бағрикенглик туйғулари кучланади. Ҳамжиҳатлик ва ҳамкорликка интилиш ортади. Рўзадор ушбу амалларга алоҳида эътибор бериши керак:
— бирор киши уни ҳақоратласа ё уришса, “Мен рўзадорман”, дейиш;
— қуёш ботиши билан тезда, шом намозини ўқишдан олдин бирор нарса (сув, хурмо) билан оғизни очиш;
— оғизни очишда ривоят қилинган дуолар билан дуо қилиш;
— ортиқча гап, лағв сўзлардан тилни тийиш;
— рўзани бузмайдиган, аммо ҳузурбахш, нафсни талтайтирадиган нарсаларни тарк этиш;
— оила аъзолари ва қариндошларга кенгчилик билан мурувват қилиш. Бева-бечора, етимлар ва камбағалларга хайр-эҳсонни кўпайтириш;
— Қуръон қироати, зикр ва салавотларни кўпайтириш.
“РАҲМАТ ОЙИ РАМАЗОН”китобидан
Мисрнинг “Шуруқ” газетасида нашр бош муҳаррири Имомиддин Ҳасаннинг Ўзбекистоннинг тарихий-маданий меросига бағишланган мақоласи эълон қилинди, деб хабар бермоқда “Дунё” ахборот агентлиги.
Бу ҳақда мисрлик журналист 27 октябрь куни мамлакатимизда бўлиб ўтган парламент сайловларини ёритиш доирасида Ўзбекистонга сафари якунида шуни маълум қилди.
Унинг ёзишича, Ўзбекистонда ҳайратланарли томони шундаки, ўтмиш ва бугунги кун бир-бирига яқин, бир-бирини тўсиб қўймайди. Бу қадимий тарихга эга, ўзига хос меросга эга, дунёга буюк алломалар – Ал-Хоразмий, Абу Али Ибн Сино, Ал-Беруний, Ан-Насафий, Аз-Замахшарий ва Ат-Термизий, Бурҳон Ад-Дин Ал-Маргинаний, Ал-Фарғоний ва бошқаларни ато этган мамлакат.
“Юқорида айтилганларнинг барчаси тарихда ва ўтмишда, лекин мен 27 октябрь куни Миср парламент делегацияси таркибида парламент сайловларини кузатиш учун Ўзбекистонга ташриф буюрганимда, эътиборимни мамлакат нафақат сўзда, балки амалда ҳам ўз тарихи ва олимларини ҳурмат қилишига қаратдим. ”, - дея ўртоқлашади муаллиф.
– Ўтган уч йил ичида Тошкент, Самарқанд, Бухоро, Фарғона ва Марғилонда бу юртга қилган уч марта ташрифим чоғида бунга гувоҳ бўлдим.
Мисрлик журналистнинг фикрича, Ўзбекистон ЮНEСКОнинг “Жаҳон хотираси” фондига киритилган нодир ислом қўлёзмаларини тўплаш бўйича дунёнинг кўплаб давлатларидан олдинда. Унинг ёзишича, Ўзбекистон меъморчилиги халқ тарихининг тимсоли ҳисобланади: Самарқанднинг маҳобатли минораларидан тортиб, Бухоронинг мураккаб кошинларигача, ҳар бир бино минтақа ўтмишидан ҳикоя қилади.
“Мен гўзаллик ва тарихдан ҳайратда қолдим ва меросга қандай муносабатда бўлиш кераклиги ҳақида хабардорликни оширишни ҳоҳлардим. Бу мерос нафақат мамлакат ва унинг замонавий аҳолисига, балки бутун инсоният ва келажак авлодларига тегишлидир”, - дея хулоса қилади Имомиддин Ҳасан.
Ўзбекистон мусулмонлари идораси
Матбуот хизмати