Имом Ҳоким Муҳаммад ибн Мункадирдан ривоят қилади. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг мавлолари Сафина розияллоҳу анҳу айтадилар: "Мен қайиққа миндим. Бир пайт қайиғим синиб қолди ва мен кайиқнинг ёғочига ўрнашиб олдим. Ёғоч мени қамишзорга олиб бориб ташлади. У ерда шер бор эди. Бир пайт шер мен томон кела бошлади. Шунда: "Эй Абу Ҳорис (шерни шундай атайдилар)! Мен Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг мавлолари бўламан", дедим. Шер бошини силкиб, мен томон келди ва мени елкаси билан итариб қамишзордан чиқариб қўйди, кейин паст овозда гўё мен билан хайрлашгандек овоз чиқариб ўз йўлига кетди. Шундан кейин мен у шерни бошқа кўрмадим" (Имом Бухорий ҳам "Тарихул кабир"да ривоят қилганлар).

Ҳомиджон қори ИШМАТБЕКОВ