13 Сентябр, 2024, 10 Рабиъул аввал, 1446
13 Сентябр, 2024, 10 Рабиъул аввал, 1446
Давлатимиз раҳбари бошчилигида мамлакатимизда халқ билан мулоқот қилиш бўйича янги тизимга асос солингани ўзининг амалий ва ижобий натижаларини бераётгани маълум.
Шу йўналишда диний соҳа раҳбарлари, бир гуруҳ уламолар водий вилоятларида хизмат сафарида бўлиб, халқ билан мулоқот қилиб, одамларнинг дарду ташвишлари билан яшаш ва ишлаш йўлидаги фаолиятларига ўзгача мазмун, кўтаринки руҳ олиб кириб, бундай ишларни янги босқичга олиб чиқмоқдалар.
Ўзбекистон Президенти маслаҳатчиси Шоазим Миноваров ижтимоий тармоқдаги саҳифаси орқали водийдаги сафар таассуротлари ҳақидаги фикр-мулоҳазалари билан бўлишди:
«Бир неча кундан бери Фарғона водийсидаман. Бизнинг бойлигимиз - халқимиз, ундаги дуру-гавҳарларимиз эса кексаларимиздир. Водийнинг оқсақоллари, оппоқдодалари, ҳожибувалари, ҳожитоғалари билан суҳбатлашсангиз, олам-олам маъно, мазмун оласиз.
Қувадаги “Ювошота” зиёратгоҳида ана шундай унутилмас учрашув бўлди. Шукроналик, вазминлик, донишмандлик, ўйчанлик, нуронийлик мужассам уларда. Она ерга, Ватанга, қишлоқларига, фарзандлари, набиралари, халққа, Президентга муҳаббат, дуолар тўкилади тилларидан.
“Бетоб бўлмаса, осмонга қараб, насибам тўкил, деб ағанаб ётмаса, бизда ишсизлар йўқ”, дейди улар. “Гилос мавсуми тугаяпти, шафтоли қадоқлаш бошланяпти, кейин олма, узум бошланади", “Қўшнилар, Россия, Польшагача кетяпти меваларимиз. Ҳисоб китобини ҳам аввалгидек узоқ кутмаймиз”, дейишади.
“Ҳа, қўйди-чиқдилар, майда ўғриликлар, фирибгарликлар учраб турибди. Аммо бир бўлсак, бу масалаларни ҳал қиламиз. Бугуннинг шукронасини қилмаслик – кўрликдир. Раҳбар халқини деб тиним билмай ишлаяпти, биз ҳам унга муносиб бўлишга тинмай ҳаракат қилишимиз керак. Оширилаётган, ишланса тўлиқ берилаётган пенсия, қурилаётган уйлар, энг муҳими тинчлик учун юрт етакчисига раҳмат”, дея дуога қўл очишади...
Кафтдек текис йўлда мудроқ элитгандек бўлади, йўқ мудраш фурсати эмас, Тошлоқда ёшлар билан учрашув бор, дея янги суҳбат, савол жавобларга ҳозирлик кўра бошлайман».
Эслатиб ўтмамиз, ҳозирда диний соҳа раҳбарлари, таниқли уламо ва зиёлилардан иборат мутасадди вакилларининг водийга сафари давом этмоқда. Тафсилотларни сайтимиз ва ижтимоий тармоқдаги саҳифаларимиз орқали кузатиб боринг.
Ўзбекистон мусулмонлари идораси матбуот хизмати
Аллоҳ таоло ҳар бир инсон қалбига ватанни севиш ва унга муҳаббат қўйиш туйғусини жо айлаган. Исломда ватанга муҳаббат бу – туғилиб-ўсган юртига нисбатан эъзоздан иборат. Демак, мусулмон киши ўз Ватанини севади! Унинг иқболи учун ҳаракат қилади, уни ғаним ва ёвдан ҳимоялайди. Шу боисдан ҳам киши ўз юртидан узоқлашганда, уни соғинади.
Бу (туйғу) биз умматларга Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи ва салламдан меросдир. Чунки Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам Маккаи мукаррамада 53 ёшларигача яшадилар. Макка мушриклари у зотга кўплаб азиятлар беришди. Шундай бўлса-да, Набий алайҳиссалом ватанларини тарк этиб, бошқа жойга кўчиб кетмадилар. Аммо Макка мушрикларининг зулмлари ҳаддан ошиб, Расулуллоҳнинг жонларига қасд қилишгача бориб етганидан кейин Аллоҳнинг буйруғига биноан у зот Маккадан чиқиб кетдилар. Кетаётиб кўзларига ёш олдилар, кўнгиллари бўшаб, Маккага қараб бундай дедилар: “(Эй Макка) сендан кўра менга севимлироқ ва суюклироқ шаҳар йўқ! Агар қавмим мени чиқармаганида, асло сендан бошқа жойни макон тутмасдим” (Имом Термизий ривояти).
Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи ва саллам киндик қонлари тўкилган жойдан узоқлашганлари сари Маккага бўлган иштиёқлари зиёдалашиб борарди. Шунда Аллоҳ таоло Расулуллоҳнинг кўнгилларини кўтариб, Маккага қайтиб келишлари башоратини бериб, Қуръони каримдаги қуйидаги ояти каримани нозил қилди: “(Эй Муҳаммад!) Албатта, Сизга (ушбу) Қуръонни фарз қилган Зот, шак-шубҳасиз, Сизни қайтиш жойига (Маккага) қайтарувчидир...” (Қасас сураси, 85-оят).
Шундан кейин Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи ва саллам хотиржам сафарларини давом эттирдилар.
Демак, ватанни севиш, уни соғиниб яшаш инсон табиатида мавжуд бўлган нозик ҳисдир! Ватанни севиш фақат тилда қолиб кетмаслиги, балки юрт равнақи учун барча бирлашиши, бир-бирига хайрихоҳ бўлиб, дунё ва охират учун фойдали ишларга ҳаракат қилишлари лозим.
Қуръони каримда бундай марҳамат қилинади: “...Эзгулик ва тақво (йўли)да ҳамкорлик қилингиз, гуноҳ ва адоват (йўли)да ҳамкорлик қилмангиз!” (Моида сураси, 2-оят).
Бу оятдан мўмин киши жамият учун фойдали инсон бўлиши, аҳли аёли, яқинлари ва ўзгалар билан тинч-тотув ҳаракат қилиши лозимлиги тушунилади. Шундай ниятдаги инсонлар кўп бўлган жойда жамият равнақ топади, юрт фаровон бўлади.
Шайх Нуриддин ХОЛИҚНАЗАР ҳазратлари,
Ўзбекистон мусулмонлари идораси
раиси, муфтий
"Ҳидоят" журналининг 8-сонидан
Иймон 
Намоз 
Рўза 
Закот 
Ҳаж 
Қуръон 
Ислом сабоқлари 
Aлоқа