۞تِلۡكَ ٱلرُّسُلُ فَضَّلۡنَا بَعۡضَهُمۡ عَلَىٰ بَعۡضٖۘ مِّنۡهُم مَّن كَلَّمَ ٱللَّهُۖ وَرَفَعَ بَعۡضَهُمۡ دَرَجَٰتٖۚ وَءَاتَيۡنَا عِيسَى ٱبۡنَ مَرۡيَمَ ٱلۡبَيِّنَٰتِ وَأَيَّدۡنَٰهُ بِرُوحِ ٱلۡقُدُسِۗ وَلَوۡ شَآءَ ٱللَّهُ مَا ٱقۡتَتَلَ ٱلَّذِينَ مِنۢ بَعۡدِهِم مِّنۢ بَعۡدِ مَا جَآءَتۡهُمُ ٱلۡبَيِّنَٰتُ وَلَٰكِنِ ٱخۡتَلَفُواْ فَمِنۡهُم مَّنۡ ءَامَنَ وَمِنۡهُم مَّن كَفَرَۚ وَلَوۡ شَآءَ ٱللَّهُ مَا ٱقۡتَتَلُواْ وَلَٰكِنَّ ٱللَّهَ يَفۡعَلُ مَا يُرِيدُ٢٥٣
253. Bular – payg'ambarlar, ulardan ba'zilarini ba'zilaridan afzal qildik. Ulardan Alloh so'zlashganlari ham, martabalarini baland ko'targanlari ham bor. Iso ibn Maryamga ochiq mo''jizalar berdik va uni Muqaddas ruh bilan madadlantirdik. Alloh xohlaganida edi, ulardan keyingilar o'zlariga ravshan hukmlar kelganidan so'ng urushishmas edi. Lekin ularda ixtilof paydo bo'ldi: kimdir imon keltirdi, kimdir kufr keltirdi. Alloh xohlaganida edi, ular urushishmasdi, ammo Alloh nimani xohlasa, shuni qiladi.
Payg'ambarlardan Odam va Muso alayhissalomlar bilan Alloh taolo so'zlashgan. Nabiylardan ba'zilari bir qavmga, ayrimlari bir qishloq yoki shahar ahliga payg'ambar etib yuborilgani holda Islom ummati payg'ambari Muhammad alayhissalom qiyomatgacha barcha asrlar va butun insoniyatga rasul o'laroq tayin etilganlar. Iso alayhissalomga esa o'liklarni tiriltirish, ko'rlar va peslarni davolash, og'ir xastalarni tuzatish, hamisha Jabroil alayhissalomdan madadlanish kabi ochiq mo''jizalar ato qilingan edi.
Alloh taoloning hamma payg'ambarlariga istisnosiz ishonish imon shartlaridan biridir. Payg'ambarlarning vazifasi imon keltirib, toat-ibodat qilgan insonlarga jannat bashoratini qilish, kufr va isyonda bo'lgan insonlarni do'zax azobidan ogoh etish, insonlarga dunyo va din ishlarida ular muhtoj bo'lgan narsalarni bayon etishdir.
Payg'ambarlarning barchasi Odam naslidan, gunoh, kufr, tug'yondan asralgan, pokdir. Aql va ibodatda komildirlar. Ularning barchasi bir dinda, Islom dinidadir. Zero, ularning barchasi o'z qavmlarini faqat Alloh taologa ibodat qilishga, Uning uluhiyatiga, rububiyatiga, ism va sifatlariga shirk keltirmaslikka da'vat qilishgan. Ular zimmalariga yuklangan vazifalarni to'la ado etishgan.
Payg'ambarlardan kimlarga Jabroil alayhissalom vahiy keltirgan bo'lsalar, ular "rasul" deyiladi. Jabroil alayhissalom vahiy keltirmagan, o'zga vositalar orqali vahiy kelgan payg'ambarlar "nabiy" deyiladi. Rasul nabiy deb ham ataladi, ammo nabiy rasul deyilmaydi. Rasullar fazilatda nabiylardan ortiqdir. Kitob kelgan rasullarning fazilati kitob kelmagan rasullarning fazilatidan balanddir. Ulul-azm rasullar barcha rasullardan fazilatlidir. Ulul-azm rasullarning afzali Muhammad mustafo sollallohu alayhi vasallamdirlar.
يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ أَنفِقُواْ مِمَّا رَزَقۡنَٰكُم مِّن قَبۡلِ أَن يَأۡتِيَ يَوۡمٞ لَّا بَيۡعٞ فِيهِ وَلَا خُلَّةٞ وَلَا شَفَٰعَةٞۗ وَٱلۡكَٰفِرُونَ هُمُ ٱلظَّٰلِمُونَ٢٥٤
254. Ey imon keltirganlar, savdo-sotiq ham, do'stlik va shafoat ham bo'lmaydigan Kun kelmay turib sizlarga rizq etib berganimizdan ehson qilinglar. Kofirlargina o'zlariga zulmkordirlar.
Imon keltirgan saodatli kishilar Alloh o'zlariga rizq qilib bergan narsalardan Uning yo'lida infoq-ehson qilib, oxiratda katta mukofot va ulug' darajalarga erishishadi. Chunki bu narsa faqat dunyo hayotidagina mumkin, xolos. Bu dunyoda mol-mulkini Alloh taolo roziligi yo'lida sarflamagan badbaxt kimsalarga oxiratda na savob-mukofot, na oshna-og'aynilari yordami, na shafoat qiluvchilarning qo'llashi bo'ladi.
Sehr safsata, xayol yoki to‘qima narsa emas, balki u haqiqatdir. U er-xotin orasini buzadi. Alloh taolo bunday marhamat qiladi: “Ikkisidan er-xotinning o‘rtasini buzadigan narsani o‘rganar edilar” (Baqara surasi, 102-oyat).
Uning insonning jismiga azob berishi, turli kasalliklar keltirib chiqarishi, hatto o‘limga sabab bo‘lishi haqdir. Albatta har bir ish Allohning izni bilan bo‘ladi.
Qarofiy rahimahulloh aytadi: “Sehr haqiqatdir. U insonning fe’l atvori, tabiati, xulqi o‘zgarishiga, hatto agar oldi olinmasa o‘limga ham sabab bo‘ladi” (Al-Furuq. 149/4).
Imom Navaviy rahimahulloh yozadilar: “Sehrning haqiqat ekaniga jumhur ulamolar ittifoq qilganlar. Unga Qur’oni karim va mashhur bir qancha sahih hadislar dalil bo‘ladi” (Ravzat ut-tolibiyn. 346/9).
Ulamolar sehrning haq ekaniga quyidagi oyat va hadisni dalil qilib keltiradilar:
“Va tugunlarga dam soluvchilar yomonligidan” (Falaq surasi, 4-oyat).
Oisha roziyallohu anhodan rivoyat qilinadi: “Rasululloh sollallohu alayhi vasallam sehr qilindilar. Hatto u zotga qilmagan ishlarini qilgandek tuyulardi. U zot bir kuni mening oldimda edilar, duo qilaverdilar, duo qilaverdilar, so‘ng: “Ey Oisha, Alloh menga u haqida fatvo so‘ragan ishimda fatvo berganini sezdingizmi?”, dedilar.
Men: “Nima ekan u, yo Rasululloh?”, deb so‘radim.
U zot alayhissalom bunday dedilar: “Huzurimga ikki kishi kelib, biri bosh tomonimga, ikkinchisi oyoq tomonimga o‘tirdi. Ulardan biri ikkinchisidan: “Bu odamning dardi nima?”, deb so‘radi. “Sehrlangan”, dedi u. “Unga kim sehr qildi”, dedi. “Zurayqlik yahudiy Labid ibn A’som”, dedi. “U nima narsada?”, dedi. “Taroq, taroqdagi (soch) va xurmo (guli turadigan) tugunchasining qobig‘ida”, dedi. “U qayerda?”, dedi. “Zu Arvon qudug‘ida”, dedi”.
So‘ngra Rasululloh sollallohu alayhi vasallam bir guruh sahobalari bilan o‘sha quduqqa borib, unga qaradilar. Uning ustida xurmo daraxti bor ekan. Keyin Oisha roziyallohu anho onamizning oldilariga qaytib kelib: “Allohga qasamki, u (quduq)ning suvi ivitilgan hinaga o‘xshab ketibdi, xurmolari esa xuddi shaytonlarning boshlariga o‘xshaydi”, dedilar.
“Yo Rasululloh, uni chiqarib tashladingizmi?”, deb so‘radim. U zot alayhissalom: “Yo‘q, Alloh menga ofiyat va shifo berdi. Odamlarga undan biror yomonlik qo‘zg‘ab qo‘yishdan qo‘rqdim”, dedilar. So‘ngra uni ko‘mib tashlashga buyurdilar” (Imom Buxoriy. 5766; Imom Muslim. 2189).
Zayd ibn Arqam roziyallohu anhu rivoyat qiladi: “Rasululloh sollallohu alayhi vasallamga yahudiylardan biri sehr qildi. U zot alayhissalom bir necha kun betob bo‘ldilar. So‘ng Jabroil alayhissalom kelib: “Yahudiylardan bir kishi sizga sehr qildi, tugun tugib, falon quduqqa (tashladi)”, degan xabarni berdi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam odam yuborib, uni chiqartirib, yechib yubordilar. Shunda u zot alayhissalom yengil bo‘lib, turib ketdilar. Bu haqda o‘sha yahudiyga hech narsa demadilar va u bilan yuzma-yuz ham kelmadilar” (Imom Nasoiy rivoyati).
Davron NURMUHAMMAD