12 Август, 2025, 18 Сафар, 1447
12 Август, 2025, 18 Сафар, 1447
Отам онам билан тортишиб қолсалар ёки кўчадан уйга асабийлашиб келсалар, мени олдиларига чақириб, ичларидаги гапларни менга айтардилар. Қўп сирларини мен билан бўлишардилар. Дадам билан кўп гаплашганимиздан, кўп дардлашганимиздан ичларида мен билмайдиган сирлари бўлмаса керак деб ўйлардим. Ҳақиқатда шундай эди. Отам баъзи муаммоли масалалар бўлиб қолса ҳам мен билан маслаҳатлашардилар. Менинг гапларимга, ёш бошим билан берган маслаҳатларимга шунчалик эътибор билан қулоқ солардиларки, баъзида ҳатто ўзимни дадамнинг онасидек ҳис қилардим.
Дадамнинг менга бўлган бу даражадаги ишончларидан жуда хурсанд бўлардим. Бундан ўзимда катта масъулиятни ҳам ҳис қилардим.
Ота қизига сирларини айтиши, у билан ишларини маслаҳат қилиши, муаммоларини муҳокама қилиши жуда гўзал ҳолатдир. Кўпчилик қизлар онаси билан сирдош бўлиши табиий. Лекин отаси билан бу даражада яқин бўлиши доим ҳам кузатилавермайди.
Ота қизига сирини айтадиган даражада яқин бўлганидан кейин ўз навбатида қиз ҳам отасига қалбида тугиб қўйган гапларини айтади. Отасидан ҳеч нарсани яширмайди. Бунинг ажойиб тарафи, агар қиз катта ҳаёт остонасида бирор хато қарор қабул қилмоқчи бўлса, ота буни олдиндан билади ва қизининг адашишига йўл қўймайди. Унга тўғри йўл кўрсатади.
Пайғамбаримиз соллалоҳу алайҳи васаллам ҳам қизлари Фотима онамиз розияллоҳу анҳо билан шундай яқин бўлганлар. Вафот этар чоғлари Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам суюкли қизлари Фотима онамизни чақирдилар. Фотима онамиз оталарига шу қадар ўхшардиларки, ҳатто юришлари ҳам Набий алайҳиссаломникидек эди. Пайғамбаримиз алайҳиссалом суюкли қизларини ёнларига ўтқаздилар. Кейин қизларининг қулоғига бир сирни айтдилар. Фотима онамиз бу сирни билгач, йиғладилар. Атрофдагилар ота ва қиз ораларида нима гап ўтаётганини билишмасди. Кейин Набий алайҳиссалом Фотима онамизга яна бир гап айтдилар. Бу сафар ҳам ҳеч кимга эшиттирмай гапирдилар. Бу гапдан эса Фотима онамизнинг чеҳралари ёришиб табассум қилдилар.
Ўша вақтда Фотима онамиз бу сирни ҳеч кимга айтмадилар. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам дунёдан ўтганларидан сўнг Фотима онамиздан Пайғамбаримиз алайҳиссалом нима деганларини сўрашди. Фотима онамиз айтишларича, Пайғамбаримиз алайҳиссалом биринчи сафар ўзларининг вафот этишларини айтган эканлар. Буни эшитиб Фотима онамиз оталарининг фироқига чидолмай йиғлабдилар. Кейинги сафаргисида Пайғамбаримиз алайҳиссалом ўз ортларидан биринчи бўлиб эргашадиган, яъни дунёдан биринчи бўлиб ўтадиган киши Фотима онамизнинг ўзлари бўлишларини айтибдилар. Шунда Фотима онамиз бу хабардан қувониб, кулган эканлар.
Демак, оталар қизларига нисбатан масофа сақламасликлари, керак бўлса, қизларини ўзларига энг яқин сирдошдек билишлари лозим экан. Бу борада Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам барчамизга ўрнакдирлар.
Доктор Абдуллоҳ Муҳаммад Абдулмуътининг
"Фарзанд тарбиясида 700 та сабоқ" китобидан
Ғиёсиддин Ҳабибуллоҳ, Камронбек Ислом таржимаси.
Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам билан бирга юриш ҳам ғанимат эди. Бунақанги имконият бўлиб қолса, саҳобалар дарров ундан фойдаланиб қолишар, имкониятни қўлдан чиқаришмас эди. Муоз ибн Жабал розияллоҳу анҳунинг саодатига қаранг!
Бир куни у Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам билан бирга кетаётиб сўради:
- Ё Расулаллоҳ! Шундай амални айтингки, у мени жаннатга киритиб, дўзахдан узоқлаштирсин! Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам дедилар:
- Жуда ҳам катта ишни сўрадинг. Бу иш Аллоҳ осон қилган кишига осондир: Аллоҳга ибодат қилиб, Унга ҳеч нарсани шерик қилмайсан; намозни қоим қиласан; закотни берасан; рамазон рўзасини тутасан, Байтуллоҳни ҳаж қиласан! Сўнг яна дедилар:
- Эй Муоз! Сенга яхшиликлар эшигини кўрсатайми? Рўза қалқондир, садақа сув оловни ўчиргани каби хатоларни ўчиради, кишининг кеча қоронғусида ўқиган намози... - деб ушбу оятни ўқидилар: «Уларнинг ёнбошлари ётар жойдан йироқ бўлур. Улар Роббларига қўрқув ва умидворлик ила дуо қилурлар ва ўзларига ризқ қилиб берганимиз нарсалардан инфоқ қилурлар» (Сажда сураси, 16- оят).
Сўнгра яна дедилар:
- Эй Муоз! Сенга барча ишларнинг боши, устуни ва энг юқори чўққиси нималигини айтайми? Ишларнинг боши Ислом. Унинг устуни намоз. Юқори чўққиси эса, Аллоҳ йўлидаги жиҳоддир!
Сўнгра яна дедилар:
- Эй Муоз! Буларнинг барчасининг асосини айтайми?
- Айтинг, эй Аллоҳнинг Расули!
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам тилларини ушлаб:
- Мана буни тий! - дедилар.
Муоз розияллоҳу анҳу деди:
- Эй Аллоҳнинг Набийси! Биз айтаётган гапимиз туфайли ҳам тутиламизми?
Набий алайҳиссалом дедилар:
- Онанг сени йўқотсин, Муоз!
Инсонларни ёмон тиллари дўзахга юзтубан қулатмаса, бошқа нима қулатади?!
Тилнинг суяги йўқ, аммо ҳар қандай суякни синдириши мумкин. Қанча-қанча кишилар кимнингдир ҳазил тариқасида айтган қўпол гапи учун кечаси билан ухлай олмасдан, тўлғаниб чиқади. Мажлис тарқалиб кетиши мумкин, аммо айтилган гап пичоқ сингари унинг қалбида санчилган ҳолатда қолади!
Қанча-қанча қизларга келган совчилар қўшнилар айтган биргина ёмон таърифни эшитиб, жим қайтиб кетади. Аслида, у қизлар ҳасадгўй қўшниларнинг бўҳтонидан покиза эди!
Чақимчиларнинг, «бўлса, кўролмайдиган, бўлмаса, беролмайдиган» кишиларнинг дастидан қанча-қанча инсонлар ишидан, бола-чақасининг ризқидан ажралади!
Ёлғон гувоҳлик берувчи биргина сўз билан қанча-қанча мерослар тортиб олинади, одамлар ҳаққидан маҳрум қилинади. Ҳақлар ноҳақ ўзлаштирилади!
Ҳасад, кин-адоват туфайли айтилиб олов ёқилган биргина чақимчилик билан қанча-қанча дўстлар ажралиб кетишади. Дўстлик душманликка айланади. Муҳаббатга тўла қалблар оқибатда адоватга тўлади!
Гапимизга, қаламимизга ва ижтимоий тармоқлардаги ёзувларимизга, кишиларга раддиялар беришимизга назар солайлик. Аввало ўз саҳифамизни тўлдираётганимизни унутмайлик.
Ахир инсонларни дўзахга ёмон гаплар киритмаса, нима киритади?!
«Набавий тарбия» китоби асосида тайёрланди
Иймон 
Намоз 
Рўза 
Закот 
Ҳаж 
Қуръон 
Ислом сабоқлари 
Aлоқа