Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм
Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васалламнинг Мория Қибтийя онамиздан Иброҳим исмли ўғил кўрдилар. Чақалоқ туғилгач, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам севиниб, «Бугун кечаси фарзандлик бўлдим. Унга бобокалоним Иброҳим алайҳиссаломнинг исмларини қўйдим!» дедилар. Бироз вақт ўтгач, Иброҳимни эмизиш учун Ҳавла бинт Мунзир розияллоҳу анҳога беришди. Арабларнинг одатига кўра, гўдак икки йил, яъни кўкракдан ажрагунича эмизган онасининг уйида яшар эди. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам ҳам ўғиллари Иброҳимни Ҳавла розияллоҳу анҳонинг уйида қолдирдилар. Ҳавла розияллоҳу анҳо темирчи Абу Сайф, яъни Баро ибн Авс ал-Ансорийнинг аёли эди. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам саҳобалари билан бирга Ҳавланинг уйига тез-тез бориб, ўғилларини кўриб келар эдилар.
Анас розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Бир куни Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам билан Абу Сайфнинг уйига кирдик. Одатдагидек, Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам Иброҳимни қўлларига олиб, ҳидладилар, ўпдилар. Аммо орадан кўп ўтмай, Иброҳимга дардга чалинди. Бир куни келсак, Иброҳим жон бераётган экан. Набий соллаллоҳу алайҳи васалламнинг кўзларидан ёш оқа бошлади. Абдурраҳмон ибн Авф у зотга: «Ўлганга йиғлаяпсизми, Аллоҳнинг Расули?» деди. У зот соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Бу раҳмат-шафқат йиғиси, Ибн Авф» деб, йиғлаб юбордилар. Сўнг: «Кўз ёш тўкади, қалб маҳзун бўлади, лекин Роббимизни рози қиладиган сўзларнигина айтамиз. Фироқингдан жуда маҳзунмиз, Иброҳим!» дедилар».
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам Иброҳимдан айрилганларига қаттиқ маҳзун бўлдилар, фарзанд доғида қалблари ўртаниб, йиғладилар. Қалб маҳзун бўлади, кўз ёш тўкади. Аммо Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам қалблари сиқилиб, оғир мусибатдан маҳзун бўлиб турсалар-да, бундай пайтларда одамнинг тилидан чиқиб кетиши мумкин бўлган ёмон сўзларни айтиб юборишдан огоҳлантирдилар: «Қалб маҳзун бўлади, аммо фақат Роббимиз рози бўладиган сўзни айтамиз, холос!».
Қайғу пайтларида айтадиган сўзимиз фақатгина Аллоҳга мақтов, Аллоҳга қайтишни эслаш, Роббимизни рози қиладиган дуолар қилиш бўлиши керак. Роббимизни ғазаблантирадиган сўзларни зинҳор айтмаймиз, чунки мусулмон одам мусибат пайтида ҳам фақат Роббининг розилигини ўйлайди, фақат Роббини рози қиладиган ишларни қилади.
Энди мана шу саволга жавоб беринг:
Маҳзун бўлганингизда қандай сўзларни айтасиз? Аллоҳ рози бўладиган сўзларними? Ёки оғзингиздан чиқадиган сўзларга эътибор бермайсизми?
Абдуллоҳ Абдулмуътий, Ҳуда Саъид Баҳлулнинг
“Қулоғим сенда қизим” китобидан Ғиёсиддин Ҳабибуллоҳ, Абдулҳамид Умаралиев таржимаси.
Мисрнинг “Шуруқ” газетасида нашр бош муҳаррири Имомиддин Ҳасаннинг Ўзбекистоннинг тарихий-маданий меросига бағишланган мақоласи эълон қилинди, деб хабар бермоқда “Дунё” ахборот агентлиги.
Бу ҳақда мисрлик журналист 27 октябрь куни мамлакатимизда бўлиб ўтган парламент сайловларини ёритиш доирасида Ўзбекистонга сафари якунида шуни маълум қилди.
Унинг ёзишича, Ўзбекистонда ҳайратланарли томони шундаки, ўтмиш ва бугунги кун бир-бирига яқин, бир-бирини тўсиб қўймайди. Бу қадимий тарихга эга, ўзига хос меросга эга, дунёга буюк алломалар – Ал-Хоразмий, Абу Али Ибн Сино, Ал-Беруний, Ан-Насафий, Аз-Замахшарий ва Ат-Термизий, Бурҳон Ад-Дин Ал-Маргинаний, Ал-Фарғоний ва бошқаларни ато этган мамлакат.
“Юқорида айтилганларнинг барчаси тарихда ва ўтмишда, лекин мен 27 октябрь куни Миср парламент делегацияси таркибида парламент сайловларини кузатиш учун Ўзбекистонга ташриф буюрганимда, эътиборимни мамлакат нафақат сўзда, балки амалда ҳам ўз тарихи ва олимларини ҳурмат қилишига қаратдим. ”, - дея ўртоқлашади муаллиф.
– Ўтган уч йил ичида Тошкент, Самарқанд, Бухоро, Фарғона ва Марғилонда бу юртга қилган уч марта ташрифим чоғида бунга гувоҳ бўлдим.
Мисрлик журналистнинг фикрича, Ўзбекистон ЮНEСКОнинг “Жаҳон хотираси” фондига киритилган нодир ислом қўлёзмаларини тўплаш бўйича дунёнинг кўплаб давлатларидан олдинда. Унинг ёзишича, Ўзбекистон меъморчилиги халқ тарихининг тимсоли ҳисобланади: Самарқанднинг маҳобатли минораларидан тортиб, Бухоронинг мураккаб кошинларигача, ҳар бир бино минтақа ўтмишидан ҳикоя қилади.
“Мен гўзаллик ва тарихдан ҳайратда қолдим ва меросга қандай муносабатда бўлиш кераклиги ҳақида хабардорликни оширишни ҳоҳлардим. Бу мерос нафақат мамлакат ва унинг замонавий аҳолисига, балки бутун инсоният ва келажак авлодларига тегишлидир”, - дея хулоса қилади Имомиддин Ҳасан.
Ўзбекистон мусулмонлари идораси
Матбуот хизмати