Ҳар бир инсоннинг ҳаётида фойдаланиши мумкин бўлган неъматлар ҳам, унга берилмаган бошқа неъматлар ҳам бор. Инсон фақат ўзида йўқ неъматларга қарайверса, маҳзун бўлиб, ўзини кўп нарсадан маҳрум деб ҳисоблайди. Агар ўзида бор неъматларга қарайдиган бўлса, албатта розилик, саодат туяди, ҳаётга ҳиммат ва ғайрат билан қарайди, берган неъматлари учун Аллоҳга шукр қилади.

Солиҳ зотлар қийинчилик ва синов пайтида ўзларида бор неъматларга эътибор қилганлар. Бу нарса йўқчилик пайтида сабр қилишларига туртки бўларди. Бунга Урва ибн Зубайр розияллоҳу анҳу яққол мисол бўла оладилар. У зот – Зубайр ибн Аввом розияллоҳу анҳунинг ўғиллари, улуғ тобеъинлардан эдилар. Оналари – Асмо бинт Абу Бакр розияллоҳу анҳу эди. У зот Мадинанинг илм ва фатво сўраладиган машҳур етти нафар фақиҳидан бири эдилар. Умар ибн Абдулазиз улар билан халифалик ишларида маслаҳатлашар эди. Бир куни Урва ибн Зубайрнинг ҳаётида бир вақтнинг ўзида иккита катта мусибат жамланиб қолди: оёқлари қорасон бўлиб, табиблар оёқни кесиб ташламаса, дард бутун танага тарқаб, ҳалокатга олиб келади, дейишди. Урва ибн Зубайр: «Унда кесиб ташланглар», дедилар. Табиблар: «Оғриқ қаттиқ бўлади, ҳушдан кетказадиган банж (наркоз) ичишингиз керак», дейишди. У киши: «Маст қиладига нарса ичмайман», дедилар. Табиблар: «Ундай бўлса, оёқни кесишнинг иложи йўқ», дейишди. Урва ибн Зубайр: «Иложи бор. Асбобларингизни тайёрланг. Мен намоз ўқийман. Бир маромга етиб, баданим титрай бошлаганда кесаверинглар», дедилар. У зот намозга турдилар. Бироздан сўнг баданлари титрай бошлади. Табиблар қорасон тушган оёқни кесиб, қонни тўхтатиш учун қайнаб турган ёққа солишди. Шундагина Урва ибн Зубайр намозни тугатиб, ҳушларидан кетиб қолдилар...

Ўзларига келганларида у зотга яна бир шумхабар айтишди: «Бир ўғлингизни туя тепкилаб, ўлдириб қўйибди».

Нима деб ўйлайсиз, бу хабарни эшитган Урва ибн Зубайр қай аҳволга тушган, нималар деб юборган бўлишлари мумкин? Одам шундай пайтда ҳам ўзида бор неъматга ҳам, йўқотган неъматлари учун ҳам шукр айтиб, сабр қила олармикин?

Келинг, ривоятнинг давомини ўқийлик.

Бу хабарни эшитиб, Урва Аллоҳга шундай муножот қилдилар: "Аллоҳим, Ўзингга ҳамдлар бўлсин. Мусибат ҳам бердинг, офият ҳам бергансан! Олган бўлсанг, бериб ҳам қўйгансан! Тўрт ўғил бериб, биттасини олдинг, шукрки, учтаси қолди. Икки оёқ бериб, биттасини олдинг, шукрки, биттаси қолди. Олганларинг учун ҳам, берганларинг учун ҳам Ўзингга ҳамду санолар бўлсин!".

Абдуллоҳ Абдулмуътий, Ҳуда Саъид Баҳлулнинг
“Қулоғим сенда қизим” китобидан Ғиёсиддин Ҳабибуллоҳ,
Абдулҳамид Умаралиев таржимаси.