Ислом оламида беқиёс ақида алломаси Тоҳа Ал-Дассуқий Ал-Ҳубайший вафот этди.
Аллома жуда ҳам йирик олим, машҳур шайхлардан бўлиш билан бирга, ўта камтарин, кичиккўнгил, мурувватли, олийжаноб инсон эдилар. Фазилатлари беқиёс эди.
Шайхнинг кўзлари аъмо бўлса‑да, илмлари уммон эди. Уйлари айланасига тўла китоб, кўпроқ шогирдлар ўқиб беришади. У кишининг ёзган китоблари жуда ҳам кўп. Хусусан, ақида, фалсафа ва тасаввуфга оид асарлари машҳур ва ўта дақиқ. Охирги китобларидан бири «Таҳовий ақидаси»ига ёзган шарҳлари эди.
2018 йилда Ўзбекистонга Миср араб Республикасидан «Ал-Азҳар» университети Ақийда ва фалсафа кафедраси мудири устоз аллома Тоҳа Дассуқий Ҳубайший ташриф буюрган эдилар.
Доктор Тоҳо Дасcуқий Ҳубайший Имом Бухорий, Термизий, Имом Мотуридий каби буюк алломаларнинг юрти, хусусан Имом Бухорийнинг мақбарасини зиёрат қилганидан беҳад хурсанд эканини айтиб ўтган. У кишининг Ўзбекистонга, бу ўлка алломаларига бўлган муҳаббатлари ўзгача. «Ўзбекистонга қилган сафарим» деган китоб ёзиб, нашр қилдилар. Унда юртимизнинг ўтмиши ва бугуни ҳақида жуда ҳам яхши гаплар, қайноқ фикрлар ёзилган. Умуман олганда, Шайх ватанимизни, халқимизни жуда ҳам яхши кўрар, ўта ҳурмат қилар эдилар.
Ҳубайший ҳазратларининг кўзлари ожиз бўлса-да, қалб кўзлари нурли эди. Кўришган кишиларини овозидан таниб олар эканлар.
Аллоҳим бу садақаи жорияларини қиёматга қадар Ислом уммати учун бардавом манфаатли бўлишини насиб этсин.
Аллоҳ таоло улуғ алломанинг барча хайрли ишларини, солиҳ амалларини ҳусни қабул айлаб, Ўз мағфиратига олсин, охиратларини обод қилсин.
Иннаа лиллааҳи ва иннаа илайҳи рожиъуун!
"Ли ийлафи қурайш" сураси, Қурайш қабиласига берилган неъматларга урғу беради.
Бу суранинг нозил бўлиши сабабини ўрганганда, Аллоҳдан янада қўрқиш ҳисси пайдо бўлади. Бу сура ҳаётдаги муҳим муаммолардан бири - неъматга одатланиб, уни қадрсизлантириш ҳақидадир.
Аллоҳ қурайшликларни икки мавсум - қиш ва ёздаги савдо сафарлари орқали тирикчиликларининг яхши кетишига одатланиб қолганликлари, лекин улар бу неъматларнинг ҳақиқий Эгасини тан олиб, шукр қилмаганларини айтади.
Жоҳилият даврида Қурайш қабиласи фақирлик ва очарчиликда яшаган, ҳаётлари жуда ночор ва қийин бўлган. Ҳаттоки, қашшоқлик кучайганида, баъзилар ўз оиласини олиб, “хубо” деб аталган жойга боришар ва ўша ерда очликдан ҳаммаси ҳалок бўлгунига қадар қолишарди. Бу одат жоҳилият даврида “иътифар” деб номланар эди.
Макканинг катта тожирларидан бўлган Ҳошим ибн Абдуманофга бир куни Бани Маҳзум қабиласининг барча аъзолари жуда қаттиқ очликда қолиб, ҳалок бўлиш арафасида экани ҳақидаги хабар етади. У Аллоҳнинг байти Каъбанинг хизматида турган одамларнинг шундай қашшоқлик ва ўта жоҳилона аҳволда эканликларидан ўкинди ва қаттиқ ғазабланди.
Шу сабабдан Ҳошим ибн Абдуманоф бу ёмон одатни ўзгартиришга қарор қилди ва қуйидагиларни амалга оширди:
– Сизлар Аллоҳнинг байтини хизматида бўлатуриб бутун арабларга ўзингизни шарманда қиладиган ёмон одатларни жорий қилгансизлар, деди ва бир қабилани бир нечта уруғларга бўлиб ташлади. Ҳар бир уруғдаги бой кишилардан ўз қариндошлари билан мол-мулкини тенг бўлишишни талаб қилди. Шундай қилиб, камбағал ҳам бой билан тенг бўлди.
Шундан кейин у Қурайш қабиласига тижорат усулларини ўргатди ва уларни йилда икки марта тижорат сафарига чиқиш йўлларини белгилаб берди. Ёзда мева-сабзавотлар савдоси учун Шомга, қишда эса, қишлоқ хўжалиги маҳсулотлари савдоси учун Яманга сафарларини ташкил қилди.
Шундай қилиб, Шом ва Яманнинг баракаси Маккага олиб келинди ва қурайшликларнинг иқтисодий ҳолати яхшиланди. Шу билан бирга, “иътифар” одати ҳам йўқ бўлди. Бироқ, вақт ўтиши билан Қурайш қабиласи Аллоҳнинг бу неъматларига шукр қилиш ўрнига, уларга одатланиб қолди ва неъматни қадрламай қўйди. Неъматга ношукурлик қилиш – бу унга одатланиб, уни неъмат деб билмасликдир.
Қурайш қабиласи Аллоҳ томонидан туширилган неъматларга одатланиб, уни қадрсизлантиргани учун Аллоҳ уларга бу сурани туширди: "Мана шу Байт (Каъба)нинг Парвардигорига (шукрона учун) ибодат қилсинлар. Зеро, У уларни очликдан (қутқариб) тўйдирди ва хавфу хатардан омон қилди".
Ҳомиджон домла ИШМАТБЕКОВ