Чақимчи жаннатга кирмайди!
Ҳакимлардан бирини дўсти зиёрат қилди. Унинг олдида айрим биродарлари тўғрисида у-бу деб гапириб қўйди. Ҳаким айтди: “Зиёфатни бекор қилдинг. Бу билан учта жиноят қилдинг, биринчи, биродаримни ёмонладинг; иккинчи, бўш қалбимни машғул этдинг; учинчи, ўзингни чақимчига чиқардинг” деди.
Каъбул Аҳбордан (Аллоҳ ундан рози булсин) ривоят қилинди. «Бани Исроил қабиласига қаҳатчилик келди. Мусо алайҳиссалом қабила аҳли билан уч марта сув сўраб чиқдилар. Уларга сув берилмади. Шундан сунг Мусо алайҳиссалом: “Эй Раббим, бандаларинг сувсизлик ва очликдан Сенга уч марта зорланиб, илтижо қилиб, нажот беришингни сўрадилар. Сен уларнинг илтимосларини, дуоларини ижобат қилмадинг!” дедилар. Аллоҳ таоло унга деди: “Эй Мусо! Мен сенинг ва сен билан бўлган қавмларингнинг дуоларини ижобат қилмайман. Чунки сизларнинг орангизда чақимчи бор. У чақимчиликни узлуксиз давом эттириб келяпти”. Мусо алайҳиссалом сўрадилар: “Ким у? Бизлар уни орамиздан чиқарайлик”. Аллоҳ: “Эй Мусо! Сизларни чақимчиликдан қайтармадими? Ҳаммаларингиз тавба қилинглар!” деди. Ҳаммалари тавба қилишди. Шундан сунг, Аллоҳ уларга сув берди».
Фақиҳлардан бири айтади: “Сизнинг олдингизга бир киши келиб, фалончи сизни бу ундай, бу бундай, деб гапирди”, деб кетиб қолса, сизга олти нарса вожиб бўлади.
Биринчи, уни тўғри дея топманг. Аллоҳ таоло айтади: “Эй мўминлар, агар сизларга бир фосиқ кимса бирон хабар келтирса, сизлар (ҳақиқий аҳволни) билмаган ҳолингизда бирон қавмга мусибат етказиб куйиб, қилган ишларингизда афсус-надомат чекиб қолмасликларингиз учун (у фосиқ кимса олиб келган хабарни) аниклаб - текшириб кўринглар”.
Иккинчи, сиз уни бу ишдан қайтаринг, чунки бундай қилиш вожибдир. Аллоҳ таоло марҳамат қилади:
“Одамлар чиқарилган (маълум бўлган) умматнинг энг яхшиси бўлдингиз, (эй, мусулмонлар!) зеро, сиз амри маъруф, наҳий мункар қиласиз ва Аллоҳга имон келтирасиз” (Оли Имрон сураси, 110-оят)
Учинчи, Аллоҳ йўлида уни ёмон кўринг, чунки осийни ёмон куриш вожибдир.
Туртинчи, биродарларингизга ёмон гумонда бўлманг. Чунки гумон қилиш ҳаромдир. Аллоҳ таоло марҳамат қилади: “Албатта айрим гумонлар гуноҳдир!” (Ҳужурот сураси, 12-оят).
Бешинчи, жосуслик қилмаслик. Чунки Аллоҳ таоло Каломуллоҳда жосусликдан қайтарди.
Олтинчи, чақимчиликка рози бўлманг ва ўзингиз ҳам уни қилманг. Чақимчи олиб келган ҳабарни бошқага айтманг. Зеро, Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Чақимчилар жаннатга кирмайдилар” деганлар (Имом Бухорий ва Имом Муслим ривояти).
Аллоҳ таоло барчаларимизни офиятда сақласин, чақимчилик офатидан ўз панохида асрасин.
Ал-Фақиҳ Абу Лайс ас-Самарқандийнинг
«Танбеҳул ғофилийн» китоби асосида
Имом Термизий билим юрти 2-босқич талабаси
Муродулло Чориев тайёрлади.
Луқмони Ҳакимнинг ҳикматли сўзларидан
1. Аллоҳга тақво қилишни тижорат деб бил, шунда у сенга молсиз фойда келтиради.
2. Ўзингни сенга муҳтож бўлмаган, лекин сен унга муҳтож бўлган кишининг ўрнига қўй.
3. Харсанг тошларни жойидан кўчириш, онгсиз одамга англатишдан осонроқдир.
4. Жаннатни талаб қилишда олий ҳимматли бўл.
5. Аллоҳдан шундай умид қилки, у билан Унинг макридан омонда бўлма ва Аллоҳдан шундай қўрқки, у билан Унинг раҳматидан умидсиз бўлма.
6. Мен ҳеч қачон сукутдан афсусланмадим. Агар гап кумуш бўлса, сукут — олтин.
7. Ҳикмат камбағалларни подшоларнинг мажлисларида ўтказган.
8. “Ё Роббим, мени мағфират қил” — деб кўп такрорла, зеро Аллоҳнинг бир соати борки, у вақтда сўровчи рад этилмайди.
9. Ким ёлғон гапирса, юзининг сувини (обрўйи) кетади, кимнинг хулқи ёмон бўлса, ғам-ташвиши кўпаяди.
10. Аллоҳдан қўрқ, лекин қалбинг фожир бўлатуриб, одамлар сени ҳурмат қилишлари учун ўзингни уларга Аллоҳдан қўрқадиган қилиб кўрсатма.
11. Амал фақат яқиний ишонч (эътиқод) билангина мукаммал бўлади, кимнинг эътиқоди заиф бўлса, амали ҳам заиф бўлади.
12. Ёлғон гапиришдан эҳтиёт бўл, зеро у пиширилган чумчуқ гўшти каби иштаҳалидир, лекин кўп ўтмай эгасини ичини ёндиради.
13. Мажлисни кўзинг билан кўриб танла, агар Аллоҳ зикр қилинадиган мажлис бўлса, у ерда ўтир. Агар олим бўлсанг, илминг наф беради, агар жоҳил бўлсанг, сенга ўргатишади, агар Аллоҳ у мажлисга раҳматини нозил қилса, сен ҳам шу раҳматдан баҳраманд бўласан.
14. Қарздорликдан эҳтиёт бўл, чунки у кундузи хорлик ва тунда ғамдир.
15. Тўқлик устига овқат емагин — чунки ундай таомни егандан кўра итга ташлаган яхшироқ.
16. Агар шайтон сенга шубҳа ва гумон орқали келса, уни яқиний ишонч ва насиҳат билан енг, агар у танбаллик ва зерикиш томонидан келса, қабр ва қиёматни эслаб енг, агар у хоҳиш ва қўрқув томонидан келса, унга дунё тарк этиладиган ва қолдириладиган нарсадир, деб айт.
17. Тилингдан чиққан гапларга эҳтиёт бўл, сукут қилган киши омонда бўлади, фақат фойдаси бор гапларни гапир.
18. Юзингни ниқоблашдан (яъни шубҳали қиёфадан) сақлан — чунки, у кечаси одамларни қўрқитади, кундузи эса хўрлик келтиради.
19. Мен тош, темир ва оғир юкларни кўтардим, аммо ёмон қўшнидан оғирроқ нарсани кўрмадим.
Ҳомиджон қори ИШМАТБЕКОВ