Сайт тест ҳолатида ишламоқда!
31 Январ, 2025   |   1 Шаъбон, 1446

Тошкент шаҳри
Бомдод
06:14
Қуёш
07:35
Пешин
12:41
Аср
15:56
Шом
17:41
Хуфтон
18:57
Bismillah
31 Январ, 2025, 1 Шаъбон, 1446

ЁЛҒОН – БИР МЎМИНГА ҚИЛИНГАН ХИЁНАТДИР

26.08.2019   4040   5 min.
ЁЛҒОН – БИР МЎМИНГА ҚИЛИНГАН ХИЁНАТДИР

Ибн Масъуд розияллоҳу анҳу айтадилар: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Ростгўйликни маҳкам тутинглар. Зеро, ростгўйлик эзгуликка йўллайди, эзгулик эса жаннатга бошлайди. Киши рост гапириш ва ростгўйликка интилишда давом этаверади, натижада Аллоҳ ҳузурида ростгўй деб ёзилади. Ёлғончиликдан сақланинглар. Зеро, ёлғончилик фожирликка (гуноҳкорликка), фожирлик эса дўзахга бошлайди. Банда ёлғон гапириш ва ёлғончиликка интилишда давом этаверади, ниҳоят Аллоҳ ҳузурида ёлғончи деб ёзилади», дедилар» (Бухорий, Муслим, Термизий ривояти).
Навос ибн Самъон розияллоҳу анҳу айтадилар: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Биродаринг сени тасдиқлаб, сенга ишониб турганида, унга ёлғон гап айтишинг катта хиёнатдир», дедилар» (Аҳмад ривояти).
Яна бир муборак ҳадисларнинг бирида айтилишича, мусулмоннинг мусулмонга қилган хиёнати ёлғон гапириш билан содир этилар экан. Бунда бир мўмин бошқа бир мўминга – биродарига у унга ишониб турганида уни алдайди, сўзласа ёлғон сўзлайди. Бундан унинг қалби оғринади, ихлоси сўнади баъзан биродарлик алоқалари узилиши ёҳуд биродарига нисбатан ишонч қайтмаслиги мумкин. Мана шуни назарда тутиб ҳам ёлғон – хиёнатга тенгдир, деб зикр қилинган бўлса ажаб эмас. 
Ёлғон гапириш, ёлғон кўрсатма – гувоҳлик бериш тилдан етиши мумкин бўлган бандаларга энг оғир зарар берувчи амал ҳисобланади. Ёлғон – гуноҳи кабирадир. Роббисига кабира гуноҳлар билан йўлиқмаган бандани Аллоҳ азза ва жалла марҳамат қилса, Ўзи истаган қулидангина уни кўтариши мумкин-у, аммо кабира гуноҳларни давомий қилиб юрган бандаси ҳақида ваъда бермаган. 
Ғийбат сўз ҳам, тўхмат сўз ҳам аввало ёлғон гапириш орқалигина содир бўлади. Ғийбатни қанчалар оғир гуноҳлиги ҳақида унинг даражаси зино қилгандан ҳам юқорироқ эканлигига аҳамият берадиган бўлсак, ғийбат сўзлар кўп ҳолларда айнан мана шу ёлғон гувоҳлик беришлар орқалигина юзага келишини кўришимиз мумкин. Биз тилимизни ёлғондан тийсак, жазоси сўнгсиз азоб бўладиган ғийбатнинг ҳам, тўхматнинг ҳам, чақимчиликнинг ҳам олдини олган бўламиз. Бунда ҳам бир инсоннинг қалбига озор етмайди, ҳам арзимаган бир гап деб жамоат орасида обрўйимиз тўкилмайди. Аллоҳ наздида ҳам даражамиз кўтарилади, ҳам ёлғон гапиришимиз мумкин бўлган бир вақтда ростини айтиб, савоб ва ажрларга эга бўламиз иншааллоҳ! 
Аллоҳ таоло айтади:
«Шак-шубҳа йўқки, Аллоҳ ёлғончи ва кофир кимсаларни ҳидоят қилмас» (Зумар сураси, 3).
«Албатта, Аллоҳ исрофчи ва каззоб бўлган шахсни ҳидоят қилмас» (Ғофир сураси, 28).

Яъни, Аллоҳ ёлғончи ва кофир кимсани ҳақ динга йўллаб қўймайди. У ҳаддан ошиб залолатга ботган ва У зот шаънига ёлғон тўқийдиган кимсани ҳидояти - иймонга, муваффақ қилмайди.
Иймон тушунчаси фақатгина мусулмонларга эмас, ҳар бир бандасига бериладиган улуғ неъмат ҳисобланади. Банда дунёга келиб, ўзи умри давомида топгани энг буюк ризқ бу – иймондир. Ўз – ўзидан юқоридаги оятлардан англашиладики, бир банда ростгўй бўлса, унга мусулмон бўлиш шарафи насиб этиши билан биргаликда, иймон ҳам қалбга ўрнашар, ростгўйлиги сабабидан Аллоҳнинг назарига тушар экан. Тасаввур қилинг, шунинг акс ҳолати бўлса, аслида у мусулмон бўлсада нимадир “сабаб” бўлиб ёлғонни касб этиб олиб, тавбани кечиктириб, бунда бардавом бўлгудек бўлса ўзи учун берилган иймон неъмати ва унинг нуридан мосуво бўлиши ҳам мумкин экан.
Ўзининг ҳақ каломида келтирилган қуйидаги оятга диққат қилайлик: 
«Ёлғон сўзларни ҳам фақат Аллоҳнинг оятларига иймон келтирмайдиган кимсаларгина тўқирлар. Ана ўшалар ёлғончидирлар» (Наҳл сураси, 105).
Яъни, Аллоҳга ва оятларига иймон келтирмаган кимсагина У зот шаънига ёлғон тўқийди. Чунки у азобга дучор бўлишидан қўрқмайди. У ҳақиқий ёлғончидир. Ёлғон гапириш улкан жиноят бўлгани боис, мўмин унга яқинлашмайди. 
“Яхши билан юрсанг етарсан муродга, Ёмон билан юрсанг қоларсан уятга” деган ҳикматли сўз бор халқимизда. Буюк Аршнинг соҳиби бўлган Аллоҳ азза ва жалла ёлғон гапиришнинг оғир гуноҳлигини ва унга мўмин бўлганлар яқинлашмаслигини уқтиради. Шундай экан, банда дўст танлашда ҳам эҳтиёткор бўлмоғи лозим экан. Мўмин киши нафақат ёлғондан узоқ туриши, балки ёлғончи кимсаларга ҳам яқин бўлмаслиги керак экан. Албатта, мусулмонга ҳамма амални ҳам, ҳамма нарсанинг ҳам энг аълоси, яхшиси ярашади. 
Меҳрли ва раҳмли бўлган Аллоҳ таоло барчамизни гуноҳ амалларни қилишдан, уларга яқин бўлиб Унинг розилигини тополмай қолишимиздан паноҳ берсин,, Ўзи рози бўладиган ишларга йўллаб, қалбларимизни гўзал, хайрли ишларга илҳомлантириб қўйсин. Амин Я Роббил Аъламин. 

(Давоми бор...)

Вилоят бош имом хатиби: Т.Рўзиев

Мақолалар
Бошқа мақолалар

Iso alayhissalom kelajakda kelar

31.01.2025   1630   6 min.
Iso alayhissalom kelajakda kelar

Insonlarning o’lchov va ko’nikmalariga qaralsa, Iso alayhissalomning tug’ilishlari ham, osmonga ko’tarilishlari ham odamlarni hayratga soluvchi, g’ayritabiiy hodisa hisoblanadi.

Iso alayhissalom ko’r bo’lib tug’ilganlarni va peslarni davolar, o’likni Allohning izni ila tiriltirar, loydan qushning shaklini yasab puflasalar  Allohning izni ila haqiqiy qushga aylanar edi.

Odamlar esa u zotni yolg’onchiga chiqardi. Payg’ambarliklarini tan olishmadi. Imkon qadar u zotni yo’q qilib yuborishga harakat qildilar. Bu haqidagi qissa esa,  hammaga mashhurdir.

Ular Iso alayhissalomni o’ldirganliklarini da’vo qildilar. Lekin bu quruq da’vo xolos, haqiqatni esa Quroni Karim bayon qiladi. Niso surasining 157-oyatida:

وَقَوۡلِهِمۡ إِنَّا قَتَلۡنَا ٱلۡمَسِيحَ عِيسَى ٱبۡنَ مَرۡيَمَ رَسُولَ ٱللَّهِ وَمَا قَتَلُوهُ

“Biz Allohning Rasuli Masih Iyso ibn Maryamni o’ldirdik”, deganlari uchun ularni la’natladik. Holbuki uni o’ldirmadilar ham, osmadilar ham, lekin ularga shunday tuyuldi.

Oyatning kelasi qismiga asosiy e’tiborimizni qaratishimiz kerak bo’ladi:

وَإِنَّ ٱلَّذِينَ ٱخۡتَلَفُواْ فِيهِ لَفِي شَكّٖ مِّنۡهُۚ مَا لَهُم بِهِۦ مِنۡ عِلۡمٍ إِلَّا ٱتِّبَاعَ ٱلظَّنِّۚ وَمَا قَتَلُوهُ يَقِينَۢا

“U haqida ixtilofga tushganlar uning o’limi haqida shak-shubhadadirlar. U to’g’risida ularning bilimlari yo’q, magar gumonga ergasharlar. Uni o’ldirmaganlari aniqdir”.

لَقَدۡ كَفَرَ ٱلَّذِينَ قَالُوٓاْ إِنَّ ٱللَّهَ هُوَ ٱلۡمَسِيحُ ٱبۡنُ مَرۡيَمَۖ ُ

“Alloh, albatta, Masih ibn Maryamdir deganlar kofir bo’ldi” (Moida,72).

Iso alayhissalom nasorolarga, men Xudoman menga ibodat qiling demaganlar.

لَّقَدۡ كَفَرَ ٱلَّذِينَ قَالُوٓاْ إِنَّ ٱللَّهَ ثَالِثُ ثَلَٰثَةٖۘ

“Alloh uchtaning uchinchisidir, deganlar batahqiq kofir bo’ldilar” (Moida,73).

Ular Allohning tabiati bir-biriga teng uchta ko’rinishdan – Ota xudo, o’g’il xudo va Muqaddas ruhdan iborat deyishdi.

Alloh taolo bularga javob o’laroq, suraning davomida :

مَّا ٱلۡمَسِيحُ ٱبۡنُ مَرۡيَمَ إِلَّا رَسُولٞ

“Masih ibn Maryam bir rasul xolos undan oldin ham rasullar o’tgan” (Moida, 75) dedi.

Endi Iso alayhissalomning osmonga ko’tarilganlari va qayta tushishlarini inkor qiluvchilarning bir necha da’volarini ko’rib chiqamiz.

Alloh taolo Quroni karimda Iso alayhissalomning  vafot etganini zikr qildi.

O’shanda Alloh aytdi:

إِذۡ قَالَ ٱللَّهُ يَٰعِيسَىٰٓ إِنِّي مُتَوَفِّيكَ وَرَافِعُكَ إِلَيَّ

“Ey Iso, Men seni vafot qildiruvchi va O‘zimga ko‘taruvchiman” (Oli Imron, 55).

Va yana Iso alayhissalomdan hikoya qilib:

وَكُنتُ عَلَيۡهِمۡ شَهِيدٗا مَّا دُمۡتُ فِيهِمۡۖ فَلَمَّا تَوَفَّيۡتَنِي كُنتَ أَنتَ ٱلرَّقِيبَ عَلَيۡهِمۡۚ وَأَنتَ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ شَهِيدٌ

“Va modomiki oralarida ekanman, ularga guvoh bo‘ldim. Meni O‘zingga olganingdan so‘ng, Sening O‘zing ularga kuzatuvchi bo‘lding. Zotan, Sen har bir narsaga guvohsan” (Moida,117).

Bu yerda توفى – o’lim ma’nosida keladi deydilar .

Kavsariy aytadi: توفى ning asil ma’nosi قبض va أخذ ya’ni  qo’lga olish va egallab olish ma’nosidadir. Majozan o’lim ma’nosida ishlatiladi. Zamaxshariyning “Asasul balog’at” kitobida kelgani kabi. Oyatning ma’nosi “seni yerdan oluvchiman va osmonga ko’taruvchiman”.

An’om surasining 60-oyatida توفى kalimasining boshqa ma’noda kelishini ham ko’rishimiz mumkin:

وَهُوَ ٱلَّذِي يَتَوَفَّىٰكُم بِٱلَّيۡلِ وَيَعۡلَمُ مَا جَرَحۡتُم بِٱلنَّهَارِ

“U Zot sizlarni tunda vafot ettiruvchi va kunduzi qilgan amallaringizni biluvchi Zotdir”.

Bu yerda ham ulamolar توفى ning ma’nosi “uxlatib qo’yish” deb tafsir qilganlar.

Ibni Qutayba: Oyatning ma’nosi “seni yerdan vafot ettirmasdan qabz qilib oldim” degani. Bu ma’no boshqa oyat va xabarlar bilan o’zaro mos keladi.

Iso alayhissalomning tirik holatda uzoq muddat qolishi Allohning sunnatiga to’g’ri kelmaydi, deguvchilar bor.

Qiyomatning katta alomatlari odatga xilof ishlardan bo’ladi. Misol uchun quyoshning mag’ribdan chiqishiga o’xshash. Shuningdek Iso alayhissalomning tirikliklari va tushishlari ham shunga misol bo’ladi. Iso alayhissalomning tug’ilishlari ham odatdan tashqari ish bo’lgan va u zotning tirikliklariga ham ajablanilmaydi.

Iso alayhissalom haqida hadislar ohod hadislardir, sahih emas deb davo qiladilar.

Bu hadislar sahihdir. Imom Buxoriy va Muslim bu hadislarning bir guruhini sahihlarida rivoyat qilishgan.

Iso alayhissalomning oxirgi zamonda tushishlari nubuvvatning tugagani  haqidagi muhkam oyatlarga ziddir, degan navbatdagi da’voni qiladilar.

U Zot alayhissalom musulmonlardan biri bo’lib tushadilar. Sayyidimiz Muhammad sollallohu alayhi vasallamga ergashadilar va Islom shariati bilan hukm qiladilar. Nabiiy yoki rosul sifatida kelmaydilar va bu nubuvvatning tugaganini inkor qilmaydi.

Bu haqida  Sirojiddin Osh’iy “ Bad’ul a’moliy” asarlarida quyidagini aytadilar:

وَعِيسَى سَوفَيَ ْتِثُّي َتْوِيي

لِدَجَّالٍ شَقِي  ٍذِي خَبَال

“Albat, Iso alayhissalom kelajakda kelar,
So’ng, badbaxt dajjol tomon yo’l olar”.

Ahli sunna val jamoa mazhabi o’ta ishonchli manbalar asosida Iso alayhissalom o’lganlari yo’q, Alloh u zotni O’ziga ko’tarib olgan, qiyomat qoim bo’lishidan oldin qaytib tushadilar, deb e’tiqod qiladi.

Lekin, Alloh u zotni qanday qilib o’ziga ko’tardi – O’zidan boshqa hech kim bilmaydi. Bu masala ochiq bo’lib, bandalarning daxli bo’lmagan, g’ayb masalariga kiradi.


Sohiba Rahmonova,
Imom Buxoriy nomidagi Toshkent Islom instituti talabasi.

Foydalanilgan adabiyotlar:

  1. Shayx Muhammad Sodiq Muhammad Yusuf hazratlarining. “ Tafsiri Hilol” asarlari;
  2. Hamza Bakriy. “Ususul aqidatil islamiyya”;
  3. Abduqodir Abdurrahim. “E’tiqod durdonalari”.